เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #331 : Chap.80-2 All Hail FoxMask

Chap.80-2 All Hail FoxMask

............................................................................................

...........................................................................................

...................................................

..................

------------------------

- ทวิงเคิล ทวิงเคิล ลิทเทิลสตาร์ .... ฮาวไอ วอนเดอร์ วอท ยู อาร์ -

-----------------------

แกร้ง ... กรึ้ง ....ครึ้ง!!! ครึ้งงงงง!!!!

ครึ้ง!!! ครึ้งงงงง!!!!

เสียง .... ของการเคลื่อนตัวของอุปกรณ์บางอย่าง ... ดังขึ้น อย่างมืดฟ้ามัวดิน

และหญิงสาวเพียงคนเดียว ..... ที่สวมหูหางจิ้งจอก ยืนอยู่ท่ามกลางเสียงนั้น

เธอแสยะยิ้ม และเอ่ยกับตัวเองเบาๆ

"อ่า ...... มันก็ .... คงจะต้องเป็นอย่างงั้นสินะ ...."

ครึ้ง!!! ครึ้งงงงง!!!!

-----------------------------------------------------

--------------

กึกๆๆๆ ....

"ก้าวเดิน~~~~"

"อะ ... อะไร .... "

"จุ้บ~~~~~ "

"พะ .... พอเลยเห้ย ... ฝ่าฟัน .... นี่เอ็งชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ......"

"อะไรกันหละ .... ก้าวเดิน ..... แค่เดินกลับบ้านด้วยกันแค่นี้เอง"

"ไม่ใช่แล้วฝ่าฟัน!!"

"เอ๋~~~~~~~~~"

หนุบ!!

"เห้ย!! ชั้นซีเรียสนะ ......เอ็งบอกว่าให้ชั้นเชื่อใจเอ็งไม่ใช่เหรอ!!! ทำแบบนี้จะไปเชื่อใจลงได้ไงฟระ!! นี่ชั้นอดทนอยู่นะเว้ย ฝ่าฟัน ..."

"....ก็แหม พี่สาวคิดถึงน้องชายนี่นา ไม่เจอหน้ากันตั้งนาน ปกตินอนด้วยกันตลอด มันก็ต้องคิดถึงสิ!"

หนุบหนึบ

".... มันไม่ตลกเลยนะ ฝ่าฟัน ..... ถึงจะเข้าใจว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ตอนนี้ ชั้นซีเรียสหวะ! เอานมปลอมของเอ็งออกไปจากแขนเดี๋ยวนี้เลย"

"งั้นเหรอ ..... "

ฟุบ...

--------------

-------------------------------------------------------

ครึกๆๆ .... ครืกกก.... กรึกๆๆๆ ...

ครึ้ง!!!!

เสียงอันแสนดังนั้นยังไม่หยุด .... ยังคง ดังถาโถม และดังขึ้นเรื่อยๆ

โดยที่หญิงสาวท่ามกลางเสียงดังนั้น .... ก็ยังคงลำพึงลำพันกับตนเองคนเดียว

"นั่นหน่ะสินะ .... นั่นหน่ะสิ ..... นะ...คิกๆ ... คึกๆๆ คึกคึกคื่อ"

และเสียง ... ของอุปกรณ์บางอย่างที่บินอยู่บนฟากฟ้า

ฟ้าวววววววววววววววววววววววววว~~~~~~~~~~~~~

---------------------------------------------------------

--------------

"เออ .... เล่าทุกอย่างมาได้แล้ว...."

"ยังไม่ถึงบ้านเลยนะ ไว้รับแม่กลับไปบ้านก่อน แล้วพาแม่นอนไวๆ ค่อยเล่าละกัน"

".... เออ .... อย่างงั้นก็ได้ ....."

"เป็นน้องที่เชื่อฟังพี่ดีจริงๆ"

"......"

"ดังนั้นแล้ว ..... ตอนนี้ให้ชั้นถามก้าวเดินก่อนก็แล้วกัน"

"เลิกพูดเหมือนผู้หญิงสักทีได้ไหมฝ่าฟัน"

".... ไม่เอาอะ ก็ตอนนี้อยู่ในสภาพผู้หญิงนี่"

"แต่เอ็งเป็นชาย!...."

