อย่า(อยาก)ขอร้องให้ใครช่วย

ลำดับตอนที่ #1 : อย่ามายุ่งกับชั้น

        

                ชั้นรูริ......เคยได้รับการฝึก...เมื่ออายุ 9 ปีชั้นรู้ว่าไม่มีใครช่วยชั้นได้หรอกถ้าไม่ช่วยตัวเอง....ใช่...การฝึก...ฝึกทุกอย่างที่สามารถทำให้ชั้นอยู่ในสังคมนี่ได้ทั้งการต่อสู้ต่างๆ...ทั้งการขู่....สิ่งที่ผิดกฎหมายชั้นก็รู้เรื่องเกี่ยวกับมันทั้งหมดและนำไปใช้เพื่อไม่ให้ใครทำร้ายชั้นอีก.....โดยที่ชั้นไม่มีทางโดนจับเด็จขาด...............



เช้าวันเปิดเรียนเป็นวันที่ชั้นเกลียด...มาก....



“ ไงรูริ.....จะตอบตกลงเรื่องที่ชั้นให้เธอมาเป็นแฟนได้รึยัง ” รุ่นพี่คนนึงพูดกับชั้น....เค้าตื้อชั้นมา3ปีแล้วตั้งแต่วันที่ชั้นเข้าโรงเรียนนี่ตอน ม.1 จนถึง ม.3 ปีนี่ก็ม.4แล้วยังตามราวีอีก



“ ไม่ล่ะค่ะ ชั้นยังไม่ต้องการมีแฟนตอนนี้ค่ะ รุ่นพี่วิน ” ชั้นตอบกลับไปอย่างสุภาพ



“ เธอพูดแบบนี้มา 3 ปีแล้วนะ ไม่คิดจะตกลงเลยหรอ....รูริพี่จริงใจนะพี่จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง.....เป็นแฟนพี่เถอะนะ ” เค้าอ้อนวอนชั้น...มันก็แค่นั้น



“ ไม่ค่ะรุ่นพี่.....ชั้นยังต้องทำงานหาเงินดูแลตัวเองอยู่เลยนะค่ะ….รุ่นพี่ก็รู้ว่าชั้นไม่เหลือใครแล้วต้องดูแลตัวเองนะค่ะ...ไม่มีเวลามาเป็นแฟนใครหรือดูแลใครเพิ่มหรอกค่ะ ” ชั้นตอบตามความจริงก็ชั้นไม่เหลือใครแล้วนิแม่และน้องที่เกิดจากผู้ชายคนนั้นทิ้งชั้นไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นโดยที่ไม่มารับชั้นไปด้วย......ให้ชั้นอยู่บ้านที่พ่อของชั้นที่ตายไปสร้าง...เหมือนทิ้งไว้.....ใช่...แม่ไม่เคยไปเยี่ยมหลุมศพพ่อเลยคงจะทิ้งเยื้อใยจากพ่อหมดแล้ว....เลยไปหาผู้ชายคนนั้นสินะ....หึ....แม่แค่ต้องการไปอยู่กับคนรวยเท่านั้นล่ะ.........ใครจะไปเข้าใจชีวิตชั้น



“ ขนาดนี่แล้วยังไม่ยอมเป็นแฟนชั้นอีกหรอ.....ถ้าเป็นแฟนชั้นๆจะดูแลอย่างดีเลยนะเรื่องเงินชั้นให้ฟรีๆเลยก็ได้เป็นแฟนชั้นนะ ”



“ ไม่ค่ะรุ่นพี่ถ้าให้รุ่นพี่ช่วยเดี๋ยวก็กลายเป็นที่ทำอะไรเองไม่เป็นสิค่ะ ” ชั้นชักทนไม่ไหวกับการที่เค้ามาเซ้าซี้อยู่ได้ถ้าทำให้เจ็บคงเลิกยุ่งกับชั้นแต่ชั้นเป็นนักเรียนดีเด่น ๆ คำๆนี่อยู่ในหัวชั้นเสมอถ้าอยู่ในโรงเรียน



