คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ปาร์ตี้ ปาร์ตี้ คริสมาส (ความสุข) 22222
เหอะ เหอะ -_-^ เสียงมาก่อนตัวซะอีกนะยัยนี้ ยัยซากูระเดินเข้ามาพร้อมท่า
ประจำ นั้นก็คือ...หาว เห็นยัยนี้ที่ไหนหรือทีไรก็หาวทุกที เธอง่วงมาจากไหนกัน
“เพิ่งตื่น”
ยัยเท็นเท็นถามเมื่อยัยนี้เดินมาถึงพวกเรา
“อืม (. .)”
ตอบอย่างหน้าตาเฉย
แต่วันนี้ยัยนี้แต่งตัวน่ารักมาก เรียกว่าสวยเลยก็ได้ ยัยหุบเขาน้ำแข็งนี้แต่งตัว
เก่งชะมัด ยัยนี้ใส่เสื้อแขนยาวคอเต่าสีแดงกับกระโปร่งเรียบๆสั้นเหนือเข่าสีขาว รองเท้า
ผ้าใบ Converse ยาวเกือบถึงหัวเข่าแล้วก็ถุงเท้าสีแดงยาวเลยเข่า (งงไม) ผมสีชมพู
ปล่อยยาวสลวย อ่อ ลืมไป ยัยนี้ใส่หมวกซานต้ามากด้วย น่ารักจริงๆ ยัยลูกแมวของฉัน
“อ้าว เธอถืออะไรมาด้วยนะซากูระ”
อิโนะทัก พวกเราเลยมองไปที่มือของซากูระที่ถือกล่องของขวัญมาด้วย ยัยนี้มองตาม
“ของซาสึเกะ”
“โว้ว เดี่ยวนี้มีของให้กันและกันด้วยเหรอ”
ยัยอิโนะแซวพวกเราเลยขำออกมา แต่ยัยซากูระเนี่ยแค่ยิ้มบางๆแบบบางมาก
ถ้าเป็นฉันคงเขินไปแล้ว ยัยนี้ด้านชะมัด
“ขำนะเท็นเท็น ของเธอก็มีนิ”
“เฮือก!!!”
ทำไมฉันได้ยินเสียงดังเฮือก
“มีอะไรเหรอ?”
“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ มีอะไรกันเหรอ”
เดี่ยวนี้ฮินาตะก็เอาด้วยเนอะ
“บอกมาเดี่ยวนี้เลยนะ”
ฉันก็เอาด้วย >_<
“ก็ตุ...อุ๊บ”
ยัยเท็นเท็นรีบเดินเข้าไปปิดปากยัยซากูระทันที อะไรๆ ตุๆ
“ไม่มีอะไรหรอก เข้าไปกันเถอะ”
ยัยเท็นเท็นเปลี่ยนเรื่อง แล้วลากยัยซากูระเข้าไปในงาน อะไร ตุๆ
เท็นเท็น Say :p
ยัยซากูระเกือบทำความลับฉันแตกแนะ ชิ ฉันจะเล่าให้ฟังก็ได้
ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน
“เธอเรียกฉันมาที่บ้านทำไมเนี่ยเท็นเท็น”
เสียงหวานๆแอบเย็น ดังขึ้นที่หน้าประตูบ้านฉัน คนๆนั้นก็คือยัยซากูระ
“แฮ่ มีเรื่องจะให้ช่วย”
แล้วยัยซากูระก็เดินมาชะโงกดูของที่มือฉัน
“ตุ๊กตา?”
