เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #339 : Chap.81-3 ตัวของผมมัน ..... โกงเกินไป

Chap.81-3 ตัวของผมมัน ..... โกงเกินไป

.......................................................................................

.......................................................................................

................................................

................

ฟิ้วววววววววว~~~~~~~

เสียงของสายลม กำลังพัดโหมกระหน่ำ อย่างรุนแรง

ทำให้ชั้นต้องเอามือ แหวกเส้นผม ที่ปรกใบหน้าของชั้นออกมาทัดไว้ที่ใบหู

-

บทบาทและวิถีชีวิตของมนุษย์บนโลกใบนี้

ไม่ได้ดำเนินไป ตามปกติ

-

สายตาของชั้น ..... มองทอดยาวออกไป..... จากบนตึกสูงใหญ่แห่งหนึ่ง

มองเหล่ามนุษย์ ที่กำลังเดินไปตามลิขิต ที่ชั้นบังคับให้พวกเขาเดิน

"ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ .... ข้อมูลที่ให้ตรวจสอบทั้งหมด จากทั่วโลก เสร็จแล้วค่ะ"

เสียงของผักกาดดังขึ้น ในระหว่างที่ตัวของชั้น

กำลังนั่งเตะขาไปมาบนขอบระเบียงบนสุดของโรงแรมสูงหนึ่งร้อยชั้นคิดอะไรเพลินๆ ....

ยังไม่อยากจะลงไปรับทราบข้อมูลเลยแฮะ .....

ฟุ่ว!! ฟิ้ววววววววววว~~~~~~~!!

สายลมแรงพัดผ่านมาอีกครั้ง

ชั้นค่อยๆ หันสวนลม กลับไปหาผักกาด แล้วบอกออกไปด้วยรอยยิ้ม ที่โดนเส้นผมสยายจากแรงลมบดบัง

"อ่า ขอบใจมาก ผักกาด ไว้ชั้นขอสูดอากาศบนตึกนี่สักพักแล้วจะตามลงไปนะ"

"รับทราบค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก วะ ว่าแต่ ... ไม่หนาวเหรอคะ ... เอาผ้าห่มไหม"

เธอเอ่ยถามด้วยความรู้สึกเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร ..... ไปเถอะ"

"ค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

เธอตอบรับแล้วหันหลังเดินจากไป ....

-

จงทำดี จงสามัคคี จงเชื่อฟัง จงคลั่งในตัวชั้น จงดำเนินชีวิตไปโดยมีชั้นเป็นที่ตั้ง

และไม่ทำให้ชีวิตของตนเองเดือดร้อน

ชั้นรู้ว่า ใครคนนั้นไม่ได้สงสาร กับชีวิตของชั้น ... ที่ไม่สามารถเกิดขึ้นมาได้

แต่เพราะต้องการอะไรบางอย่างจากชั้น .... เด็กที่น่าจะตายไปแล้ว

จึงให้สิทธิ์แก่ชั้นเพื่อเกิดใหม่อีกครั้งเป็นกรณีพิเศษ ..... แล้ววางอะไรบางอย่าง

เข้ามาไว้ในตัวชั้น ..... เพื่อให้ชั้น ถูกนำพาไป

ในทิศทางที่แสนตลก

ใครสักคนนั้นสร้างชั้นมาเพื่ออะไรกันนะ ..... ต้องการเหตุผล มากกว่านี้ .....

และชั้นรู้ว่าใครสักคนนั้นมีพลังมากพอจะทำให้ชีวิตที่ตายไปแล้ว

ฟื้นกลับขึ้นมาใหม่ได้ ...... อีกทั้งยังเล่นตลกกับชะตาชีวิต

ของคนที่ถูกเอากลับขึ้นมาใหม่ได้อีกด้วย

ชั้นมันก็ ......... ไม่ต่างจากใครสักคนที่ได้ลิขิตให้ชั้นเกิดมาแบบนี้สักเท่าไหร่

หน้ากากจิ้งจอก ควบคุมมนุษย์ไปทั่วโลก ฝ่าฟันหักหลังคนใกล้ชิดตนเอง

ใช่แล้วหละ .... หน้ากากจิ้งจอก หรือ ฝ่าฟัน ก็คือ ชั้นทั้งนั้น

-

ฟิ้วววววววววววววววว~~~~~~~~~~~~~~~~~

ฟุบๆๆ

สายลมพัด อย่างรุนแรงอีกครั้ง พร้อมกับหิมะที่โปรยปรายลงมา จนพื้นด้านล่างตึกเป็นสีขาวโพลน

เย็นฉ่ำดีเหลือเกิน .....

