คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Hemera 20 : นักบวชแห่งวิหารจันทราเป็นคนที่น่านับถือ
Hemera 20 : นักบวชแห่งวิหารจันทราเป็นคนที่น่านับถือ
“เกิดอะไรขึ้นน่ะเพิร์ล?”
อาจนับได้ว่า… เป็นการก่อความวุ่นวายเล็กๆน้อยๆในปราสาทเซฟาเต้ก็ว่าได้
พอได้ยินเสียงของฮวนน่า
ซิลเวอร์ก็ตกใจจัด รีบคว้าดาบ วิ่งขึ้นมาบนห้องทันที ตอนแรกเขาคิดว่ามีมือสังหารบุกมาเผาปราสาท
หมายจะวางเพลิง ก่ออัคคีภัยฆ่ายกตระกูลอะไรประมาณนั้น!
ตอนแรกซิลเวอร์ก็สงสัยเหมือนกันว่ามีคนบุกเข้ามาในปราสาทได้ยังไง? แต่ก็เมื่อเห็นสภาพของภรรยาตัวเองที่มีประกายไฟกระพริบวูบวาบบนฝ่ามือ…
เขาก็เข้าใจทันที
เพิร์ลลิโซเร่
เบรเวลเป็นใคร? คนธาตุไฟจากฟานาทอสเชียวนะ แค่ไฟธรรมดาๆพวกนี้ทำได้อยู่แล้ว
แถมเพิร์ลยังเคยฮึ่มๆแฮ่ๆ จ้องจะใช้ไฟเผาศัตรูทั้งกองทัพต่อหน้าเขา กับอีแค่การจุดไฟเผาเตียงไม่น่าจะใช่เรื่องยาก
แล้วสาเหตุละ?
“…”
คนเผาเตียงไม่ตอบอะไร
ดวงตาคู่คมจ้องคนตรงหน้าเขม็ง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้า เม้มปากแน่น แล้วก้มมองเสื้อผ้าตัวเองเป็นนัยๆ
ให้อีกฝ่ายรู้ตัวเองว่าก่ออาชญากรรมอะไรไว้กับร่างกายเธอ
“อ๋อ…”
อา… น่าดีใจจริงๆ ที่เขาเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย...
แต่... เอ่อ... ไอ้สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นนั่นมันอะไรกัน!!?
คนก่อเรื่องขยับยิ้มขำๆ
ไร้แววกังวลในดวงตาสีฟ้าสด ดาบเล่มสวยทว่าคมปลาบในมือถูกเก็บใส่ฝักเพราะรู้แล้วว่าไม่มีอะไรร้ายแรงนัก
ท่าทางนั้นทำให้เพิร์ลแทบน้ำลายฟูมปากอีกรอบ
นี่เขารู้มั้ยว่าเธอเสียหายเนี่ย!!! มันร้ายแรงนะ!! คิดว่าเป็นสามีแล้วจะดูอะไรก็ได้งั้นเหรอ!!? ถึงตอนวัยรุ่นๆ แม่เธอจะชอบไล่ให้เธอไปถอดเสื้อผ้าอาบน้ำกับนาซีบ่อยๆ แถมจุดเทียนหอมเร้าอารมณ์ในห้องน้ำเป็นของแถมให้ด้วยก็เถอะ!
แต่เธอก็ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นจริงๆ นะ!!
อา ใช่ ความจริงแล้ว… แม่เธอเป็นเนโครแมนเซอร์สายยูริ… ชอบจิ้นคู่ลูกสาวตัวเองกับเพื่อน
แต่เอาเถอะ ยังไงตอนนี้เธอก็แต่งงานแล้ว… กับพ่อเจ้าประคุณผมเงินๆแถวนี้ไง!
อีกอย่าง แม่เธอยังไม่หนักเท่าเถียนเถียน…
“มันไม่ฮานะซิล!” ดวงตาสีส้มจ้องมองผู้เป็นสามีอย่างจริงจัง
แม้ไม่จำเป็นแต่ก็อยากแถ “นายรู้มั้ยว่านอกจากจะมีการห้าม…
เอ่อ ทำอย่างนั้นแล้ว! เขายังห้ามสามีดูร่างเปลือยของภรรยาอีกด้วย!!
