[FicEXo]{HunHan}ไม่ว่าจะยังไง...ฉันจะรักนาย

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

INTRO

ทุกคนคงเคยฝัน เคยจินตนาการณ์ถึงชีวิตที่สดใส คนรักที่อยากให้มีตัวตน ชีวิตเริดๆที่ต้องการไขว้ขว้า

Luhan             

ผมเองก็ฝันแต่ฝันของผมมันเหมือนจริง เขาบอกผมว่า ผมจะเจอกับความทุกข์ ผมจะถูกขังไว้ในห้องสี่เหลี่ยมของบ้านหลังใหญ่ๆ และเขาที่บอกผมก็คือตัวผม

02:20

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทุกครั้งจากฝันประหลาดๆ ยิ่งนับวันฝันเหล่านั้นมันยิ่งชัดเจน

เรื่องฝันของผมมันเริ่มตั้งแต่วันที่มีฝนตกหนัก ฟ้าผ่าฟ้าร้อง จนน่ากลัว ผมเอามือปิดหูนอนมุดอยู่ใต้ผ้านวมนุ่มๆตัวสั่นงันงกแล้วก็เผลอหลับไปในที่สุด

.

.

.

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แต่แปลกผมไม่ได้ตื่นในห้องนอนของตัวเองอย่างที่ควรจะเป็น สถานที่ตรงนั้นมันกลับเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ มีโซฟาหรูราคาน่าจะถึงหลักล้าน ทีวีจอยักษ์ และเครื่องตกแต่งห้องล้วนแล้วแต่มีราคาน่าจะเหยียบแสนทุกชิ้น

ผมเดินออกไปที่ประตูเดินชนคนนู้นคนนี้ที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดงานอะไรสักอย่างที่สวนหน้าบ้าน เอ๊ะหรือว่าวังแต่จริงๆมันก็บ้านนั้นแหละ ที่นี่คงกำลังจะมีงานเลี้ยงผมตัดสินใจจะเดินออกจากบ้านไปแต่ก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นลงเมื่อมองเห็นคนสองคนที่กำลังจู่จี่กันอยู่ที่ชิงช้าถัดออกไปจากสถานที่จัดงานเล็กน้อย พวกเค้าดูมีความสุข ดูรักกันมากแต่ที่ทำให้ผมตกใจก็คือผู้ชายร่างบางที่กำลังหยอกล้อกับแฟนหนุ่มของเขาก็คือผม

.

อึ้ง

.

ตอนที่ผมกำลังพยายามจับจ้องมองสองคนนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในโสตประสาตของผมมันเป็นเสียงที่ผมจำได้ขึ้นใจเพราะมันเป็นเสียงผม!!

ดูมีความสุขใช่ไหมละ ตอนนั้นฉันมีความสุขมากเลยนะ เขารักฉันฉันรักเขาทุกอย่างดูเพอร์เฟค แต่เขามันไม่มีเหตุผล!!เขาไม่ไว้ใจฉันเลยเขาไม่ฟังฉันอธิบายทุกอย่างมันเลยพัง!! พังไม่เป็นท่า ฉันต้องนอนร้องไห้คนเดียวทุกวัน พยายามฆ่าตัวตายก็หลายทีแต่ก็ทำไม่ได้สักที

ผมพยายามมองหาต้นตอของเสียงนั้นและในที่สุดผมก็หาเจอ ตัวผมในชุดสีดำสนิทกำลังร้องไห้แต่แววตานั้นกลับดูน่ากลัว จนผมคิดไปว่าผมเป็นคนน่ากลัวแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อผมอีกคนพูดจบภาพทั้งหมดก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นห้องๆหนึ่งที่ดูหรูแต่ข้าวของกระจัดกระจาย กรอบรูปแตกเต็มพื้นห้องหมอนร่วงลงมาอยู่ที่พื้นข้างเตียงหรูและผมเห็นผมอีกคนนั่งร้องไห้อยู่ที่มุมห้องกำลังจะกินยาที่เกินขนาดจนเกินไป(หนึ่งกำมือ)ผมพยายามร้องห้ามตัวเองแต่เขาก็ไม่ได้ยิน ผมเห็นเขาชักดิ้นอยู่บนพื้น เขาดูทรมานมาก ก่อนจะหมดสติไปแล้วก็มีแม่บ้านเข้ามาเห็นจึงพาตัวเขาไปส่งโรงพยาบาล

ฉันไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้แต่ฉันแก้ไขมันไม่ได้ แต่เธอมีทางเลือก เธอจะไม่เลือกแบบฉันใช่ไหม? อย่าไปเจอเขา อย่ารักเขา อย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......

.

.

และนั่นเป็นสิ่งที่ผมฝันมาตลอดสองเดือนที่ฝ่ายมา มันนานมากและมันเหมือนจริง เหมือนมันเคยเกิดขึ้นแต่ก็ยังไม่เกิด เหมือนผมเคยเจอ แต่ก็ไม่เคย

ผมพยายามประติดประต่อเรื่องราวแต่ผมก็ยังไม่ทราบถึงสาเหตุที่แท้จริงว่าทำไม ทำไมคนที่รักกันมากขนาดนั้นต้องขังผมอีกคนไว้แบบนั้นแล้วทำไมผมอีกคนต้องพยายามที่จะฆ่าตัวตาย

.

แต่ผมอีกคนบอกทุกครั้งว่าอย่าไปเจอเขา อย่ารักเขา อย่าเข้าใกล้เด็ดขาด

.

แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าผมจะเจอเขาตอนไหน ยังไง เมื่อไหร่ และเขาเป็นใคร?

ผมเป็นแค่นักศึกษาแลกเปลี่ยนคนหนึ่งนะ ผมจะทำอะไรได้??

themy  butter