"ไม่เอาน่า ..... ไม่ว่าจะชายหรือหญิง .... ทั้งสองก็เป็นชั้นแหละ ..... "

"คงจะไม่บอกว่า จะพยายามทำตัวเป็นหญิงเพื่อชดใช้เรื่องตุ้มติ้มให้ใช่ไหม ... ตรูไม่บ้าพอจะเอาผู้ชาย แถมยังเป็นพี่ชายตัวเอง ทำภรรยาหรอกนะเห้ย"

"..... ไม่ต้องห่วงหรอก .... ตุ้มติ้มจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่ๆ ชั้นสัญญา ด้วยเกียรติของพี่ชาย .... ขอโทษสำหรับเรื่องสะกดจิต ... และจูบ .... ที่ทำให้ตุ้มติ้มต้องแปดเปื้อน"

"......นานเท่าไหร่ ..... และยังไง"

"ก็บอกว่าจะเล่าให้ฟังถ้ากลับบ้านไง .....ถามย้ำจัง ก้าวเดิน"

"เออ"

"ชั้นอยากจะถามก้าวเดินมากกว่า ....."

"ว่า ?"

".....ก้าวเดินรักชั้นป่ะ ....."

"ถุย.... "

--------------

----------------------------------------------------

ครึ้ง ..... ครึก.....

และเสียงแห่งความดังทั้งหมด ก็หยุดลง ...

เมื่อเตรียมพลพร้อมเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว

"ทุกฝ่าย เตรียมพร้อม!! .... ระวังอย่าเข้าใกล้มันและอย่าให้เห็นภาพมันเป็นอันขาด!!"

"รับทราบ!!!"

"ครับ!!!"

"รับทราบครับ!"

ใช่แล้ว .... มันไม่ใช่สิ่งอื่นใด ... นอกเสียจาก

อุปกรณ์สงคราม ทางวิทยาศาสตร์มากมาย ที่เรียกกันว่า รถถัง

ที่มีอุปกรณ์ มองภาพจากภายนอก ให้เป็นกึ่งสัญญาณ เพื่อป้องกันการมองเห็นศัตรูโดยตรง

หญิงสาวหูและหางจิ้งจอกยังคงยืนนิ่ง ไม่หวั่นเกรงใดๆ ... อีกทั้งยังหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมทั้งเอ่ยกับตนเองต่อ อย่างสบายอารมณ์

"คึกๆๆๆ .... อะ ฮะๆ ...ลอบฆ่าก็แล้ว ..... วางระเบิดเพื่อฆ่าก็แล้ว ...... ก็เห็นอยู่ว่ามันไม่ได้ผล .....นี่เล่นเอามาทั้งกองทัพเลยเหรอ"

-----------------------------------------------------------

--------------

"รักทั้งสองคนที่สุดเลย .....วันนี้นะ แม่มีความสุขมากๆเลย ที่ได้อาบน้ำกับทั้งสองคน .... ได้กินข้าวกับทั้งสองคน .... และ ... จะได้นอนกับทั้งสองคนพร้อมๆกันอีก"

"ครับแม่ ...... "

"....... ครับ"

".... แฮะๆ งั้นนอนกอดกันนะ กอดกันทั้งสองคนเลยนะ! กาโอ้!!!"

"แน่นอนอยู่แล้วครับแม่ ...."

"ครับ .... กอดกันนะครับ"

หนุบ!!

"อึก ....ฝ่าฟัน .... หยุดจับมือชั้นไปจับนมแกนะเห้ย"

"คิก .... ก็กอดกันไง ก้าวเดิน ครอบครัวเดียวกันจะอายทำไม .... เนอะคุณแม่"

"ใช่แล้วหละ กาโอ้!! หน้าอกฝ่าฟันนิ่มมากๆเลยนะ ก้าวเดิน ... แฮ่"

หนุบ!!ๆๆ

".... คะ ครับ แม่ ...."

"คิกๆ .... คุณแม่ซุกแล้วอุ่นดีจัง"

"กาโอ้ .... เดี๋ยวแม่จะร้องเพลงกล่อมให้ฟังนะ!"

"ครับ แม่"

"ครับแม่ ..."

"อื้อ .... ทวิงเคิล ทวิงเคิล ลิทเทิลสตาร์ ...... "

"......"

"......"

"ฮาว ไอ วอนเดอร์ .... วอท ยู อาร์ ....."