มันเป็นบัญญัติประจำวิหารแห่งไฟเลยนะ! นายรู้อะไรบ้างมั้ยเนี่ย!
แล้วนี่….”
ซิลเวอร์ทำหน้าสงสัย
แต่ปากยังยิ้มอยู่
“คราวที่แล้วเธอบอกว่าวิหารประจำเมืองไม่ใช่เหรอ?”
“…”
เพิร์ลลิโซเร่ขมวดคิ้ว
…ใครใช้ให้หมอนี่ความจำดีเนี่ย!?
แต่!!!... นั่นไม่ทำให้เจ้าอาณานิคมผู้รักการแถสะทกสะท้านแต่อย่างใด เพิร์ลยังคงทำหน้านิ่ง
แถอย่างจริงจังยิ่งกว่าตอนทำข้อสอบอัตนัยสมัยเรียน
“มันมีสองชื่อ วิหารประจำเมืองกับวิหารแห่งไฟเป็นที่เดียวกัน…”
…ความจริงมันคนละที่…
เออ เอาน่า! เขาไม่รู้หรอก!
ซิลเวอร์แห่งเฮสปาเนียพยักหน้า
เหมือนจะพยายามทำความเข้าใจ มือแกร่งถูกยกขึ้นมาอย่างช้าๆ เพียงแค่ขยับเล็กน้อยเท่านั้น
เตียงที่ถูกเผาเกรียมก็กลับคืนสู่สภาพเดิมด้วยเวทคืนสภาพชั้นสูง ทำให้ดูเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
แล้วเขาก็หันมาทำสายตาน่าสงสาร เรียกร้องความเห็นใจใส่เพิร์ลที่เพิ่งจะหย่อนก้นนั่งลงบนเตียง
“ฉันเสียเปรียบนะ”
“ฮะ?”
เสียเปรียบอะไร?
เจ้าอาณานิคมแห่งไฟกลายเป็นฝ่ายเงยหน้ามอง
เธอย่นคิ้ว เป็นฝ่ายทำหน้างงใส่เขาบ้าง… ไม่นานซิลเวอร์ก็เฉลยออกมาด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้มเศร้าๆ
เหมือนจะเรียกร้องความสงสาร… แต่กลับแฝงความร้ายกาจไว้นิดๆ
ชวนให้รู้สึกจั๊กจี้หัวใจผสมชวนประสาทแดกแปลกๆ
“ไม่เท่าเทียมเลยนะ… เธอเองก็เห็นฉันตอนไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วนี่?”
ตอนแรกเพิร์ลก็งงว่าตอนไหน
แต่พอนึกได้ ร่างบางก็แทบสำลักน้ำลายตัวเองพรวด!
ไอ้… ไอ้คืนนั้น!!
เคาท์เตสคนใหม่หัวตื้อฉับพลัน
หมดปัญญาจะตอบ ได้แต่เบือนหน้าหนีไปอีกด้าน หันไปมองหน้าต่างที่เปิดอยู่
รู้สึกอยากจะกระโดดลงไปให้สะท้านโลกแต่กลัวเจ็บ
ให้บ้าตายเหอะ!! ใครมันจะไปรู้ว่ามีคนแก้ผ้านอนมิทราบฮะ!
เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากท่านเคาท์คนเดิมที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
ไม่นาน ที่นั่งข้างๆ เธอก็ยุบลง ตามด้วยร่างของซิลเวอร์ที่ตามลงมานั่งข้างๆ แม้ว่าเพิร์ลจะไม่ได้พูดอะไร
แต่ก็ไม่ได้ลุกหนีไปไหน
“อะไรกัน… น่ารักอีกแล้วนะ” ปลายนิ้วไล้บนแก้มของภรรยาช้าๆ
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหยิกเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว “…เขิน?”
