เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #154 : Chapter 81.75 ต่อจากนี้ไป .... ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ....

Chapter 81.75 ต่อจากนี้ไป .... ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ....

เพียงเสี้ยวหนึ่ง ของม่านหมอก การต่อสู้ที่เริ่มขึ้นอย่างดุเดือด

ระหว่างมนุษย์ผู้สวมฮู้ดดำ ... กับพวกมัน เหล่าสัตว์ประหลาด

"ทั้งหมด รีบถอยขึ้นเรือเร็วเข้า ........ ใครพอจะหอบศพเพื่อนได้ หอบกลับไป!!"

ชั้นตะโกนสั่ง

"รับทราบ!!!"

เหล่าเสียงเอ่ยดังขึ้น.......

ชั้นไม่ได้ยืนอยู่จุดนั้น ... กับเพื่อนของชั้นอีกสองคน ....

แต่ชั้นได้ยินเสียงของพวกเธอ ดังขึ้นจนชั้นต้องหันไปมอง

"ระวัง!! เจส!!!!"

เสียงของหวางดังขึ้น .....

และชั่วสายตาของชั้น .... ที่จะมองไปที่เธอได้ ......

ร่างกายของหวาง ..... ที่เพิ่งผลักเจสออกไปนั้น .......

ก็เริ่มค่อยๆ แบ่งกายออก .... ส่วนบน หลุดตั้งแต่ไหล่ขวา ไล่เป็นแนวตะแคง ตัดจนไปถึงเอว....

ท่อนล่างค่อยๆล้มลงก่อนที่ส่วนบน จะหล่นตกลงตามกันไปกองกับพื้น.....

"หวางงงงงงงง!!! อ้ากกกกกกก!!!!!"

เจสตะโกนร้องเรียกหวาง ก่อนจะยกปืนใหญ่ในไวโอลีน

ของเธอขึ้นยิงใส่สัตว์ประหลาดเบื้องหน้า

บรึ้มมมมมม!!!

สัตว์ประหลาดเบื้องหน้าล้มลง ..... ตาย

ก่อนที่เจสจะหันมาพลิกร่างกอดหวางไว้

"หวางงงงง!! หวาง!!!!!!!!!!!!! ไม่เป็นไรนะ ...... หวาง .... หวาง!!!"

หัวใจของเธอถูกตัดผ่านไปแล้ว ..... ยังไงก็ไม่รอด .... ชั้นมองเห็นเธอ ... หัวใจที่ขาดครึ่งของเธอชัดเจน ....

ชั้น .... ได้แต่วิ่งไป .... หาเธอ.....

เธอ ...... เธอ ...... หวาง ...... เพื่อนของชั้น ที่นอนหายใจรวยริน

เธอขยับปากอะไรสักอย่างมองหน้าชั้น ..... ก่อนจะ ..... ตาลอย ..... แล้ว ....

หมดลมลง .....

"หวางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!ฮึ้ก ..... อึก...... ทำไม ... ทำไมต้องเอาตัวมาบังชั้นไว้!!! ทำไมกัน!!! ทำไม!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เจสตะโกนก้อง กู่ร้องออกมาพร้อมทั้งน้ำตา........

เธอกอดร่างกายอันไร้วิญญาณท่อนบนของหวางเอาไว้ .....

......................................................................

.............................................................................................................

เพราะเหตุการณ์นั้น ..... ทำให้เหล่าหมายเลข ล้มตายไป 342 คน

ถึงทุกคน จะไม่ได้ครหาชั้น เพราะความผิดปกติทางธรรมชาติ ก็เถอะ....

แต่ .... ชั้นต้องแบกรับความเจ็บปวดนี้ .... เป็นครั้งแรก

.....

ครั้งแรก ......

ครั้งแรก!!!!!!!

ชั้น ..... พาพวกเขา .... มาตาย

ของฝั่งเรา 296 และของฝั่งประเทศนั้น อีก 46

ทั้ง 342 ชีวิต .....

....

ใช่ ..... รวมถึง ... ชีวิตของหวางด้วย ......

................................................................................................

หลังจากจบเหตุการณ์นั้น ....

ทางเราก็จำเป็นจะต้องเพิ่ม เงินให้กับฝั่งนั้น เป็นจำนวนมาก

เพื่อชดใช้ความเสียหาย

แถมยังไม่ได้รับอะไรกลับคืนมาเลย ....

ทำให้เราต้องยกเลิกแผนทั้งหมดไป ....

ชั้น ......... ไม่อาจจะตอบรับอะไรได้อีก ........... ชั้นไม่กล้าไปเสี่ยง

นี่หรือ ..... ความเจ็บปวด อันยิ่งใหญ่ .... ของการพาคนไปตาย

จะร้องไห้ต่อหน้าพวกเขา ตะโกนออกไปว่าชั้นเสียใจ

ก้มหน้าแทบเท้าพวกเขาที่เสียเพื่อนๆที่รักไป

แค่นั้น ... ชั้นยังทำไม่ได้เลย!!!

