ลำดับตอนที่ #58
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : โถระบายความในใจ ...?
เท็นเท็น Say :
ฉันยืมบิดไปมาเหมือนคนบ้า เพราะสายตาของคนในงานทำให้ฉันอายพิกล ฮือออ ฉันไม่เคย
ต้องมาแต่งตัวอะไรแบบนี้เลยนะ ทำไมพวกหล่อน เพื่อนแสนรัก! ถึงทำกับฉันแบบนี้ได้ โอ้ย
อยากจะบ้าตาย ดูยัยเพื่อนบ้าพวกนั้นสิ ยืนมองผลงานตัวเองที่อยู่บนตัวฉันเหมือนว่ามันเล่อค่า
มาก อยากแก้ผ้าโว้ยยยย
"ต้าย ไม่น่าเชื่อ ยัยทอมที่ดีแต่เล่นเกมไปวัน จับแต่งแค่เนี่ยสวยอย่างกับอะไรดี ผลงานชิ้นนี้ฉัน
ภูมิใจจริง" อิโนะพูดก่อนจะเดินเข้ามาจับตัวฉันหมุนไปมา ฮะ..เฮ้ ข้างหลังมันสระน้ำนะเฮ่ย ยิ่ง
ยืนไม่ค่อยถนัดอยู่
"หยุดพูดไปเลยนะ ยัยเพื่อนบ้า -_-" ฉันวิ่งไปหลบอยู่หลังซากูระที่ทำหน้าเคลิ้ม เหมือนคนจะ
หลับแลมิหลับแล ไหวมั้ยเนี่ย
"โอ้ว แม่นางหิมะขาว ทำไมเธอช่างงามเยี่ยงนี้ แต่ขอเถอะกรุณาทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อยได้
มะ เสียดายชุด -_-" เทมาริพูดติดตลก แล้วจะยื้นมือมาหยิกแก้มซากูระเบาๆ ก่อนจะนิ่งค้างไป
ด้วยประโยคเด็ดของซากูระ
"... งี่เง่า -_-" ประโยคเด็ด สบยทุกความเคลื่อนไหว
"แล้วทำไมมีแต่พวกเราที่พูดละค่ะเนี่ย พวกผู้ชายหายไปไหนกัน" ฮินาตะพูดขึ้น ทำให้พวกเรา
รู้ตัวว่าบางสิ่งบางอย่างหายไป นั้นสิ ปกติไม่เงียบขนาดนี้ พวกเราเลยหันไปมองข้างหลังพร้อม
กัน !!! อะไรเนี่ย! ไอพวกบ้านี้ยืนมองพวกเราจนแทบไม่กระพริบตา พวกฉันทำไรผิด!! ละ..ละ
นั้น เนจิ ไอบ้านั้นทำไมต้องมองฉันขนาดนั้น อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ (กินเธอตังหาก)
"เฮ้ เงียบกันทำไมเนี่ย" เทมาริเดินเข้าไปหาพวกนั้น ก่อนจะพูดเสียงดังให้พวกนั้นได้ยิน
"...." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก นี้ตายกันไปแล้วเหรอไง - -"
ป้าบ!
O_o เทมาริเธอทำอารายยยยย ยัยนั้นฟาดมือลงไปที่หลังชิกามารุเต็มๆ จนชิกามารุแทบหน้า
ขมำ รู้สึกเจ็บแทน...
"โอ้ย! ยัยบ้า เธอทำอะไร ฉันเจ็บนะ" ชิกามารุหันไปโวยใส่เทมาริทัน ยัยนี้ก็ ขอโทษเขาหน่อยสิ
ยะ - -"
"ก็นึกว่าตาย เจ็บเป็นก็แปลว่ายังไม่ตายนิ ชิ" ยัยนั้นเดินสะบัดผมกลับมาหาพวกเรา เป็นห่วงก็
บอกไปสิยะ แหม่ -..-
"ยัยบ้าเอ้ย" ชิกามารุยกมือขึ้นลูบหลังตัวเองบริเวณที่ถูกตี ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ
"นี่! ฉันได้ยินนะ -_-" ยัยนี้ก็ยังหูดีอีก อย่าตีกานนน
"หิว -_-" ประโยคเด็ดสยบทุกความเคลื่อนไหวมาแล้วจ้า จะจากใครละ ยัยซากูระนั้นแหละ มีคน
เดียว พวกเราหันไปมองซากูระที่ตอนนี้ยืนทำหน้านิ่งพร้อมกับยกมือลูบท้องตัวเอง เออ นั้นสิ
ตั้งแต่ตื่นมายังไม่มีใครกินไรกันเลยนี้
"ไปหาไรกินกัน" ฉันหันไปมองต้นตอเสียง แฟนจ๋าพี่มาแล้วจ๊ะ ของซากูระนั้นเอง หมอนั้นเดิน
เข้าไปหาซากูระก่อนจะจับมือแล้วพาเดินออกไปจากวงล้อมของพวกเรา
จ๊อก....
