คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #321 : Chap.68.75 ด้วยความยินดีค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก
Chap.68.75 ด้วยความยินดีค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก
.........................................................................
.........................................................................
...........................................
............
*
*"เซอร์ ~~~~~ ไพรส์~~~~~~~~"*
*
เสียงอันก้องกังวานดังไปทั่วห้อง
พร้อมกับร่างกายของจิ้งเหวย ที่ค่อยๆเปลี่ยนไป
ริมฝีปากของเธอ ค่อยๆ มีเขี้ยว งอกออกมาช้าๆ .... พร้อมหู และหางจิ้งจอก
ที่งอกตามออกมา อย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับใช้เวทย์มนตร์
ฟู่ววววววววววววว!!!!
พร้อมทั้งไอควันสีแดงที่กระจายออกมาจากตัวของเธอ
"อึก ..หูงอก ... จิ้งจอก? .... ยาเสพติดอะไรกัน ... เวทย์ระดับสูง?... มะ ... มัวนิ่งทำไมอยู่หละ .... ยิงสิ!! ฆ่ามันสิ!! ปกป้องชั้นซะ ..... ปกป้องชั้นสิ!!!"
เซิ่งอี้ที่เพิ่งตั้งสติได้จากการอึ้งภาพที่เห็นเบื้องหน้า รีบหันไปสั่ง ลูกน้องของตนให้ยิง
"... มะ .. ขะ ขยับ ... ไม่ได้ค่ะ ..."
"มะ ... มัน ... ขยับไม่ได้ค่ะ!!"
"ฮึก ... อึก .... "
"อึก .... ฮะ อะ ...."
พวกบอดี้การ์ดของเซิ่งอี้ตอบ ร่างกายของพวกเธอพยายามขยับ .....
แต่กลับขยับไม่ได้
".....เมื่อกี้ยังบอกว่าอยากเห็นเด็กๆฉี่ราดอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ .... คุณเซิ่งอี้"
จิ้งเหวย ... ที่บัดนี้ มีสภาพไม่ค่อยจะเหมือนมนุษย์นัก เอ่ยถามเซิ่งอี้ด้วยรอยยิ้ม พลางสะบัดหางและหูไปมาอย่างชอบใจ
เซิ่งอี้ ตกใจเป็นอย่างมาก ลนลาน ไปหมด
"ฮะ ... กะ .... พะ .... พวกหล่อนมัวแต่กลัวจนนิ่งทำไมหละ ฆะ ... ฆ่ามันสิ!!! จัดการมันซะ!!! ยาก็มี ... กินเข้าไปสิ!! กินเข้าไป!!!"
เธอไม่ตอบจิ้งเหวยผู้มีหูและหางจิ้งจอกกลับไป
พร้อมพยายามสั่งลูกน้อง .....ของเธอ ....
พวกบอดี้การ์ดของเธอนั้นสั่นสะท้าน ... ก่อนจะเริ่มเอามือขึ้นมากุมหัวตัวเอง
"อ้ะ อ้ากกกก!! "
"ฮ้ะ ... อ้าก!!!"
"งึก .... อ้ากกกก!!"
"อึก....อื้ออ อา!!"
วิ้ง ~~~~~~~
แล้วตาของพวกเธอก็ประกายเรืองแสงสีแดงอ่อนๆออกมา ....
เซิ่งอี้ที่เห็นท่าไม่ดีแล้ว จึงรีบหันไปคว้าปืนจากข้างโต๊ะขึ้นมา
"..... ตายซะ นังสัตว์ประหลาด!!!"
เธอเอ่ยกัดฟันพร้อมหันปืนไปที่หน้าของจิ้งเหวย ...
และ....
หมับ!!!
ปั้ง!!!!!
"อึก อ้ะ ... นะ ... นี่พวกหล่อนทำอะไรหน่ะ!!! ....อ้ะ... จับชั้นไว้ทำไมกัน!!! ไม่ไปจับนังนั่น ปล่อยนะยะ!! ชั้นสั่งให้ปล่อย!!"