"เป็นหน้าหนาวที่หนาวจับใจดีจริงๆ "

ชั้นเอ่ยออกมา แล้วค่อยๆยืนขึ้นพร้อมกลับหันหลังหันหน้าเข้าโรงแรม....

เงยหน้าขึ้นฟ้า กางแขนออก

อยากให้ทุกๆคนมาเห็นความสายงามแบบนี้จัง ....

หิมะ เนี่ย .... ไม่มีใครเคยได้เห็นเลยสินะ ..... ของจริงหน่ะ

ฟู่ววววว!! ฟิ้ววววววววววววว!!!!!

สายลมพัดถาโถมเข้าสู่ร่างกายชั้น ... แต่ชั้นไม่ต้านแรงลมนั้นไว้

ทำให้ตัวชั้น ค่อยๆเอนกายไปทางด้านนอกตึก แล้ว ......ปล่อยตัวหล่นลง จากตึก 100 ชั้น

ฟุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฟ้าวววววววววววว~~~~~~~~

ชั้นหลับตา และหวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ในระหว่างหล่นร่วงลงสู่ผืนดิน

ที่ให้กำเนิดชั้นออกมา

-

มันเริ่มต้นจากไหนกันนะ ... นับตั้งแต่ตอนไหนกันนะ

ที่ตัวชั้น ตัดสินใจ ทำเรื่องที่โหดร้ายแบบนี้

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รับสารเสพติดเวทย์ ครั้งแรก

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รับการช่วยเหลือ จากสิ่งลึกลับบางอย่าง

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ดึงเอาอริสรา หรืออลิซ เข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตชั้น

ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยสักนิด

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รู้ว่าตัวของชั้น ไม่ควรจะเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้

แต่ใครสักคน กลับทำให้ชั้น ได้กลับคืนมาบนโลกใบนี้

นับตั้งแต่วันที่ชั้น ...... สามารถหลุดจากพลังที่อลิซใช้ควบคุมชั้นไว้ได้

นับตั้งแต่วันที่ชั้น..... รู้ว่าตนเองไม่จำเป็นต้องมีร่างเดียวอีกต่อไป

ชั้นก็เริ่มต้น ที่จะหาหนทางใหม่ๆ ในการฝึกพลังตนเอง

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... รู้ว่าแม่ของชั้น ติดสารเสพติดเวทย์ทั้งๆที่บอกว่าเลิกไปแล้ว

อีกทั้งยังไม่สามารถช่วยได้ ด้วยวิธีปกติ ชั้นก็ตัดสินใจที่จะช่วยแม่ของชั้นในหนทางใหม่ ที่มืดบอดกว่า

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รู้ว่าพลังที่เพิ่มขึ้นมาใหม่นี้ของชั้นมันทำอะไรได้บ้าง

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ตัวของชั้นอีกแล้ว ที่ชั้นจะต้อง.....................

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รู้ว่าพลังของชั้นไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว

เพราะพลังของชั้นมันพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

และ

นับตั้งแต่วันที่ชั้น .... ได้รู้ว่าชั้นไม่ได้คิดไปเอง ว่าชีวิตของชั้นโดนใครบางคน

ขีดเขี่ยมาให้เดิน และแอบจ้องมองอยู่

ใช่แล้วหละ ..... ในตอนนี้

ชั้นต้องการพลังของแก ..... พลังในการนำคนที่ตายไปแล้วกลับมา

ชั้นจะกลืนกินแกเข้ามาในตัวชั้น

และจะจบ เรื่องเลวร้ายทั้งหมดนี่สักที

-

ฟิ้ววววววววว~~~~~~~~~~~~~~

ร่างของชั้นหล่นร่วงลงมา จนกำลังจะถึงพื้นแล้ว .....