"แฮ่ๆ " ฉันหัวเราะแห้งออกมา เมื่อท้องไม่รักดีดันร้องโครมครามอย่างไม่อายชาวบ้าน ท้องเอ้ย
ไม่สงสารตัวเองก็สงสารหน้าแม่หน่อยเถอะลูก -//-
"หึ"
ขวับ!
เสียงหัวเราะแบบนี้มีคนเดียว! ไอบ้าเนจิไง!! ฉันหันขวับไปมองหมอนั้นอย่างเอาเรื่อง แต่ดูท่า
จะรู้ตัว หมอนั้นกลับไม่ยี่ระ ยักไหล่ใส่ฉันแบบช่วยไม่ได้ เชอะ
"ซากูระ รอฉันด้วยยย" ฉันตะโกนไล่หลังซากูระไปก่อนจะวิ่งตามไป
ซาสึเกะ Say :
ตอนนี้ผมกำลังพายัยลูกแมวของผมเดินไปที่ซุ้มของกิน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเกร็งมาก ไม่ชินซะที
เวลาที่เธอชอบแต่งตัวสวยๆแบบนี้ มันไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมเท่าไร ผมเลยพยายามไม่หันไป
มองเธอ เดี๋ยวเธอจะรู้ว่าผมหน้าแดงขนาดไหนเวลาจ้องมองเธอที่ถึงแม้จะไม่เคยยิ้มออกมาแต่
กลับสวยจนผมใจเต้นแรงไม่มีสมาธิอยู่กับเนื้ออยู่กับตัวขนาดนี้
"คิก" หื้ม? เสียงหัวเราะนี้มัน...
"หัวเราะอะไรหื้ม" ผมหันไปถามคนข้างๆที่นานทีปีหนจะหัวเราะกับเขาที ซากุระเงยหน้าขึ้นมาบ
อกผมว่า
"เดินเชิดหน้าอยู่หน้าแหละ จะเขินไรนักหนา" แล้วยัยนี้ก็หัวเราะต่อ
"ก็เพราะใครละ ทีหลังอย่าแต่งตัวแบบนี้อีกนะ มันไม่ดีต่อแรงดันหัวใจฉัน" ผมเลื่อนมือขึ้นมา
โอบไหล่เธอแทนแล้วดึงคนตัวเล็กเข้ามาประชิดก่อนจะก้มลงไปหอมผมเถอะอย่างหมั่นเขี้ยว
"โดนบังคับ -_-" ซากูระพูดออกมาแค่นั้นแล้วก็ทำหน้าเนื่อยทันที ผมหัวเราะออกมากับท่าทาง
ของเธอ น่าสงสารจริงๆแฟนผม
"ซากูร้าาาาาาาาา" หื้ม นั้นเสียงเท็นเท็น ผมสองคนหยุดเดินแล้วหันไปมองด้านหลังที่มีเท็นเท็
นวิ่งตามมา แล้วก็...
"เดี๋ยวก็ล้มหรอกยัยบ้า -_-" เนจิ - -"
"ว้าย.." เฮ่ยๆ พวกผมสองคนตกใจกับท่าสโลโมชันของเท็นเท็นที่สะดุ้งรองเท้าตัวเอง
หมับ!
"ก็บอกว่าอย่าวิ่งไงเล่า - -*" เนจิรับทัน เฮ้อ พวกผมสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ก่อน
จะมองท่าของสองคนนั้นที่ตอนนี้เท็นเท็นเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเนจิซะแล้ว
"ขะ..ขอบคุณ..นะ (///) "
"หึ ไม่เป็นไร" เนจิปล่อยเท็นเท็นออกจากอ้อมกอดของตัวเอง แหมะ ตูรู้นะว่าไม่อยากปล่อยไอ
เพื่อนเลว แอ็บอยู่ได้ ก็บอกไปสิวะ - -
"ไปกินกันซะที -_-" ซากูระพูดเสียงนิ่ง.. ซอรี่นะที่รัก ซากูระเดินไปจับมือเท็นเท็นที่ตอนนี้กำลัง
ก้มหน้าหงุดเพราะความเขินอาย ผมเลยปล่อยเธอไปให้เดินกับเพื่อนแล้วลงมาเดินกับเพื่อนตัว
เองแทน
"เมื่อไรจะบอก" ผมพูดกับเนจิโดยที่สายตายังมองไปที่ร่างเล็กทั้งสองที่อยู่ข้างหน้า
"อืม.. เดี๋ยวก็ถึงเวลาเองแหละ" เนจิตอบกลับมาก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างหล่อ -_- เออดี ขอบคุณ
สำหรับคำตอบ
เท็นเท็น Say :
00.30 น.