เซิ่งอี้ตะโกนออกมาอย่างตกใจ สีหน้าซีดไม่ใช่น้อย
ใช่แล้ว .... ตอนนี้ เซิ่งอี้ถูกเหล่าลูกน้องของตนเอง
กระชากมือบิดไปอีกทาง จนพลาด ยิงอัดลงบนโต๊ะทำงาน
พวกหญิงสาวลูกน้องของเซิ่งอี้นั้นยิ้มหวาน
".... ทำไมเราต้องปล่อยเธอด้วยหละ..."
"นั่นสิ ... ทำไมต้องปล่อยด้วย?"
"คิกๆ .... นั่นหน่ะสินะ .... จะปล่อยทำไมกันหละ?"
"ก็พวกเราหน่ะ .... ต้องจับเธอเอาไว้ ตามคำสั่งของท่านหน้ากากจิ้งจอกหน่ะสิ"
และนั่น .... ก็ทำให้เซิ่งอี้สั่นสะท้านทันที
"... ทะ .... ถ้าพวกหล่อนไม่ฟังชั้น ชั้นจะสั่งให้ไปตายให้หมด .... พวกหล่อนอย่าลืมนะ ว่าพวกหล่อนอยู่ภายใต้ ...."
เซิ่งอี้พยายามจะขู่ลูกน้องของเธอกลับไป
แต่ยังไม่ทันเอ่ยจบ
เซิ่งอี้ก็พูดตัดขึ้นมาว่า
"เลิกพยายามเถอะ เซิ่งอี้ ....ตอนนี้ลูกน้องของเธอทุกคน .... เป็นของชั้นแล้ว ....."
"เป็นไปไม่ได้!! ... แก ... แก ....พวกหล่อน ปล่อยนะ .... ปล่อยยย!! ... ฮะ ... คะ ใครก็ได้ ... ที่อยู่ข้างนอก!! มาช่วยชั้นที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เซิ่งอี้ที่ดิ้นไม่หลุดเพราะโดนหญิงสาว ที่เคยเป็นลูกน้องของเธอทั้ง 4 คน จับล็อคตัวเอาไว้แน่น
เธอจึงพยายามตะโกนเสียงดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ... แต่กลับ .... ไม่มีใครมา
".... ถ้าพวกเขาจะมาจริงๆ .... คงจะมาตั้งแต่เสียงปืนแล้วหละ เซิ่งอี้"
จิ้งเหวยเอ่ยอีกรอบ แล้วค่อยๆลุกขึ้น เดินอ้อมโต๊ะเข้าไปหาเซิ่งอี้ช้าๆ
เซิ่งอี้สั่นสะท้าน จ้องมองจิ้งเหวย พยายามจะร่ายเวทย์ ... แต่กลับร่ายไม่ออก
"ปะ ... เป็น ... ไปไม่ได้ทำไม ... ทั้งพลังเวทย์ของชั้น .... ทั้งคนของชั้น? ... แก ... ทำอะไรกับชั้น ... กับคนของชั้น...."
"... หึๆ ..."
จิ้งเหวยหัวเราะออกมาช้าๆ .... ขำให้กับเซิ่งอี้
"ขะ .... ขำอะไร!! นังปีศาจ .... นัง .... อึก..."
เซิ่งอี้กำลังโวยปากดี แม้จะอยู่ในสถานการณ์คับขัน ...
แต่ก็โดนจิ้งเหวยจับคางเอาไว้ ก่อนจะเชิดขึ้น
"ชั้นคือปีศาจที่สามารถแพร่เชื้อไวรัส .... ใส่มนุษย์คนไหนที่ใดก็ได้ .... มนุษย์ที่โดนไวรัสของชั้น .... จะต้องทำตามคำสั่งของชั้นทุกอย่าง .... ตั้งแต่ความคิด ....ความทรงจำ ..... ไปจนถึงจิตใจ ..... "
จิ้งเหวยเอ่ยบอกเซิ่งอี้ ด้วยเสียงหวานๆ ....
"ไม่จริง.... ไม่จริง .... ชั้นไม่เชื่อ!!! ... ชั้น .... ชั้นไม่เชื่อแกหรอก .... เป็นไปไม่ได้ .... ไม่มีเวทย์บนโลกแขนงไหน .... ที่จะสามารถทำแบบนี้ได้!!!!!"