-----------------------------------------------------------

"ฮึๆๆๆๆๆ .... เห้อ ..... น่าตลกจริงๆ ..... พวกคุณก็น่าจะรู้ได้แล้วนะ .....ว่ายิ่งทำไปเท่าไหร่ .... พลังของชั้นมันก็ยิ่งจะเพิ่มมากขึ้นและมากขึ้นเท่านั้น ....จนตอนนี้ .... ชั้นสามารถควบคุมเหล่าทาสระดับสูง จากที่ไหนบนโลกนี้ก็ได้แล้ว ....โดยใช้เพียงความคิด ....และตอนนี้ .... ชั้นก็จะสั่งให้พวกทาสเหล่านั้น ....."

เหล่ากองทัพรถถัง ยังคงนิ่งเงียบ .... เพราะยังไม่ได้รับคำสั่งจากผู้บัญชาการ

"จะเอายังไงต่อครับ!! เราล้อมมันไว้ทุกทิศ แต่ยังไม่ยิงแบบนี้"

"... อึก .... ทำไมผู้บัญชาการถึงไม่สั่งการสักที!!"

"จัดการก่อนเลยไหมครับ!"

"รอคำสั่งจากผู้บัญชาการก่อน!!!"

"ระวังไว้!! มันเป็นเชื้อไวรัสที่อันตราย"

"..... ห้ามมองมันผ่านทางภาพปกติเด็ดขาด!!!"

"รับทราบ!!!"

พวกเขาเริ่มสับสน กันเล็กน้อย .... และเริ่มปรึกษากัน

แต่ในระหว่างปรึกษากันนั้นเอง

*

* คึกคึก คื่อ ..... พวกคุณคิดดีแล้วเหรอคะ ..... ที่ถึงกับจัดตั้งกองกำลังเฉพาะกิจขึ้นมาเพื่อฆ่าชั้นผู้นี้.... *

*

เสียงอันดังก้องไปทั่วทั้งโสตประสาท ก็ดังเข้ามาในหูของพวกเขา

ทำให้พวกเขายิ่งตระหนก ตกใจกันเข้าไปอีก

"เสียง .... เสียงของมันดังมาจากทางไหนกัน!!"

".... ระวังไว้ .... "

"มันแทรกแซงระบบสื่อสารเหรอ???"

"ไม่ใช่ ระบบสื่อสารไม่ได้ถูกแฮ็ก!!"

"แล้วทำไม .... เสียงของมันถึง ...."

---------------------------------------------------------------

-----------------

"ฟรี้ ..... ฟรี้ ....."

หนุบ ....

"หลับไปซะแล้วแฮะ ยังร้องไม่ทันจบเพลงเลย..... คุณแม่นี่ .... น่ารักจังเลย....เนอะ ก้าวเดิน"

หนุบ ... ดึ๋ง

".... เลิกจับมือชั้นเพื่อไปจับนมเอ็งได้ละ .....แม่หลับไปแล้ว ก็เล่าทุกอย่างให้ชั้นฟังสักที"

"นั่นหน่ะสินะ ......ก้าวเดิน ...... ก่อนที่จะเล่าทั้งหมดเลย ..... ชั้นขอบอกนายเรื่องนึงก่อน"

"อะไร ....."

"จงเชื่อในตัวชั้นซะ ...."

"... เออ นี่ก็เชื่อสุดๆแล้ว ....."

"..... ขอบคุณนะ ......"

"อืม .....เอาหละ.... เล่า ..."

"ยังจำ ... ความฝันของพวกเราได้ไหม ...."

"เห้ย ... เมื่อไหร่จะเล่าวะ .... เห้อ .... เออ ... ฝันอะไรวะ ...เยอะจะตายชักจะไปจำหมดได้ไง"

"ฝันนั่นไง .... ฝันของพวกเรา .... ที่จะไปให้ถึง ..... ระดับโลกด้วยกันหน่ะ"

"ระดับโลกของพวกเรา.... กับหนิง ฝ้าย ตุ้มติ้ม ตัวจริงหน่ะเหรอ"

"อืม ..... กับทุกๆคนตัวจริง ...."

"....แล้วทำไมวะ......."

"ขอเวลาชั้น .... จนถึงวันที่ .... แข่งกีฬาเวทย์ระดับทีม วันสุดท้ายด้วยนะ ....แล้วชั้นจะ ............"

