เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #338 : Chap.81-2 ต่อให้เป็นคุณ ผมก็คงจะ ... ไม่ยกเว้นเหมือนกันนั่นแหละครับ

Chap.81-2 ต่อให้เป็นคุณ ผมก็คงจะ ... ไม่ยกเว้นเหมือนกันนั่นแหละครับ

.................................................................................................

................................................................................................

...............................................

...........

เวทศักราชที่ 399 / 01 / 23

เวลา 7.42 น.

"แย่จังเลย กาโอ .... อยู่ๆ คุณเต็มก็มาบอกแม่ว่าจะปิดร้านไม่มีกำหนด โดยจะจ่ายเงินค่าทำงานให้ก่อน 3 เดือน แล้วก็หายตัวไปเลย... แย่จัง กาโอ"

เสียงของคุณแม่ยังเด็กของพวกเรา บ่นดังขึ้นระหว่างนั่งกอดหมอนปูลิงไป กลิ้งไปมาไป บนพื้นห้อง

จะว่ายังไงดีหละ .... นี่ก็นับเป็นรอบที่สิบเข้าไปแล้ว ที่คุณแม่ยังเด็กบ่นเรื่องนี้ .....

เพราะตั้งแต่เมื่อสองวันก่อน .... อยู่ๆพวกพี่ที่ร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ต์ ก็ปิดร้านโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย

".... น่าแม่ ... ก็ถือว่าพักผ่อนไง ..... "

ผมเอ่ยออกไปด้วยรอยยิ้ม

ส่วนก้าวเดินที่นั่งประกอบพลาสติกโมเดลหน้ากากจิ้งจอก

ที่ได้รับมาจากตุ้มติ้มตั้งแต่เดือนก่อน กล่องที่ 7 จากทั้งหมด 10 กล่อง .....

"พักสักพักก็ดีครับ"

ก็ตอบรับสั้นๆแล้วหันไปประกอบต่อ

จะว่ายังไงดีหละ .... ตลอดสองเดือนที่ผ่านมา หลังจากที่ก้าวเดินรับรู้เรื่องราวที่ผมกำลังทำอยู่ไป

ก้าวเดินก็แทบจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องของผมและเรื่องของหน้ากากจิ้งจอกอีกเลย

ทำตัวไปตามปกติ ในชีวิตประจำวัน ราวกับยอมรับในตัวผม ไม่ก็ปลงได้แล้ว

แถมยังซ้อมกีฬาเวทย์หนักในวันที่ไปโรงเรียนทุกวันอีกด้วย ....

แม้ว่าจะต้องซ้อมกับ ..... ตุ้มติ้ม หนิง ฝ้าย ......ก็ตาม

เพราะก้าวเดินเชื่อมั่นในคำพูดของผม ....

ถึงจริงๆแล้ว ผมจะพูดความจริงออกไปไม่หมดก็ตาม

"อื้อ .... ถือว่าพักผ่อนเนอะ กาโอ!!!"

คุณแม่พยักหน้ายิ้มหวานให้ผมกับก้าวเดิน แล้วลุกขึ้นมานั่งจุ้มปุก

โดยยังไม่เลิกกอดหมอนข้างเอาไว้เลย

ดูแล้วน่ารักน่าแกล้งจริงๆแฮะ คุณแม่นี่

"วันนี้ก็เป็นวันหยุดพิเศษเพื่อให้การเตรียมการแข่งขันกีฬาเวทย์ของทั่วโลกที่ไวกว่าปกติดำเนินการเสร็จด้วยนี่ครับ ..... พวกพี่ๆเขาอาจจะกำลังวุ่นเตรียมการอะไรอยู่ก็ได้ คงอาจจะรอให้ผ่านช่วงกีฬาเวทย์พิเศษไปก่อน พวกพี่ๆเขาก็คงจะกลับมาทำงานเองนั่นแหละครับ"

ผมเอ่ยบอกแม่ออกไปด้วยรอยยิ้มพลางเดินไปนั่งตรงกลางระหว่างแม่กับก้าวเดิน

"......."