"เอาละทุกคนนนนน ตอนนี้ทุกคนคงมารวมตัวกันครบเรียบร้อยแล้ว พี่มีเกมสนุกๆให้พวกเล่นกัน
นนนน" ตอนนี้พี่โคนั้นขึ้นไปบนเวทีข้างหน้าสระว่ายน้ำที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างสวยงาม โอ้ย จะบ้า
ตาย เกมบ้าบออะไร อยากกลับห้องเว้ย
"...." เงียบ ตอนนี้เพื่อนฉันหายไปไหนกันหมดเหลือแต่ซากูระคนเดียวที่กำลังยืนกินอาหารอย่าง
เอร็ดอร่อยด้วยใบหน้าแน่นิ่งเช่นเดิม
"...." จะบ้าตายหันไปไหนก็ไม่ได้ เปิดปากพูดไปยัยซากุระก็ไม่ตอบเหมือนคุยคนเดียว ซาสึเกะ
เหรอ ปล่อยให้อยู่กับแฟนไปเถอะ - - แล้วอีกคน... ไม่เอาไม่พูดถึง ฉันยังเขินหมอนี้ไม่หาย ก็ดี
หรอกที่หมอนี้ช่วยชั้นจากการหน้าแหก แต่แบบช่วยท่าอื่นได้ม่ายยย ทำไมต้อง กอด กอด กอด
กร๊าซซซซซซซซ อยากพ่นไฟ
"-_- เป็นบ้าอะไร ยืนนิ่งไม่เป็นหรือไง" เป้นก็ได้ค่ะคุณหญิงซากูระ
"เอาละ เกมที่พวกพี่จะให้เล่นก็คือ โถระบายความในใจ ซึ่งก็คือ" พี่โคนันเว้นวรรคนิดหน่อยเพื่อ
ให้พี่เพ็นยกโถแก้วที่มีกระดาษใบเล็กๆอยู่ในนั้นเต็มไปหมด คืออะไรหว่า "ในโถนี้จะมีชื่อของทุก
คนอยู่ แล้วพวกพี่ทั้งหมดจะผลัดกันหยิบชื่อคนที่อยู่ในนี้ขึ้นมา คนใดที่พี่จับได้จะต้องมายืนบน
เวทีแล้วพูดระบายความในใจที่มีต่อใครสักคนในนี้ เรื่องใดก็ได้ แต่ต้องพูดนะจ๊ะ แตถ้าไม่พูด หึ
หึ" พี่โคนันหันไปหยิบเปล่าขวดใหญ่ขึ้น "ดื่มกันให้ฉี่แตกจนไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันไปเลยจ้า
าาา"
.... พูดไม่ออกเลยที่เดียว
"เฮ้ฮฮฮ พวกฉันเดินตามหาพวกเธอซะทั่วเลย" อิโนะเดินเบียดเสียดคนอื่นเข้ามาหาพร้อมกับ
พวกเทมาริและผู้ชาย ไปไหนกันมาเนี่ย
"พวกพี่โคนันจะเริ่มเกมกันแล้วใช่มั้ยค่ะ" ฮินาตะพูดขึ้นก่อนจะพยามเขย่งเท้าขึ้นมองพวกพี่ๆบน
เวที ลืมไปยัยนี้ไม่ได้ใส่ส้นสูง
"ฮินาตะเห็นมั้ย ขี่คอฉันดูมั้ย" นารูโตะยื้นหน้าเข้าไปถามฮินาตะอย่างอยากช่วย
"วะ..ว้าย (////) มะ..ไม่เป็นไรค่ะ" แล้วยัยนี้ก็ก้มหน้าต่อไป เห่ยๆ นี้ไม่เป็นลม หมายความว่าไง
เนี่ย ภูมิต้านทานสูงขึ้นเหรอ
"ไม่ต้องเลยไอ้นารูโตะ น้องตู -_-" เนจิพูดขึ้นก่อนจะเดินล้วงมือในกางเกงมาเตะนารูโตะ
"โอ้ย ไรวะ หวงอยู่ได้ ยังกับหมาหวงก้าง"
"ว่าไงนะ! ไอ้นารูโตะ"
"เฮ้ๆ หยุดก่อน" เทมาริห้ามไว้ก่อนจะเกิดศึกเพื่อนรักฆ่าหักคอ - -" "เกมจะเริ่มแล้ว"
"เอาละ คนแรกที่จะได้ขึ้นมาพูดก็คือ..." พี่โคนันพูดก่อนจะล้วงมือเข้าไปในโถแล้วหยิบรายชื่อขึ้นมา "คือออ.... เนจิคุงนั้นเองงงงงงงงง" หาาาาาา เนจิ หมอนี้เนี่ยนะ 555555 สมน้ำหนาดีมั้ย