เซิ่งอี้เถียงกลับด้วยเสียงดังลั่น แต่กลับสั่นกลัวสุดขีด
จิ้งเหวยยิ้มโชเขี้ยวเล็กน้อย ส่ายหางและหูไปหมา
..... ก่อนจะหันไปมองหน้าของหญิงสาวบอดี้การ์ดที่ยืนล็อกช่วงขาข้างหนึ่งของเซิ่งอี้ไว้อยู่
".... เธอหน่ะ .... ก้มลงเลียเท้าของชั้นซิ ...."
จิ้งเหวยสั่ง .... ก่อนจะค่อยๆ ถอดรองเท้าออก
พลางยื่นเท้าที่ใส่ถุงน่องเอาไว้อยู่ให้กับหญิงสาวคนนั้น
"ค่ะ ....ด้วยความยินดีค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"
หญิงสาวบอดี้การ์ดผู้นั้นยิ้มหวานตอบรับก่อนจะปล่อยมือออกจากขาของเซิ่งอี้แล้วก้มหน้าลง
"แผลบ .... แผลบ .... จุ้บ .... แผลบ.....แผลบ"
แล้วเลียเท้าของจิ้งเหวย ไม่หยุด ....
"..อึก .... เฮือก ....ไม่ .... ไม่นะ ไม่จริง .... แก ... แกเล่นลูกไม้อะไร .... "
มันทำให้เซิ่งอี้ อึ้งและหวาดวิตกมาก .... มันหนักเสียยิ่งกว่า .... ยาเสพติดที่เธอใช้คุมลูกน้องของเธอเสียอีก
จิ้งเหวย ส่ายหางช้าๆก่อนจะสั่งให้หญิงสาวที่เลียเท้าเธอหยุด
"พอแล้ว"
หญิงสาวที่เลียเท้าของจิ้งเหวยก็หยุดทันที ....
แล้วจิ้งเหวยก็หันมามองหน้าเซิ่งอี้พร้อมทั้งยิ้มแสยะ
"ต่อไปก็ .... ตาเธอแล้วเซิ่งอี้ ..... เธอก็จะกลายเป็น ...... ตุ๊กตาของชั้น ....."
เซิ่งอี้ได้ยินแบบนั้น ก็เข่าอ่อนทันที .... ก่อนที่ ....
"ไม่!! ... ไม่ .... ไม่นะ!!! ได้โปรด!! ... ชั้นไม่เอา ได้โปรด อย่าทำชั้นเลย ..... ไว้ ... ไว้ชีวิตชั้นเถอะ!! ... ชะ ชั้น ... ชั้นไม่อยากเป็นแบบนั้น ได้โปรด .... จะเอาเงิน เอาทองหรือคนของชั้นไป เอาไปเลย ... ได้โปรดเถอะ!!!"
เธอจะร้องขอชีวิต..... ด้วยเสียงสั่นกลัว ทั้งน้ำตา ....
แต่เพราะคำพูดนั้น .... ทำให้จิ้งเหวยนึกอะไรได้บางอย่าง
"จริงด้วยสิ ....ร้องขอชีวิตสินะ .... ไม่เคยได้ยินหรือไง เซิ่งอี้ ... ผู้ที่อ่อนแอก็ต้องตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า ... ไม่ต่างจากมดปลวก .... หน่ะ ใครกันนะ ..... พูดเอาไว้"
"อึก ... ฮื้อออ ... ไม่ .... ชะ ชั้นผิดไปแล้ว .... ดะ .... ได้โปรด .... อยะ .. อย่าทำอะไรชั้นเลย!!! ชะ ชั้น ... ชั้นขอโทษ!!!"
เซิ่งอี้เอ่ยสั่นกลัวไปหมด ร้อนรน น้ำตาไหลพราก
จิ้งเหวยค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาจนใกล้ ..... ใบหน้าของเซิ่งอี้
ดวงตาสีแดงฉานนั้น สบตากับ ดวงตาที่สั่นเครือของเซิ่งอี้ไปหมด ....
แต่เซิ่งอี้กลับไม่สามารถหันหนีได้
"ถึงเธออาจจะไม่ใช่ คนร้ายที่สุดตั้งแต่ชั้นเคยเจอมา .....แต่เพราะคำพูดของเธอมันสะกิดใจชั้น ..... ฉะนั้นชั้นจะยังไม่กลืนกินเธอให้กลายเป็นตุ๊กตา .... และจะให้เธอเป็นคนแรกเลย .... ที่เป็นหนูทดลอง อันแสนสนุกของชั้น ......คิกๆๆ"
"ไม่ .... ไม่นะ ..... ได้โปรด!!! .... ขอร้องหละ!!! ได้โปรดดด ..... ไม่!!!!!"
