คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Hemera 12 : คำขอร้องของเจ้าหญิงมีผลกระทบต่อสมอง
Hemera 12 : คำขอร้องของเจ้าหญิงมีผลกระทบต่อสมอง
เจ้าหญิงขยับมือเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงไอพลังธาตุไฟที่ก่อตัวขึ้น แล้วหลอมรวมกันกลายเป็นมีดสั้นอย่างคุ้นเคย ก็ต้องคุ้นอยู่แล้วละ… มีดสั้นนับเป็นอาวุธคู่มือของเจ้าหญิงแห่งฟานาทอส ทว่า… นอกจากมีดแล้ว เจ้าหญิงฟีนิกเซียผู้นี้ยังมีเวทธาตุไฟอีกหลายพันบทที่พร้อมจะแผดเผาผู้ที่มาหยามเกียรติแห่งไฟได้ทุกเมื่อ เพียงแต่ว่ายังไม่ถึงเวลาเท่านั้น
มือใต้ถุงมือสีแดงกระชับมีดอย่างชำนาญ ก่อนจะจ้วงแทงไปด้านหน้าด้วยความเร็วที่ยากจะตามทัน!
ฉึก!!!
หยดเลือดสีแดงสดหยดลงบนพื้นหินอ่อน แต่ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เจ้าหญิงผู้กล้าเบิกตากว้าง…
คมมีดที่ถูกสร้างขึ้นถูกเพิร์ลกำไว้ด้วยมือเปล่า การโจมตีถูกยั้งไว้ได้โดยสมบูรณ์แบบ แต่ด้วยความที่มือนั้นไม่ได้มีการป้องกัน กระทั่งถุงมือก็ยังไม่มี ทำให้บริเวณฝ่ามือของอดีตเจ้าอาณานิคมเกิดรอยบาดเป็นแผลยาว หยดเลือดสีสมซึมออกมาจากแผล
แต่มีดก็ยังค้างอยู่อย่างนั้น…
เพิร์ลถอนหายใจ เริ่มเข้าใจแล้วว่าเจ้าหญิงต้องการอะไร…
ดวงตาสีส้มหลับลง ก่อนจะมีเปลวไฟปรากฏขึ้นที่ฝ่ามือ ผลักมีดของเจ้าหญิงออกไป จากนั้นไฟก็ลามเลียไปทั่วจุดที่เกิดเป็นแผล เมื่อเปลวไฟมอดลง บาดแผลทั้งหมดก็หายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน! กระทั่งหยดเลือดที่เคยหยดลงบนพื้นก็หายไปด้วย!
ฟีนิกเซียมองมันอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ถ้าหากฟังดูดีๆ จะรู้ว่ามันแฝงความยินดีไว้เพียงใด
“ไม่ผิดตัวจริงๆด้วย” คมมีดถูกสลายกลายเป็นควัน ท่าทางการพูดจาเปลี่ยนไปอย่างเงียบๆ “แต่ไม่คิดเลยนะคะว่าจะมาเจอท่านพี่ที่นี่ ‘อาคมอัคคีนิรันดร์’ ยังยอดเยี่ยมสมเป็นท่านพี่เหมือนเดิมเลยนะคะ”
ท่านพี่…
อา… คงต้องอธิบายกันสักหน่อย
เพิร์ลและเจ้าหญิงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่ที่เป็นเช่นนี้เพราะความเป็นสหายร่วมรบมาตั้งแต่เก่าก่อน… สมัยนั้นเจ้าหญิงฟีนิกเซียยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าหญิงแห่งฟานาทอสโดยสมบูรณ์ แถมเพิร์ลยังอายุมากกว่า ทำให้เจ้าหญิงเรียกเธอว่า ‘พี่’ ไปโดยปริยาย กระทั่งเมื่อได้รับบัลลังก์แล้วก็ยังติดเรียกเธอว่าพี่อยู่ เรียกมันทั้งหน้านิ่งๆแบบนั้นแหละ
ส่วน ‘อาคมอัคคีนิรันดร์’… เป็นอาคมที่เพิร์ลได้รับมาตอนสงคราม เจ้าหญิงแห่งไฟคนนี้รู้ดีว่าไม่มีใครในเฮเมร่าสามารถใช้อาคมนี้ได้นอกจากเพิร์ล แม้ที่มาจะไม่น่าเปิดเผยเท่าไหร่ก็เถอะ แต่มันก็จัดว่าเป็นอาคมที่แข็งแกร่งที่สุดอาคมหนึ่งเลยทีเดียว…
เพิร์ลไม่อยากนึกถึงวันเก่าๆสักเท่าไหร่ เพราะมันทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่ถูกขับไล่ออกมาจากฟานาทอส ไปจนถึงเหตุการณ์ที่ถูกกบฏ ทำให้เธอต้องฝืนหัวเราะเบาๆ แล้วต่อบทสนทนาออกไป
“เจ้าหญิงชมหม่อมฉันเกินไปแล้วเพคะ”
“อย่าใช้คำราชาศัพท์เลยค่ะท่านพี่”
“อ๋า?”