“อืม (. .;)”
“สภาพยังงั้นยังเรียกว่าตุ๊กตาได้อีกเหรอ”
“จะ...ใจร้าย O.O”
“เฮ้อ ถ้าเกิดฉันทำไมเป็นละ”
“กะ...ก็ ไม่รู้”
“ทำไมไม่ตามฮินาตะละ”
“กะ...ก็ ถ้าตามฮินาตะมา...พี่มันก็ต้องตามมาด้วย...เพราะฉะนั้นไม่ดีกว่า”
“นี้ทำให้เนจิ”
“อืม -//////-”
“แล้วทำไมไม่ตามคนอื่นๆ”
“ก็เดี่ยวพวกนั้นก็ล้อฉันนะสิ”
“ฉันไม่ล้อเลยว่างั้น”
“กะ...ก็ใช่”
“เธอก็รู้ว่าฉันสามารถทำได้มากกว่านั้น หึหึหึ”
“เธอไม่ทำฉันหรอก แต่ไหนๆก็มาแล้วช่วยฉันหน่อยเถอะนะ *_*”
ฉันสงสายตาปิ๊งๆไปให้ฉันซากูระ ยัยซากูระทำน่าหยะแหยง อะไรยะ มันหน้า
เกลียดขนาดนั้นเลยเหรอ
“หยุดทำสายตาอย่างนั้นซะทีเหอะ ฉันจะอ้วก”
ไม่ทำก็ได้
“เฮ้อ เอามา”
“แฮ่”
วันนั้นฉันก็เลยได้รู้ว่ายัยซากูระจะทำอะไรให้ซาสึเกะเป็นของแถมไปด้วย
แล้วสุดท้ายตุ๊กตาหมีสีฟ้าของฉันก็เสร็จแล้ว ขอบคุณนะ ยัยลูกแมวตัวน้อยของฉัน ^_^
ซาสึเกะ Say:
ตอนนี้ผมกำลัง เซ็ง เซ็ง เซ็ง อยากเจอหน้าซากูระจังเลย T_T ก็ไอพี่บ้าอิทาจิ
นะสิมันดันกักตัวพวกผมเอาไว้เพื่อให้อยู่เป็นเพื่อน เหตุผลมันสุดยอดเลยว่าไม มันบอก
ว่าถ้าแฟนพวกผมมาเมื่อไร พวกผมก็จะได้ไป แง ไอพี่บ้ามันรังแกผม
“ซาสึเกะเป็นอะไรของแกวะ”
ไอ้เนจิที่ยืนอยู่ข้างๆผมหันมาถาม
“อยากไปจากที่นี้เร็วๆวะ”
“เหมือนกัน”
ผมรู้ว่ามันก็อยากเจอหน้าเท็นเท็นเหมือนกัน
“พวกซากูระจังมาแล้ว”
ไอ้บ้านารูโตะตะโกนออกมาอย่างดีใจ
“ไง”
เทมาริเดินเข้าทักพวกเราเป็นคนแรก แต่ผมมองเลยไปที่คนสุดท้ายที่หาวอยู่
ลูกแมวของผมมาแล้ว ผมรีบเดินไปหาซากูระทันที
“ซาสึเกะ”
ผมชอบเวลาที่ซากูระเรียกชื่อผมจัง เสียงหวานจับใจเลย
“มาซะทีนะ ยัยลูกแมว”
ผมยีหัวเธอเบาๆ ยัยนี้เลยส่งหน้ามุ่ยๆมาให้ ฮาๆ น่ารักชะมัด
“หัวยุ่งหมดแล่ว”
“น่ารักดีออก”
“บ้านะสิ”
“เฮ้ ไอสองคนนั้นอ่ะ จะสวีทกันไปถึงไหน จะกินไมอ่ะข้าวนะ”
พี่อิทาจิตะโกนมาถามพวกผม ไอ้พี่บ้า ไอ้มารผจญ
“ไปกินกัน”
แล้วซากูระก็หันมาดึงแขนเสื้อผม เฮ้อ เหมือนลูกแมวจริงๆเลย
“อืม”
ผมเลยเดินจับมือเธอเข้าไปไหนงาน หึหึ อย่าได้คิดที่จะมาแย่งซากูระของฉันละ
ไอพวกบ้า
ซากูระ Say:
ง่วง ง่วง ง่วง งานบ้าอะไรเนี่ยง่วงชะมัดเลย แต่ข้าวอร่อยชะมัด สมกับที่ฉันเป็น
คนจัดการเลย อ่ะ นั้นตัวอะไรนะ
“หวัดดีจ๊ะ พวกคุณหนูทั้งหลาย”
หึ หึ ฮาๆ ทนไม่ไหวแล้ว ก็ดูยัยคารินแต่งตัวซะสิ จะ...จะกลั้นไม่อยู่แล้ว
“คิก คิก”
พวกฉันห้าคนหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“หัวเราะอะไร”
“เปล๊า”
ยัยอิโนะพูดพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางซาอิ
“ไม่มีอะไร”
เท็นเท็นหยักไหล่ แล้วกินข้าวต่อ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
ฮินาตะพูดพร้อมกับก้มลงไปมองใต้โต๊ะ ดูอะไรนะ?
“เปล๊า เปล่า”
เทมาริพูด พร้อมกับสายหน้าไปมา เหอะ หมดสวยเลย
“....................”