ชั้นยิ้มออกมาอย่างสบายใจ มองเหล่าปุยหิมะข้างกาย

ที่ตกได้เชื่องช้ากว่าความเร็วของชั้นมาก

และปล่อยให้ร่างกาย ....

ตุบ!....

หล่นลงกระแทกสู่พื้นเบื้องล่าง

.................................................................................

-----------------------------------------------------

.................................................................................

.................................................

..............

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

-----------------------------------------------------

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< 

.................................................................................

เวทศักราชที่ 399 / 01 / 31

เวลา 6.00 น.

ตามเวลาในประเทศที่ผมอาศัยอยู่

วันแห่งการแข่งขันกีฬาเวทย์ วันแรก

มันช่างเป็น .... จุดเริ่มต้นการแข่งขันกีฬาเวทย์ ... ที่แสนจะไม่น่าตื่นเต้นเอาเสียเลย

เพราะอะไรหน่ะเหรอ .....

ก็เพราะว่า ......

ตัวของผมมัน ..... โกงเกินไป

แม้ว่าจะไม่ใช้พลังอะไรเลยก็ตาม และให้คนอื่นๆ ....

พยายามให้เต็มที่และเชิดชูแต่หน้ากากจิ้งจอก

ไม่เชิดชูผมแล้วก็ตาม

เขตเมืองใหญ่ ใกล้ มหาเวทยาลัย ปัญจมหามนตรา

ภายในห้องพักห้องหนึ่ง ของโรงแรมตะริงตริงตริง โรงแรมที่พวกเราแสนคุ้นเคย

แต่ห้องพักนี้เป็นห้องที่เล็ก ขนาดบรรจุได้แค่ ชายสองคนบนเตียงเดียวกันเท่านั้น

แต่น่าเสียดาย .... ที่ไม่ใช่ชายสองคน .... ที่นอนด้วยกัน

เอะ หรือชายสองคนกันนะ

"ก้าวเดิน .... เช้าแล้วนะ"

ผมเอ่ยบอกก้าวเดินออกไป

"อืม ..... อะไร ... หอมจัง"

ก้าวเดินตอบรับผมเสียงสั่นเครือ ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา

พบกับหน้าอกอันใหญ่โตในชั้นในสีดำเว้าร่องอกสุดเซ็กซี่อยู่แนบชิดเบื้องหน้า.....

แน่นอนว่าเป็นหน้าอกของผมเอง...

"อก ? .... อึก!! ...พรูดดดดดดดดดดดดดด!!!!"

ทำให้ก้าวเดินสำลักน้ำลาย ผละตัวออกจากผมทันที

"อรุณสวัสดิ์ ก้าวเดิน!"

แต่ผมกลับทักทายก้าวเดินกลับไปด้วยรอยยิ้ม

เหมือนมันเป็นเรื่องปกติ

"เอ็งทำบ้าอะไรของเอ็งฟระ!! หัวใจจะวายเอา!!! เกิดตรูหน้ามืดกดเอ็งขึ้นมาจะทำไง"

ก้าวเดินโวยวายเสียงดังลั่นอย่างตกใจ แล้วพลิกตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง

หืม .... เกิดหน้ามืดจะกดเหรอ ....

"แสดงว่าชั้นเหมือนผู้หญิงมากๆเลยสินะ ก้าวเดิน ถึงได้หลงขนาดนี้หน่ะ"

"ไม่ใช่เว้ย!"

"เอาสิ .... อยากจะกดก็เอาสิ .... ก้าวเดิน พี่ชายคนนี้เต็มใจให้น้องก้าวเดินกดเลยนะ"

ผมเอ่ยแล้วลุกขึ้นมานั่งบิดกายเล็กน้อยให้หน้าอกกระเด้งไปมา

ก้าวเดินจ้องมองเรือนร่างอันสายงามของผม ...