“ หนอย..........นังนี้.....เห็นรุ่นพี่มาง้อหน่อยคิดว่าตังเองดีรึไง ” ผู้หญิงมีมองมาคนนึงพูดถ้าไม่ได้อยู่ในเขตโรงเรียนนะชั้นจะชกเธอไปแล้ว



“ .......นี่เธอ.........จะยอมให้เค้าว่าหรอไง ” ผู้ชายคนนึงเดินมาและชกรุ่นพี่วินนั้นพูด



“ ......ชั้นไม่ได้ขอให้นายช่วย...ถ้าปล่อยไปจนออดเดี๋ยวก็ไปเองนั่นล่ะ ไม่ต้องมาช่วยชั้นหรอก ” ถึงจะพูดอย่างนั่นแต่ใจจริงชั้นคิดขอบคุณเค้านิดๆแต่เมื่อชั้นมองหน้านายนั่นคนที่ช่วยชั้น....ค่อนข้างหล่อเอาการ......‘คงมีผู้หญิงติดเยอะล่ะสิ’ นั่นคือคำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองชั้น



“ ชั้นช่วยเธอนะ.....พูดงี้กับผู้มีพระคุณได้ยังไงกัน ” ได้สิก็ชั้นไม่ได้ขอจริงๆนี่นา



“ กรี้ด...นั่นคุณเซ.....ที่จะมาเรียนที่นี่ไงคนนั้นล่ะ ” ผู้หญิงคนนึงพูด อ๋อ.....นายนี่ชื่อเซเองหรอเนี่ย



“ ชั้นไปดีกว่า.......แล้วชั้นก็ไม่ได้ขอให้นายช่วยซะหน่อย....ดังนั้นนายจะว่าอะไรชั้นไม่ได้.... ” ชั้นก็เดินจากมาเลย



“ .....นี่เธอ!..ผู้หญิงเมื่อกี้ชื่ออะไร ” เซถามผู้หญิงที่กรี้ดใส่เค้า



“ ยัยนั่นหรอค่ะ...ชื่อรูริค่ะ.....แม่นั่นค่อนข้างเนื้อหอมนะค่ะแต่ไม่เคยตกลงใครหรอกค่ะ....!คุณเซสนหรอค่ะ.......ไม่ได้นะคุณเซอย่าไปยุ่งกับแม่นั่นเลยคนที่ดีกว่านี่ยังมีนะค่ะ ” ผู้หญิงคนเดิมร้องโหยหวนจนเซรีบวิ่งหนีไป



\' ออด \' ออดซะแล้วต้องขึ้นห้องแล้วซินะ



\" ไง...สวัสดีรูริแหมๆวันนี่ก็โดนรุ่นพี่ริวตามอีกแล้วหรอเนื้อหอมไม่เปลี่ยนเลยนะเนี่ย \"  คนที่พูดคือซุนกะคนที่เข้ามาคบชั้นเพื่อหวังให้

รุ่นพี่ริวสนใจบ้างและต้องการลอกการบ้านชั้นเท่านั้นเอง



\" สวัสดี...จะขอการบ้านลอกใช่มะเอาไปเลย \" ชั้นรู้อยู่แล้วว่าซุนกะต้องขอเพราะมันขออยู่ทุกวัน



\" ใช่ๆ.....รู้ดีนิ \" ซุนกะเรียบหยิบสมุดการบ้านชั้นไปเลย.....เหอะ...ไม่มีใครจริงใจหรอก...........



\" นักเรียนทุกคน....วันนี่มีนักเรียนใหม่นะ....เค้าย้ายมาตามที่ทำงานพ่อนะจ๊ะ.....เอ้า..แสดงความรู้จักกับเพื่อนๆสิจ๊ะ \" อาจารย์ประจำชั้นพูดแล้วเรียกคนๆนึงเข้ามาในห้องฉันว่า...คนที่มาใหม่ก็คงเหมือนคนอื่นนั่นล่ะ



\" สวัสดีครับ...เรียกผมว่าเซนะครับ \" หา!!ไม่จริงนายนั่นเองที่เจอกันเมื่อเช้า......โอ้พระเจ้าจะกลั่นแกล้งฉันไปถึงไหน...