ส่วนก้าวเดินก็ไม่ได้ตอบอะไรผม นอกจากนั่งประกอบโมเดลพลาสติกหน้ากากจิ้งจอกต่อไป

"กาโอ .... นั่นสินะ .... คงวุ่นน่าดูเลย น่าจะเรียกแม่ไปช่วยก็ได้นี่นา"

คุณแม่พยักหน้ารับ เป็นรอบที่สิบเช่นเดียวกับทุกครั้ง ที่ใช้ข้ออ้างเดิมก็ได้ผลตลอด

"เอาเถอะ ..... รีโมทๆ"

ก่อนที่แม่จะหันไปหารีโมท เพื่อจะเปิดทีวีดู

"นี่ครับรีโมท ...."

ก้าวเดินที่เห็นแม่หารีโมทก็เอื้อมไปหยิบให้แม่

"อ้ะ ... ขอบคุณนะก้าวเดิน"

"ครับ ..."

ก้าวเดินตอบแม่สั้นๆ แล้วหันมาประกอบโมเดลต่อ

อารมณ์ไม่ค่อยดีเหรอ .... มามะ เดี๋ยวช่วยให้อารมณ์ดีขึ้น

"แหม ก้าวเดินนี่เก่งจังเลย จู้บบบบ!!"

ผมในสภาพหญิงสาวเต็มตัวและสวมชุดนอนผ้าบางๆ

คอกว้างจนมองเห็นชั้นในสีขาวลูกไม้นั้น โผเข้ากอดก้าวเดินทันที

หนุบ!!!

"ว้ากกก ปล่อยนะ .... ฝ่าฟัน!!"

แหม่ ... ตกใจโวยวาย จนสะบัดตัวเกือบทำโมเดลล้มเลยทีเดียว

"คิกๆๆ"

"ไม่ต้องมาหัวเราะแบบผู้หญิงเลย ไอ้บ้า!! ไอ้ๆๆๆ .... ไอ้แอ๊บสาว ...."

อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยแล้วสินะ

"ฮะๆ ก็เห็นก้าวเดินเหงานี่ ..... ก็เลยเป็นห่วง ...."

"ทั้งสองคนรักกันจังเลยน้า~~~~~ มีความสุขจัง .... "

ปิ๊ด ....

- "ต่อไปนี้เป็นรายการของท่านหน้ากากจิ้งจอก สเปเชี่ยล" -

"... งืม กาโอ! .... งั้นวันนี้เรานั่งดูการ์ตูนด้วยกันเนอะ แล้วตอนเที่ยงค่อยไปหาอะไรทานด้วยกัน"

แม่เริ่มเปิดทีวีแล้ว ก่อนจะชวนพวกเราดูการ์ตูน

"ค้าบคุณแม่ .... จุ้บๆๆ"

ผมตอบรับแม่แล้ว ไซร้กอดแนบแกล้งก้าวเดินต่อ

"ครับแม่ ....เห้ย ฝ่าฟันปล่อยดิ"

"ทำไมหละ กอดน้องชายตัวเองเป็นไรไป"

"ตรูขนลุกโว้ย!!!"

ปิ๊ด

- "คุณธรรมสิบประการกับ ชุดท่านหน้ากากจิ้งจอก ข้อที่ สี่ นั่นก็คือ !!! ...." -

"...... เอ๋"

แม่ทำเสียงหลงขึ้นมาระหว่างเปลี่ยนช่อง ทำให้ผมต้องหันไปมอง

ปิ๊ด

- "ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ ..... ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!"

ปิ๊ด

- "จากคำสั่งให้ตรวจสอบเหล่าบุคคลผู้ไม่ชื่นชอบหน้ากากจิ้งจอกในวันนี้ เราก็กำลังพยายามค้นหาอยู่เป็นการเร่งด่วน" -

เอาแล้วไหง .... ว่าแล้วเชียวว่าเราลืมทำอะไรลงไป

"ก้าโอ้!!"