"เห้ยๆ ... เอ็งอย่าบอกนะว่า ..... เอ็งจะ ......ใช้พลังของเอ็ง ให้ทีมเอาชนะจนไปถึงระดับโลกหน่ะ .... แบบนั้นมันก็ไม่มีความหมายสิวะ!!"

"คิก ...... "

"... หยุดแสยะยิ้มได้มั้ยวะ ...."

"อืม ...... ที่ชั้นตั้งใจไว้หน่ะนะ .... คือ .................................................................................."

"!!!!!!!!!!!!!!!"

----------------------

----------------------------------------------------------------------

*

* ทำไมพวกคุณคิดว่า ..... พวกคุณจะสามารถฆ่าชั้นผู้เป็นถึงหน้ากากจิ้งจอกผู้นี้ได้หละคะ? *

*

เสียงนั้นยังคงดังกึกก้อง ก่อกวนเหล่าผู้ปกป้องภายในประเทศอยู่

"... มะ ไม่ต้องไปสนใจเสียงของมัน!!"

"ทุกคน .. เตรียมตัวให้พร้อม หากผู้บัญชาการไม่สั่ง อีกหนึ่งนาที ถล่มมันได้เลย!!"

"รับทราบ!!!"

หน้ากากจิ้งจอกบ่นกับตนเอง

"เห้อ .... ช่างเป็นพวกผู้ปกป้องภายในประเทศ ที่ไม่รู้จักต่ำ รู้จักสูงเลยนะ .....น่าเศร้าเสียจริงๆ"

*

*คึก คึก คื่อ .... คิดจะยิงหน่ะ ..... มั่นใจแล้วจริงๆเหรอ .... ไม่เป็นห่วง ประชาชนของพวกคุณเลยหรือไง ... *

*

แล้วเธอก็ส่งคำขู่ ไปหาเหล่าผู้ปกป้องภายในประเทศ

มันทำให้พวกเขางงเป็นอย่างมาก

".... มัน พูดเรื่องอะไรหน่ะ ?"

"ไม่ทราบเหมือนกันครับ ...."

"อย่าไปสนใจ!!"

"หะ หัวหน้าครับ!!"

"อะไร!!! ..."

"สัญญาณจากผู้บัญชาการมาแล้วครับ!!!"

"ดีเลย ... เอาภาพขึ้นซะ!!!"

ฟุบ!!

ภาพของผู้บัญชาการ ที่หน้าตาตื่นตระหนก เอ่ยดังขึ้น .....

"ทุกคน ... หยุด ... หยุดยิงเดี๋ยวนี้!!"

"เกิดอะไรขึ้นครับ!!!!!"

"ทำไมหละครับ ท่านผู้บัญชาการ ...."

พวกผู้ปกป้องประเทศ ที่อยู่ในภาคปฏิบัติงาน ก็พากันตกใจไม่น้อย

"..... ประชาชนทุกคน ..... ตอนนี้ ประชาชนแทบทุกคน .... กำลัง ....อึก ..... เธอหน่ะ .... เปิดภาพขึ้นมาให้พวกเขาดูซะ ....."

ผู้บัญชาการเอ่ย แล้วหันไปบอกเลขาของเขา ให้เปิดภาพจากกล้องของทางหน่วยผู้ปกป้องประเทศขึ้นมา

ฟุบ!

"เห้ย ...."

"ไม่จริง ..... นี่มัน"

"เป็นไปไม่ได้...."

และภาพเหล่านั้นคือ ภาพของเหล่าประชาชน ... ทั่วทั้งประเทศ

รวมถึง สถานีโทรทัศทุกช่อง สื่อทุกแขนงของประเทศนี้ ....

ที่กำลังประโครม ฉายภาพของเหล่าประชาชนทุกคน ที่ยืนนิ่ง

ใส่หน้ากาก หู และหาง เลียนแบบหน้ากากจิ้งจอกทั้งหมด .......

ภายในมือของทุกๆคน .... มีมีดเวทย์ที่คมกริบสามารถเฉือนชีวิตให้ตายทันทีได้

คนละ อัน .....