"ไม่โว้ย!! .... อึก .... เอ็งช่วยมีความคิดหน่อยสิ ถึงจะบอกว่า ที่ทำทั้งหมดให้สวยแบบนี้ ก็เพื่อพลังของเอ็งก็เหอะ ... แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะเว้ยฝ่าฟัน จะแกล้งตรูไปถึงไหน .... นี่ก็อดทนทำตาม .... ความต้องการของเอ็งคนเดียวจะแย่อยู่แล้ว"

ก่อนจะปฏิเสธ ... แม้ว่าจะหน้าแดงมากก็ตาม

แถมยังพูดเรื่องวันนั้นออกมาอีก

"อืม~~~~~~~ ...."

ผมตอบรับลากเสียงหวาน ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆตัวของก้าวเดิน

"อึก .... อะ .... อะไรของเอ็งอีกฟระ ....."

ก้าวเดินตกใจท่าทีของผมน่าดูเลยหละ

แต่ก็ไม่ได้ถอยไปไหน .... เพราะถ้าถอยต่อก็ตกเตียง

ไม่มีอะไรหรอก ... ก้าวเดิน .... แค่ก้าวเดินพูดเรื่องทั้งหมดนั่นไปชั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

"ไปอาบน้ำกันเถอะ ....."

และเมื่อท่าทีของผมเป็นปกติแล้ว ..... ก้าวเดินก็ถอนหายใจโล่งๆ

พร้อมตอบรับที่จะไปอาบน้ำ

"เห้อ......... เออ แต่ตรูขออาบก่อนนะ"

"ไม่ได้ .... ต้องอาบพร้อมกันเท่านั้น!"

"ไม่เว้ย!!!"

.................................................................................

------------------------------------------------------------------

--------------------------------------

"ขอเวลาชั้น .... จนถึงวันที่ .... แข่งกีฬาเวทย์ระดับทีม วันสุดท้ายด้วยนะ ....แล้วชั้นจะ ............"

"เห้ยๆ ... เอ็งอย่าบอกนะว่า ..... เอ็งจะ ......ใช้พลังของเอ็ง ให้ทีมเอาชนะจนไปถึงระดับโลกหน่ะ .... แบบนั้นมันก็ไม่มีความหมายสิวะ!!"

"คิก ...... "

"... หยุดแสยะยิ้มได้มั้ยวะ ...."

"อืม ...... ที่ชั้นตั้งใจไว้หน่ะนะ .... คือ การควบคุมมนุษย์ ให้ได้ทั้งโลก"

"!!!!!!!!!!!!!!!"

"พลังของชั้นสามารถควบคุมมนุษย์ทั้งโลกได้ อย่างสบายๆเลยหละ"

"อะ ... เอ็งจะบ้าไปแล้วเหรอฟระ!! ฝ่าฟัน!!!"

"เบาๆหน่อยสิ ... เดี๋ยวแม่ตื่น"

"อึก ... เอ็ง ... เอ็งพูดว่า จะควบคุมมนุษย์ทั้งโลก!! พะ เพื่ออะไรวะ"

".... เรื่องมันพื้นฐานมากๆเลยก้าวเดิน .... รู้ไหม .... พลังของชั้นมันไม่ใช่พลังที่หยุดนิ่งกับที่นะ"

"เห้ยๆ .... "

"ยิ่งมนุษย์โลกโดนชั้นควบคุมมากเท่าไหร่ .... และยิ่งติดเชื้อหนักมากขึ้นเท่าไหร่ รวมทั้งชั้นสามารถเปลี่ยนให้มนุษย์ กลายเป็นทาสระดับสูงให้ชั้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ชั้นแข็งแกร่งขึ้น .... มากขึ้นและมากขึ้นเท่านั้น"

"นี่ ..... ฝ่าฟัน ..... เอ็งเป็นตัวร้ายหรือไงวะ ... แบบนี้มันชั่วยิ่งกว่าชั่วแล้วนะ! ไม่ได้แค่จับคนไม่กี่คนนะ นี่มันคนทั้งโลก บะ บ้าไปแล้วฝ่าฟัน"