\" รูริที่นั่งข้างๆเธอตรงนั่นว่างนินะ.............เซไปนั่งข้างๆรูริล่ะกัน \" กำ ทำไมต้องเป็นอย่างนี่ด้วย โอโน...พระเจ้าจอร์สวอร์ชิงตัน ทำไม

ต้องให้มานั่งใกล้ๆชั้นด้วย



\" !!!!..เธอนะเองคนเมื่อเช้า \" ก็ใช่นะสิคิด่าใครล่ะนายเซ



\' 0_0 \' ดูทำหน้าเข้าตาโตเชียว



\' -_-\"  \'มีปัญหาหรอยะ



\" ............มีปัญหาอะไรหรือค่ะ \"  ชั้นเป็นนักเรียนดีเด่นๆ



\" ...เรื่องเมื่อเช้า...ชั้นก็ขอบโทษล่ะกันที่เข้าไปช่วย \" นายประชดสินะ



\" ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ \"



\" ...................แค่นี่ล่ะ \" นึกว่าจะพูดอะไร....ไม่ได้เรื่อง



\" เอาล่ะคาบแรกเรียนเคมีนะจ๊ะ...เซคงไม่มีหนังสือใช่ไหมจ๊ะดูของรูริไปก่อนล่ะกันนะรูริokใช่ไหมจ๊ะ \"  แน่อยู่แล้วล่ะถ้าไม่ยอมก็คงโดนคุฯเธอบ่นๆๆใส่อีกนะซินิสัยคุณชั้นรู้ดีจะตายไป



\" ค่ะอาจารย์ \" นายนั่นก็ขยับโต๊ะมาเพื่อดูหนังสือด้วย เป็นวิชาที่โครดน่าเบื่อ



พักเที่ยง



\" ....นี่เธอ...เฮ้ย....รูริมาคุยกับชั้นหน่อยได้ไหม \" เหอะนึกว่าใครที่ไหนส่งมา นายเซนะเอง



\" ไม่! \" เอาสินายจะทำยังไงถ้าชั้นไม่ยอม



\" เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง \" นายนั่นก็ลากชั้นไปที่สวนหลังโรงเรียน ว่าแต่นายถือดียังไงมาจับมือชั้นยะ



\" ปล่อยชั้นได้แล้ว...จะพูดอะไรก็พูดมาจะกลัวใครนักหนารึ \" นายนั่นมองซ้ายมองขวาอยู่นั่นละพอฉันพูดจบนายนั่นก็มองมาที่ฉันแล้วพูดว่า...



\" เธอ.....เป็นผู้มีพลังวิญญาณรึ \" หา!! ชั้นไม่ได้ฟังผิดใช่ไหมนายนี่บอกว่าชั้นเป็นอะไรนะ......ผู้มีพลังวิญญาณ!ฟังแล้วจะขำตาย ชั้นนึกว่าจะพูดเรื่องเมื่อเช้าซะอีก..แต่ก็ช่างเหอะ



\" ....นายว่าไงนะ.......ชั้นเนี่ยนะผู้มีพลังวิญญาณอะไรนั่น...นายบ้ารึปล่าว \"  พูดจบชั้นก็สบัดมือที่นายนั่นจับเอาไว้ออกแล้ววิ่งไปเลย



\" เดี๋วยสิ...รูริ \" นายนั่นวิ่งตามมา...แต่จ้างให้ยังไงก็ไม่ทันหรอกในที่สุดชั้นก็หนีนายเซพ้นจนได้...เฮ้อ.......ไปหาอะไรกินดีกว่ายังไม่ได้

กินข้าวกลางวันเลยนินะ



\" ซิหนีไวชะมัดเลยสมกับที่เป็นผู้มีพลังวิญญาณเลยขนาดจับพลังที่ใช้หนีชั้นยังไม่ได้เลย \" (ก็แหนงอะดิเค้าไม่ได้ใช้พลังเลยนินายนั่น

