ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ::หนุ่มโหด&สาวบ้า::มาหารัก

    ลำดับตอนที่ #1 : ไอ้โรคจิต :: บทนำ ((รีไรท์))

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 104
      0
      18 เม.ย. 49

    บ่ายวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังง่วนกับการทำงานอยู่นั้น เสียงมือถือของผมก็ดังขึ้น ผมจึงกดรับ



    "ฮัลโหล"



    "เฮ้ยย ฉันจะทำไงดี ปอหายไป ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ยย ปออยู่ที่นั่นรึป่าว" เสียงปลายสายสั่นเครือ เหมือนกำลังจะร้องไห้ ทำให้ผมต้องรีบตอบไป



    "ใจเย็นๆ ปอหายไปนานแค่ไหนแล้ว แล้วแกไปหาที่บ้านพ่อกับแม่ฉันกับแกรึยัง ไอ้ปัง"



    "หายไป...5ชั่วโมงแล้วนะเว๊ย ปอเอาลูกไปด้วยอ่ะ จะเกิดอะไรขึ้นรึป่าวก็ไม่รู้" ...ไอ้บ้านี่ หายไปไม่กี่ชั่วโมงยังจะมาพูดเสียงสั่นให้ผมใจเสียอีก



    "แกจะบ้ารึไง ฉันอยู่อังกฤษนะเว๊ย ปอหายไปแค่ 5 ชั่วโมง แกก็โทรมาหาฉันเลยรึไงวะ ปัญญาอ่อน เสียเวลาจริงว๊อยยยย" ผมว๊ากใส่มันอย่างหงุดหงิด ทำให้เสียงปลายสายสั่นกว่าเดิม



    "ก็เมื่อเช้า ฉันไม่ได้ตากผ้าเช็ดตัว ปออาจจะโกรธแล้วหนีไปก็ได้"



    "น้องฉันไม่ได้ปัญญาอ่อนเหมือนแกเว๊ย แค่นี้นะ" แล้วผมก็วางสายมันไป ไอ้ปังโรคจิต แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้แฮะ ผมเลยโทรไปหาปอ



    "ฮาโหล"



    "ปอหรอ น้องอยู่ไหน ไอ้ปังมันจะร้องไห้แล้วเนี่ย"



    "ปออยู่ที่ห้าง ก่อนหน้านี้ไปทำธุระกับเนย พี่ปังโทรไปหาพี่อีกแล้วหรอ แบตปอหมดเนี่ย เพิ่งได้ชาร์ต"



    "เออสิวะ ถ้าหลานพี่ปัญญาอ่อนเหมือนมันนะ พี่จะฆ่าไอ้ปัง"



    "อ่ะจ้า พี่แค่นี้ก่อนนะ ปอต้องเปลี่ยนผ้าอ้อม"



    "อืม เอาลูกมาเยี่ยมบ้างนะ พี่อยากเห็นหน้า"



    "จ้า" เฮ้อ..น้องผมยังสบายดี ไอ้ปังทำผมเป็นโรคจิตไปด้วยเลยไง



    ปังกับปอ สองคนนี้แต่งงานกันมาปีกว่าละ มีลูกชายคนนึง ผมเคยบินกลับไปหาตอนอายุไม่กี่วัน น่ารัก...แต่ตอนนี้อายุ 6 เดือนกว่าละ ไอ้ปังก็ติดเมียหนึบ แถมตอนนี้ยังติดลูกอีกต่างหาก เดือนนี้มันโทรมาหาผมว่าเมียมันอยู่ที่นี่รึเปล่าสองครั้งแล้ว รอบแรกมันบอกว่ามันกินข้าวเช้าไม่หมด นึกว่าปอโกรธแล้วหนีไป ทำไมน้องเขยผมมันปัญญาอ่อนงี๊ฟะ ทำผมบ้าตามมันต้องโทรถามหาปอจากเพื่อนปออยู่เรื่อย


    ผม ไผ่ พี่ชายปอ พี่เมียไอ้ปัง ลุงของลูกไอ้สองคนนี้ ถึงผมจะเรียนจบแล้ว ผมก็ยังอยู่ที่อังกฤษต่อเพื่อขยายกิจการของทางบ้าน ก็ดี เป็นเจ้าของบริษัทไม่ต้องทนรองรับอารมณ์ใคร ตอนนี้ผมก็อายุ 20 ปลายๆแล้ว ยังหาแฟนไม่ได้ซักคน หาได้แค่คู่นอน



    "คุณไผ่คะ ผู้จัดการบริษัทคิวบิซมาแล้วค่ะ" เลขาของผมเรียกผมให้ออกไปประชุม



    "ได้ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้" ผมเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ความจริงที่บริษัทเติบโตได้ขนาดนี้ มันก็เพราะไอ้ปังส่วนหนึ่งล่ะนะ มันช่วยได้เยอะเลยทีเดียว





    --------

    ขอคอมเม้นและคะแนน + คนอ่านด้วยคร๊าบบ



    ขอบคุณคร๊าบบ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×