::หนุ่มโหด&สาวบ้า::มาหารัก

ลำดับตอนที่ #3 : ซวยๆๆ (รีไรท์)

"ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย ความเป็นสุภาพบุรุษมีในตัวมั่งรึป่าว" เจ้าหล่อนตวาดใส่ผมและเดินกระแทกเท้าออกจากห้องไป ผมไม่ชอบยัยนี่เลย พับผ่าดิ ผู้หญิงบ้าอะไรวะ ใครได้ไปเป็นแฟนซวยตายเลย



กรี๊ดๆๆๆๆ ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย ทำไมฉันซวยแบบนี้นะ เข้ามาทำงานวันแรกก็ซวยๆๆๆ ไหนเจ๊เลขาคนเก่าเค้าบอกว่า เจ้าของบริษัทหล่อ นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ เป็นกันเอง ฯลฯ ไอ้เราเห็นมีห้องส่วนตัวแถมเห็นเจ๊เลขาบอกว่ามีห้องน้ำในตัว ใครจะไปคิดว่าอิตาเจ้าของบริษัทอยากเข้าห้องน้ำพนักงานขึ้นมาซะงั้น แถมยังใส่แต่กุงลิงอีก

ไม่คิดว่าเป็นโรคจิตแล้วจะให้คิดว่าเป็นอะไรล่ะ ไอ้เราก็แค่เข้าห้องน้ำผิด อิตาบ้านี่ก็หาว่าฉันถ้ำมอง แถมหยิบขึ้นมาพูดอยู่นั่นแหละ ผู้ชายปกติคงหุบปากไปนานแล้ว หน้าตาหล่ออ่ะใช่ แต่นิสัยนี่แย่ๆๆๆๆๆ ทำไมทั้งบริษัทเห็นว่านายนี่มีนิสัยดีนักนะ



หงุดหงิดๆๆๆ ไม่น่าอุตริคิดอยากทำงานขึ้นมาเลย เซ็นสัญญาไปแล้วด้วย ลืมแนะนำตัวๆ ฉันชื่อ ใบหยก หรือแองจี้เพื่อใ้ห้พวกฝรั่งเรียกง่ายๆ เป็นลูกครึ่งไทย อังกฤษ เรียนจบแล้วก็อยู่บ้านเฉยๆ อยู่มาวันนึงก็อยากทำงานขึ้นมา แม่ก็เลยให้ไปสัมภาษณ์กับเพื่อนแม่ แล้วก็ได้เข้าทำงาน ฉันไม่ใช่เด็กเส้นนะขอบอก ฉันเข้ามาด้วยความสามารถ แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอเจ้าของบริษัทปากเ-สียแบบนี้



"เธอ เป็นเลขาคนใหม่หรอ" พนักงานสองคนเดินเข้ามาคุยกับฉัน



"ใช่ค่ะ เพิ่งมาวันนี้วันแรก"



"กรี๊ดๆๆ น่าอิจฉาจังเลย คุณไผ่หล่อใช่ม๊า นิสัยก็ดี เมื่อไหร่พวกเราจะได้ทำงานใกล้ชิดเขาแบบนั้นบ้างน๊า" ต๊ายย...อิคุณไผ่ จ้างหน้าม้ามาเท่าไหร่กันยะ แล้วพวกเธอใช้อะไรมองถึงคิดว่านายนั่นนิสัยดี



"เอ่อ..ค่ะ"



"ทำงานใกล้ชิดเค้า ถ้ามีอะไรก็บอกกันบ้างน๊า คุณไผ่อายุก็ 20 ปลายๆแล้วยังไม่มีแฟนเลย เฮ้อ คนหล่อ เลือกมากก็ไม่เป็นไร" เหอะ เพราะนิสัยเสีย บวกปากหมาอย่างงั้นน่ะสิถึงไม่มีใครเอา เอ๊ หรือที่ปากหมาๆนี่ เป็นเพราะเห็นคนสวยกว่าอย่างฉันไม่ได้ แถมยังไม่มีแฟนอีก เกย์รึป่าวฟะ



"ค่ะ.."