"ชั้นมีเหตุผลที่ก้าวเดินอาจจะยอมรับได้ก็ได้ แต่ก่อนหน้านั้น ชั้นจะเล่าข้อจำกัดของพลังของชั้นให้ก้าวเดินฟังก่อนหละนะ แล้วค่อยบอกเหตุผลตอนสุดท้าย"

"..... เออ มีแต่ต้องรอฟังสินะ"

".... พลังของชั้น .... ไม่ใช่การสะกดจิต แต่เป็นการเปลี่ยนประจุเวทย์ภายในร่างกายของมนุษย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อระหว่าง สมอง เส้นประสาท กับวิญญาณ ทำให้เกิดสภาวะ ทางอารมณ์ จิตใจ และความคิด ที่พื้นฐานของมนุษย์คนนั้นเป็น เปลี่ยนไป"

"...... แบบนี้มัน .... ไวรัสชัดๆ ....."

"อ่า .... ถึงจะเรียกว่าไวรัส แต่พื้นฐานการโดนพลังของชั้น กลับน่ากลัวกว่าไวรัสสักหน่อยหน่ะสิ"

"......ยังไงหน่ะ"

"ถ้าแบ่งผู้โดนพลังของชั้นออกเป็น สองขั้นหยาบๆหละก็ .... ขั้นแรกคือ แค่ได้เห็นตัวของชั้น ใช้เวทย์ ประจุภายในร่างกาย จะเกิดการกระตุ้น และทำให้คลั่งไคล้ชั้นในทันที"

"..... เห้ย ...... ปะ เป็นผลให้วันนั้น ที่เวทยาลัย ทุกๆคน คลั่งนายสินะ...."

"อืม ..... และขั้นที่สองคือ ..... ถ้าได้รับไอเวทย์ จางๆ ที่กระจายออกมาจากตัวของชั้นเข้าไปหละก็ .... จะทำให้กลายเป็นทาสที่ทั้งรัก ทั้งหลง จนหัวปักหัวปำ .... ชั้นสามารถควบคุมยังไงก็ได้"

".... แบบ ..... ทั้งสี่คน"

"อ่า ... ใช่ .... ชั้นรู้ว่าชั้นมีพลังนี้อยู่ .... แต่ชั้นไม่คิดว่า .... พลังนี้ของชั้นมันจะรั่วไหลออกไป"

"...."

"ขอโทษนะ ..."

"ตรูไม่ใช่คนที่เอ็งต้องขอโทษ .... "

"งั้นเหรอ ... "

"แล้วมันไม่มีทางแก้ได้เลยหรือไง!"

"นั่นแหละ .... เอาไว้หลังสุดแล้วชั้นจะบอก พร้อมกับเหตุผล .... "

"ต่อไป .... พลังของชั้นจะทำอันตรายคนสองประเภทไม่ได้ .... ซึ่งประเภทแรก ชั้นรู้ก่อนหน้านี้ เพราะใช้เวลาในช่วงที่หายตัวไป ทดสอบหลายๆอย่าง... .... แต่ประเภทที่สองชั้นเพิ่งรู้วันนี้นี่เอง ...."

"ที่หนีหายไปจากแม่กับชั้นเพราะกลัวสินะ ... อืมเข้าใจหละ .... ว่าแต่ มีข้อยกเว้นด้วยสินะ ..... ไม่งั้นแม่กับชั้นคงโดนไปแล้ว"

"อืม ....ข้อยกเว้นแรก .... คือ.... คนที่มีสายเลือด เดียวกัน กับชั้นจะไม่โดนพลังของชั้น"

".... อ่า .... แบบนี้เองสินะ ....แล้วทำไมทำหน้าเหมือนโกหกแบบนั้นหน่ะ..."

"คิกๆ....โกหกที่ไหนกัน"

หนุบ!

"เห้ย ... จะจับมือตรูซุกอกทำไม ..."