"กร้ากกกกกกกกกกก กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนองงง" นารูโตะแลบลิ้นเอาคืนเนจิ ก่อน
จะวิ่งไปหลบหลังฮินาตะเมื่อเนจิทำท่าจะเตะหมอนั้นอีกครั้ง
"ชิส์ บ้าเอ้ย" หมอนั้นหัวเสีย ก่อนจะเดินทำหน้ามุ้ยไปที่หน้าเวที เพราะดูท่าถ้าหมอนี้ไม่เดินไป
อาจจะมีการเดินเข้ามาลากถึงที่
"เอาละเนจิคุง มีไรจะระบายให้ใครฟัง เชิญเลยจ๊ะ" พี่โคนันยิ้มก่อนจะยื้นไมค์ให้หมอนั้นแล้วเดิน
ออกไปยื้นข้างๆเวที
"....." หมอนี้จะพูดถึงใครนะ ฉันมองขึ้นไปบนเวทีที่ตอนนี้หมอนั้นเอาแต่ก้มหน้ามองไมค์ในมือ
"คือ.." ใคร? ใครฟะ พูดซะทีเส้ -_- (เธอจะอยากรู้ทำไม)
"เท็นเท็น" หมอนั้นเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะมองตรงมาที่ฉันอย่างเปิดเผย
"...." ห๊ะ!! ฉันเนี่ยนะ หูฟาดรึเปล่า แต่จากสายตาของคนทั้งงานที่พุ่งตรงมาแล้วคงไม่ผิ
ดละมั้ง...
"หึ" เสียงหัวเราะจากซากุระทำให้ฉันใจเต้นเร็วมากขึ้น อะไรกัน? หมอนั้นจะบอกอะไรกับฉัน
"เท็นเท็น.." ฉันเงยหน้าไปมองที่หมอนั้นด้วยใจที่ระสับระส่ายไปมา "ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรู้สึกตอนนี้ที่มันมีต่อเธอมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไรร แต่มันเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆเวลาอยู่ใกล้ ยิ่งตอนที่ซากูระฝากซาสึเกะมาบอกฉัน" ซากูระรูเหรอ!!! "มันก็ทำให้ฉันรู้ใจตัวมากยิ่งขึ้น และฉันควรบอกเธอ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง จะบอกยังไงดี ..." หมอนั้นเว้นช่วงให้ได้พักหายใจ โอ้ย แต่ตูจะหยุดหายใจแล้วโว้ยยยย
"ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกับฉันนะ" !!!!!
"....."
"....ว่าไง"
"....." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่่ท่านเรียก
ฉันไไม่รู้สึกตัวอีกเลย ในหัวฉันมีแต่คำว่า "ฉันชอบเธอนะ เป็นแฟนกับฉันนะ" แม้กระทั่งเน
จิเดนมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันยังไม่รู้ตัวเลย
"ว่าไง จะไม่รับรักฉันเหรอ ถ้าไม่รับจงรู้ไว้ซะเธอก็ไม่สิท.."
"เป็นสิ" ฉันชิงพูดขึ้นมาก่อนที่หมอนั้นจะพูดจบ ฉันเงยหน้ามองหมอนั้นที่ตอนนี้อึ้งไปแล้วก่อน
จะคลี่ยิ้มออกมากว้างที่สุดเท่าที่เคยยิ้มมา
"ฉันเป็นแฟนนายแล้วนะ ^^"
หมับ!
"ดีใจโว้ย" หมอนั้นดึงฉันเข้าไปกอดอย่างรุนแรงก่อนจะตะโกนออกมา อ้ายยย อย่าหมุนเส้
"เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ" เสียงเฮของเพื่อนๆทำให้ฉันเขินจัดจนต้องก้มหน้าซุกกับไหล่ของเนจิ
"เพื่อนฉันสละโสดอีกคนละ -_-" เทมาริกล่าวเซ็งๆ
"แล้วตูละ ฮือออออออ" ตามด้วยอิโนะ..