หน้าที่มันโหดร้าย

ชั้น..

จำเป็นจะต้องโตกว่านี้ ..... ต้องอดทน ...... แต่อย่างน้อยๆ .....

หวาง ...... ชั้นจะเอาเธอกลับมา ........ ขอร้องหละ ...

ตอนเธอตาย เธอได้ฝากวิญญาณไว้กับชั้นใช่ไหม

ชั้นจะ ... เอาเธอกลับมา .....

................................

................................

................................

ชั้นศึกษาความสามารถในการอัญเชิญอย่างหนัก ....

ชั้นพยายามทุกวิถีทาง ..... แต่เพราะ .... ระดับเวทย์อัญเชิญของชั้นมันต่ำไป

เพราะชั้นเรียนรู้การใช้เวทย์ธาตุไปแล้วถึง 2 ธาตุทำให้พลังในการอัญเชิญนั้น ยากถ้าจะเอาเป็นกายปกติ

จำเป็นจะต้องใช้ภาชนะ ......... แต่ ....ภาชนะที่ใช้ในการอัญเชิญกลับมา

ก็เป็นเพียงของเล่น ที่ไม่น่าใช้งานเลยแม้แต่น้อย ..... เพราะเหมือนมาเป็นตัวถ่วงให้ตนเอง

และทำให้หวางลำบากไปอีก ............

ทำให้ชั้น .... ได้ไปขอทางเบื้องบน เกี่ยวกับโครงการทดลองร่างกายสัตว์เวทย์

และชั้นก็ได้ ... ภาชนะที่เหมาะสมมา .....

ชั้นได้ใช้พิธีกรรมขั้นสูง เพื่ออัญเชิญ อย่างสมบูรณ์ที่สุด

.....

ชั้นหวัง .... ให้เธอฝากวิญญาณไว้ที่ชั้น ....

.........

...................................

"งั้นจะเริ่มหละนะคะ ... ท่าน เอสเอ็มหกยูเอสเอ"

"อืม ....."

ชั้นตอบรับ แล้วเริ่มรวบรวมพลัง ..... และรีดเร้นประจุบริสุทธิ์ทั้งหมด

ผูกติดเข้ากับวิญญาณของชั้น

.....

"อึก"

ความรู้สึกที่เสียวไปทั้งร่างกาย ..... ราวกับไฟฟ้าที่วนเวียนรอบตัว

ขอร้องหละหวาง ..... ตอบรับชั้นเถอะ!!!!

ฟุบๆ ... ฟุบ

"....... แคท ......... เธอเรียกชั้นกลับมาจริงๆด้วย ....."

หวาง!!!เธอกลับมา

".... ชั้นกลับมาแล้ว แคท ..... ชั้นยินดีรับใช้เธอ ... แคท ..... ขอฝากชีวิตต่อไปนี้ .... ไว้กับเธอด้วยนะ...."

.....................

แล้วสัตว์เวทย์รูปร่างหมาป่าขนสีน้ำเงินสวยร่างยักษ์ที่ใช้เป็นภาชนะ

ก็ตื่นขึ้นมา ..... พร้อมดวงตา 4 ตาสีแดงฉาน ...

และชื่อของสัตว์เวทย์นั้น ก็คือ

ไลท์นิ่ง .......

......................................................

และหลังจากนั้น ..... ชั้นก็พาไลท์นิ่งกลับไป..... พร้อมกับคำขอของไลท์นิ่ง

แน่นอน .... คำขอนั้น ชั้นยินดีทำตาม ..... และจะพยายาม .... ลืมมันไปซะ

ว่าจริงๆแล้ว .... เธอเคยเป็นมนุษย์ ชื่อ .... หวาง เธอคือไลท์นิ่งสุนัขรับใช้ของชั้น

แน่นอน.... ชั้นได้พาไลท์นิ่ง ไปพบกับทั้ง เจส และ 948 อีกครั้งรวมถึงทุกๆคน....

โดยไม่บอกความจริงกับใคร ว่าจริงๆแล้ว ....... หวางได้กลับมาอีกครั้ง

.......

ถึงมันจะเศร้าสักหน่อย ... แต่ก็ดีแล้วหละ ... ที่จะลืมไปได้

ต่อจากนี้ไป .... ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ....

ไลท์นิ่ง

ออ ... และชั้นบอกได้เลย .... ว่ายังไง ชั้นก็ไม่มีทาง...

ที่จะมีอะไรกับหมาแน่นอน........

End Chapter 81.75 ต่อจากนี้ไป .... ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ....