เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #330 : Chap.0.7 หวังว่า .... เธอจะโตขึ้นเป็นเด็กที่แข็งแกร่งนะ

Chap.0.7 หวังว่า .... เธอจะโตขึ้นเป็นเด็กที่แข็งแกร่งนะ

...........................................................................................

..........................................................................................

..............................................

..........

:----------------------------------------------------:

Vazillizza Project

V

V

SawasD Project

:----------------------------------------------------:

"หากโครงการนี้โดนจับได้ หรือผิดพลาดใดๆ กระผมยินดียอมรับผิดแต่เพียงผู้เดียวครับ .... และที่ผมต้องการขยายผลโปรเจคนี้ต่อไปทั้งหมดนี้ ก็เพื่อ .... ประเทศของเราเองครับ! ....."

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"....เยี่ยมมาก .... ถึงแม้จะดูโหดร้ายไปบ้าง ... แต่โครงการ ที่คุณเสนอ ก็ฟังดูยอดเยี่ยมจริงๆ มีแต่ได้กับได้"

"แถมเขาก็ยังยินดีจะสละทั้งชื่อเสียง และทุกๆอย่างที่สั่งสมมา เพื่อแลกกับการวิจัยนี้เองด้วยนะ"

"หากเป็นงบประมาณเพียงเท่านี้ สถานที่ บุคลากรที่จะหักหลังคุณไม่ได้ รวมถึงเหล่าเด็กๆ จำนวนหนึ่งร้อยคน ก็คงจะไม่ยากเลย ... ที่พวกเราจะอนุมัติให้"

"จะประหยัดลงหน่อยไหม..... ลองยื่นขอพวกกลุ่มผู้หญิงฮู้ดดำนั้นเพิ่มด้วยไหมหละ ...."

"ไม่ต้องมั้ง ... ยื่นไปก็โดนตรวจสอบสิ นังพวกนั้นหน่ะ ยิ่งตัวดีเลย"

"งั้นก็คงจะเป็นไปตามที่เขาว่ามานั่นแหละ"

"อืม"

".... งั้นก็หมายความว่า!!! ......."

"หากใครเห็นด้วย ..... โปรดยกมือด้วย"

....

"โฮ่ ... ไม่มีใครไม่เห็นด้วยแบบนี้ ก็หมายความตามที่คุณคิดนั่นแหละ คณะรัฐบาลของเราขออนุมัติงบประมาณส่วนนี้ ร่วมกับสถานที่วิจัย และคัดเลือกเด็กๆ หนึ่งร้อยคน ตามความเหมาะสม ที่คุณจะเลือกไปได้ ....."

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"ยินดีกับคุณด้วยนะ .... หัวหน้าโปรเจ็ค สวัสดี"

"ต้องเรียกหัวหน้าโปรเจค สวัสดี แทนแล้วสินะ"

"ยินดีด้วยๆ ... หัวหน้าโปรเจคสวัสดี"

"ครับ!!!....ขอบพระคุณมากๆเลยครับ"

...................................

บรื้นนนนนนนนนน~~~~~~

ไม่ยากอย่างที่คิด ..... เอลิซ่า .... มันไม่อยากอย่างที่คิดเลยจริงๆ เอลิซ่า ...

โครงการบังหน้าที่ผมสอดไส้ โครงการจริงเอาไว้ มันสำเร็จไปได้อย่างสวยงามเลย เอลิซ่า

แต่ตอนนี้ผมคงต้อง .....

- คุณคะ ..... โทรศัพท์ค่ะ .... รีบมารับเร็วๆเข้า -

ใครโทรมาตอนนี้นะ .....

บรื้นนนน~~~~ ครืดด....

ผมค่อยๆ ขับรถเลี้ยวเข้าข้างทางก่อน เพื่อความปลอดภัยในตนเอง ....

ใช่แล้วหละ .... ตอนนี้ผมต้องการความปลอดภัยของชีวิต .....