แม่อมลมแก้มป่องทำหน้ามุ่ยแล้วกดย้ายช่องต่อไป

ปิ๊ด

- "ท่านหน้ากากจิ้งจอกกำลังเดินครับ!!! เป็นภาพที่งดงามมาก" -

ปิ๊ด

- "เมนูง่ายๆ สไตล์หน้ากากจิ้งจอกวันนี้ก็คือ ข้าวหมกไก่หน้ากากจิ้งจอกค่า" -

ปิ๊ด

- "มีสถานที่หลายแห่ง หลังจากเข้าไปตรวจสอบพวกบุคคลที่ไม่ชื่นชอบท่านหน้ากากจิ้งจอก ในทั่วทุกมุมโลกแล้ว พบว่า ......." -

ปิ๊ด

- "แต่งหน้าสวยกันแบบหน้ากากจิ้งจอกไม่ยากเลยค่ะ แค่ซื้อหน้ากากจิ้งจอกมาใส่ก็เรียบร้อยแล้ว!" -

"เอ๋!!! .... ทำไมช่องการ์ตูน หรือช่องไหนๆมันกลายเป็นรายการของหน้ากากจิ้งจอกหมดเลยหละ!! กาโอ"

แล้วคุณแม่ก็บ่นออกมาด้วยความงง ว่าทำไมรายการทีวีทุกช่องมันมีแต่หน้ากากจิ้งจอก

จะไม่มีได้ยังไงหละครับ .... ก็มนุษย์เกือบทุกคนบนโลกหน่ะ .... กลายเป็นทาสของหน้ากากจิ้งจอกไปแล้ว

แถมหน้ากากจิ้งจอก ยังใช้สื่อกลางเป็นทีวีในการควบคุมมนุษย์พวกนั้นแบบง่ายๆด้วย

ไม่มีใครสนใจสิ่งอื่นนอกจากสิ่งนี้หรอก .....

"......เห้อ .....ฝ่าฟัน ทำอะไรสักอย่างสิ"

ก้าวเดินถอนหายใจแล้วบอกผม ที่ยังกอดก้าวเดินไม่ปล่อยทันที

ทำอะไรอย่างงั้นเหรอ ..... พอพูดขึ้นมาแล้วก็...

นั่นหน่ะสินะ ..... ก็อยากจะออกไปข้างนอกเพื่อเช็ค อะไรนิดหน่อยพอดีนั่นแหละ

"ฮึ่มๆๆๆ .... เปิดแต่หน้ากากจิ้งจอก น่าเบื่อจัง! .... อืม งั้นเอาเป็นเปิดการ์ตูนเก่าๆที่เคยดูมาแล้วในเครื่องกันเนอะ"

ไม่หละแม่ ตอนนี้ชักอยากจะไปสูดอากาศข้างนอกแล้ว

ฟุบ

".... เดี๋ยวผมขอตัวสักครู่นึงนะครับ แม่ ... ก้าวเดิน"

ผมปล่อยแขนก้าวเดินออก แล้วลุกขึ้นหันไปบอกแม่

"เออ...."

ก้าวเดินตอบรับ พร้อมทำหน้าโล่งๆ ที่ผมปล่อยแขนสักที

"เอ๋ .... ฝ่าฟันจะไปไหนเหรอ"

ส่วนแม่ก็ถามผมตามระเบียบ ..... จะหลอกผู้ใหญ่คนนี้ยังไงดีนะ ....