ฉันไม่ตอบ
“ชิ”
ยัยนี้พูดพร้อมกับสะบัดผม ฉันเลยรีบยกมือขึ้นปิดตาซาสึเกะทันที เฮ้อ เกือบตา
บอดแล้วไมละซาสึเกะ
“ทำอะไรนะซากูระ”
ซาสึเกะพูด แต่ก็ไม่จับมือฉันออก
“เดี่ยวก็ตาบอดหรอก”
“หึหึหึ อืมๆ”
หมอนี้พยักหน้ารับ
“แกเอามือไปปิดตาซาสึเกะคุงทำไมนะ”
ยัยคารินถามฉัน ฉันเลยกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก ก่อนจะมองไปที่ตัวของยัยนี้
“ฉันยังไม่อยากให้ซาสึเกะตาบอดนะ”
“คิก คิก”
คราวนี้คนทั้งโต๊ะหัวเราะออกมา
ก็ดูชุดที่ยัยนี้ใส่สิ เดรสสีแดงสดสายเดียว ดันหน้าอก ขอเน้นว่าดัน ดันทำไม?
แถมผมเธอก็เหลือกินจริงๆ ดัดเป็นลอนแบบ...แบบเป็นหลอดเลยอ่ะ เธอ อ่า ขอไม่พูดก็
แล้วกันนะ (ไม่มีนมแล้วยังจะดันอีก)
“แกมองฉันทำไมฮะ”
แล้วยัยนี้ก็ยื้นหน้าอกมาให้ฉัน พร้อมกับส่าย ฉันเลยรีบปิดตาซาสึเกะแน่นขึ้น
“อะ...เอาออกไปเถอะ”
“ทำไม แกอิจฉาฉันเหรอ ที่ฉันมีมากกว่าแกอ่ะ”
“เอ่อ นั้นเขาไม่เรียกว่ามีมากหรอกนะ เขาเรียกว่าดันอ่ะ แบบพวกไม่มีนมแล้วอยาก
ดันอ่ะ”
“กะ...แก !!!”
“หึหึ”
“แล้วไม่ต้องยื้นมาอีกนะ ฉันจะอ้วก”
“กะ...กรี๊ด อุ๊บ”
พวกลูกน้องของยัยนี้รีบอุดปากยัยนี้ทันทีก่อนจะลากไป
“ฮา ฮาๆๆๆ”
แล้วพวกนี้ก็หัวเราะออกมา ซาสึเกะก็ด้วย ฉันเลยเอามือที่ปิดตาหมอนี้ออก แต่
หมอนี้ดันจับมือฉันไว้
“นี้แน่ะ ถ้าเธอปิดตาฉันช้ากว่านี้ ฉันได้ตาบอดจริงๆแน่”
หมอนี้ยื่นมือมาหยิกจมูกฉัน แล้วขำออกมา
“ไม่ต้องขำเลย กินเข้าไป”
แล้วฉันก็ตักขนมหวานให้หมอนี้กิน ฮา ฮา หมอนี้ไม่ชอบขนมหวานนี้นา
“หวานมากเลยนะเนี่ย เลี่ยนอ่ะ”
ดูทำหน้าสิ
“คิก คิก”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย”
“ไปข้างนอกกัน”
“อืม”
ซาสึเกะ Say:
ตอนนี้ผมพาซากูระมาที่หลังโรงเรียนที่ผมจัดเตรียมสถานที่ไว้เรียบร้อยแล้ว
หึหึ ผมมีของจะมาให้ซากูระด้วยละ
“ฉันมีของจะให้/ฉันมีของจะให้”
พวกเราสองคนพูดออกมาพร้อมกัน เอ๊ะ เมื่อกี้ซากูระบอกว่ามีของจะให้ผมงั้นเหรอ
“เธอมีของจะให้ฉันงั้นเหรอ”
ว้าว ซากูระมีของจะให้ผมด้วยแหละ
“อืม นายก็มีของจะให้ฉันด้วยนิ”
“อืม เธอให้ก่อนสิ”
“เอางั้นเหรอ”
“อือ”
อยากรู้ชะมัดเลย
“งั้นหลับตาก่อน”
ซากูระพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้น ผมจึงหลับตาอย่างว่าง่าย แล้วผมก็รู้สึกถึง
อะไรนุ่มๆสวมอยู่ที่คอผม ก่อนที่ซากูระจะ...ดึงผมเข้าไปหาผมเลยรีบตาขึ้นมา ก่อนที่
ซากูระจะประกบปากลงที่ริมฝีปากของผม ผมไม่ปฎิเสธและตอบรับอย่างเต็มใจ ผมกอด
เธอไว้แน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายจูบนำเธอแทน
“อ่า.................”