“เปล่า”
เธอไม่ได้เขิน
แค่กำลังไล่ภาพกล้ามหน้าท้องบ้าๆ
นั่นออกไปจากหัวเท่านั้น
หมอนี่ไม่น่าหุ่นดีเลย…
ยิ่งคิด หญิงสาวเจ้าของดวงตาสีแสดยิ่งรู้สึกเหมือนลมจะใส่… เธอชักหายใจไม่ทั่วท้อง เริ่มเกลียดตัวเองที่เป็นคนบ้าซิกแพ็คขึ้นมาตะหงิดๆ
“เอ่อ… ขอโทษนะครับ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ?”
บทสนทนาระหว่างสามีภรรยาแห่งเฮสปาเนียสิ้นสุดลงเพียงเท่านั้นเมื่อมีร่างหนึ่งก้าวเข้ามาในห้อง
เพิร์ลรีบจัดทรงผมให้เข้าที่ ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่ออีกฝ่ายชะโงกหน้าเข้ามาดู
“ไม่ครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี” ท่านเคาท์ยิ้ม
ละมือออกจากหน้าเธอ “ต้องขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ
พอดีทางเรามีปัญหานิดหน่อย”
“ไม่เป็นไร ผมไม่คิดมากหรอกครับ”
อืม… เธอจำได้ ผู้ชายคนนี้คือท่านนักปราชญ์ซันชาริโอ้แห่งวิหารสุริยา
คนที่เถียนเถียนแอบส่องทุกวันนั่นแหละ
เคาท์เตสแห่งเฮสปาเนียลุกขึ้นมาถอนสายบัวแสดงความเคารพผู้มาเยือน
เธอย่อตัวลงอย่างสวยงามอ่อนช้อย แต่พอเงยหน้าขึ้นมา เธอก็แทบสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่ม!
เถียนเถียน!
ยัยนั่นเกาะประตูดูอยู่ข้างหลัง!!?
“ด้วยความเคารพอย่างสูง ท่านเคาท์ครับ ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป
ผมคิดว่าเราควรลงไปคุยกันต่อนะครับ พอดีทางวิหารสุริยาต้องการข้อสรุปเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างเร่งด่วน”
“ด้วยความยินดีเลยครับ” ซิลเวอร์ตอบรับ
แต่ก็ยังแอบเหลือบตามาทางเพิร์ล เมื่อเห็นว่าเธอดูไม่เป็นอะไรแล้ว เขาก็หันไปโต้ตอบกับท่านนักปราชญ์ธาตุแสงต่อ
“เชิญที่ห้องหนังสือครับท่านนักปราชญ์ ฮวนน่า… ฝากเพิร์ล…”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
เสียงหนึ่งดังแทรก
ก่อนที่เถียนเถียนจะแงะตัวเองออกจากกรอบประตู ย่างเท้าอย่างสวยงามมีระดับเข้ามาในห้อง
เธอถอนสายบัวอย่างงดงามน่าประทับใจ แล้วเงยหน้าโปรยยิ้มเยี่ยงนักบวชผู้อารี… ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ได้ผลกับเพื่อนสาวคนสนิทที่รู้ตับรู้ไตรู้ไส้รู้พุงกันมาตั้งแต่สมัยเรียน
“โรซาลูน่า?”
“ฉันจะดูแลเพิร์ลลิโซเร่เองค่ะท่านเคาท์…” แล้วเจ้าหล่อนก็หันมายิ้มหวานให้เพิร์ล
“เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก จริงมั้ยจ๊ะเพิร์ลลี่…?”
เพิร์ลลี่…
เธอละเกลียดชื่อนี้จริงๆ…
คำพูดดูดีมีน้ำใจของเถียนเถียนทำให้ซิลเวอร์วางใจ
อย่างน้อยนักบวชแห่งจันทราก็เป็นเพื่อนสนิทของเพิร์ล ไม่มีทางที่จะลุกขึ้นมาทำร้าย
ท่านเคาท์พยักหน้ารับ แล้วหันกระซิบข้างหูเพิร์ลเป็นการทิ้งท้าย
“ตอนนั้นฉันหลับตา… ไม่เห็นอะไรหรอก” ชั่วพริบตา รอยยิ้มร้ายปรากฏที่มุมปาก “อาศัยแค่คลำๆดูเท่านั้นแหละ…”
“ซิล!!!!”