"ใจเย็นๆนะค่ะทุกคน แฮ่ๆ" ฮินาตะปลอบทุกคนด้วยเสียงแห้งแม้ในใจจะดีใจกับเพื่อนแต่ก็อด
อิจฉาไม่ได้
"ง่วงชะมัด -_-" เอ่อ.. ซากูระ
ฉันยืมบิดไปมาเหมือนคนบ้า เพราะสายตาของคนในงานทำให้ฉันอายพิกล ฮือออ ฉันไม่เคย
ต้องมาแต่งตัวอะไรแบบนี้เลยนะ ทำไมพวกหล่อน เพื่อนแสนรัก! ถึงทำกับฉันแบบนี้ได้ โอ้ย
อยากจะบ้าตาย ดูยัยเพื่อนบ้าพวกนั้นสิ ยืนมองผลงานตัวเองที่อยู่บนตัวฉันเหมือนว่ามันเล่อค่า
มาก อยากแก้ผ้าโว้ยยยย
"ต้าย ไม่น่าเชื่อ ยัยทอมที่ดีแต่เล่นเกมไปวัน จับแต่งแค่เนี่ยสวยอย่างกับอะไรดี ผลงานชิ้นนี้ฉัน
ภูมิใจจริง" อิโนะพูดก่อนจะเดินเข้ามาจับตัวฉันหมุนไปมา ฮะ..เฮ้ ข้างหลังมันสระน้ำนะเฮ่ย ยิ่ง
ยืนไม่ค่อยถนัดอยู่
"หยุดพูดไปเลยนะ ยัยเพื่อนบ้า -_-" ฉันวิ่งไปหลบอยู่หลังซากูระที่ทำหน้าเคลิ้ม เหมือนคนจะ
หลับแลมิหลับแล ไหวมั้ยเนี่ย
"โอ้ว แม่นางหิมะขาว ทำไมเธอช่างงามเยี่ยงนี้ แต่ขอเถอะกรุณาทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อยได้
มะ เสียดายชุด -_-" เทมาริพูดติดตลก แล้วจะยื้นมือมาหยิกแก้มซากูระเบาๆ ก่อนจะนิ่งค้างไป
ด้วยประโยคเด็ดของซากูระ
"... งี่เง่า -_-" ประโยคเด็ด สบยทุกความเคลื่อนไหว
"แล้วทำไมมีแต่พวกเราที่พูดละค่ะเนี่ย พวกผู้ชายหายไปไหนกัน" ฮินาตะพูดขึ้น ทำให้พวกเรา
รู้ตัวว่าบางสิ่งบางอย่างหายไป นั้นสิ ปกติไม่เงียบขนาดนี้ พวกเราเลยหันไปมองข้างหลังพร้อม
กัน !!! อะไรเนี่ย! ไอพวกบ้านี้ยืนมองพวกเราจนแทบไม่กระพริบตา พวกฉันทำไรผิด!! ละ..ละ
นั้น เนจิ ไอบ้านั้นทำไมต้องมองฉันขนาดนั้น อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ (กินเธอตังหาก)
"เฮ้ เงียบกันทำไมเนี่ย" เทมาริเดินเข้าไปหาพวกนั้น ก่อนจะพูดเสียงดังให้พวกนั้นได้ยิน
"...." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก นี้ตายกันไปแล้วเหรอไง - -"
ป้าบ!
O_o เทมาริเธอทำอารายยยยย ยัยนั้นฟาดมือลงไปที่หลังชิกามารุเต็มๆ จนชิกามารุแทบหน้า
ขมำ รู้สึกเจ็บแทน...
"โอ้ย! ยัยบ้า เธอทำอะไร ฉันเจ็บนะ" ชิกามารุหันไปโวยใส่เทมาริทัน ยัยนี้ก็ ขอโทษเขาหน่อยสิ
ยะ - -"
"ก็นึกว่าตาย เจ็บเป็นก็แปลว่ายังไม่ตายนิ ชิ" ยัยนั้นเดินสะบัดผมกลับมาหาพวกเรา เป็นห่วงก็
บอกไปสิยะ แหม่ -..-
"ยัยบ้าเอ้ย" ชิกามารุยกมือขึ้นลูบหลังตัวเองบริเวณที่ถูกตี ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ
"นี่! ฉันได้ยินนะ -_-" ยัยนี้ก็ยังหูดีอีก อย่าตีกานนน
"หิว -_-" ประโยคเด็ดสยบทุกความเคลื่อนไหวมาแล้วจ้า จะจากใครละ ยัยซากูระนั้นแหละ มีคน
เดียว พวกเราหันไปมองซากูระที่ตอนนี้ยืนทำหน้านิ่งพร้อมกับยกมือลูบท้องตัวเอง เออ นั้นสิ
ตั้งแต่ตื่นมายังไม่มีใครกินไรกันเลยนี้
"ไปหาไรกินกัน" ฉันหันไปมองต้นตอเสียง แฟนจ๋าพี่มาแล้วจ๊ะ ของซากูระนั้นเอง หมอนั้นเดิน
เข้าไปหาซากูระก่อนจะจับมือแล้วพาเดินออกไปจากวงล้อมของพวกเรา
จ๊อก....