เซิ่งอี้พยายามกรีดร้อง ขอชีวิต
"....มาให้ชั้นเล่นกับเธอให้สนุกเถอะ .... "
*
*"เซิ่งอี้~~~~~~~~~~~~~~"*
*
หน้ากากจิ้งจอกยิ้มแสยะ ดวงตาประกายแสง พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อเซิ่งอี้ ด้วยเสียงอันโหยหวน
เซิ่งอี้สั่นสะท้าน ... .และได้แต่กรีดร้อง ... ว่า
"ไม่ ... ฮะ ... ฮึก ... ชั้นกลัวแล้ว .... ได้โปรดอย่า .... ไม่ ... ไม่ ... ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!"
............
...........................................
End Chap.68.75 ด้วยความยินดีค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
WARNING
ต่อจากตรงนี้ไป เป็นส่วนของเนื้อหาที่ไม่จำเป็นต้องอ่าน
เพราะเป็นเนื้อหาที่ค่อนข้าง โรคจิต และไม่ได้มีผลกับเนื้อเรื่องมากนัก
เป็นแบบ 20++ การอ่าน จะทำให้รู้สึกว่า ตัวละครนั้น กำลังรู้สึกอะไรอยู่บ้าง ก็เท่านั้น
ปล. เราเตือนคุณแล้วนะ
ปล2.เราเตือนคุณแล้วนะ
ปล3.การอ่านฉากต่อไป ทำให้ทานอาหารได้น้อยลง
ปล4.เราเตือนคุณแล้วนะ
ปล5.เราเตือนคุณแล้วนะ
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Chap.68.75-2 ขอโทษนะ ... แต่แค่ขอโทษมันคงไม่หายหรอก .... จริงมั้ยสำหรับชีวิตพวกเธอหน่ะ
..............................................................................
..............................................................
..........................................
...................
.....
ครืดดดดดดด .... ครึ่ง...
"สระว่ายน้ำยางสำหรับเด็กได้แล้วค่ะ .....ท่านหน้ากากจิ้งจอก"
"ขอบใจมาก ...จับเซิ่งอี้นั่งลงในสระซะ ....ส่วนพวกเธอก็ยืนอยู่ด้านนอกอ่างแล้วกัน"
"ค่ะ~~~~"
หมับ...
"แฮ่ก ....ไม่!! ......อึก ...... ปล่อย .... ปล่อยชั้น .... ปล่อย!!! จะ ... จะทำอะไรชั้น!!"
"ชั้นยังจำคำพูดของเธอได้ ..... เธออยากเห็นเด็กฉี่ราดสินะ ..... "
"ไม่ ... ไม่ ..... ชะ ชั้นไม่อยากแล้ว ... ไม่อยากแล้ว!!"
"แต่ตอนนี้ .... ชั้นอยากเห็นเธอฉี่ราดแล้วหละ"
"ไม่!!! ... ไม่!!! ชั้น ... ไม่อยาก"
วิ้ง~~~
"เซิ่งอี้ .... ร่างกายของเธอจะไม่สามารถอั้นฉี่ได้อีกต่อไป .... มันจะขับออกมาตลอดเวลา"
วิ้ง~~~~~~~~
จ๊อก...
"เฮือกก มะ ไม่... อ้ะ"
จ้อก ... ซ่า!!!!
"มะ ม่ายยยยยย!!! ชะ ... ชั้นอั้นฉี่ไม่อยู่แล้ว.... อึก ... อื้ออออ!!!"
ซ่า~~~~~~
"....."
ซ่า~~~~~~~~~~~~~ .... จ๊อก ... จอก~~...
ติ๋ง .... ติ๋ง...
"ฮึก ... อึก ... แก .... แก ..... ฮื้ออ ... ถะ ... ถ้าชั้นหลุดไปได้ .... แกอย่าหวังเลย ... ว่าแกจะรอด"
"โห ~ .... ดีๆ ปากกล้าขึ้นมาแล้ว แค้นมากสินะ .... แค้นสินะ ...."