“ไม่เข้ากับหน้าเลยค่ะ”
พรวด!
อดีตเจ้าอาณานิคมเกือบสำลักน้ำลายดังพรวดใหญ่! โชคดีที่รั้งไว้ทัน ไม่งั้นเธอต้องโดนลากไปตัดหัวข้อหาประทุษร้ายเจ้าหญิงแห่งฟานาทอสด้วยน้ำลายแน่ๆ!
เจ้าของเรือนผมสีดำถึงกับปั้นหน้าไม่ถูกไปชั่วขณะ ยิ่งมองหน้านิ่งๆ ไร้อารมณ์ของเจ้าหญิงก็ยิ่งเหงื่อตกไปกันใหญ่ เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าหญิงก็ถอนหายใจยาว เอ่ยต่อบทสนทนาแทน
“ฉันชินกับท่านพี่เพิร์ลที่เป็นนักรบค่ะ พอมาเจอท่านพี่พูดคำราชาศัพท์ก็เลยไม่ชิน ทั้งๆที่ตอนนั้นท่านพี่ออกจะเถื่อน ถึก ระห่ำ บ้า ตายยาก แถมความเป็นผู้หญิงยังน้อยซะขนาดนั้นแท้ๆ…”
ธ เธอโดนด่า!?
เจ้าหญิงมีท่าไม้ตายตรงการพูดแทงใจดำหน้าตายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร บางที ถ้าเจ้าหญิงพูดมากกว่านี้อีกคำ เพิร์ลคงกระอักเลือดออกมาจริงๆแน่ๆ
เจ้าหญิงยังคงเอ่ยต่อไป “ทำไมตอนนี้ถึงได้มาอยู่กับเคาท์เฮสปาเนียซะละคะ? ตอนแรกที่ฉันเห็นนึกว่าคนหน้าเหมือนซะอีก”
พอสงสัย ก็เลยต้องทดสอบ เจ้าหญิงเรียกมีดขึ้นมาแทงเพื่อจะพิสูจน์ว่าเธอใช่เพิร์ลลิโซเร่ เบรเวลตัวจริงหรือไม่? และพอเห็นอภินิหารไฟไหม้แผลที่มีคนทำได้คนเดียวแบบเมื่อกี้ก็เลยมั่นใจว่าพลังแบบนี้ต้องเป็นเพิร์ลลิโซเร่ตัวจริงแน่ๆ
แหม ถ้าเกิดเธอเป็นคนแค่หน้าเหมือนจริงๆ ไม่ตายคาที่ไปแล้วเรอะ!?
เพิร์ลหัวเราะแห้งๆ เลิกใช้คำราชาศัพท์ตามความต้องการของฝ่ายตรงข้าม แต่ก็ยังมีหางเสียงตามมารยาท อย่างน้อยอีกฝ่ายก็เป็นถึงเจ้าหญิง มียศมีศักดิ์ พูดจาห้วนๆด้วยคงไม่ดีเท่าไหร่
“เรื่องมันยาว ไว้ถ้ากลับฟานาทอสจะเล่าให้ฟังนะคะ”
“ตกลงค่ะท่านพี่ เขียนเลททิต้าส่งมาที่วังก็ได้ค่ะ”
“ทราบแล้วค่ะ!” เพิร์ลยิ้ม “เอ่อ ว่าแต่มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ หรือว่าเรียกแค่ว่ามาทดสอบดูว่าใช่ตัวจริงรึเปล่าเฉยๆ?”