"พวกเราต้องไปละ แล้วค่อยคุยกัน" แล้วทั้งสองก็เดินออกไป ฉันก็เริ่มสงบสติอารมณ์ได้บ้างแล้ว เอาล่ะ กลับไปให้อินังเกย์ไผ่สัมภาษณ์ต่อ ฉันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เลขาก็มองฉันอย่างขำๆ และฉันก็เคาะประตู



"เข้ามาครับ" อี๋ ทำเสียงดูดีเชียว



"กลับมาให้สัมภาษณ์ต่อค่ะ"



"เธอ.......ลาออกไปเหอะ" คิดว่าฉันอยากทำงานกับนายมากรึไงยะ



"แต่ฉันเซ็นสัญญาไปแล้ว"



"ไม่เป็นไร เดี๋ยวจัดการให้ อยากออกรึป่าวล่ะ" ดีจายมากค่าา โฮะๆๆๆ



"อยากค่า คุณไผ่" ฉันยิ้มกว้างให้เขาและตอบอย่างสุภาพ



"อืม เดี๋ยวฉันโทรบอกแม่ฉันให้ นั่งรอก่อนสิ" แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร



"ม๊าหรอครับ เลขาคนใหม่ที่ชื่อใบหยกน่ะครับ เขาอยากออก ผมก็คิดว่าเขาคงทำงานเข้ากับผมได้ไม่ดีนัก ม๊ายกเลิกสัญญาให้หน่อยสิครับ" แล้วฉันก็ได้ยินเสียงแม่ของเขาดังออกมาจากโทรศัพท์ จนเขาต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู



"อะไรกัน นี่ม๊าอุตสาห์หาเลขาให้ อุตสาห์เสียเวลามานั่งสัมภาษณ์ ม๊าไม่ทำลายสัญญาให้หรอกนะ หนูแองจี้เค้านิสัยดี ทำงานเก่ง ทำงานด้วยกันซักครึ่งปีก่อนแล้วค่อยมาคุยกันอีกที แค่นี้นะลูก กริ๊ก.." อ้าว ไหงงั้นล่ะ



"ม๊า..ม๊า ฟังก่อนน" เขาวางโทรศัพท์ลงอย่างเหนื่อยๆและหันมามองหน้าฉัน



"ครึ่งปี...ม่ายยยยยยยยยยยนะะะ พระเจ้าาา" ไอ้คุณไผ่เอามือกุมขมับและหันไปทางอื่นปากก็งึมงำ ฉันก็เสียใจไม่แพ้กันเฟ้ย แต่สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ เขาก็รับอย่างหน่ายๆ



"ฮัลโหล.."



"ลูกไผ่ ห้ามจ้างเลขาคนใหม่ ห้ามสั่งหนูแองจี้ไม่ให้มาทำงานด้วยนะ 180 วันเองแค่นี้นะจ๊ะ"



"ม๊าาาา ม่ายอาวววววววว" คิกคิก เขาตลกดีจัง ดูบ้าๆบอจนน่าแกล้ง แต่ถ้าหุบปากจะดีมากๆ



"งั้นฉันกลับก่อนนะคะ คุณไผ่"



"เฮ้ย เดี๋ยว ฉันอนุญาตให้เธอมาสาย ไม่มา ลาหยุดโดยไร้เหตุผล ได้ครึ่งปี" โห บริษัทนี้ใจดีจังเลย แต่โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นมาแทรก



"ฮัลโหล"



"แองจี้หรอลูก ทำงานกับไผ่ดีๆนะ อย่าหยุดงานบ่อยล่ะ ถ้าแม่รู้ล่ะก็ เจอดีแน่" แล้วแม่ฉันก็วางสายไป ตอนนี้ทั้งหน้าฉันและเขาเหวอด้วยกันทั้งคู่



"ถ้าเธอหยุดฉันไม่บอกใครหรอก ฉันสัญญา" เขาพูดพลางทำหน้าขอความเห็นใจ ปนเศร้าๆ



"ขอโทษด้วยค่ะคุณไผ่ แต่ถ้าแม่ฉันพูดแบบนี้....ก็คงต้องมาทำงาน" แม่ฉันคิดวิธีลงโทษแปลกๆใหม่ๆได้เสมอแหละ แล้วฉันก็ไม่อยากลองซะด้วย
แถมฉันอยากแกล้งเจ้านายใหม่ของฉันด้วยสิ เขามีสีหน้าผิดหวังขั้นรุนแรง



"กลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้เจอกัน" แล้วฉันก็เดินออกมา เยสสสสส สะจายๆๆๆ ได้แกล้งคืนแล้ว