คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro.
ทำไมช่วงเช้าตรู่แดดออกนิดหน่อยบรรยากาศน่านอนแบบนี้ต้องทำให้คนอย่างกันต์พิมุกต์ลุกออกจากเตียง
นอนที่มีผ้าปูที่นอนสีเทาอมฟ้าที่มองเห็นทีไรก็น่าล้มตัวลงนอนทุกครั้งนะ...จะอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่พี่รหัสตัวที่ที่
พ่วงตำแหน่งลูกพี่ลูกน้องมันสั่งให้ตื่นเช้าๆมาซื้อโจ๊กเจ้าเด็ดไปให้มันในฐานะที่ผมเป็นน้องรหัสแล้วดันโชคดี
หรือซวยก็ไม่รู้ที่ร้านโจ๊กเจ้าเด็ดที่ว่ามันอยู่แถวบ้านพอดี คือเดินไปทางไหนก็ต้องผ่านร้านโจ๊กร้านนี้ แล้วนี่
ผมว่าผมมาเช้าแล้วนะทำไมคนมันยังต่อแถวยาวขนาดนี้ละ เฮ้อออ ไอ้รอน่ะมันรอได้แต่เมื่อคืนกว่าจะนอน
ได้ก็ตี 2 แถมต้องตื่นเช้าอีกนี่ถ้าพี่มันไม่เอาลายเซ็นต์มินนูน่ามาขู่นะ กันต์พิมุกต์คนนี้จะไม่ยอมตื่นมาเลย!
มีเรียนอีกทีนู้นนนนน บ่าย2นู้นจ้า เฮ้อออ ง่วงเว้ยยย นั้น...แดดเริ่มออกละจ่ะ ความร้อนมาเยือนผิวกาย
อันขาววิ๊งปานเต้าหู้(?)ของกระผมงี้ก็แสบสิครับ แง อีกตั้งหลายคิวววว
“ตอนไหนจะถึงคิววะ แม่งทำเร็วๆดิ้เฮียผมรีบ!”
คนตัวสูงตรงหน้าพูดเสียงดัง แม่งหัวสีเทาๆนี่คิดว่าหล่อมากหรอวะขอดูหน้าหน่อยเถอะ
“รีบมากทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานละครับคุณ”
โอเอ็มจี!! ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว มีแต่เฮียขายโจ๊กเท่านั้นแหละที่ไม่สนใจ
รู้ครับว่าหล่อไม่ต้องมองมากขนาดนั้นก็ได้
“หืม..น้องว่าอะไรนะครับ?”
คนตรงหน้าผมหันหน้ามาคุยกับผมตรงๆ โอ้โหหน้าหล่อเหมาะกับสีผมมาก...
“ผมบอกว่าถ้ารีบมากทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานครับ ? คนอื่นเขาก็รีบเขายังไม่บ่นกันเลย หัดมี
ความอดทนบ้างสิคุณ”
ปากเก่งเข้าไว้แบมแบม...ถ้าผมเข้าโรงพยาบาลอย่าลืมซื้อโจ๊กร้านนี้ไปเยี่ยมผมนะครับ โจ๊ก
ผู้ใหญ่ใส่ไข่ไม่ใส่ขิง
“หือ...เด็กมหาลัย A นิ น้องไม่รู้จักพี่หรอ?”
“โอ้ยยยย จะรู้จักได้ยังไง ขนาดตึกเรียนยังเดินหลงทางเข้าเรียนสายอยู่เลย แล้วคุณเป็นใคร
ครับทำไมผมต้องรู้จัก”
หงุดหงิดแล้วนะเว้ย ร้อนเนี้ย! ลืมทาแอปเปิ้ลบานานามาด้วย ฮือออ ดำแน่ๆแบมแบมเอ้ยยย
“หึ...เรียนคณะไร?”
นั้นถามเยอะจัง ถามไปสำรวจทำโพลหรอไอ้หน้าหล่อ
“คณะมนุษย์ มนุษย์อิ้ง! เดินไปดิแถวขยับแล้ว”
คนตรงหน้ายอมขยับตามคำที่ผมบอกแล้วหันกลับมาคุยกับผมอีกครั้ง
“ว้าววว ใครเป็นพี่รหัส?”
ถามงี้เอาเบอร์เอาไลน์กูเลยไหมครับ แถมที่อยู่ให้เลยเอ้า!
“พี่แจบอม ถามเยอะว่ะ ขี้เจือกนะเนี้ย”
แล้วกูก็ดันบ้าจี้ตอบไปนี่ดิ...
“พี่รหัสเป็นดาราซะด้วย ไม่เบานะเรา”
ไม่เบาก็แสดงว่าไม่หนัก...ถุ้ย! รู้ด้วยว่าพี่แจบอมมันเป็นดารา แต่ใครมันจะไม่รู้บ้างละวะก็พี่
มันออกจะดังขนาดนั้น
“พี่รหัสเป็นดาราแล้วมันหนักอะไรของคุณครับ ผมก็ไม่ได้อยากได้ไอ้พี่แจบอมมาเป็นพี่รหัส
หรอกนะ เบื่อขี้หน้าจะตายละ”
“มันก็ไม่หนักอะไรของพี่หรอกครับ แต่น้องน่ะ...”
“....”
“อีกไม่นาน...เราคงจะเจอกันอีกนะครับ”
“ถึงคิวคุณแล้ว ไปสั่งสิรีบมากไม่ใช่ไง รีบซื้อดิ รีบซื้อแล้วก็รีบไปนะ ชิ่ว!”
ไม่อยากเจออย่ามาหลอกมาหลอนกันอีกเลยยยย เดี๋ยวเอาโจ๊กใส่บาตรไปให้นะใส่ไข่ใส่ขิงเปล่า....
มาทอคกันหน่อย....มาเปิดเรื่องใหม่เเล้วโอ้นนนอารมณ์ไหนเนี้ย 55555555555
คือเเรกๆอาจจะไม่ดอง (หรอ)
จริงๆคิดถึงก็เลยมาเปิดเรื่อง จีจีนะ ไม่ได้มาเปิดสนองตัวเองเลยอย่างใด5555555
ไม่สำเหนียกว่าพน.สอบเเต่มาเเต่งฟิคเฉยเลย 5555555555555 ไว้อาลับแด่เรา T^T
#กรซมบ เเท็กมุ้งมิ้งเนอะ ไปเล่นกันโหน่ย ชอบเล่นเเท็กและเม้นฮับ อิอิ
ความคิดเห็น