"ไม่ได้เหรอ ..... "

"..... ไม่......"

หนุบ!!!

"นี่แน่ะ"

"เห้ย!!!"

"เบาๆสิ ... ก้าวเดิน เสียงดังจัง"

"อึก ....เออ .... อยากให้จับนักใช่มั้ย ...."

หมับ

"อ๋า~~~~~"

"ยะ ... อย่าครางเสียงแบบนั้นสิฟระ!!... หลอนเว้ย ไอ้บ้า"

"คิก ... อารมณ์ดีไวจริงๆเลยนะ .... ทั้งๆที่เมื่อกี้เครียดแท้ๆ"

"..... ฮึ่ม ..... เออ .... ว่าแต่ ... ถ้าเป็นเลือดเดียวกัน .... ทำไมอลิซถึงได้ไม่โดนหละ?"

"...... นั่นก็เพราะ ...... อลิซกับชั้น ..... มีอะไรพิเศษกันแล้วหน่ะสิ"

"......."

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละ ก้าวเดิน"

"ป่าว"

"ความผิดชั้นเองนั่นแหละ ที่ทำให้อลิซเผลอ และพลาดไป ..... "

"ไม่ได้โกหกสินะ"

"ใช่ .... อลิซกับชั้นมีอะไรพิเศษกันแล้ว แต่ไม่ใช่เรื่องวิ่งไล่จับหรอก ...มันอธิบายยากหน่ะ..... ไม่ได้โกหก .... แต่ไม่อยากเล่าโดยละเอียด..... แต่ถ้าก้าวเดินอยากรู้ก็จะเล่าหน่ะนะ"

"ไม่อยากจะเล่าสินะ .... ไม่อยากเล่าก็ไม่ถามละกัน.... แล้วต่อไปอีกประเภทหละ?"

"ใจดีจังเลยนะ"

"ใจดีบ้าอะไรเล่า .... ถึงชั้นจะอยากรู้ทั้งหมดก็เหอะ .... แต่ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า .... ยกเว้นเหตุผล! .... ชั้นต้องการเหตุผล ที่ทำไมนายทำแบบนี้ .... ฝ่าฟัน"

"อื้ม .... ได้สิก้าวเดินไว้สุดท้ายชั้นจะบอกเอง.... ชั้นยังไม่ได้หาข้อมูลโดยละเอียด .... รู้แต่ว่า พวกนั้น เป็นมนุษย์ที่มีความคล้ายคลึงกับ .... ทาสที่โดนชั้นควบคุมอยู่ ..... เพราะประจุเวทย์โดนใครบางคน .... แทรกแซงอยู่ก่อนแล้ว ..... ทำให้ชั้นไม่สามารถแทรกแซง เข้าไปในประจุเวทย์ของกลุ่มคนเหล่านั้นได้"

"...... อย่าบอกนะว่า ...... มีคนมีพลังแบบเอ็งอีกหน่ะ!"

"ใช่ .... มีแน่ๆ ..... อีกคนหนึ่ง ...... แต่ชั้นรู้สึกได้ ว่าข้อจำกัดของมันเยอะกว่าของชั้น ..... สบายใจเถอะ"

"..... อืม ..... แล้ว ......หน้ากากจิ้งจอก จริงๆแล้ว ... คือใครกันหน้า ?"

".... นั่นก็รวมอยู่ใน ..... เหตุผลข้อสุดท้าย ที่ชั้นจะเล่าให้ก้าวเดินฟังด้วย .... มีอย่างอื่นจะถามอีกไหมหละ .... ก่อนที่จะไป สามเรื่องสุดท้าย .....รวมถึงเหตุผลด้วย"

"เอาเลย ... ชั้นคิดอะไรตอนนี้มากไม่ออก ... ไว้ตอนคิดออกแล้วจะถามเพิ่ม"

"อื้ม ... แต่ตอนนั้น ชั้นอาจไม่บอกแล้วนะ ...."

"เออ ...."

"งั้น .... สามเรื่องสุดท้ายก็คือ ............................................................................................."