ติ๋ง..... ติ๋ง .....
"อึก .... กึกๆ ...ชั้นจะ ... ฆ่าแก!! .... "
"เอาหละ .... ที่ชั้นอยากจะเล่นต่อไปก็คือ ....."
วิ้ง~~~~
"เซิ่งอี้ ร่างกายของเธอ มันต้องการดื่มฉี่ของตัวเธอเองตลอดเวลา..... เธอจะดื่มมัน .... โลมเลียมันไม่ว่ามันจะหยดอยู่ตามซอกไหนของในสระนั้นก็ตาม ..... ดื่มอย่างเอร็ดอร่อย .... และไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้ทานได้....เพราะร่างกายของเธอจะรับรู้รสว่ามันอร่อย .... มาก"
"ไม่ .... ไม่!! แก.... อะ"
วิ้ง~~~~~~
"เฮือก ..... ฉี่ ..... ชั้น แฮ่ก ... ชั้นต้องการฉี่.... ..... ชั้นอยากจะดื่มฉี่ของชั้นเอง อะ ... อา ฉี่จ๋า....แฮ่ก ... แฮ่ก....."
"ปล่อยเซิ่งอี้ซะ ทุกคน ...."
"ค่ะ...."
ฟุบ .....
"อ้า ..... ชั้น... อึก ... ฉี่~~ ฉี่ของชั้น .... แฮ่ก ... เต็มสระเลย~~~ อ้า!!!! ... ชั้นหยุดที่จะดื่มมันไม่ได้แล้ว!! ... แฮ่ก ..... "
จ๋อม ..... ปุ๋ม~~~~
".... อึก ... อึก ... อึก ... อ่า~~ ....อ้าอึกๆๆ .... ฉี่ของชั้นเอง .... อร่อยจริงๆ .... อร่อยเหลือเกิน ....ฉี่ของชั้นมันอร่อยจนหยุดกินไม่ได้แล้ววววววว~~~~~~"
จ๋อม ... จ๋อม .....
"อึก .... อึก.....อ้า~ อึก .... อึก"
".........ขอโทษ ......"
"ขอโทษอะไรคะ?"
"คะ? ท่านหน้ากากจิ้งจอก"
"เปล่า ชั้นพูดกับเซิ่งอี้ หน่ะ"
"อ่อ ... ค่ะ"
ครืดดด ...
"อึก ... อ่า ..... ... หมดแล้ว ... ยังอร่อยอยู่เลย .... แฮ่ก .... แผลบ ..... แผลบ แผลบ .... ฉันจะฉี่ออกมาอีก .... อา.... แต่ยังไม่ออกเลย .... แฮ่ก .... ติดตามซอกสระ ... อ้ะ ... ตรงนั้นก็มี .... แผลบ ... แผลบ"
"........ เซิ่งอี้ ......... ถ้าชั้นพูดว่าหยุดซะ .... ร่างกายและความรู้สึกของเธอจะกลับเป็นของเธอเหมือนเดิม"
วิ้ง~~~~~
แหมะ ... ติ๋ง ... ติ๋ง....
"อา .... แผลบ .... แผลบ ฉี่จ๋า ....ฉี่ของฉัน แผลบ....แผลบ"
วิ้ง~~~~~~
"หยุดซะ"
"แผลบ ... อ้ะ..... เฮือก!! ... อึก อุ้บ ... อ้วก!!!! แอวะๆ .... แค่ก ... แอวะ.... แอวะ!! ... แค่ก ... แหวะ ...."
โจ๊กกกกกกก~~~
"....อร่อยไหม...สำนึกผิดบ้างแล้วสินะ .... ความรู้สึกของคนที่ต่ำต้อยกว่า เป็นยังไง ความลำบากของพวกเขาเป็นเช่นไร ...."
"แก...อุ้บ!!! อ้วก!!!! แหวะ .... โอ้กกก .....อร่อยบ้าน ... แอวะ ... แม่แกสิ ..... ชั้นขอแช่งให้แกกับครอบครัวแก ... โอ้ก ... ตายไปให้หมดซะ ... แอวะ .... คอยดูเถอะ ... ถ้าชั้นหลุดไปได้ ชั้นจะ .... สั่งฆ่า .... ครอบครัวแกให้หมด ..... แวะ แหวะ..."
