คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ซ้อมเต้นรำ เต้นรำ เต้นรำ (คู่ที่1)
อิโนะ Say;
เมื่อคืนฉันอยากจะบ้าตาย อ้ายยยยยย >//////< เมื่อคืนนี้เกมนั้นทำให้ฉันจะเป็นบ้า เพราะ
ไอพี่เดอิดาระนะสิ มันดันจับให้ฉันกับ.....ซาอิคุง กอดกัน จนกว่าเราจะเลิก ฉันอยากจะเป็นบ้าตาย
เมื่อวานยัยเท็นเท็นก็โดนจับนั่งตักเนจิ ฮินาตะก็โดนเจ้านารูโตะหอมแก้มจนเป็นลมไปเลย ส่วนซากู
ระ ยัยนี้ทำให้ฉันที่เป็นคนนั่งดูต้องเขินไปด้วย ก็ยัยนั้น.....ได้จูบกับซาสึเกะคุงนะสิ แถมซาสึเกะดัน
จับให้ยัยนั้นนั่งบนตักตัวเองซะด้วย ส่วนยัยซากูระก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร แถมยังนอนหลับคาอกซาสึ
เกะคุงอีก อ้าย อิจฉา สองคนนี้อาจจะไปกันรอดก็ได้ เออ ฉันดันลืมเทมาริ ยัยนั้นโดนชิกามารุ จูบที่
หน้าผาก ดูอบอุ่นชะมัดเลย แต่พวกเราเป็นศัตรูกันนะ แม้พวกเขาจะหน้าจับมาเป็นแฟนมากกว่า
ศัตรูก็ตาม เมื่อวานซาสึเกะคุงก็ไปส่งซากูระที่บ้านด้วย โชคดีจัง เพราะพวกฉันยังไม่เคยเห็นบ้านยัย
วากูระเลยสักครั้ง เพราะเมื่อวานยัยซากูระดื่มเตกีล่าไปตั้งสามสี่แก้ว ขอแข็งชะมัด ฉันแก้วเดียวก็จะ
ตายแล้ว
“เป็นอะไรไปนะ อิโนะซัง นั่งเคลิ้มเชียว”ฮินาตะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือถามฉัน ก็มันหน้าเคลิ้มไม
ละ
“เมื่อไรยัยซากูระจะมาสักทีเนี่ย”เท็นเท็นนั่งกินป๊อกกี้ถามขึ้นอย่างฉุนเฉียว ช่าย ตอนนี้เรากำลังนั่ง
รอซากูระกันอยู่
“โทรศัพท์ก็ไม่รับ”เทมาริวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ
“นี้พวกเธอ”เสียงทุ้มๆ หน้าฟังเป็นที่สุดดังขึ้น
“พวกนายมีอะไร”เทมาริ
“พวกพี่เพนให้มาตาม ฮ้าว”ชิกามารุพูดไปด้วย หาวไปด้วย
“เรื่อง”เท็นเท็นกินไม่หยุด
“งานเต้นรำ”เนจิ
“อืม เดี่ยวพวกฉันตามไป”เทมาริที่เอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรออก ดูท่าจะโทรหาซากูระ ยัยนั้นจะ
รับหรอ
“แล้วทำไมไม่ไปตอนนี้ละ”นารูโตะ
“อืม หน้าจะไปพร้อมกันนะครับ”ซาอิคุง อ้าย ไม่กล้าสบตา
“ซากูระ ยังไม่มา”ฉัน
“ไม่รับ ไม่รับ ไม่รับ”เทมาริพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย ยัยนี้แทบปาโทรศัพท์เลย
“สงสัยจะไม่มานะค่ะ”ฮินาตะ
เอี้ยด
“มาแล้วไง”เท็นเท็นที่กินป๊อกกี้อยู่ ถึงขนาดหยุดกิน แล้วซากูระก็เดินลงมาจากรถ ยัยนี้ไม่ยอมจอด
รถให้เข้าที่อีกแล้ว -_- ดีนะที่โรงเรียนเราไฮโซ มีคนเก็บรถให้
“มาสายอีกแล้วนะ”เท็นเท็นเดินเข้าไปหาซากูระแล้วตีมือกัน เข้ากันดีจังเลยนะ
“อืม”ตอบเป็นอยู่คำเดียว
“ยัยนั้นพูดเป็นอยู่คำเดียวหรือไง”ชิกามารุ
“เดี่ยวสายๆก็หลายคำ”ฉัน ซากูระดูหน้าแดงๆ เมาค้างแน่นอน
