เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #378 : Chap.After3 เริ่มต้นนับจากนี้ไป .... จนชั่วกาลปาวสาน

Chap.After3 เริ่มต้นนับจากนี้ไป .... จนชั่วกาลปาวสาน

....................................................................................

...................................................................................

......................................

............

เวทศักราชที่ 399 / 05 / 16

เวลา 14.52

ช่วงเวลาปิดเทอม ... กับเวทยาลัยอันเงียบสงบ ไร้ซึ่งผู้คน

กึก ... กึก .... กึก ....

เสียงของด้ามปากกา กำลังกระทบกับโต๊ะ ...

ผู้ที่ทำเสียงนั้นดังขึ้น ไม่ใช่ใครเลย นอกจากชั้น ที่กำลังนั่งคิดหนักกับการเตรียมแผนการศึกษาที่เหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะเปิดเทอมแล้ว

"เห้อ...."

ชั้นถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

ปกติแผนการศึกษา เขาร่างกันเป็นปีไม่ใช่หรือไง .... นี่จะให้ชั้น ร่างคนเดียว ในเวลา 3 เดือนไม่ต้องผ่านผู้เชี่ยวชาญ ไม่ต้องใช้ค่าความน่าจะเป็น ไม่ต้องเอาไปทดสอบกับเด็กก่อน ....

 .... เพียงเพราะเจ้าพวกนั้น ต้องการให้มีปริญญาตรี .... ก็เลยใช้เส้นของเซต้าซิสเต็ม ประเมินการส่งคำขอเพื่อสร้างปริญญาตรีแบบต่อเนื่องภายในมหาลัยได้ ....

ถึงจะบอกว่าจะมาช่วยชั้นทำในทุกๆเรื่องก็เถอะ ....

แต่ยังไงคนร่างแผนทั้งหมดก็เป็นชั้นคนเดียวอยู่ดี

แล้วไหนจะต้องคุม ... ร่างกายนั้นไปด้วยอีก ....

"ไม่ชินเลยแฮะ ..... "

ชั้นบ่นออกมาก่อนจะวางปากกาลง ...

กึก ...

แล้วลุกขึ้นบิดขี้เกียจสักเล็กน้อย

"ฮึบบบบ ... อึ้บบบบ!! เห้อ..."

ชั้นบิดขี้เกียจเสร็จก็มองไปรอบๆภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ที่เป็นห้องพักของชั้นมานานแสนนาน....

รกชะมัด ... มีแต่แฟ้มเต็มไปหมด .... คงได้เวลาต้องจัดการข้าวของสักวัน ....

อะ ...

ไม่สิ .... เอาเรื่องแผนการศึกษาให้เสร็จก่อนแล้วกัน ...

ว่าแต่นี่มัน ... กี่โมงแล้วนะ

เวลา 15.00 น.

"อะ .... บ่ายสามแล้วแฮะ .... กลับบ้านดีกว่า...ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่"

ชั้นพูดกับตัวเองคนเดียว ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าสตางค์แบบผู้ชายขนาดเล็ก เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงยีนต์

....ก่อนจะยืนส่องกระจกเล็กน้อย ...

แล้วค่อยๆเอาตัวไปแนบกับกระจกเพื่อสำรวจร่างกาย ....

หนึบ.....

142

"เห้อ...."

โอเค ... ก็ตัวเตี้ยเหมือนเดิม .... ทั้งๆที่เป็นคนเดียวจากในกลุ่ม ที่ยืนยันจะใช้ร่างกายเดิม ... เพราะต้องการทดลองการทานสารอาหาร หลายๆแบบ ว่าจะมีสักวันไหม ที่ชั้นจะตัวสูงขึ้นแล้วแท้ๆ ... สรุปง่ายๆเลยนะ ... ว่ายังไงชั้นก็ไม่มีทางตัวสูงขึ้น ... ถ้าไม่ดัดแปลงพันธุกรรมตัวเอง แบบตอนใช้ร่างนั้น ....

นี่ขนาดร่างนี้ เป็นร่างใหม่ ที่ทดลองสร้างขึ้นมาโดยไม่ใช้สารจากผู้ฝ่าฝืน และทำให้ร่างกายตนเองอยู่ในสภาวะปกติลงไปจนถึงต่ำที่สุด แม้กระทั่งพลังเวทย์หรือเรี่ยวแรงก็ลดลง เพื่อไปเพิ่มส่วนของการเจริญเติบโตแถมยังดื่มนมทุกวันแล้วเชียวนะ .... ก็ยังไม่สูงขึ้นอยู่ดี ....