“แกดูแข็งแรงดีนี่”
นักบวชแห่งจันทราย่างเท้า
ชายกระโปรงสีขาวลายน้ำเงินสะบัดพลิ้วงามงด เธอนั่งลงบนเตียงของเพิร์ล
ดวงตาดำคมราวกับตากวางจ้องหน้าเคาท์เตสหมาดๆเขม็ง แล้วสักพักก็มีการเอียงคอ
ทำหน้าพินิจพิจารณา ไล่สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“แข็งแรงดิ”
คราวนี้นักบวชแสงสว่างผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดโลกเอามือจับคาง
ทำท่าครุ่นคิด พึมพำกับตัวเองแต่เพิร์ลได้ยินเต็มสองหู “ท่านเคาท์ก็ดูแข็งแรงอยู่…”
“ก็แข็งแรงอยู่ ทำไมวะ?”
ปัง!
เฮ้ย!!
เถียนเถียนฟาดเตียงปัง! ไม่สนใจเพิร์ลที่สะดุ้งโหยง มือขาวๆของนักบวชคนดีคว้าหมับ! จับไหล่ทั้งสองข้างของเพิร์ลแน่น ออกแรงเขย่าสองทีจนเธอหัวโยก! แล้วทำหน้าตาจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!!
“แบบนี้ได้ลูกเร็วแน่”
“บ้าแล้ว!!!”
ลูก!? ลูกเนี่ยนะ!! เถียนเถียนพูดว่าลูกใช่มั้ย
เธอไม่ได้หูฝาดนะ!?
“เออ เอานี่มาฝาก” นักบวชแห่งจันทราหยิบหนังสือเล่มหนาออกมาจากกระเป๋า
เมินเสียงโวยวายของเพิร์ลอย่างหมดจด “ตำรากามสูตรเล่มสามของวิหารจันทรา
ฉบับปรับปรุงใหม่ ฉันนั่งเขียนทั้งคืน ขอบคุณฉันสิ”
“ทำไมแกไม่เอาเวลาไปคัดลอกคัมภีร์วะ!” เพิร์ลโต้ “คัมภงคัมภีร์ ตำรา คำสอนทางศาสนาไรเงี้ย! แล้วส่งไปให้ชาวบ้านในถิ่นทุรกันดาร
ดูดีจะตาย ไอ้เถียน แกเป็นนักบวชนะเว้ย!!”
แต่อีกฝ่ายก็ยังคงร่ายยาว
พูดกลบเสียงเพิร์ลต่อไป
“ฉันมาที่นี่เพื่อดันให้แกมีหลานให้ฉันกับลูซี่อุ้มไวๆ รีบๆ
ปั๊มเร็วๆซะเถอะแกน่ะ ถ้าคิดอะไรไม่ออกก็เปิดตำราดู…” มือขาวของนักบวชแห่งดวงจันทร์ฉวยตำราไปจากมือเธอ
ก่อนจะพลิกหน้าไวๆ สองสามที พอถึงหน้าที่ต้องการ เจ้าหล่อนก็วางให้เพื่อนสาวดู
เผยให้เห็นภาพประกอบและเนื้อหาสุดอล่างฉ่าง “หน้าไหนที่เป็นท่าแนะนำนำจะมีแถบคาดสีแดง…”
“…”
“รูปชัดถูกใจมั้ย?”
ตอนแรกดวงตาสีส้มเพียงเบิกกว้างอย่างตกใจ
ริมฝีปากกลับเม้มแน่น ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมา… แต่หลังจากผ่านไปไม่ถึงหนึ่งวินาที หัวเพิร์ลก็เริ่มปวดหัวตุบจนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นมากุมหน้าผาก
นี่ท่านหญิงศักดิ์สิทธิ์โรซาลูน่า… นักบวชอันดับหนึ่งแห่งทวีปหลักพัฒนาถึงขั้นวาดภาพประกอบตำรากามสูตรแล้ว!?
โอ้แม่เจ้า!
กรมการศาสนาประจำเฮเมร่าทำอะไรกันอยู่!!
“สรุปแกมาที่นี่เพื่อเรื่องนี้?”