เอี้ยด

- คุณคะ ..... โทรศัพท์ค่ะ .... รีบมารับเร็วๆเข้า -

- คุณคะ ..... โทรศัพท์ค่ะ .... -

ติ๊ด

"ฮัลโหล ...."

"ไง ... ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อน"

เสียงนี้มัน เห้ย.....ไอ้เพื่อนยากที่ไม่เจอกันมานานเลยนี่หว่า!!

"..... เห้ย .... บุญเสริมเหรอ!!"

"ใช่เลยเพื่อน!!"

"เออแจ่มๆ!!"

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหลงลืมตัวคุยแบบเปิดอกไปมากกว่านั้น

"เออ จำได้ด้วย ฮ่าๆๆ ดีใจๆ ไม่เจอกันนานเลย... สบายดีป่าววะ โทรมาผิดเวลาหรือป่าวเนี่ย ...."

บุญเสริมก็เล่นพูดให้ผมได้สติขึ้นมาจนได้

เออ บุญเสริม ...

เอ็งโทรมาผิดเวลาโคตรๆเลย.... เอ็งน่าจะโทรมาตั้งแต่ตอนเอลิซ่ายังอยู่ ....

ข้าจะได้ปรับทุกข์กับเอ็ง .... และอาจจะทำใจยอมรับเรื่องที่เอลิซ่าตายได้

จนไม่ต้องมาพยายามทำอะไรบ้าๆแบบนี้

กับ ..... เดลต้า .....

"เออ .... ขับรถอยู่ แต่คุยได้ .... เพราะจอดแล้ว"

ผมตอบบุญเสริมกลับออกไปแล้วเอนกายพิงเบาะ

"แล้วตอนนี้เอ็งยังอาศัยอยู่ในเมืองเดิมป่าววะ"

บุญเสริมถามผมกลับมาด้วยเสียงตื่นเต้นแปลกๆ

"... เออ เมืองเดิมเลย .... แต่ย้ายบ้านนิดหน่อย"

แต่ผมก็ตอบบุญเสริมกลับไปด้วยเสียงพยายามให้มันนิ่งเรียบปกติ

แล้วบุญเสริมก็พูด เรื่องที่น่าจะเดากันได้ออกมา ตามประสาเพื่อนที่ไม่เจอกันนาน

"ดีเลยๆ .... เออ งั้นเย็นนี้ว่างป่าว ... สักบ่ายสี่โมง มาเจอกันหน่อยได้มั้ยวะ แบบจะได้คุยไรกันไง เรื่องที่ผ่านมา เรื่องประสบการณ์ ไม่เจอกันนานเป็นไง คุยแม่มทุกเรื่องเลย แบบ อยากคุยกับเอ็งมากเลยว่ะ!!!"

เออ ... ก็อยากคุยกับเอ็งนะ ..... แต่

บ่ายสี่หน่ะ ไม่ได้หรอก....ย้ายเวลาก็แล้วกัน

"ไม่ได้หวะ .... วันนี้มีธุระต้องไปทำ .... แต่อยากเจอเอ็งเหมือนกัน ... ตอนมืดๆได้มั้ย .... "

"เหยยย ... ธุระอะไร ในวันหยุดแบบนี้วะ .... มันวันหยุดของทหารเลยนะเว้ย"

บุญเสริมโวยวายใส่ผมกลับมา .....

จะตอบแบบไหนดีหละ .... ให้สมกับเป็น .... ข้ออ้าง ....

ไม่หละ ตอบไปตรงๆมันนี่หละ

".... ต้องไปดู งานแสดงของลูกสาวหน่ะ ..... "

".................."

อ้าวเวร .. เงียบ

"เห้ย....เงียบทำไมวะ"

ผมเรียกสติเพื่อนกลับไป

"เมิงมีลูกแล้วเหรอ? ..... ชิบหาย ไม่โทรมาบอกตรูสักคำ เมียเมิงเป็นไงวะ สวยมั้ย"

บุญเสริมอึ้งกับเรื่องนี้มาก

อึ้งก็ไม่แปลกหละนะ

เหอะ .....