“เมาค้างหรือไง”ซาสึเกะเดินเข้าไปหาซากูระ แล้วแย่งกระเป๋ามาถือ ทำไมเหมือนแฟนกันเลยอ่า
“อืม”
“ไหวไมเนี่ยซากูระ”เทมาริ
“อืม”
“งั้นไปกันเถอะ”เนจิ
ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องประชุมใหญ่ ห้องประชุมใหญ่คือห้องสำหรับใช้ประชุมทั้ง
โรงเรียน ตอนนี้นักเรียนทุกชั้นมาร่วมตัวกันแล้ว โดยมีเกรด11นั่งอยู่หน้าสุด ส่วนข้างหน้าเป็นที่
ของคุณครูแล้วพวกกรรมการนักเรียน รวมพวกเราด้วย ยัยซากูระทำท่าจะอ้วกตลอดเลย จะไหวไม
เนี่ย
“ที่พวกเรานัดทุกคนมาในวันนี้ เนื่องจากอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้านี้ พวกพี่จะจัดงานเต้นรำ ฉลอง
เปิดเรียน โดยให้เกรด11ทั้งสี่ห้อง จัดการเกี่ยวกับเวที อาหาร เพลงที่ใช้ในงาน และการจัดสถานที่
โดยมีคอนเซป ฮัลโลวีน แล้วในงานนี้ จะมีดาวเด่นทั้งห้าคู่มาเปิดฟลอเต้นรำ”
“แล้วคนที่จะมาเปิดฟลอเต้นรำก็คือ....”ยังไม่ทันที่พี่โคนันจะพูดจบ ยัยคารินก็แทรกขึ้น
“หนูใช่ไมค่ะ หนูได้เปิดฟลอเต้นรำกับซาสึเกะคุง”กระดี๋กระด้าจังเลยนะ
“ไม่ใช่หรอกจ๊ะคนที่จะมาเปิดฟลอเต้นรำก็คือทั้งสิบคนนี้เองจ้า”แล้วพี่โคนันก็ชี้มาที่พวกเรา ยัยคา
รินจ้องหน้าพวกเราอย่างอาฆาต ใครดีใครได้จ้า แล้วก็ได้ฤกษ์เปิดปาร์ตี้.....อ้วก
อ้วก อ๊อก
อ้วกของยัยซากูระพุงออกมาแล้ว แล้วคนที่อยู่ข้างหน้าของซากูระก็คือ.....คาริน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“อึก”ยัยซากูระที่ดูว่าจะอ้วกออกมาหมดแล้ว เงยหน้าขึ้นมามอง พล่างเช็ดปาก หน้ายัยนี้ซีดจัง
“แก แกอ้วกใส่ฉัน”ยัยคารินยืนกระโดดโลดเต้นไปมา พวกของยัยคารินไม่มีใครเข้าใครยัยนั้นสัก
คน
“ขอบคุณนะ”ไปขอบคุณมันทำไม
“ขอบคุณอะไร”
“ที่รับอ้วกฉัน พื้นจะได้ไมเลอะ ฉันขี้เกียจเช็ด”ฮาๆ ฮาๆ ยัยนี้บ้าชะมัด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
“ฮาๆ ฮาๆ”แล้วทุกคนที่อยู่ในห้องก็หัวเราะออกมา ยัยคารินกรี๊ด แล้วก็วิ่งออกมาไปทันที
“ซากูระจะไปไหน”เทมาริถามซากูระ ที่กำลังเดินออกไปจากห้อง
“ไปนอน”ชีวิตยัยนี้มีแต่นอนหรือไง -_-
“แต่เรามีซ้อมเต้นรำนะ”ฮินาตะ
“ไปปลุกฉันแล้วกัน เอากระเป๋าฉันไปเก็บให้ด้วยก็แล้วกัน”แล้วเธอก็เดินจากไป
“เฮ้อ”ฉันสี่คน ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
เท็นเท็น Say;
หลังจากประชุมเสร็จก็ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว และตอนนี้เป็นเวลาซ้อมเต้นรำ แต่ฉัน
หาซากูระไม่เจอ ที่จริง นี้เป็นชั้วโมงอิสระของห้องฉัน ทุกคนในห้องฉันจึงต้องมาทำงานที่เลือก
เอาไว้ ห้องฉันดันซวยจับได้ของใหญ่ คือ จัดสถานที่ แล้วคิดดูว่าห้องประชุมมันใหญ่ขนาดไหน แต่