“เออ ฉันมาที่นี่เพื่อดันให้แกมีทายาทไวๆ ล้วนๆ”
“แล้วท่านซันชาริโอ้ของแกละ?”
“รายนั้นมาเรื่องงานฉลองเทพเจ้าเหวอะไรก็ไม่รู้”
“เหว… นี่แกเป็นนักบวชนะเว้ย” ว่าจบ
ดวงตาสีแสดก็ไล่มองชุดกระโปรงยาว ลายผีเสื้องดงาม แหวกอก แถมยังเน้นรูปร่างของเถียนเถียนแบบทึ่งๆ
“แล้ววันนี้แกแต่งตัวอะไรของแกอีกเนี่ย?”
“ฉันบวชอย่างไม่เต็มใจ ไม่ได้ไปอยู่ชายแดน ทำไมจะใส่ด๊งใส่เดรสไม่ได้”
“เออ…”
ยอม! ยอมแพ้ก็ได้อะ!
คนฟังหรี่ตา ยกธงขาว
สิ้นคำพูดอย่างไม่มีเงื่อนไข…
เอเธอรันต้า
อาณาจักรแห่งแสงสว่าง บ้านเกิดของเถียนเถียนถูกแบ่งเป็นสองเขต คือเขตสุริยาและเขตจันทรา
เพราะอย่างนั้น พลังธาตุแสงจึงถูกแบ่งเป็นสองสายตามประเภทของเขตทั้งสอง เส้นแบ่งเขตเป็นวิหารจันทราและสุริยาที่หันหลังชนกัน
…หากเถียนเถียนต้องการจะดูซันชาริโอ้อาบน้ำ เธอสามารถเจาะรูแล้วดูได้ตามอัธยาศัย
ไม่ต้องปีนกำแพงอะไรทั้งนั้น เป็นความใกล้ชิดที่งดงามจริงๆ!
ชาวเฮเมร่ารู้กันดีว่าบรรดาคนธาตุแสงเป็นพวกที่ศรัทธาในศาสนาที่สุดในเฮเมร่า
บรรดานักบวชของที่นี่จึงกลายเป็นบุคคลสำคัญพอๆกับเหล่าเชื้อพระวงศ์ ด้วยเหตุนี้
เถียนเถียน ท่านหญิงของฝั่งจันทรา
จึงกลายเป็นบุคคลสำคัญประจำอาณาจักรแห่งแสงสว่างไปโดยปริยาย ทุกคนต่างกราบไหว้ บูชาเยี่ยงนางฟ้า
ไม่มีใครลุกขึ้นมาเปิดโปงเรื่องทรมานเพนกวินหรือนิยายอีโรติคสักคน
คนเคยโดนกบฏก็จิ๊ปากหงุดหงิด
ดวงตาสีส้มเบนไปอีกด้านอย่างไม่สบอารมณ์ ความคิดชั่วร้ายประเภทอยากได้ดินแดนแห่งแสงเป็นอาณานิคมเริ่มปรากฏเป็นรูปเป็นร่างในหัว
แต่ไม่นานเจ้าตัวก็หยุดมันลง
ความเป็นนักล่าแผ่นดินไม่เคยหายไปจากตัวเพิร์ล
บ่อยครั้งที่เธอโยงความคิดไปหาเรื่องนี้ แต่ก็ต้องดึงตัวเองกลับมาทุกครั้ง
เพราะทุกสิ่งไม่เหมือนกับที่เคยเป็น ตอนนี้เธอคือเคาท์เตสแห่งเฮสปาเนีย ทำอะไรต้องคิดถึงหน้าแคว้นทั้งแคว้น
ไอ้การกลับไปชั่วร้าย ทำตัวเหมือนเดิมคงจะไม่ดีนัก
ไม่อย่างนั้น
ซิลก็คงลำบาก…
เธอเชื่อว่าตัวเองไม่ได้ห่วงใยอะไรเขามากมาย
ก็แค่ไม่อยากให้ลำบากเท่านั้น…
“เออ วันก่อนแกไปฟัดกับพวกเซโลนมาเหรอ?”
เพิร์ลพยักหน้า
ก่อนจะถามออกมาด้วยความสงสัย “ข่าวไปถึงนั่นแล้วเหรอ?”