พอเจอถามแบบนี้ เจ้าหญิงก็สูดลมหายใจเข้า จ้องตาเพิร์ลอย่างมีประเด็น ท่าทางนั้นทำให้หัวใจของเพิร์ลถึงกับกระตุกวูบ ความมั่นใจที่เคยมีอยู่สั่นคลอน แถมยังชักกระตุกเป็นช่วงๆ…
อา… ระดับสายตาจะเท่ากันแล้ว เจ้าหญิงสูงขึ้นหรือเธอไม่สูงกันแน่เนี่ย…
แล้วเจ้าหญิงก็เข้าเรื่องด้วยสีหน้านิ่งๆ
“มีเรื่องอยากจะให้ท่านพี่ช่วยค่ะ”
“เรื่องอะไรคะ?”
“ช่วยแต่งงานกับเคาท์แห่งเฮสปาเนียทีค่ะ”
…
…..
…….
……….อะจะบะเฮ้ย!!?
เดี๋ยว! นี่อาจจะไม่ใช่เจ้าหญิง! เถียนเถียนอาจจะปลอมตัวมา! ใช่! นี่เป็นเถียนเถียนต้องปลอมตัวมาแหงแซะ!
“แต่งงาน!?” เพิร์ลทวนคำ “แต่งงานอะไรกันเพคะองค์หญิง!”
เจ้าหญิงสวนกลับมา “อย่าใช้ราชาศัพท์ค่ะ”
“เอ่อ โอเคค่ะ โอเค… ว่าแต่แต่งงานอะไรกันคะ? คือ… พ พี่ไม่เข้าใจ??”
โคตรจะไม่เข้าใจสุดๆเลยด้วย! นี่เธอต้องแต่งงานกับ… กับ… ท่านเคาท์หัวเงินๆนั่นน่ะนะ? คนที่ชอบปลดกระดุมเสื้อแถมใส่แต่กางเกงในนอนคนนั้นน่ะนะ!? แต่งงานเนี่ยนะ นี่เจ้าหญิงหกล้มหัวฟาดพื้นก่อนเข้างานรึเปล่า! ถ้าบอกว่ามีสงครามให้เธอไปร่วมรบยังจะฟังดูสมเป็นเจ้าหญิงมากกว่าเลย!
“ฟานาทอสของเราต้องการกำลังจากเฮสปาเนียค่ะ” เจ้าหญิงร่ายยาว “ท่านพี่ก็รู้ว่าเฮสปาเนียในตอนนี้ร่ำรวยมาก ผิดกับฟานาทอสของเราที่สงครามใกล้จะปะทุอยู่รอมร่อ เราต้องการกำลังหนุนจากเฮสปาเนียมาช่วยค่ะ ที่สำคัญ ท่านเคาท์ก็เป็นคนรูปร่างดีมีซิกแพ็ค ได้ยินมาว่าท่านพี่ชอบผู้ชายเซ็กซี่ๆไม่ใช่เหรอคะ?”
…
ซิกแพ็คเกี่ยวอะไร?
ว่าแต่ สงครามงั้นเหรอ? ฟานาทอสกับอะไรกัน?
“เดี๋ยวนะคะ ฟานาทอสจะเปิดสงครามกับ…?”
เจ้าหญิงตอบเสียงเรียบ “ทางเราเพิ่งได้รับคำประกาศสงครามค่ะ แต่ไม่ได้ลงชื่อไว้ว่าเป็นใคร”
ชะ…
ดังนั้นก็เลยไม่รู้ว่าคู่ต่อสู้เป็นใครสินะ…
“เราไม่รู้ว่าศัตรูของเราเป็นใครจึงต้องระวังไว้ก่อน เท่าที่ทราบมา เหมือนจะมีทหารของเราถูกสังหารที่เขตเออร์รอนค่ะ”
“…”
“เราระบุเวทที่ศัตรูใช้ไม่ได้ซ้ำยังไม่มีร่องรอยให้ตามหา …รู้เพียงแค่ว่า ‘ไอเวท’ ที่ปรากฏบนศพกับที่คำประกาศศึกเป็นชนิดเดียวกัน ถึงตอนนี้แตรสงครามจะยังไม่มีทีท่าว่าจะดัง แต่ยังไงเราก็ควรระวังตัวไว้ใช่มั้ยคะ?”