ตอนนี้ฉันต้องหาซากูระก่อน หายไปไหนเนี่ย ฉัน และพวกเทมาริ ออกตามหาซากูระทั่วโรงเรียน
แต่ก็ไม่เจอ สวนหลังโรงเรียนก็ไม่มี ในรถก็ไม่อยู่ ในห้องเรียนก็ไม่มี บนต้นไม้ก็ยังไม่มี ยัยนี้
หายไปไหน ฉันเหมื่อยแล้วนะ
“เจอไม”เทมาริถามพวกฉัน
“ไม่อ่ะ แล้วพวกเธอล่ะ”
“ไม่เหมือนกัน”อิโนะ
“ฉันหาทั่วแล้วนะ แม้แต่ห้องน้ำ”เทมาริ
“ห้องสมุดก็ไม่มีค่ะ”ฮินาตะ
“งั้นก็เหลือห้องสุดท้าย”
ห้องพยาบาล
“อ้าว เด็กๆมากันทำไมจ๊ะ”ครูชิซึเนะถามพวกเรา
“มาตามหาคนนะค่ะ”อิโนะ
“หมายถึงใครล่ะ”
“ก็....”
“ถ้าคนนั้น ก็เตียงสุดท้ายเลยจ๊ะ”ครูชิซึเนะบอกอย่างรู้ใจ พวกเราเดินไปที่เตียงสุดท้าย แล้วก็เจอ ยัย
ซากูระนอนเป็นทองไม่รู้ร้อน หน้าที่เคยซีด ดูมีเลือดฝาดขึ้นแล้ว
“ครูเห็นซากูระ เดินอยู่แถวหน้าห้องประชุม ก็เลยชวนมานอนที่ห้องพยาบาล แต่ดูหน้าเขาซีดๆ ก็
ให้กินยาเข้าไป”
“งั้นปลุกละนะ”อิโนะเดินเข้าไปหาซากูระ แล้วเขย่าตัวซากูระ
“ตื่นได้แล้ว”
“อืม”ซากูระคร่างออกมา
“ถ้าเธอไม่ตื่น ฉันแย่งขนมเธอกินหมดแน่ เท่านั้นละค่ะ ยัยนั้นลุกขึ้นมาทันที
“ไหนขนม”ตื่นขึ้นมาก็ถามแต่ขนม
“จะกินก็ตามา”เทมาริพูด แล้วเดินนำออกไป
ห้องส่วนกลาง
ห้องส่วนกลางใช้เป็นห้องจัดงานเต้นรำในครั้งนี้ แต่ฉันรับไม่ได้ที่ ฉันต้องเต้นรำคู่กับ
ไอ้เนจิ เนี่ยสิ
“พวกเธอหายไปไหนกันมา รู้ไมพวกเราหาตัวพวกเธอแทบตาย”ซาสึเกะ
“แต่ก็ไม่ตาย”ซากูระ
“หนอย ชิ”
“คุณซากูระไปกินขมกันเถอะค่ะ”แล้วฮินาตะก็พาซากูระไปกินขนม โดยมีซาสึเกะกับนารูโตะเดิน
ตามไป
“พวกเธอหายไปไหนกันมา”เนจิ
“ไปตามหาซากูระ”ฉันพูดแล้วก็เดินออกมา แต่อีตาบ้าเนจิดันเดินตามฉันมาด้วยเนี่ยสิ
“นายเดินตามฉันมาทำไม”
“เราต้องซ้อมเต้น”
“ฉันเต้นไม่เป็น”ถ้าเรื่องต่อสู้ ก็ว่าไปอย่าง
“เธอก็เลยจะไม่ซ้อมเนี่ยนะ”
“มันเรื่องของฉัน”
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ แต่มันคือเรื่องของเรา”ฉันหยุดเดินแล้วหันไปหาเนจิ
“นายต้องการอะไร”
“ฉันต้องการซ้อมเต้นรำ”
“นายเต้นเป็น แต่ฉันเต้นไม่เป็น”
“ก็เดี่ยวฉันสอน”
“แน่ใจเหรอว่าจะสอนฉันได้”
“ไม่รองก็ไม่รู้”
สุดท้ายฉันก็ต้องมาซ้อมเต้นรำ ฉันเหยียบเท้าอีตานี้รอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ แต่หมอนี้ก็
ยอมปล่อยฉันไปสักที
“โอ้ย เธอเหยียบเท้าฉันอีกแล้ว”
“ก็มันเต้นไม่เป็นนี้”
“นี้มันชั่วโมงกว่าแล้วนะ”
“แล้วจะให้ฉันทำอย่างไงเล่า”แล้วเนจิก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วก็หยุดเต้น แต่ก็ไม่ยอม
ปล่อยมือฉัน จะทำอะไรอีกเนี่ย
“งั้นมาเริ่มกันใหม่ ตั้งใจ นั้นคือสิ่งที่ฉันอยากให้เธอทำ”
“..............”