"พอดีเมื่อวันก่อนมีเซลขายของมาขอให้ทดลองติดตั้งสายเคเบิ้ลพิเศษลงไป เลยมีแต่ช่องหน้ากากจิ้งจอก .... แม้ว่าจะเปิดผ่านเน็ตก็ยังมี ดาวน์โหลดตรงไหนก็มีหมด แทนพวกการ์ตูนด้วย เดี๋ยวผมจะไปบอกขอยกเลิกเขาก่อนนะครับ บอกว่าแม่ไม่ถูกใจ"

ผมหลอกแม่ออกไป ทั้งๆที่ตอนแรก เนื้อหาที่ผมบอกแม่ มันก็คนละเรื่องกันเลย

และแน่นอนไม่ต้องเดา .... แม่ก็จะ

"กาโอ!! แบบนี้นี่เอง ทำได้ด้วยเหรอ .... ดีจังเลย! ...ให้แม่กับก้าวเดินไปด้วยมั้ย"

เชื่อจริงๆด้วย .....

"เชื่อด้วยแฮะ ....น่ารักจริงจริ้ง...."

ก้าวเดินพูดเบาๆขึ้นมาทันที พลางหันไปประกอบโมเดลต่อ

"ไม่เป็นไรครับ ไปไม่นานหรอก"

ผมยิ้มหวานบอกแม่แล้วเดินถอยออกมา จัดเสื้อเข้าที่ให้เรียบร้อย

"ไม่เป็นไรหรอกแม่ ไอ้คุณพี่สาวฝ่าฟันมันคงไปแปบเดียวแหละ"

"อื้อ รีบไปรีบมานั่งดูด้วยกันนะ งั้นตอนนี้เดี๋ยวแม่หาข้อมูลร้านอาหาร ที่เราจะไปกินตอนเที่ยงไว้นะ!"

"คร้าบ ... ไปละ"

...............

แกร้ก .... ตึ้ง

ตึกๆๆ ....

ผมออกมาจากบ้านแล้วเดินไปตามเส้นทางที่ใช้ไปเวทยาลัยเรื่อยๆ

"เห้อ .... จะฉายแต่รายการของหน้ากากจิ้งจอกก็ไม่ไหวนะ ...... ฝากด้วยหละ ... ตัวชั้นอีกคน"

ผมเดินช้าๆ ... และช้าๆ .... ไม่เร่งรีบ

ไม่นานนัก ก็มาถึงร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ต์

แล้วยืนมองหน้าร้านเงียบๆ

กับป้ายที่ติดเอาไว้ว่า

:------------------------------:

ร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ต์ ปิดชั่วคราว ไม่มีกำหนด

:------------------------------:

".... หึๆ .... นั่นหน่ะสินะ"

ผมยิ้มขำๆออกมา พลางออกเดินไปยังหอพักคุณลูกสาวไปด้วย

ตึกๆๆ ....

จนกระทั่งถึงครึ่งทาง ผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปด้วย

ตรืดดดด~~~~~~ .... ติ๊ด

โทรศัพท์ถูกรับในทันทีที่ติดสัญญาณ

พร้อมกับเสียงนิ่งๆของหนิง ที่ตอบออกมาทางโทรศัพท์

"อะ .... ฮะ ฮัลโหล ฝ่าฟันเหรอ .... มีธุระอะไรหน่ะ .... โทรมาแบบนี้"

ผมสั่งให้เธอทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุดไปแล้วหละนะ ..... ถึงจะยังไม่ค่อยธรรมชาติเท่าไหร่

"... ขอรบกวนหนิง ช่วยเช็คหอให้ทีสิ ... ว่าคนที่หอ ยังอยู่กันหรือป่าว .... รวมถึงอาจารย์ธิดาด้วยนะ"

แล้วสุดท้าย .... ผมก็ใช้งานเพื่อนของผมอีกอยู่ดี

"ไม่มีใครอยู่หรอก ฝ่าฟัน เหลือแค่ชั้นกับฝ้าย สองคนที่ยังอยู่ในหอหน่ะ .... คนอื่นๆเห็นออกจากหอกันไปตั้งแต่เมื่อวันก่อน แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลยหน่ะ...."