พันธุกรรมแห่งความเตี้ยของชั้นนี่มัน ....

"โหดร้ายชะมัด .... "

ชั้นบ่นออกมาอีกรอบ แล้วตัดสินใจเดินออกจากห้อง

สงสัย ต้องลองดื่มนมจากคนแล้วมั้ง เพราะเห็นเขาว่า น้ำนมแม่ จะให้สารอาหารเยอะที่สุด

...

ชั้นคิดไปพลางระหว่างเปิดประตู ....

แกร้ก ....

พูดเป็นเล่นไป ... จะไปดูดนมคนที่ไหนกันหละ .... โตจนควายเลียก้นไม่ถึงละ ....

"อ้ะ!..."

"ธิดา...... ชั้นรักเธอ ....จุ้บบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!"

ไม่ทันที่ชั้นจะได้คิดอะไรต่อ .....

"จุ๋ม.... อะ อึก!!.....อื้อออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!"

ริมฝีปากของ ยัยนั่น ... ก็บทเข้ามาที่ปากของชั้น อย่างรวดเร็ว

"อึก ... แผลบ .... แผลบบบ .... จุ้บบบบ จู้บบบบ!!!"

พร้อมกับมือ .... ของยัยนั่น ที่กดศีรษะของชั้นจนแนบสนิทกันและกัน...

กับการคุมร่างกายพร้อมกันสองร่าง แถมยังคิดอะไรเพลินๆเรื่อยเปื่อยอีก ...

ทำให้ ไม่ทันระวังตัวเอาซะเลย ... ชั้น ...

"อื้อออออออ!! อื้อออออ!!! ... อึก ... อื้ออออ!!!"

ชั้นพยายามผลักออก .... แต่เพราะร่างนี้มัน .... เป็นร่างกายธรรมดา .... แถมตัดความสามารถต่างๆออกหมด ทำให้ชั้น ....... สู้แรงไม่ไหว .... ไม่สิ!! ขนาดว่าชั้นคิดจะพลิกมือและสวนกลับอย่างรวดเร็ว ยังเชื่องช้า ร่างกายไม่ตอบสนองตัวชั้นเอง ทำไมกัน ....

 ... สโรชา ... ฝีมือหล่อนสินะ ... ที่ลดแรงของชั้นซะไม่เหลือขนาดนี้ แถมยังทำให้ระบบประสาทในการควบคุมการต่อสู้ของชั้น เละเทะแบบนี้ .... แผนของหล่อนสินะ!!

"อื้ออออออออ!! อื้ออออ!!!"

ก็ว่าแล้ว .... ทำไมยัยนั่นถึงอาสา จะมาสร้างร่างให้ โดยอ้างว่า มันไม่เปลืองพลังงานเท่าชั้น

ที่ไหนได้ ....

ตุบๆๆ!

ชั้นทุบ ยัยผู้หญิงคลั่ง ข้างหน้าชั้น อย่างสั่นไหว ....

แต่.....

"จู้บบบบ ... อึก ... อื้มมมม...."

กลับไม่ได้ผล ...

ริมฝีปากที่ร้อนและเปียกแฉะ .... กับลิ้น ที่สอดกระแทกกระทั้นพร้อมขอบฟันที่กระแทกกันเป็นช่วงๆ....

แหมะ ... ติ๋ง.... ติ๋ง~~

น้ำลาย .... ไหลเยิ้มไม่หยุด .... ร่างกายร้อนไปหมด

"อื้อออออ!! .. อึก ... อึกกกก...."

หนุบ... หนึบ! .... หนึบ....

บั้นท้ายเรา .... ยัยนี้ บีบก้นชั้นเล่น!!... เอาจริงเหรอ!!

ยัยนี่มันหื่นมาจากไหนเนี่ย .... รุก ขนาดนี้ ... ทั้งดูดวนลิ้น ... ทั้งอมลิ้น .... ทั้งดื่มน้ำลายของชั้น ...... แล้วบดลิ้นกลับเข้ามาที่ปากของเราไม่ยั้ง แถมลิ้นยังรัวเร็วอย่างกับผ่านศึกมาอย่างชำนาญซะอีก ...

ตัวของชั้นมันเริ่มร้อนผ่าว ... อ่อนระทวยไปหมด

....