พอเริ่มมีอะไรให้คิดแล้วเพิร์ลก็เข้าสู่โหมดมีสาระ… ฟานาทอสไม่เคยได้รับสาส์นท้ารบแบบนี้มาก่อน… ถึงขั้นท้าต่อสู้กับดินแดนที่ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งนักรบแบบนี้… อีกฝ่ายคงมั่นใจในฝีมือของตนมากพอตัว
เพิร์ลไม่คิดว่าฟานาทอสจะแพ้ แต่ถึงชนะ ความสูญเสียที่ตามมาก็ต้องมากมาย เธอเข้าใจว่าเจ้าหญิงต้องการกำลังเสริมจากดินแดนอื่นๆ เพื่อลดความสูญเสียให้ได้มากที่สุด
แต่ทำไมต้องเป็นเฮสปาเนีย!?
“แล้วทำไมเจ้าหญิงไม่ลองขอความช่วยเหลือจากดินแดนแห่งแสงสว่างดูละคะ?”
“ดินแดนแห่งแสงสว่างวางตัวเป็นกลางเสมอ ไม่มีทางแบ่งข้างมาช่วยเราหรอกค่ะ”
“แล้วอาณาจักรแห่งสายน้ำ…?”
เจ้าหญิงส่ายหน้า “พี่เพิร์ลเคยเห็นเจ้าหญิงไอนาริเอลสนใจอะไรนอกจากผู้ชายด้วยเหรอคะ?”
เออ ก็จริง…
เวรกรรมจริงๆ การช่วยบ้านเกิดต้องทำถึงขนาดแต่งงานกับผู้ชายที่แก้ผ้านอนด้วยเรอะ…
“ถ้าท่านพี่แต่งงานกับท่านเคาท์…” เจ้าหญิงพูดต่อ “สายสัมพันธ์ระหว่างเฮสปาเนียกับฟานาทอสจะยิ่งแน่นแฟ้นค่ะ กองทัพธาตุดินของเฮสปาเนียได้ชื่อว่าถล่มภูเขาทั้งลูกได้ภายในพริบตา ร่ำรวยก็มาก เป็นกำลังเสริมได้ดีทีเดียวค่ะ”
“แต่ว่า…”
เจ้าหญิงหรี่ตาแดงๆนั่นลง “ไม่มีแต่ค่ะ”
…
…..
…….
เพิร์ลอยากร้องไห้…
ทำไมไม่ใช้วิธีอื่นละ!? เอาทูตไปเจริญสัมพันธไมตรีก็ได้ จัดกีฬากระชับมิตรก็ได้ ทำไมต้องแต่งงาน!
หลังจากปล่อยให้เพิร์ลยืนน้ำตาตกในไปพักหนึ่ง เจ้าหญิงก็ทำการจ้องมาด้วยสายตาเฉียบคม ที่ราวกับจะกดดันเพิร์ลอยู่กลายๆ…
“อยากให้ลองกลับไปคิดดูค่ะ”
“ก็คงต้องอย่างนั้นแหละค่ะ…”
“แต่ฉันคิดว่า” เจ้าหญิงหรี่ตาลง แผ่รังสีกดดันแบบนิ่งๆ มากขึ้นไปอีก “ท่านนักรบแห่งไฟ คงไม่ใจจืดใจดำจนถึงขนาดไม่ช่วยบ้านเกิดของตัวเองหรอก …ใช่มั้ยคะ?”
ตอนนี้โลกของเพิร์ลกำลังเต็มไปด้วยปริศนา…
หนึ่ง ใครปาผลึกวายุใส่บ้านเธอ…
สอง ท่านเจ้าเฟเทอร์รอนมีลับลมคมในอะไรหรือไม่…
สาม ฝ่ายไหนกันที่ประกาศสงครามกับฟานาทอส…
และสี่… ทำไมทุกอย่างต้องมาลงที่เธอด้วยฟะ!!! จะบินไปหาลูซี่หรือนาซีสักหน่อยไม่ได้รึไงกัน!?