นักบวชแห่งดวงจันทร์ตอบหน้านิ่ง
“เขารู้กันทั่วเฮเมร่าละ วันก่อนก็มีคนขอสัมภาษณ์ลูซี่กับนาซีเรื่องแก
ฉันก็ถูกเชิญให้ไปเขียนคอลัมน์เกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เขาว่าไงกันบ้าง?”
หญิงสาวเอามือจับคาง
ดวงตาสีแสดฉายแววครุ่นคิด
อา… เธอดังใหญ่แล้วสิเนี่ย
“เยอะ” พูดจบ เถียนเถียนก็ยกมือขึ้น วาดม่านแสงสีแสงจันทร์บางๆในอากาศ
ก่อนที่ม่านแสงเหล่านั้นจะสะท้อนภาพหนังสือพิมพ์ฉบับต่างๆออกมาราวกับประจก “อ่านเอา”
หญิงสาวผมดำโน้มตัว
ชะโงกหน้า กวาดสายตาอ่านพาดหัวข่าวเหล่านั้นด้วยสีหน้าปุแล่มๆ
‘ฉาว!
เคานท์เตสแห่งเฮสปาเนีย ถลกกระโปรงไล่ฆ่าผู้รุกราน คำถาม
เหมาะสมแล้วหรือกับการกระทำเยี่ยงฟานาทอสในเฮสปาเนีย?’
‘งดงาม! เพิร์ลิโซเร่ เบรเวล เอล เซฟาเต้
เคานท์เตสแห่งเฮสปาเนียปกป้องบ้านและครอบครัวด้วยคมดาบ’
‘ฟิน! ซิลเวอร์แห่งเฮสปาเนีย สุดหล่อของสาวๆทั้งเฮเมร่าปกป้องภรรยาสาว’
‘แต่งงานแล้วแต่ยังแซ่บ! หล่อไม่เลิก
ท่านเคาท์รูปงามกับการปกป้องอาณาจักร!’
‘ผู้ชายที่สาวๆอยากแต่งงานด้วยมากที่สุด เฮเมร่าโพลชี้! ท่านเคาท์แดนดินยังครองที่หนึ่ง!’
เยี่ยม…
ร่างบางพ่นลมหายใจดังพรืด
สีหน้าเบื่อออกซิเจน มือเล็กถูกใช้ปัดเส้นผมสีดำที่ปรกใบหน้าออก ก็นับว่าดีที่ปวงประชาชาวเฮเมร่าสนใจท่านเคาท์ที่ไหนก็ไม่รู้มากกว่าเธอ
เท่าที่อ่านมา
รู้สึกว่าอดีตของเพิร์ลจะยังไม่ถูกพวกนักข่าวขุดคุ้ย เจ้าหญิงฟีนิกเซียคงจะช่วยจัดการอุดๆ
ให้แล้ว อย่างน้อยฟานาทอสก็มีหุ้นอยู่ในสำนักข่าวกลางของเฮเมร่า
แถมเจ้าหญิงยังสนิทกับเธออีกด้วย เรื่องนี้เจ้าหญิงก็เป็นคนคิด จะไม่ช่วยเธอก็คงใจร้ายไปหน่อย
เพิร์ลแอบถอนหายใจโล่งอก… แค่นี้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว… ทำตัวสงบๆ อยู่นิ่งๆ
สู้รบปรบมือกับท่านเคาท์เจ้าเล่ห์บางคนที่ขนาดแต่งงานแล้วก็ยังมีคนอยากลากเข้าพงหญ้าแบบสันติๆไปก่อนแล้วกัน
“เพิร์ล”
“อะไร?”
“สำหรับคืนนี้…” นักบวชผู้เคร่งครัดในศีลธรรมชูหนังสือกามสูตรขึ้น
“เอาท่าไหนดี เดี๋ยวซ้อมให้… รับรอง
มันจะเป็นประวัติศาสตร์ที่แกและเขาจะไม่มีวันลืม”
เพิร์ลลิโซเร่ตวาดแหว
“จะบ้าเรอะ!!!!!”
ความคิดเห็น