"แฮ่ๆ " ฉันหัวเราะแห้งออกมา เมื่อท้องไม่รักดีดันร้องโครมครามอย่างไม่อายชาวบ้าน ท้องเอ้ย
ไม่สงสารตัวเองก็สงสารหน้าแม่หน่อยเถอะลูก -//-
"หึ"
ขวับ!
เสียงหัวเราะแบบนี้มีคนเดียว! ไอบ้าเนจิไง!! ฉันหันขวับไปมองหมอนั้นอย่างเอาเรื่อง แต่ดูท่า
จะรู้ตัว หมอนั้นกลับไม่ยี่ระ ยักไหล่ใส่ฉันแบบช่วยไม่ได้ เชอะ
"ซากูระ รอฉันด้วยยย" ฉันตะโกนไล่หลังซากูระไปก่อนจะวิ่งตามไป
ซาสึเกะ Say :
ตอนนี้ผมกำลังพายัยลูกแมวของผมเดินไปที่ซุ้มของกิน แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเกร็งมาก ไม่ชินซะที
เวลาที่เธอชอบแต่งตัวสวยๆแบบนี้ มันไม่ปลอดภัยกับหัวใจผมเท่าไร ผมเลยพยายามไม่หันไป
มองเธอ เดี๋ยวเธอจะรู้ว่าผมหน้าแดงขนาดไหนเวลาจ้องมองเธอที่ถึงแม้จะไม่เคยยิ้มออกมาแต่
กลับสวยจนผมใจเต้นแรงไม่มีสมาธิอยู่กับเนื้ออยู่กับตัวขนาดนี้
"คิก" หื้ม? เสียงหัวเราะนี้มัน...
"หัวเราะอะไรหื้ม" ผมหันไปถามคนข้างๆที่นานทีปีหนจะหัวเราะกับเขาที ซากุระเงยหน้าขึ้นมาบ
อกผมว่า
"เดินเชิดหน้าอยู่หน้าแหละ จะเขินไรนักหนา" แล้วยัยนี้ก็หัวเราะต่อ
"ก็เพราะใครละ ทีหลังอย่าแต่งตัวแบบนี้อีกนะ มันไม่ดีต่อแรงดันหัวใจฉัน" ผมเลื่อนมือขึ้นมา
โอบไหล่เธอแทนแล้วดึงคนตัวเล็กเข้ามาประชิดก่อนจะก้มลงไปหอมผมเถอะอย่างหมั่นเขี้ยว
"โดนบังคับ -_-" ซากูระพูดออกมาแค่นั้นแล้วก็ทำหน้าเนื่อยทันที ผมหัวเราะออกมากับท่าทาง
ของเธอ น่าสงสารจริงๆแฟนผม
"ซากูร้าาาาาาาาา" หื้ม นั้นเสียงเท็นเท็น ผมสองคนหยุดเดินแล้วหันไปมองด้านหลังที่มีเท็นเท็
นวิ่งตามมา แล้วก็...
"เดี๋ยวก็ล้มหรอกยัยบ้า -_-" เนจิ - -"
"ว้าย.." เฮ่ยๆ พวกผมสองคนตกใจกับท่าสโลโมชันของเท็นเท็นที่สะดุ้งรองเท้าตัวเอง
หมับ!
"ก็บอกว่าอย่าวิ่งไงเล่า - -*" เนจิรับทัน เฮ้อ พวกผมสองคนถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ก่อน
จะมองท่าของสองคนนั้นที่ตอนนี้เท็นเท็นเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเนจิซะแล้ว
"ขะ..ขอบคุณ..นะ (///) "
"หึ ไม่เป็นไร" เนจิปล่อยเท็นเท็นออกจากอ้อมกอดของตัวเอง แหมะ ตูรู้นะว่าไม่อยากปล่อยไอ
เพื่อนเลว แอ็บอยู่ได้ ก็บอกไปสิวะ - -
"ไปกินกันซะที -_-" ซากูระพูดเสียงนิ่ง.. ซอรี่นะที่รัก ซากูระเดินไปจับมือเท็นเท็นที่ตอนนี้กำลัง
ก้มหน้าหงุดเพราะความเขินอาย ผมเลยปล่อยเธอไปให้เดินกับเพื่อนแล้วลงมาเดินกับเพื่อนตัว
เองแทน
"เมื่อไรจะบอก" ผมพูดกับเนจิโดยที่สายตายังมองไปที่ร่างเล็กทั้งสองที่อยู่ข้างหน้า
"อืม.. เดี๋ยวก็ถึงเวลาเองแหละ" เนจิตอบกลับมาก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างหล่อ -_- เออดี ขอบคุณ
สำหรับคำตอบ
เท็นเท็น Say :
00.30 น.