หญิงสาวผมดำในชุดสีส้มเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ เธอตั้งใจจะไปหาอะไรกินแก้เครียด… ซดน้ำเปล่าแทนเหล้าให้ลืมโลก… แต่พอมองไปที่ซุ้มอาหาร สายตาเจ้ากรรมก็ดันเหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งกำลังมองซ้ายมองขวา ทำท่าเหมือนกำลังมองหาใครสักคนอยู่ ผมเงินๆ ชุดที่ไม่ติดกระดุมสองสามเม็ดช่างคุ้นตา…
ซิลเวอร์…
ความจริง… เพิร์ลก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอก แต่ด้วยคำขอร้องแกมสั่งของเจ้าหญิงที่ได้รับมาเมื่อกี้ทำให้เธอไม่อยากเจอหน้าเขาเท่าไหร่… พอคิดว่าต้องแต่งงานก็ยิ่งอยากหนีหน้าเข้าไปใหญ่
อย่างน้อยก็ขอเวลาทำใจสักพักเหอะ…
อดีตเจ้าอาณานิคมหันหน้าหนีก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว อีกฝ่ายหันมาเห็นเธอพอดี เขายิ้ม ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้
“เพิร์ล” ซิลเวอร์ทำหน้าดีใจ ใช้มือแตะบ่าเธอเบาๆ “ไปไหนมา ฉันหาเธอตั้งนาน”
“คุยธุระนิดหน่อย”
ท่านเคาท์มองเธอด้วยสายตาแปลกใจนิดหน่อย ตอนนั้นเพิร์ลถึงได้รู้ว่าตัวเองเผลอใส่ความหงุดหงิดลงไปในน้ำเสียงมากเกินไปจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ หญิงสาวเม้มปากเข้าหากัน ก่อนจะย่อตัวลงถอนสายบัว เป็นสัญญาณว่าขอตัวลา แล้วก็กลับหลังหันสาวเท้าฉับๆ เดินหนีไปทันที
“เพิร์ล!”
“…”
“ระวังเสา…!”
โป๊ก!
“โอ๊ย!”
ว้อย! นี่มันวันอะไรของเธอเนี่ย!!?
มือเล็กถูกยกขึ้นมาลูบหัวตัวเองเบาๆ น้ำตารื้นบริเวณขอบตา เจ้าของดวงตาสีส้มใช้มือลูบๆคลำๆหัวตัวเอง จนแน่ใจว่ามันไม่มีสมองทะลักออกมา มืออุ่นๆ ของซิลเวอร์ก็วางลงบนไหล่เธอ ก่อนที่เจ้าของมือจะจับตัวเธอให้หันมาหา ดวงตาต่างสีสบเข้าหากันได้ไม่นาน อีกฝ่ายก็เลื่อนสายตาไปจดจ่อกับหน้าผากที่ไม่รู้บุบเข้าไปรึเปล่าของเธอแทน
“เจ็บมากมั้ย?” เขาถาม พลางใช้มือจับเบาๆ
“ก็เจ็บ… นี่สมองฉันไหลรึเปล่า?”
ชายหนุ่มหัวเราะ “มันจะไหลได้ยังไงกันเล่า?”
เพิร์ลหลุบตาลง ปล่อยให้ซิลเวอร์ลูบจุดที่เจ็บอย่างเงียบๆ พร้อมกับถือโอกาสเช็คสภาพสมองตัวเองไปในตัว
หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสอง… สองบวกสองเป็นสี่… สี่บวกสี่เป็นแปด…
โอเค สมองยังปกติอยู่
แต่ถึงสมองจะปกติยังไง เจ้าอาณานิคมแห่งไฟก็ไม่สามารถคิดเลขได้มากกว่าบวกลบคูณหารอยู่ดี…
เพิร์ลเป็นคนที่มีความฉลาดทางคณิตศาสตร์น้อยพอๆกับส่วนสูง… เรียนให้ตายยังไงก็สอบตก มีทักษะแค่เอาชีวิตรอดไปวันๆ คงจะมีแต่วิชาประวัติศาสตร์เท่านั้นแหละที่เพิร์ลค่อนข้างเก่งกาจ พอเอาไปกลบๆ ลบความแย่ทางคณิตศาสตร์ได้บ้าง
“โอเคขึ้นรึยัง?”