และ .... เสียงนั้นก็แทรกเข้ามาภายในประสาทของพวกเขาอีก .... ราวกับได้ดูภาพเหล่านั้นอยู่ด้วย

*

* คึกๆๆ .... เห็นหรือยังหละคะ ประชาชนทุกคน ... เขารักดิชั้นมากแค่ไหน ..... แสดงให้เห็นสิ ..... ประชาชนทุกๆคนของประเทศนี้เอ๋ย ..... ว่าถ้าพวกผู้ใช้ความรุนแรงนี้ คิดจะฆ่าชั้น .... พวกเธอจะทำอย่างไร!!!! *

*

ผู้ปกป้องประเทศเหล่านั้น ต่างพากันกลืนน้ำลาย ... มองท่าทีของประชาชน

"....."

และเมื่อสิ้นเสียงหลอนโสตประสาทนั้น

เหล่าประชาชนทุกคน .... ก็ค่อยๆหยิบมีดขึ้นมา จอที่ขมับของตนเอง

"อึก ......"

"ไม่จริงน่า!"

"... นี่มัน ... ปีศาจ .... ปีศาจชัดๆ!"

"..... ประชาชนทุกคน คิดจะปกป้องมันงั้นเหรอ!"

"ไม่ใช่หรอก .... ต้องเป็นพลังของมันแน่"

"ต้องหยุดเหรอครับ ... ท่านผู้บัญชาการ!!!"

".... อึก!!"

ผู้บัญชาการนั้น สีหน้าเคร่งเครียด

"ท่านผู้บัญชาการครับ!! ขอคำสั่งด้วยครับ"

"ท่านผู้บัญชาการ!!"

"ขอเวลาชั้นคิดสักพัก...."

ผู้บัญชาการนั้น เครียดหนัก .... และหลับตาใช้สติคิด....

แต่ในระหว่างที่เขาไม่ทันรู้ตัวนั่นเอง

แกร้ก!

เสียงประตูห้องเปิดออกดังขึ้น

"ขอรบกวนหน่อยนะค้า~~~~~~~!"

พร้อมกับเสียงของเด็กสาวที่ดังตามออกมา

เธอคือ ... เด็กสาวตัวเล็ก ใส่หน้ากากปิดดวงตาเอาไว้

และจากทรงผมที่ตัดซอยดูน่ารักนั้น

ไม่ใช่ใครที่ไหน .... นอกเสียจาก พิณ ... นั่นเอง

แต่ท่าทีของเธอ ไม่เหมือนกับพิณในทุกๆที....เพราะ ....

เลขาภายในห้องที่รู้เหตุการณ์เพราะนั่งใกล้ประตูนั้น ถึงกับต้องตกใจ และรีบลุกขึ้น

"ดะ ... เด็กที่ไหนเนี่ย!!... ทำไมพวกข้างนอกถึงได้ปล่อยให้เข้ามาได้"

ก่อนที่เธอจะหยิบปืนขึ้นมาจะยิงพิณทิ้งทันที ไม่สนว่าเป็นเด็กหรืออะไรทั้งนั้น

แต่

วิ้ง~~~~~~

".... ฟังคำสั่งของชั้นซะ..."

วิ้ง~~~~~~

ไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไร .... เลขาคนนั้น ก็กลายเป็นทาสของหน้ากากจิ้งจอกไปซะแล้ว?

"ค่ะ ....ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

ใช่แล้ว ... ตอนนี้พิณกลายเป็นหน้ากากจิ้งจอกไปเสียแล้ว ...

หรือก็คือ โดนหน้ากากจิ้งจอกควบคุมร่างอยู่

และเลขาก็หันเดินตรงไปยังเครื่องกระจายภาพ ....ด้านข้างผู้บัญชาการ

ทำให้เขารู้สึกตัว

"อึก นี่เธอมีปัญหาอะไร .... อะ ... เด็กนั่นเข้ามาได้ยังไง! อึก....."

เลขานั้นยิ้มแสยะ.....

"ท่านครับ .... ตัดสินใจได้หรือยังครับ!!"

"เราไม่มีเวลามากไปกว่านี้แล้วนะครับ!!"

"ท่านครับ!!! ขอคำสั่งด้วยครับ!!!"

พวกเขาต้องการคำสั่ง ... และจ้องมองหน้าของผู้บัญชาการ

แต่ภาพที่เห็นกลับเป็นเลขาของผู้บัญชาการ โน้มตัวเข้าผลักผู้บัญชาการออกจากจอภาพ

"อึก เธอ!!! "

ผู้บัญชาการตกใจเป็นอย่างมากที่โดนเลขาผลักออกอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ท่านครับ!! เกิดอะไรขึ้นครับท่าน"

"ท่าน!!"