"เอาละทุกคนนนนน ตอนนี้ทุกคนคงมารวมตัวกันครบเรียบร้อยแล้ว พี่มีเกมสนุกๆให้พวกเล่นกัน
นนนน" ตอนนี้พี่โคนั้นขึ้นไปบนเวทีข้างหน้าสระว่ายน้ำที่ถูกจัดเตรียมไว้อย่างสวยงาม โอ้ย จะบ้า
ตาย เกมบ้าบออะไร อยากกลับห้องเว้ย
"...." เงียบ ตอนนี้เพื่อนฉันหายไปไหนกันหมดเหลือแต่ซากูระคนเดียวที่กำลังยืนกินอาหารอย่าง
เอร็ดอร่อยด้วยใบหน้าแน่นิ่งเช่นเดิม
"...." จะบ้าตายหันไปไหนก็ไม่ได้ เปิดปากพูดไปยัยซากุระก็ไม่ตอบเหมือนคุยคนเดียว ซาสึเกะ
เหรอ ปล่อยให้อยู่กับแฟนไปเถอะ - - แล้วอีกคน... ไม่เอาไม่พูดถึง ฉันยังเขินหมอนี้ไม่หาย ก็ดี
หรอกที่หมอนี้ช่วยชั้นจากการหน้าแหก แต่แบบช่วยท่าอื่นได้ม่ายยย ทำไมต้อง กอด กอด กอด
กร๊าซซซซซซซซ อยากพ่นไฟ
"-_- เป็นบ้าอะไร ยืนนิ่งไม่เป็นหรือไง" เป้นก็ได้ค่ะคุณหญิงซากูระ
"เอาละ เกมที่พวกพี่จะให้เล่นก็คือ โถระบายความในใจ ซึ่งก็คือ" พี่โคนันเว้นวรรคนิดหน่อยเพื่อ
ให้พี่เพ็นยกโถแก้วที่มีกระดาษใบเล็กๆอยู่ในนั้นเต็มไปหมด คืออะไรหว่า "ในโถนี้จะมีชื่อของทุก
คนอยู่ แล้วพวกพี่ทั้งหมดจะผลัดกันหยิบชื่อคนที่อยู่ในนี้ขึ้นมา คนใดที่พี่จับได้จะต้องมายืนบน
เวทีแล้วพูดระบายความในใจที่มีต่อใครสักคนในนี้ เรื่องใดก็ได้ แต่ต้องพูดนะจ๊ะ แตถ้าไม่พูด หึ
หึ" พี่โคนันหันไปหยิบเปล่าขวดใหญ่ขึ้น "ดื่มกันให้ฉี่แตกจนไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันไปเลยจ้า
าาา"
.... พูดไม่ออกเลยที่เดียว
"เฮ้ฮฮฮ พวกฉันเดินตามหาพวกเธอซะทั่วเลย" อิโนะเดินเบียดเสียดคนอื่นเข้ามาหาพร้อมกับ
พวกเทมาริและผู้ชาย ไปไหนกันมาเนี่ย
"พวกพี่โคนันจะเริ่มเกมกันแล้วใช่มั้ยค่ะ" ฮินาตะพูดขึ้นก่อนจะพยามเขย่งเท้าขึ้นมองพวกพี่ๆบน
เวที ลืมไปยัยนี้ไม่ได้ใส่ส้นสูง
"ฮินาตะเห็นมั้ย ขี่คอฉันดูมั้ย" นารูโตะยื้นหน้าเข้าไปถามฮินาตะอย่างอยากช่วย
"วะ..ว้าย (////) มะ..ไม่เป็นไรค่ะ" แล้วยัยนี้ก็ก้มหน้าต่อไป เห่ยๆ นี้ไม่เป็นลม หมายความว่าไง
เนี่ย ภูมิต้านทานสูงขึ้นเหรอ
"ไม่ต้องเลยไอ้นารูโตะ น้องตู -_-" เนจิพูดขึ้นก่อนจะเดินล้วงมือในกางเกงมาเตะนารูโตะ
"โอ้ย ไรวะ หวงอยู่ได้ ยังกับหมาหวงก้าง"
"ว่าไงนะ! ไอ้นารูโตะ"
"เฮ้ๆ หยุดก่อน" เทมาริห้ามไว้ก่อนจะเกิดศึกเพื่อนรักฆ่าหักคอ - -" "เกมจะเริ่มแล้ว"
"เอาละ คนแรกที่จะได้ขึ้นมาพูดก็คือ..." พี่โคนันพูดก่อนจะล้วงมือเข้าไปในโถแล้วหยิบรายชื่อขึ้นมา "คือออ.... เนจิคุงนั้นเองงงงงงงงง" หาาาาาา เนจิ หมอนี้เนี่ยนะ 555555 สมน้ำหนาดีมั้ย
"กร้ากกกกกกกกกกก กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนองงง" นารูโตะแลบลิ้นเอาคืนเนจิ ก่อน
จะวิ่งไปหลบหลังฮินาตะเมื่อเนจิทำท่าจะเตะหมอนั้นอีกครั้ง