“เดินหน้า ถอยหลัง เดินหน้า ถอยหลัง”ฉันทำตามที่เขาบอก
“...............”
“มองหน้าฉัน”หือ มันเกี่ยวอะไรด้วย
“เกี่ยวไรเนี่ย”
“ฉันบอกไปแล้วไง ให้ทำตามที่ฉันบอก”แล้วฉันก็ต้องทำตามที่เขาบอก แล้วขอบอกตรงนี้ไม่ค่อย
มีใครอยู่ด้วย อีตานี้จะทำอะไรฉันไมเนี่ย
“มองตาฉัน”แล้วฉันก็มองตาของเขา สายตาของเขาไม่เหมือนกับตอนแรก ตอนแรกมันเป็นสายตา
ของพวกนักล่า ที่สามารถขย่ำเหยื่อได้ในทันที ท่าเหยื่อไม่ทำตาม แต่ตอนนี้มันกลับเป็นสายตาของ
.....ผู้ถูกล่า สายตาอ้อนวอนนั้นส่งผ่านมาถึงฉัน เหมือนกับเขากำลังจะบอกฉัน ว่าให้ทำตามเขา
ใบหน้าของเขาเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนริมฝีปากของเขาประกบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน สัมผัสนี้ไม่
เหมือนกับสายตาของเขา สัมผัสที่ส่งผ่านมาถึงฉัน บอกว่า เขารอมานานเหลือเกิน และเขาต้องการ
เขาถอนริมฝีปากออกช้าๆ เขาสบตาเข้ากับสายตาของฉัน
“เธอเต้นได้แล้ว”นั้นเป็นประโยคแรกหลังจากที่เราจูบกัน ใช่ฉันเต้นรำเป็นแล้ว เขายิ้มออกมาอย่าง
อ่อนโยน
“ทำไม”
“หืม”
“ทำไมถึง.....จูบฉัน”
“^_^ เพราะฉันต้องการ”เขาพูดเสร็จ แล้วก็ดึงฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอด แล้วโยกตัวฉันไปมา
หัวใจของฉันต้นเร็วมาก ถ้ามีใครมาหยุดมันได้ ก็ได้โปรดหยุดมันที เพราะตอนนี้หัวใจของฉัน
อาจจะไม่ได้อยู่กับฉันแล้วก็ได้
ขอโทษทุกคนด้วยนะค่ะ ที่มาอัพบ้างไม่อัพบ้าง แต่ตอนนี้ ซอ-โซ่ คงยังอัพเรื่องอื่นไม่ค่อยได้ เพราะมันไม่มีอยู่ในหัว โซ่เลย ตอนนี้ในหัวมีแต่เรื่องนี้เท่านั้น โซ่ก็ขอโทษทุกคนด้วยนะค่ะ แต่ถ้าใครอยากอ่านเรื่องไหนมากที่สุด ก็บอกนะค่ะ โซ่จะรีบอัพเรื่องนั้นให้ทันที
ความคิดเห็น