พวกเหล่าผู้ปกป้องประเทศ ที่ไม่สามารถจะรับคำสั่งจากทางใด และมองทางใดได้ เพราะต้องป้องกัน การจ้องมองหน้ากากจิ้งจอก ก็จ้องมองไปที่ภาพ ของผู้บัญชาการ ด้วยความตกใจ

และ .... ภาพบนจอที่ว่างอยู่ตอนนี้นั้น ....

ก็มีเด็กสาวคนหนึ่ง ที่ใส่หน้ากากโผล่ขึ้นมาบนจอแทน

"คิกๆ"

ก่อนที่เธอจะหัวเราะด้วยรอยยิ้ม

"เด็ก? ... เด็กที่ไหนหน่ะ"

"เด็กนั่นเข้ามาในจอได้ยังไง"

"เกิดอะไรขึ้น .... ทำไมเด็กนั่นถึงได้!"

พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก ... ที่เห็นเด็กผู้หญิงโผล่มา

และ....

วิ้ง~~~~~~~~~~

"...... จงกลายเป็นทาสของท่านหน้ากากจิ้งจอกซะ........"

..............................................................................

...................................

.......

ความสงบ กลับคืนสู่ประเทศ นี้แล้ว ....

เหล่าทหาร กำลังเตรียมขบวนรถถังถอยทัพกลับ

เหล่าประชาชน กลับไปใช้ชีวิตกันตามปกติสุข .....

ทุกอย่าง ... ปกติ....

.............................

........

ภายในห้องผู้บัญชาการ ผู้ปกป้องประเทศสูงสุด

บนเก้าอี้ของผู้บัญชาการ ....

หญิงสาวเลขา นั่งอยู่บนเก้าอี้ ....

โดยกอดร่างกายของพิณในชุดผู้บัญชาการที่ตัวใหญ่กว่าตัวเธอเอาไว้

พลางหอมดอมดมร่างกายของพิณอย่างมีความสุข

"อา .... ท่านหน้ากากจิ้งจอกขา รักท่านที่สุดเลยค่ะ"

พิณนั้นหัวเราะยิ้มแสยะ อย่างมีความสุข

".... ในที่สุด .... ชั้นก็สามารถครองประเทศนี้ได้สำเร็จ เหลืออีกไม่กี่ประเทศแล้ว .... การมีหลายๆร่างนี่มันดีจริงๆเลยนะ .... ขอแค่แยกประสาทการรับรู้ได้ ชั้นจะคุมใคร จะเป็นใคร ก็ได้ทั้งนั้น .... ถ้าร่างนั้นโดนเปลี่ยนให้เป็นทาสระดับ ห้า หรือหก ของชั้นแล้ว"

"ค่ะ ... ท่านหน้ากากจิ้งจอก ... สุดยอดเลยค่ะ .... อา .... กลิ่นของท่านหน้ากากจิ้งจอก ... พลังของท่านหน้ากากจิ้งจอก .... ชั้นรักท่านเหลือเกิน"

เลขาตอบรับระหว่างยังคงกอดแนบกาย .....

พิณยิ้มหวาน.... แล้วเหลือบสายตาไปมองอดีตผู้บัญชาการ ที่ตอนนี้ แก้ผ้าเหลือแต่เสื้อกล้ามกางเกงใน ถือไม้ถูพื้น เดินถูพื้นให้ห้องสะอาดอยู่

"เห้ ..... พื้นตรงซอกนั้น ไม้มันทำความสะอาดไม่ถึงหน่ะ .... ไม่เห็นเหรอ ..... ใช้ลิ้นสิ .... "

แล้วพิณ .... ก็เอ่ยสั่งอดีตผู้บัญชาการนั้น

"ครับ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

อดีตผู้บัญชาการตอบรับแล้วก้มหน้าลงไปเลียซอกกำแพงทันที

"คึกๆๆ ... ฮ่ะๆๆๆ ... ฮ่าๆๆๆๆ"

พิณหัวเราะอย่างสนุกสนานกับท่าทางที่อดีตผู้บัญชาการทำ

"คิกๆ"

เลขาคนนั้นก็หัวเราะอย่างมีความสุข

"สุดยอดไปเลยค่ะ ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

"สาสมแล้วหละ ... กับที่มันทำให้ชั้นลำบากขนาดนี้"

พิณเอ่ยด้วยรอยยิ้มแสยะพึงพอใจ

"ค่ะ ...."