“อืม ขอบใจนะ” หญิงสาวตอบ เหลือบไปมองรอบตัวก็เห็นแต่สาวๆที่พากันมองซิลเวอร์ไม่วางตา บนฟลอร์เริ่มมีการเต้นรำกันแล้ว “เอ่อ เจ้าหญิงไอนาริเอลละ?”
“โดนอัศวินทมิฬขอเต้นรำน่ะสิ”
อืม… ไม่อยากนึกหน้าเจ้าหญิงตอนนั้นเลยแฮะ…
“แล้วเธอละ?” ซิลเวอร์ถามกลับ “มีคนขอเต้นรำบ้างรึยัง?”
“ไม่มีสักกะคน”
เพิร์ลสวนกลับ หัวเราะขำเบาๆ ซิลเวอร์เล่นจับมือเธอเข้างานขนาดนั้น ร้อยทั้งร้อยย่อมไม่มีใครกล้าแย่ง… เอ่อ… คนที่มีท่าทางคลับคล้ายกับว่าเป็นผู้หญิงของเคาท์แห่งเฮสปาเนียหรอก
ชายหนุ่มระบายยิ้มที่ริมฝีปาก ใช้มือเกลี่ยผมที่ปรกหน้าฝ่ายตรงข้ามออก
“แบบนี้ก็น่าดีใจเหมือนกันนะ”
เพิร์ลทำหน้านิ่ง ขมวดคิ้วน้อยๆ พอแอบหันไปมองฟลอร์เต้นรำ ก็เห็นแต่คู่ชายหญิงจับมือเต้นกันอย่างสวยงามตรงตามแบบแผน เล่นเอาคนมองรู้สึกขนลุกไม่น้อย…
“เดี๋ยวๆ นายดีใจอะไรเนี่ย?”
ซิลเวอร์หัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางนั้น “…เหตุผลส่วนตัว…”
…
เหตุผลอะไรนั่น!? …หวงเหรอ? ไม่น่าจะใช่ อา จะบ้าตาย เขาชักมีอิทธิพลต่อความคิดเธอมากขึ้นไปทุกทีแล้วนะ!
แสงไฟรอบๆฟลอร์เต้นรำหรี่ลง ทำให้ตรงกลางฟลอร์สว่างเด่นเป็นสง่า เจ้าหญิงไอนาริเอลในชุดสีฟ้ากำลังเต้นรำกับอัศวินทมิฬอย่างสวยงามเช่นเดียวกับคู่อื่นๆ เสียงดนตรีหวานหูดังก้องไปทั่วงาน ชวนให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มราวกับตกอยู่ในความฝัน
ถึงอัศวินทมิฬจะยังคงใส่เกราะสีดำ ปิดหน้าปิดตาทั้งตัวเหมือนเดิม แต่บรรยากาศงดงามก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย… เพิร์ลชอบแบบนี้จริงๆ…
เจ้าของเส้นผมสีดำยืนมองฟลอร์เต้นรำอย่างเงียบๆ อยู่ข้างกายซิลเวอร์ แม้จะไม่ได้พูดอะไรกันแต่ความรู้สึกหลายอย่างกลับประดังเข้ามาในจิตใจ เธอเดาว่าต้องเป็นอิทธิพลของคำว่าแต่งงานแน่ๆ… ยิ่งพอเขาหันมายิ้มให้ใบหน้าก็ยิ่งร้อนผ่าว ต้องหันกลับไปมองฟลอร์อย่างช่วยไม่ได้
แล้วถ้าจะแต่งงานจริงๆต้องทำยังไงละเนี่ย?
แต่งงาน…
แต่งงาน….
แต่งงาน……
“เพิร์ล”
“จ จ๋า!?”
“ร้อนเหรอ?”
ร่างบางหรี่ตาลง เอามือจับแก้มตัวเองเบาๆ …มันร้อนจริงๆด้วย ท่าทางจะขึ้นสีแดงจัดซะจนสังเกตเห็นได้ง่ายๆในแสงไฟสลัวๆแบบนี้ เพิร์ลอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบอะไร สุดท้ายก็ตัดสินใจหลับหูหลับตา แถสด
“คงเป็นไข้ละมั้ง ชุดนี้มันเปิดเยอะก็เลยรับลมมากไป…”
“ถ้างั้นขึ้นไปพักมั้ย?”