"เออมีเมียแล้ว.... แต่ลูก เป็นลูกบุญธรรมหวะ .... "

"..อ้าวเห้ย ทำไมถึง .... เออ ลืม เอ็งรีบใช่มะ .... งั้นไว้ค่ำๆ คุยกันก็ได้ .... กี่โมงวะ"

บุญเสริมเอ่ยถามผมกลับมา

เราคงจะ.... ทำตัวให้เหมือนแต่ก่อนมากไปไม่ได้ ....สินะ ...

ไม่งั้นมันคงต้องมาแนะนำเรื่องที่เราทำอีกแน่ๆ แต่ .... ตรูจะไม่ปิดบังอะไรเอ็งหรอก...

"สองทุ่ม .... เจอกันแถวร้านลาบร้านประจำก็แล้วกัน"

"เออ .... ได้ ร้านลาบนะ ... จะได้อดข้าวไป"

"เออ...."

..............................................................

ครึก .... กรึก

เสียงของการเปิดประตูรถ และปิดประตูรถดังขึ้น

และแล้วผม .... ก็ขับรถมาจนถึงโรงเรียน ที่เดลต้าเรียนอยู่จนได้

หวังว่ายังทัน .... เวลาแสดงนะ

ตึกๆๆๆ

ผมรีบวิ่งตรงไปยังห้องการแสดง .... ทันที โดยดูจากป้ายบอกทาง ... จนกระทั่ง ....

มาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าของทางเข้าอาคารแสดงแล้ว .....

และก่อนที่ผมจะเปิดประตูเข้าไปนั้น เสียงอันแสนน่ารักของเหล่าเด็กๆ ก็ดังออกมาให้ผมได้ยิน

เพลงนี้ ..... แม้ว่ามันจะเป็นเพลงที่ฟังแล้ว น่ารักแค่ไหนก็ตาม ....

ฟังแล้วดูสดใสแค่ไหนก็ตาม ....

-

Like a diamond in the sky.

Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are!

-ตึ่ง... ตึ่ง.... ตึ๊ง...... ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึ๊ง... ตึง-

-ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึง...... ตึง... ตึง.... ตึง... ตึ๊ง-

-

แต่เพลงนี้ ....

------------------------

"แฮะๆ .... "

"..............ทวิงเคิล ... ทวิง เคิล ... ออล เดอะ ไนท์"

"......ชั้นมีข่าวร้าย .... และข่าวร้ายกว่า จะแจ้งให้คุณทราบ .....จะเอาข่าวไหนก่อนหละ ......"

"..... เอลิซ่า .... ตายแล้วค่ะ ....."

-----------------------------

มันก็ทำให้ผมนึกถึงเรื่องในวันนั้นได้ดี.....

บทเพลง ของผู้หญิงคนนั้น .... ที่ขับกล่อมให้กับเดลต้า .....

พร้อมกับโยนสิ่งของ ที่ไม่น่าจะมีใครโง่เดินตาม หรือใช้มัน

มาให้กับผม

เมื่อรู้ว่ามันเป็นข้อมูลจริงแล้ว

ผมก็เดินตาม ข้อมูลนั้นโดยไม่สนใจ ว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกหรือผิด

ขอแค่โอกาสเพียงเล็กน้อย .....

แกร้ก ....

"ท่านคะ มาแล้วเหรอคะ .... พอดีเลยค่ะ .... รีบเข้าไปเร็วเข้า"

ยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไร

ก็โดนเสียงของหญิงสาวที่ผมรู้จักดี ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์

"ทรายขาว .... ทำไมรู้หละ ว่าชั้นมาถึง...."