"...... โห.... แช่งครอบครัวชั้นเลยเหรอ...... ว่าจะหยุดแล้วเชียวนะ ..... งั้นก็ในคำสั่ง ..... ฉี่ที่ชั้นเคยสั่งไป .... ให้เพิ่ม .... ของเสียทุกอย่างที่มันออกมาจากร่างกายเธอเองด้วยก็แล้วกัน ....และเมื่อชั้นพูดเริ่มซะ .... ให้เป็นการเริ่มคำสั่งนี้ต่อไป"
วิ้ง~~~~~~~~~~~
วิ้ง~~~~~
"โอ้กกก ... แหวะ ... แก ...."
"เริ่มซะ ....."
"ไม่ ... อะ ... เฮือก!!!! ..... มะ ...อา .... อ้วก ... อ้วกของชั้น!! ชั้นอยากกินอ้วกของชั้น .... แฮ่ก ... แผลบ ... อึก อึก ... งับ ... งึบ งับ ... อ้า!! อ้วกของชั้น อร่อยจังเลย! ผสมฉี่ของชั้นด้วย ... ยิ่งอร่อย!! ...."
ครึก ... ครืดดด
จ๊อกๆๆ ... ติ๋ง .... ติ๋ง ....
พรวด ....
"........"
"แผลบ .... อ่า .... อา.... ชั้นอั้น .... ทุกอย่างของชั้นไม่ได้อีกแล้ว ..... อา~~~~ งับ ... งึก แผลบ แจ๊บ..."
พรวดดดด!
"หยุดซะ!!!"
"อึก!! ... อุก ... อ้วกกกกกกกกกกก!! แหวะ .... แค่ก..."
"......ขอโทษทีนะ ..... ชั้นไม่สั่งเธอแบบนั้นอีกแล้วหละ ...."
ฟุบ...
"แก .... แกทำให้ชั้น แหวะ ...โอ้กกกก ... แอวะ ..... ขายหน้า ... อึก ... คอยดูเถอะ .... ชั้นจะ ...."
"พอได้แล้วหละ ..... ขอชีวิตของเธอเลยก็แล้วกัน ....."
"ฮะ ... อึก!!!!!!"
"อืมมม ... "
วิ้ง~~~~~~~~~~~
"อะ .. แค่ก "
"...... อะ อา....... ค่า~ ท่านหน้ากากจิ้งจอก .... เซิ่งอี้รักท่านหน้ากากจิ้งจอกที่สุดเลยค่ะ .... ทั้งตัวและหัวใจ..."
".... อืม .... เมื่อกี้ที่ชั้นทำลงไป .... เป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ .... ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่า~~ ... ท่านหน้ากากจิ้งจอกหวังดี ให้ดิชั้นกลับตัวกลับใจสินะคะ .... แต่นังตัวของชั้นดันไม่ยอมกลับตัวกลับใจเองเลย .... แย่เองชัดๆ"
"......พอแล้วหละ ..... ต่อไปนี้ .... จงทำในสิ่งที่ชั้นต้องการให้เธอทำให้ดีที่สุดซะนะ .... "
"ค่า .....ท่านหน้ากากจิ้งจอกที่รักของเซิ่งอี้ .... แฮะๆ เซิ่งอี้จะปฏิบัติตามที่ท่านหน้ากากจิ้งจอก ในสั่งเข้ามาในหัวของเซิ่งอี้ ทุกอย่างเลยค่ะ"
"อืม .... เอาหละ ทุกคน .... เก็บสระไปทำความสะอาดและอาบน้ำด้วยกันเถอะ ....อยู่ตรงนี้นานๆ .... คงจะไม่ดีทั้งบรรยากาศ และกลิ่น"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
"ค่า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!"
".... ขอโทษนะ ... แต่แค่ขอโทษมันคงไม่หายหรอก .... จริงมั้ย ? สำหรับชีวิตพวกเธอหน่ะ..."
.........
....................
......................................
.........................................................................
...............................................................................................
End Chap.68.75-2 ขอโทษนะ ... แต่แค่ขอโทษมันคงไม่หายหรอก .... จริงมั้ย ? สำหรับชีวิตพวกเธอหน่ะ
ความคิดเห็น