"ชิส์ บ้าเอ้ย" หมอนั้นหัวเสีย ก่อนจะเดินทำหน้ามุ้ยไปที่หน้าเวที เพราะดูท่าถ้าหมอนี้ไม่เดินไป
อาจจะมีการเดินเข้ามาลากถึงที่
"เอาละเนจิคุง มีไรจะระบายให้ใครฟัง เชิญเลยจ๊ะ" พี่โคนันยิ้มก่อนจะยื้นไมค์ให้หมอนั้นแล้วเดิน
ออกไปยื้นข้างๆเวที
"....." หมอนี้จะพูดถึงใครนะ ฉันมองขึ้นไปบนเวทีที่ตอนนี้หมอนั้นเอาแต่ก้มหน้ามองไมค์ในมือ
"คือ.." ใคร? ใครฟะ พูดซะทีเส้ -_- (เธอจะอยากรู้ทำไม)
"เท็นเท็น" หมอนั้นเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะมองตรงมาที่ฉันอย่างเปิดเผย
"...." ห๊ะ!! ฉันเนี่ยนะ หูฟาดรึเปล่า แต่จากสายตาของคนทั้งงานที่พุ่งตรงมาแล้วคงไม่ผิ
ดละมั้ง...
"หึ" เสียงหัวเราะจากซากุระทำให้ฉันใจเต้นเร็วมากขึ้น อะไรกัน? หมอนั้นจะบอกอะไรกับฉัน
"เท็นเท็น.." ฉันเงยหน้าไปมองที่หมอนั้นด้วยใจที่ระสับระส่ายไปมา "ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรู้สึกตอนนี้ที่มันมีต่อเธอมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไรร แต่มันเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆเวลาอยู่ใกล้ ยิ่งตอนที่ซากูระฝากซาสึเกะมาบอกฉัน" ซากูระรูเหรอ!!! "มันก็ทำให้ฉันรู้ใจตัวมากยิ่งขึ้น และฉันควรบอกเธอ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง จะบอกยังไงดี ..." หมอนั้นเว้นช่วงให้ได้พักหายใจ โอ้ย แต่ตูจะหยุดหายใจแล้วโว้ยยยย
"ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกับฉันนะ" !!!!!
"....."
"....ว่าไง"
"....." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่่ท่านเรียก
ฉันไไม่รู้สึกตัวอีกเลย ในหัวฉันมีแต่คำว่า "ฉันชอบเธอนะ เป็นแฟนกับฉันนะ" แม้กระทั่งเน
จิเดนมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันยังไม่รู้ตัวเลย
"ว่าไง จะไม่รับรักฉันเหรอ ถ้าไม่รับจงรู้ไว้ซะเธอก็ไม่สิท.."
"เป็นสิ" ฉันชิงพูดขึ้นมาก่อนที่หมอนั้นจะพูดจบ ฉันเงยหน้ามองหมอนั้นที่ตอนนี้อึ้งไปแล้วก่อน
จะคลี่ยิ้มออกมากว้างที่สุดเท่าที่เคยยิ้มมา
"ฉันเป็นแฟนนายแล้วนะ ^^"
หมับ!
"ดีใจโว้ย" หมอนั้นดึงฉันเข้าไปกอดอย่างรุนแรงก่อนจะตะโกนออกมา อ้ายยย อย่าหมุนเส้
"เฮ้ฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ" เสียงเฮของเพื่อนๆทำให้ฉันเขินจัดจนต้องก้มหน้าซุกกับไหล่ของเนจิ
"เพื่อนฉันสละโสดอีกคนละ -_-" เทมาริกล่าวเซ็งๆ
"แล้วตูละ ฮือออออออ" ตามด้วยอิโนะ..
"ใจเย็นๆนะค่ะทุกคน แฮ่ๆ" ฮินาตะปลอบทุกคนด้วยเสียงแห้งแม้ในใจจะดีใจกับเพื่อนแต่ก็อด
อิจฉาไม่ได้
"ง่วงชะมัด -_-" เอ่อ.. ซากูระ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น