เลขาก็ตอบรับง่ายๆอีก

"คิกๆๆ ... ไว้รอจัดการให้ประเทศนี้ ระบบระเบียบต่างๆเรียบร้อยดีก่อน .... แล้วชั้นจะให้เธอควบคุมประเทศนี้ ต่อทอดแทนชั้น ต่อไปก็แล้วกันนะ"

พิณเอ่ยแล้วหันไป จ้องดวงตาของเลขาคนนั้นใกล้ๆ

"ขอบพระคุณมากๆค่ะ ท่านหน้ากากจิ้งจอกที่ไว้ใจดิชั้น"

เลขาสาวเอ่ยยิ้มหวาน พลางโอบกอด พิณที่นั่งตักเธอแน่นขึ้น

"งั้นตอนนี้ .... ชั้นจะเปลี่ยนเธอ ให้กลายเป็นทาสระดับห้าของชั้นก่อนก็แล้วกัน ...."

พิณเอ่ยแล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้าหาเลขาคนนั้น

"ค่ะ...."

เลขาตอบรับพร้อมหลับตา

ประกบปากจูบกันและกัน

"อึก .... อืมมมม"

"อืมมมม ......."

วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~~

เด็กสาวและหญิวสาวจูบกัน .... ภายในห้องผู้บัญชาการทหาร

โดยมีชายอ้วนแก่ เอาลิ้นเลียตามซอกห้องไปด้วย

ช่างเป็น บรรยากาศ ... ที่โรแมนติกซ์? เสียจริงๆ

.........................................................................

-----------------------------------------------------------

--------------

"มีความสุขจริงๆเลยนะ .... ที่ได้นอนด้วยกันสามคนแบบนี้"

"........"

"หลับแล้วเหรอ ก้าวเดิน ....."

"...."

"คิก ... ราตรีสวัสดิ์นะ ..... ก้าวเดิน .... คุณแม่"

"............. ฝ่าฟัน ....... แกมัน ...... "

- เป็นพี่ชายที่แย่ที่สุดเลย -

--------------

-----------------------------------------------------------

ณ ประเทศเล็กๆที่เน้นยุทโธปกรณ์ด้านสงครามวิทยาศาสตร์ ประเทศ SM

หรือก็คือ ประเทศที่หน้ากากจิ้งจอกเพิ่งยึดได้สำเร็จเมื่อกี้นี้

"ค่ะ .... ต่อไปเป็นข่าวการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ ของผู้บัญชาการของประเทศคนใหม่ค่ะ! ...ไม่ใช่ใครที่ไหนอีกแล้ว นอกจากท่านหน้ากากจิ้งจอกค่ะ!!!"

"ข่าวต่อไป .... ข่าวการเปิดตัวของท่านหน้ากากจิ้งจอก ที่จะมาเป็นผู้นำของประเทศเราครับ!!!"

ข่าวทุกๆช่อง ต่างฉายภาพของหน้ากากจิ้งจอก

ที่นั่งอยู่บนรถ เฉลิมฉลอง

โดยมีประชาชน ยืนให้การต้อนรับหนาแน่นสองข้างทาง

หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนสวมหน้ากาก ใส่หูหางจิ้งจอก นั่งไขว่ห้าง แสยะยิ้มโบกมือให้กับทุกๆคน

"เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!!!!!!!!!!!!!"

"ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!!!!!!!!!!!!!!"

"สรรเสริญ แก่ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!!"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"All Hail FoxMask"

"สรรเสริญ แก่ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!!"

เสียงแห่งการสรรเสริญ แก่หน้ากากจิ้งจอก ดังไปทั่วทุกสารทิศ

ประชาชนทุกคนต่างยิ้มแย้มมีความสุข ที่ได้เธอเข้ามาเป็นผู้บัญชาการประเทศ

ไม่มีใคร ... ขัดข้องแม้แต่คนเดียว

เธอนั้น เบี่ยงตัวพึงพอใจ

ก่อนจะลำพึงกับตนเองคนเดียวเบาๆว่า

".... อีกนิดเดียวเท่านั้น .... "

.............

..................................

.....................................................................................

......................................................................................

End Chap.80-2 All Hail FoxMask