หญิงสาวพยักหน้ารับ อย่างน้อยการขึ้นไปนอนพักคงทำให้เธอใจเย็น แล้วก็คิดอะไรๆได้มากขึ้น จะได้มีโอกาสคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานไปด้วยเลย
ซิลเวอร์เอามือแตะไหล่เธอเบาๆ “มาเถอะ”
ท่าทางนั้นทำให้เพิร์ลโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมากมายหรือเซ้าซี้ให้ไปเต้นรำด้วยเหมือนทุกครั้ง ดูท่าหน้าเธอจะแดงเหมือนคนเป็นไข้จริงๆ…
ท่านเจ้าเฟเทอร์รอนเตรียมห้องพักให้กับแขกเหรื่อทุกคนที่มาร่วมประชุม ห้องของเธอเพิ่งถูกจัดเมื่อไม่นานมานี้ อยู่ติดกับห้องของซิลเวอร์พอดี แถมยังหาไม่ยาก เดินขึ้นบันไดเพียงไม่กี่ชั้นก็ถึงแล้ว
เคาท์หนุ่มผู้มาส่งยกมือขึ้นแตะลูกบิดทองเหลือง กำลังจะเปิดประตู แต่ก็ต้องหันกลับมาเมื่อได้ยินเพิร์ลเอ่ยปากพูด
“นายจะลงไปงานเลี้ยงต่อก็ได้นะ กำลังสนุกกันเลย”
ชายผมเงินส่ายหน้า “เธอพัก ฉันก็พัก”
บรรยากาศเงียบอยู่อย่างนั้นจนต่างฝ่ายต่างแน่ใจว่าไม่มีบทสนทนาต่อ ซิลเวอร์จึงเปิดประตูห้องให้เธอ เมื่อประตูถูกเปิดออก ร่างสูงก็ทำท่าเชิญให้เธอเข้าไปด้านใน
“ฉันอยู่ห้องข้างๆ มีอะไรเรียกได้ตลอดนะ”
“อื้ม ขอบใจมากนะ”
อดีตเจ้าแห่งไฟค้อมหัวลงน้อยๆ สองขาก้าวเข้าไปในห้อง ไม่ทันได้ปิดประตูก็ถูกอีกฝ่ายเรียกไว้
“เพิร์ล”
“หา?”
ดวงตาสีส้มมองเข้าไปในอัญมณีสีครามของอีกฝ่ายอย่างฉงน ชายผมเงินระบายยิ้มละมุน …ซิลเวอร์ค่อยๆ ประคองมือเธอขึ้นมา ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปอย่างนุ่มนวล
“ฝันดีนะ”
ปิดเทอมแล้วค่า!! ฮิ้วววววว!!! //ปิดซอยฉลอง
อัพแล้วค่ะ หลังจากตอนที่แล้วจบได้ค้างมาก (?) ตอนนี้ก็เลยพยายามแต่งไม่ให้ค้างแล้ว …รึเปล่าหว่า
วันนี้เอาแผนที่โลกเฮเมร่ามาให้ดูกันค่ะ ความจริงไรท์เตอร์เพิ่งเอาลงเพจไปเมื่อเช้านี้ แต่มีหลายท่านที่ไม่ได้เห็น ก็เลยเอามาลงให้อีกทีค่ะ แถมด้วยชื่อจริงๆ อันแสนไพเราะเสนาะหู (?) ของแต่ละอาณาจักรด้วยนะคะ
- ตรงกลางเป็นเขตหวงห้าม ที่ตั้งของหอคอยแห่งโชคชะตา
- เกาะข้างล่างคืออดีตอาณานิคมแห่งไฟของเพิร์ลค่ะ ความจริงมันเยอะกว่านี้ กินไปจนถึงเฮสปาเนียเลย แต่ไรท์เตอร์ทำไม่ไหวแล้ว กระซิกๆ T^T
ก่อนจะจากกัน ไรท์ขอโฆษณานิยายเพื่อนนิดนึงนะคะ
เพื่อนของไรท์เตอร์แต่งเองค่ะ อ่านง่ายคลายเครียด สนใจจิ้มลิ้งค์ไปอ่านได้นะคะ ไว้เจอกันตอนต่อไปที่จะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ!
ความคิดเห็น