บ้าจริง ... ไม่น่าใช้ร่างกายนี้เพื่อทดสอบส่วนสูง มา ตอนช่วงนี้เลย ....

พลาด ....

.....

"อึก ... อืมมม ...อา ... ธิดา...."

ในที่สุด .... จุ๋มจิ๋มก็หยุดจูบชั้น ..... เธอเลื่อนหน้าออกมา จ้องมองชั้น ด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม พลางค่อยๆดันตัวชั้นกลับเข้าห้อง .... แม้ชั้นจะไม่ยอม .... แต่กลับทำอะไรไมได้

บ้าจริง ... จะหนีจากสถานการณ์นี้ยังไงกันเนี่ย

"แค่ก ... แค่กๆ ... จุ๋มจิ๋ม! .... นี่เธอ .... แค่ก .... ชั้นบอกไปก็จริง ว่าจะยอมคบด้วย ... แค่ก .. แต่นี่ ... อุบ!"

ชั้นยังไม่ทันจะพูดอะไร .... ก็โดนจุ๋มจิ๋ม เอามือปิดปากพลางกดชั้นลงบนโซฟา...

ฟุบๆๆ ...

แล้วขึ้นคร่อมร่างชั้นไว้...

เธอจ้องมองชั้น ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ..... น้ำลายเหนียวเหนอะนิดๆจากการจูบเมื่อครู่ไหลออกจากมุมปาก

เธอค่อยๆเขยื้อนหน้าเข้ามา จนแทบจะแนบชิดติดกับชั้น ..... ก่อนจะค่อยๆใช้มือที่ว่างอยู่ปลดกระดุม .... พร้อมเอ่ยเบาๆไปด้วย

".... ธิดา .... รู้มั้ย ... ตอนนี้ชั้นหน่ะ ..... อยากสุดๆเลย .... ทุกๆคืน ชั้นต้องวิ่งไล่จับคนเดียวกับโต๊ะที่บ้าน เพราะมุมมันไม่เจ็บที่สุด .... แฮ่ก... แต่วันนี้หละ ... ชั้นจะไม่ต้องวิ่งไล่จับกับโต๊ะอีกแล้ว .... "

ไม่ๆๆ .... เดี๋ยวๆๆ .... ถึงชั้นจะฝึกมือมาบ้าง ในการใช้ร่างกายกับกลุ่มพวกนั้น

แต่ชั้นไม่ได้กะจะมาวิ่งไล่จับกับหล่อนในตอนนี้นะ! ...

".... อึก .... อื้อ.."

ชั้นพยายามดิ้นสะบัดและทุบใส่จุ๋มจิ๋มอีกครั้ง ....

ตุบๆๆ ...

แต่มันกลับ .... แทบจะไม่มีแรงเลย ....

".....อา .... ธิดา ......ขัดขืนแล้วน่ารักจริงๆ .... ชักไม่แปลกใจแล้วหละ .... ว่าทำไมเจ้าผู้ชายพวกนั้นถึงทิ้งชั้นไปหาเธอ"

จุ๋มจิ๋มเอ่ยระหว่างย้ายมือออกจากปากของชั้น

ชั้นไม่ได้สนแล้วชั้นก็ไม่ได้คิดว่าตัวชั้นน่ารักด้วย!!

"อึก แฮ่ก .... นี่เธอจะบ้าหรือไง!! ... ชั้นไม่ได้ทำตัวน่ารักสัก ......"

ไม่ทันที่ชั้นจะเอ่ยจบ ....

"แผลบ...."

ก็โดนเลียเข้าที่ช่วงซอกหน้าอกเข้าซะแล้ว .....

"อ้า!! งะ ...."

"อา .... เสียงร้องของเธอนี่มันน่ารักจัง ..... ธิดา ..... ชั้นทนไม่ไหวแล้ว .... ธิดาจ๋า ..... ธิดาจ๋า..... เป็นของชั้นนะจ๊ะ ..... แผลบ ....."

จุ๋มจิ๋มที่ปลดชุดของชั้นทั้งข้างบนข้างล่างจนหมดเอ่ย

แล้วเริ่มต้น ........วิ่งไล่จับ .......

ไม่ ... ไม่นะ!!

"อยะ ... อย่านะ ...."

"ธิดา ..... "

"อย่าน้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

............................

.....................................................

วันเดียวกัน

เวลา 18.22 น.

ณ หอพักคุณลูกสาว .....