แหละขาดการฝึกซ้อม จาก : ผู้แต่ง)



\' ออด \' ว้าออดหมดเวลาพัดเที่ยงซะแล้ว...เดี๋ยวก็คงต้องไปเจอนายเซอีก..แย่ชมัดเลย......ถ้าไม่ใช่นักเรียนดีเด่นล่ะก็ชั้นซกนายไปแล้ว



\"  รูริ...แบ่งหนังสือให้เซด้วยนะ \" เหอะ.....นายเซมีดีอะไรนักหนานะถึงได้มีคนสนใจมาก



\" ค่า \" นายนั่นก็ขยับมาอีกล่ะ



\" รูริๆ....เธอใช่พลังอะไรถึงหนีชั้นไปได้เมื่อกลางวันนะ \" เอาล่ะนายนี่มาถึงกระซิบถามเลยแล้วชั้นจะไปรู้หรอชั้นแค่วิ่งหนีนายเองนะเฟ้ย



\" ไม่ได้ใช้ชั้นแค่วิ่งหนีเอง....นายวิ่งไม่ทันเพราะนายไม่ฝึกซ้อมเองเลยวิ่งช้า \" จึกโดนจังๆไหมล่ะ



\" งั้นหรอ..อืม.......ชั้นรู้สึกถึงผู้มีพลังวิญญาณจากเธอจริงนะ.......เธอไม่รู้ตัวเลยหรอว่า...เธอมีพลังมากมายเลยนะ \"  พลัง??นายนั่นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ



\" ไม่รู้ตัวหรอกถ้ามีพลังขนาดนั้นป่านนี่ชั้นคงไม่ต้องมานั่งทำงานพิเศษไม่ถูกใครทิ้งแล้วล่ะ....คงไม่มานั่งฝึกวิชาต่างๆหรอก...ถ้ามีนะ

ชั้นคงจะมองดูจิตใจคนแล้วล่ะว่าพวกนั้นคิดอะไร....คิดจะทำร้ายใคร...คิดจะโกงใคร.....จะได้ชกให้ความจำเสือมจะได้ไม่ไปทำร้ายใคร \"



\" ทำไมมองโลกในแง่ร้ายอย่างงี้ล่ะ \" นายไม่รู้จักชีวิตชั้นก็พูดได้สิ



\" .......ชั้นรู้แล้วว่าเธอคงไม่เชื่อชั้นง่ายๆแต่เรื่องนี่เธออาจเชื่อ......คือหลังเลิกเรียนกลับกับชั้นได้ไหม...คือมันจะพูดง่ายกว่าถ้าคนน้อยๆ \" เหอะนายคิดอะไรของนายถ้าอยู่นอกโรงเรียนนายอาจถูดชั้นชกสลบเลยก็ได้เอ....นายไม่รู้นินะว่านอกโรงเรียนชั้นเป็นยังไงถ้ารู้นายคงไม่เข้าใกล้หรอก



\' อดด \' เลิกเรียนแล้วจ้า



\" ไม่ได้เวลาเป็นงานเป็นการ....ชั้นต้องไปทำงานหาเงินอีกนายอย่ามายุ่งกับชั้นเลย แล้วนี่ก็ฝนตกแล้วด้วย \"  ชั้นให้คำตอบนายนั่นแล้วเปิดประตูจะเพื่อจะไปทำงานพิเศษ



\" .....กลับบ้านกับชั้นนะ \" เหอะ..นายอย่างนายเนี่ยนะจะกลับบ้านกับชั้นเรื่องที่นายจะพูดก็พูดมาเลยซิถึงเรื่องที่พูดมาจะไม่เกี่ยวกับชั้นแม้แต่นิดเดียวเลยก็ตามเถอะ



\" ...............ชั้นต้องไปทำงานพิเศษ \" ชั้นพูดอย่างนั้นแล้วชั้นก็ปิดประตูเดินจากไปแต่!!!