"ต้องชนะการแข่งกีฬาเวทย์ระดับทีมเนี่ยนะ! ....."

"ใช่แล้วหละ ..... แข่งขันกีฬาเวทย์ระดับทีม ...เพื่อให้พลังของชั้น .... เติบโตไปถึงขีดสุด.... จำเป็นจะต้องได้เจอกับ ..... ....................................................................."

"....... ฟังดูไร้สาระเกินไปมั้ย ......."

"..... แล้วเชื่อในตัวพี่ชายคนนี้ไหมหละ ? น้องรักของพี่"

"....... เออ .....เชื่อก็เชื่อ ......"

"จ้า~~~~~~~"

หนุบ

"บอกให้เลิกทำแบบนี้ไงเล่า!!!"

"คิกๆๆ"

--------------------------------------

------------------------------------------------------------------

..................................................................................

แกร้ก ..... ตึ้ง .....

ชั้นเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอนอันหรูหราของชั้น

หลังจากว่ายหิมะเล่นอยู่พักใหญ่

"มาแล้วเหรอคะ ... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

"มาแล้วเหรอคะ ... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

"กลับมาแล้วเหรอคะ"

"ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ"

"ท่านหน้ากากจิ้งจอกจะเอาอะไรมั้ยคะ"

ทาสทั้ง 5 คนของชั้น เอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานๆ อย่างชอบใจ เมื่อเห็นชั้นกลับมาที่ห้อง

รวมทั้ง

"ท่านพี่หน้ากากจิ้งจอก~~~~~~~"

พิณ ที่วิ่งเข้ามากอดชั้นด้วย

หนุบ

"อืม"

ชั้นพยักหน้าให้ทุกๆคนแล้วลูบหัวพิณไปมา

"แฮ่ๆๆๆ"

พิณเขินอาย ทำหน้าสบายระหว่างโดนชั้นลูบหัว

แล้วชั้นก็หันไปถามข้อมูล ที่ชั้นให้พวกเธอหาเอาไว้

"ว่าแต่ .... ข้อมูลที่ชั้นสั่งให้หาหละ .... ว่าไง"

ทั้ง 5 คนพยักหน้า ก่อนจะเริ่มรายงาน

"จากที่ตรวจสอบทั้งหมดมาแล้ว มีสถานที่ที่ปกติจะเปิดทำการ ถูกปิด มากกว่าหกหมื่นแห่งทั่วโลกค่ะ"

"บุคคลที่พวกเราไม่สามารถควบคุมได้และยังหาร่องรอยไม่พบ จากรายชื่อบุคคลที่มีแล้ว ก็เยอะกว่า แปดล้านคนค่ะ"

"กลุ่มเด็กของสถานสงเคราะห์ และสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลายๆแห่ง ก็โดนพาตัวไปด้วยค่ะ"

"ส่วนอีกสองอย่างที่เหลือ ยังไม่พบค่ะ"

โฮ่ ..... เยี่ยม .... ยอดเยี่ยมไปเลย .....สุดยอดจริงๆ ....

"แค่นี้ก็ดีแล้ว สุดยอดเลย .... เป็นข้อมูลที่ดีมาก .... ขอบคุณพวกเธอทุกคนมากๆนะ .... รบกวนช่วยหาเรื่องที่ยังเหลือต่อไปด้วย"

"ค่ะ!!"

ทุกๆคนตอบรับยิ้มหวาน

".... ต่อไป .... จะเป็นหน้าที่ของพวกทาสแล้วระดับต่ำแล้วหละ ....คิกๆๆ ....."

วิ้ง~~~~~~~~~

"ทาสระดับต่ำที่น่ารักของชั้น .... หากพบเจอบุคคลต้องสงสัย ที่อาจจะไม่ได้เคารพ หรือเชื่อฟังชั้น .... จงจับมันมาให้ชั้นซะ!!!!!!!"

..................................................................................

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< 

-----------------------------------------------------

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

..............

.................................................

.................................................................................

-----------------------------------------------------

.................................................................................

End Chap.81-3 ตัวของผมมัน ..... โกงเกินไป