ภายในห้องน้ำของ ชั้น

ซ่า~~~~~~~~~~~~~~

เสียงน้ำกำลังไหลรินลงสู่ร่างกายของชั้น .... และชั้น .... กำลังเริ่มต้น ... สัมผัสช่วงล่างเพื่อล้าง ....

แต่เพียงแค่แตะเล็กน้อยเท่านั้น ...

"โอ้ย ... เจ็บๆๆ ... "

เจ็บจริง ..... ไม่คิดเลย

ว่ายัยนั่นจะเป็นสายรุนแรงขนาดนี้ .... ทั้งบี้ทั้งบดทั้งถูจนร้อนและแสบไปหมด.....

".....แย่ชะมัด ....."

สโรชา ..... คอยดูเถอะ ... หล่อนจะต้องชดใช้ .....

- มาทำสัญญากับผม แล้วกลายเป็นสาวน้อยเวทย์มนตร์กันเถอะ -

เสียงโทรศัพท์

ใครโทรมาอีกหละ .... คงไม่ใช่ ยัยจุ๋มจิ๋มหรอกนะ....

ฟุบ...

ชั้นค่อยๆยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่เอาเข้ามาในห้องน้ำด้วย เพราะมีระบบกันน้ำ มาดู

- มาทำสัญญากับผม แล้วกลายเป็นสาวน้อยเวทย์มนตร์กันเถอะ -

ใช่จริงๆด้วย ..... ยัยจุ๋มจิ๋ม....

- มาทำสัญญากับผม แล้วกลายเป็นสาวน้อยเวทย์..... -

ติ๊ด

"ฮัลโหล ... มีธุระอะไรอีกหละ...."

ชั้นกดรับแล้วถามออกไป

ซ่า~~~~~~~~~~~~

".... ธิดา ชั้นรู้สึกดีมากๆเลยหละ....เล่นแบบฮาร์ดคอร์ นี่สนุกดีเนอะ...."

อื้อหือ ไอ้ตอนวิ่งไล่จับเสร็จมันก็ดีอยู่หรอก .....

"...........................เออ ...."

แต่ชั้นไม่ได้อยากเล่นกับหล่อนนักหรอกนะ....

"....พรุ่งนี้เรามาสนุกกันอีกนะ...."

จะบ้าเหรอเห้ย!!! .... โอ้โห .... จะพูดอะไรออกไปดีเนี่ย ....

"............................................................."

"ไม่ตอบแปลว่าตกลงนะ"

อึก ..... ยัยจุ๋มจิ๋ม ... พอมาสายนี้แล้ว .... เหมือนชั้นจะรับมือลำบากจริงๆ ... ยิ่งร่างกายแบบนี้

"ไม่!!!! ...."

"....น่ารักจริง ... ปฏิเสธด้วยเสียงอายแบบนี้ ปากไม่ตรงกับใจสินะ ...."

จะบ้าเหรอฟระ!!

"ชั้น!! บอก!! ว่า!! ไม่!!!!"

ชั้นโวยกลับไปเสียงดังลั่น

แต่... ยัยจุ๋มจิ๋มกลับพูดตอบชั้นกลับมาด้วยเสียงพึงพอใจ ปนหื่นกระหาย....

"จ้า .... ธิดา .... พรุ่งนี้ชั้นจะเอาของเล่นไปด้วย .... เตรียมสนุกได้เลยนะจ๊ะ ...."

"ชั้นบอกว่าไม่!!!"

".... มาสนุกกัน .... ด้วยอุปกรณ์นะจ๊ะ .... ธิดา"

...............

"ชั้นบอกว่าไม่ไงเล่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

--------------

ยัยสโรชา หรือ โลมา หรือดอลฟิน .... ไม่ยอมให้ชั้นได้กลับไปใช้ร่างเดิมเลย ....

ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องบาดหมางใจกันแม้แต่ครั้งเดียวแท้ๆ ....

หล่อนนี่ ... วันๆ กะจะเล่นสนุกกับคนอื่นอย่างเดียวเลยสินะ ....

ไม่แปลกใจเลย ที่ทำไม อัลฟ่า ถึงไม่ไว้ใจหล่อนหน่ะ .....

--------------

แล้วชีวิตของชั้น ที่ต้องโดนจุ๋มจิ๋มคุกคาม .... ก็เริ่มต้นนับจากนี้ไป .... จนชั่วกาลปาวสาน

......

........................

.............................................................................

.............................................................................

End Chap.After3 เริ่มต้นนับจากนี้ไป .... จนชั่วกาลปาวสาน