ผมถามเธอออกไป อย่างสงสัย

โทรก็ไม่ได้โทรหา อาคารก็ปิด ไม่น่าจะเดินออกมาตามได้

แต่เธอก็ยิ้มหวาน .... พร้อมตอบผมเหมือนกับหนังยังไงยังงั้น

"รู้สึกได้หน่ะค่ะ ....ว่าท่านมาถึงแล้ว..... "

-

When the blazing sun is gone,

When there’s nothing shines upon,

-

"อ้ะ.. แต่ตอนนี้ มีเรื่องที่สำคัญกว่านะคะท่าน!! .... รีบเข้าไปดูคุณหนูเถอะค่ะ ... น่ารักมากๆเลย"

ทรายขาวเอ่ยอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะ ... จับมือของผม แล้วดึงเข้าไป ภายในอาคารนั้นอย่างลืมตัว ว่าเธอไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนี้ถ้าผมไม่อนุญาต

แต่ .... ช่างมันเถอะ .... ถ้ามันจะ เป็นเรื่องของเดลต้า

"อะ ... อืม .... "

ผมพยักหน้าแล้วเดินตามเธอเข้าไป .....

จนได้พบกับ ... เวทีการแสดง ... ที่มีเหล่าเด็กกำลังยืนร้องเพลงอยู่

โดยมี ... เด็กสาวผมสีทองสวมหน้ากากจิ้งจอกเอาไว้ ยืนร้องเพลงโดดเด่นเฉิดฉายกว่าใครทั้งหมด

"ดูสิคะ!! .....ท่านคะ .... คุณหนูโดดเด่นที่สุดเลยนะคะ"

ไม่ใช่ใครที่ไหนอีกแล้ว .... นอกจาก ...

"เอลิ .... เดลต้า"

"เอลิ อะไรเหรอคะ?"

"เปล่า ..... ชั้นหมายถึง เดลต้าหน่ะ...."

"ค่ะ ..."

ผมตอบทรายขาวออกไปหลอกๆ ก่อนจะจ้องมองเดลต้าที่ร้องเพลงอย่างตั้งใจต่อไป

ผมคงจะต้อง ..... มอบความสุขที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยนี้ .... ให้กับเธอ

มากเท่าที่จะเป็นไปได้ ...... จนกว่าเธอจะโดนนำเข้าโครงการนั้น

ขอโทษนะ .... เดลต้า .... พ่อจำเป็นจริงๆ ที่จะต้อง ... ใช้

ลูกเป็นเครื่องมือแบบนี้ ..... พ่อมันคนเลว

พ่อจะไม่ขอให้ลูกยกโทษให้หรอก ....

แต่พ่อ ... จะขอขอบคุณลูกมากๆ ที่มอบช่วงเวลาดีๆ ช่วงเวลาหนึ่งให้พ่อ

และ

ขอโทษนะ .... เดลต้า

ผมได้แต่คิดแบบนั้น ... ในระหว่างจ้องมองไปบนเวที

ดูการแสดงของเดลต้าที่แสนจะน่ารัก .... เสียจนผมคิดว่า .... ..............

คืนนี้หลังกลับมาจากคุยกับบุญเสริม

คงจะต้องปลดปล่อยเสียหน่อยแล้วหละ ...

หนุบ

"อ้ะ ... ทะ ท่านคะ ... นี่มันในงานนะคะ"

"... แค่จับเอง ... ยืนอยู่หลังสุด ไม่มีใครเห็นหรอก แล้วก็ ... ชั้นแค่ระบายอารมณ์นิดๆหน่อยๆ ... สนใจเดลต้า ... ที่แสนน่ารักบนเวทีเถอะ"

"เอ่อ ... ค่ะ"

-

- Then you show your little light,

Twinkle, twinkle, through the night.

Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are! -

-

.....................................................................................

*

*" ..... หวังว่า .... เธอจะโตขึ้นเป็นเด็กที่แข็งแกร่งนะ .... หน้ากากจิ้งจอกน้อย"*

*

.......................................................................................

..............................................

"หันไปมองอะไรงั้นเหรอทราย ......"

"ป่าวหรอก..... แค่หันไปมอง ..... ผู้ชายลามก ที่กำลังลวนลามสาวใช้ของตนเองอยู่หน่ะ พิงค์"

".... หืม ..... ผู้ชายลามกสินะ"

.............................................

..........

.....................

..............................................................................

..............................................................................

End Chap.0.7 หวังว่า .... เธอจะโตขึ้นเป็นเด็กที่แข็งแกร่งนะ