หนิงตอบผมออกมา ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

นั่นหน่ะสินะ ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก ....

เราก็พอจะเดาได้แล้ว ว่าพวกคนในหอเป็นใคร ....

แค่เดินมาส่องให้แน่ใจ .... ด้วยตัวของผมเอง

"งั้นเหรอ ..... ขอบคุณมากนะ ....หนิง .... ขอโทษด้วยนะที่รบกวน"

"อื้อๆ ... ไม่เป็นไรหรอก .... มีอะไรอีกมั้ยฝ่าฟัน ...."

ไม่มีแล้วหละหนิง ..... ชั้นไม่อยากจะรบกวนเธอมากกว่านี้หรอก

"ไม่มีแล้วหละ หนิง .... ขอบคุณมาก แค่นี้นะหนิง ...."

ผมเอ่ยบอกหนิงแล้วกำลังจะวางสาย ... แต่

"ฝะ ... ฝ่าฟัน ....เดี๋ยวก่อน ...."

เรียกอะไรกันนะ ... อ่า ... ผลของการสั่งให้ทำตัวปกติสินะ

"? ....อะไรเหรอ"

"....มะ .... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่าง ไม่ว่าจริงๆแล้ว สิ่งเหล่านี้อาจจะไม่ใช่ .... ความจริง แต่ ..... ชะ ... ชั้นเชื่อว่า .... ตัวจริงของชั้นเอง จะต้อง .... ชอบนายแน่ๆเลย... ฝ่าฟัน"

......................

ทุกๆอย่าง ล้วนเป็นคำโกหก

แม้มันจะเป็นความจริงก็ตาม

......................

ไม่ใช่หรอก หนิง ..... เธออยู่ภายใต้การควบคุมของชั้นอยู่ .....

ทุกๆอย่างนั่นไม่ใช่ความจริงหรอก

".... นั่นมันความรู้สึกของปลอม หนิง .... กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมตามปกติเถอะ .... ซ้อมกีฬาเวทย์เตรียมตัวให้พร้อมก่อนถึงวันแข่งจริงก็พอแล้วหละ หนิง ...."

ผมเอ่ยบอกออกไปพร้อมวางสายทันที

แน่นอนว่าผมยืนอยู่หน้าหอพักคุณลูกสาวแล้ว

หอพักนี้ .... เงียบสงบดีจริงๆเลยนะครับ อาจารย์ธิดา .....

....................

นั่นหน่ะสินะ .... นั่นหน่ะสิ

ในที่สุด ผมก็จับทางได้เกือบหมดแล้ว ......

"ใช่จริงๆด้วยสินะ สถานที่ไหนในตอนนี้ ที่ปิดร้าง หรือคนหายไปอย่างผิดปกติ ... สถานที่นั้น ก็คือกองกำลังของแกสินะ ..... เจ้าตัวเบื้องหลัง ....แล้วไหนจะยัง .... ตอนสั่งให้พวกทาส เปลี่ยนวันแข่งขันกีฬาเวทย์ .... พวกมันยังจำเป็นจะต้องไปขอ .... ส่วนควบคุมกลางอีก ..... ทั้งๆ ที่ส่วนควบคุมกลางกีฬาเวทย์ น่าจะโดนยึด แต่กลับไม่โดนแบบนี้ ..... "

วันแข่งขันกีฬาเวทย์เริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ ...... ชั้นจะเริ่มตามหาพวกแกหละ ..... นะ

ไม่รู้หรอกนะ .... ว่าตัวใหญ่สุดจะเป็นใคร

ต่อให้เป็นคุณ ผมก็คงจะ ... ไม่ยกเว้นเหมือนกันนั่นแหละครับ

อาจารย์ธิดา ไม่สิ .... น้าธิดา

..........

...............................

.................................................................................................

.................................................................................................

End Chap.81-2 ต่อให้เป็นคุณ ผมก็คงจะ ... ไม่ยกเว้นเหมือนกันนั่นแหละครับ