ผมถอนริมฝีปากออก ก่อนจะมองไปที่ซากูระแล้วเลื่อนลงมาที่คอ ผ้าผันคอสีน้ำ
เงินเทา ผมเงยหน้าขึ้นไปมองซากูระ ก่อนจะเห็นว่าเธอกำลังยิ้มอยู่ แม้จะเป็นยิ้มที่บาง
มากก็ตาม ผมยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ แล้วอุ้มเธอขึ้นลอยฟ้า
“ไม่เอา เดี่ยวตก”
ผมเลยเปลี่ยนมาเป็นกอดเธอแทน
“อึย แน่นไปไมเนี่ย”
“ทำเองเหรอ”
ผมถาม ก่อนจะหอมแก้มเธออย่างมันเขี้ยว
“ต้องทำเองสิ ทำให้แฟนทั้งคน”
ผมเลยกอดแน่นกว่าเดิมซะเลย
“ฮิฮิ จะหายใจไม่ออกแล่ว”
“งั้นหอมแก้มแทน”
งั้นก็หอมซะเลย
“แล้วไหนของที่บอกจะให้ละ”
“อ้อ นี้ไง”
ผมเลยปล่อยมือจากซากูระมาข้างหนึ่ง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกางเกง แล้ว
หยิบกล่องแหวนออกมา แล้วเปิดออก
“แหวน”
“อืม”
มันคือแหวนทองคำขาว ที่ดีไซน์ออกมาเรียบๆแต่ดูหรูหรา มีตัวอักษร สลัก
เอาไว้ว่า s&s นั้นก็คือ ซากูระกับซาสึเกะ
“ยื่นมือมาสิ”
“มือไหน”
“มือซ้าย”
แล้วซากูระก็ยื้นมือซ้ายมาให้ผม ผมค่อยๆจับมือเธอขึ้นมาก่อนจะสวมแหวนที่
นิ้วนางข้างซ้ายที่เป็นสัญลักษณ์ให้รู้ว่า เราจะเป็นของกันและกันตลอดไป ซากูระมองมา
ที่ผมก่อนจะยิ้มออกมาแบบกว้างที่สุดและมันก็สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ซากูระเดิน
เข้ามาสวมกอดผม จนผมรู้สึกได้ถึงความชื้นที่หน้าอก ร้องไห้เหรอ ผมรีบดึงเธอออกจาก
อ้อมกอดทันที
“ร้องไห้ทำไม”
ผมถามอย่างเป็นห่วง ก่อนจะใช้นิ้วเช็ดน้ำตาซากูระเบาๆ
“ใครร้องไห้ ฮึก ไม่ร้องซะหน่อย”
“หึหึ”
ผมหัวเราะ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพร้อมกับจูบพรมซับน้ำตาให้ช้าๆ
“ไม่ว่าจะร้องไห้ดีใจหรือเสียใจ ฉันก็ไม่อยากเห็น เธอแค่ยิ้มให้ฉันก็พอน้ำตาไม่ต้อง”
“อืม ฉันรักนายนะซาสึเกะ”
“ฉันก็รักเธอซากูระ และก็จะรักตลอดไป”
ทั้งสองคนกอดกันอย่างมีความสุข ภายใต้แสงจันทร์และหิมะยามค่ำคืน ทั้งสอง
อยู่ด้วยกันภายใต้ผ้าผันคอผืนน้อยที่หญิงสาวเป็นคนทักให้ด้วยความรัก และแหวนคู่
ทองคำขาวที่ชายหนุ่มเป็นคนสวมให้เธอเพื่อแสดงถึงความเป็นเจ้าของที่นิ้วนางข้างซ้าย
ของหญิงสาวผู้เป็นที่รัก และที่นิ้วนางข้างซ้ายของฝ่ายชายที่แสดงถึงผู้เป็นเจ้าของหญิง
สาว ช่างเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก ขอให้ทั้งคู่รักกันตลอดไปนะ
คำอวยพร :p
เทมาริ : ขอให้มีความสุข
ชิกามารุ : ขอให้นอนหลับกันสบายๆ นะ หาววววว (เอ๊ะ กำกวมนะ)
อิโนะ : ขอให้สวยวันสวยคืนนะ
ซาอิ : ขอให้วาดรูปกันเก่งๆนะ
ฮินาตะ : ขอให้เรียนเก่งๆนะค่ะ
นารูโตะ : ขอให้กินแล้วไม่อ้วนนะ
เท็นเท็น : ขอให้คิดแต่สิ่งดีๆนะ
เนจิ : อย่าทำชั่วนะ
ซากูระ : เอ่อ.............................ขอให้สุขแล้วกัน.....................................
ซาสึเกะ : คิดอะไรก็ได้สิ่งนั้นนะ
Writer : ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุข สนุกกับปีใหม่ๆ อยากได้อะไรก็ได้สิ่งนั้น อย่า
ลืม ซอ-โซ่ นา
สุขสันวันปีใหม่ *****
ความคิดเห็น