Forever&Always {Yaoi}[Rewrite]

ลำดับตอนที่ #12 : น้องจูน

                                                                                       ตอนที่ 12

วันนี้เป็นวันจันทร์แล้วครับเหลืออีกไม่กี่วันผมก็ได้เจอไอ้กิ๊บแล้ว เมื่อคืนพวกผมไม่ได้คุยโทรศัพท์เพราะไอ้กิ๊บมันเหนื่อยจากแข่งบอลเลยแค่ส่งข้อความหากันเฉยๆ แต่มันรู้นะว่าเมื่อวานผมไปไหน ทำอะไรกับใคร

“ฟาร์เดี๋ยวพี่ฝากไอ้มี้ไปหาห้องเรียนด้วยนะ” พี่กี้ครับ  พี่แกมาลากพี่ชายผมไปมอ.ตั้งแต่เช้าเลยครับ

“ไอ้ฟาร์เสร็จยังวะ ไปโรงเรียนนะโว๊ยแต่งตัวนานชิบ!” เสียงไอ้มี้ครับ มันตะโกนมาจากด้านนอกผมเลยเดินไปประตูให้มันเข้ามา

“พูดมากวะมึง กูก็ต้องเช็คตัวเองหน่อยดิเดี๋ยวไปโรงเรียนแล้วไม่หล่อสาวแมร่งไม่มอง” ผมบอกมันส่วนมือก็จัดทรงผมอยู่

“มึงยังจะหวังให้หล่ออีกหรอ หน้าอย่างมึงไม่เป็นลูกสาวก็บุญเท่าไรแล้ว 55”

“มึงอยากเดินไปโรงเรียนใช่ไหมฮะ! กัดกูอยู่นั่นแหละ” ไอ้มี้มันแกล้งทำหน้าน่าสงสารครับ

“ไม่ครับ ฟาร์อย่าทิ้งมี้ให้ไปโรงเรียนคนเดียว มี้กลัววววว” แล้วมันส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผม ผมเลยประทานหน้าแข้งงามๆไปให้มัน

“พูดมากอยู่นั่นแหละ! ลงมาเร็วๆ”

“โอ๊ย! ไอ้ฟาร์แมร่งโหดว่ะ ไอ้กิ๊บทนได้ไงเนี้ย”มันตะโกนไล้หลังผมลงมา

ไม่อยากจะบอกเพราะตั้งแต่ที่ผมกับไอ้มี้เดินเข้ามาในโรงเรียนเนี้ยคนนี้มองเต็มเลยครับ แถมยังซุบซิบในระยะที่ผมกับไอ้มี้นี้ยังได้ยินด้วย ก็เหตุมาจากไอ้มี้นั่นแหละสาวๆแต่ละคนนี้กรี๊ดกันยกใหญ่เลยครับ

“แหม!เข้ามาวันแรกก็เสน่ห์แรงเลยนะมึง สาวๆนี้มองตรึม” ผมหันไปแซวมันระหว่างทางที่เดินไปที่ห้องนั่นแหละ ไอ้มี้มันได้อยู่ห้องเดียวกับผมครับ

“เรื่องปกติว่ะ กูโดนจนชินแล้ว” แล้วมันหยักไหล่แบบว่าชิวๆมาก

“ครับๆไอ้พ่อคนเสน่ห์แรง หน้าตาดีตั้งแต่เกิด”

ไอ้ตอนแรกผมนึกว่าจะมีเฉพาะรุ่นน้องนะที่กรี๊ดมัน แต่ที่ไหนได้ผู้หญิงห้องผมหรือห้องข้างๆอย่างห้องไอ้กิ๊บเนี้ยยังตามมาดูกันเลยครับ

“เฮ้ย!ไอ้ฟาร์มึงพาใครมาว่ะ สาวๆถึงไม่เป็นอันเรียนเนี้ย”ไอ้นัทครับ น่าตามันสดใสแบบแปลกๆนะ

“เหอะๆ มันเป็นญาติของแฟนไอ้ฟาวมัน ชื่อมี้” หลังจากนั่นไอ้มี้ก็โดนอาจารย์ให้ออกมาแนะนำชื่อหน้าห้อง อีพวกผู้หญิงทั้งหญิงแท้หญิงเทียมนี้มองกันตาเป็นมันเลย นานๆจะมีคนหล่อหน้าตีเกาหลีจ้ามาอยู่ในห้องด้วย

ตอนเที่ยง ณ.โรงอาหาร

“นัทตกลงมึงว่าไงว่ะ ตกลงคบกับไอ้ดีนหรือเปล่า” ผมหันไปถามไอ้นัท มันนี้สำลักน้ำเลยครับ

“ไอ้เชี้ยฟาร์!มึงพุดไรไม่ดูไม่ตูตาม้าตาเรือไอ้มี้นั่งอยู่ด้วย” มันกระซิบด่าผมเบาๆ แต่ไอ้มี้มันได้ยิน

“ไม่ต้องอายกูหรอก กูรู้เรื่องของพวกมึงสองตัวจากไอ้สองตัวนั่นแล้ว”

“รู้เรื่องไร” ไอ้นัทนี้รีบถามไอ้มี้เลย

“อ้าว!ก็รู้เรื่องที่มึงคือคนที่ไอ้ดีนกำลังจีบอยู่ ส่วนมึงไอ้ฟาร์มึงก็คือแฟนของไอ้กิ๊บ” ไอ้นัทนี้หน้าแดงเลยครับ

“แล้วมึงไปรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง”

“ไม่ต้องอยากรู้หรอกน่า เอาเป็นว่ากูได้รับหน้าที่ให้มาดูพวกมึงสองคนระหว่างที่พวกมันไม่อยู่”

“แล้วทำไมต้องดู!!!” ผมกับไอ้นัทนี้พูดพร้อมกันเลย

“เหอะ!ตอนแรกกุก็ไม่เข้าใจหรอกนะ แต่พอมาเห็นหน้าพวกมึงแล้วก็เข้าใจทันทีเลย” ผมนี้มองหน้า งงๆเลย

“ทำไมหน้าพวกกูสองคนเป็นยังไง”ไอ้มี้มันหัวเราะเบาๆแล้วเอามือมาขยี้หัวพวกผมคนละที

“ก็เป็นแบบนี้ไง นี้ถ้าไม่ติดว่ากูมีเมียแล้วนะ กูคงจะจีบพวกมึงสองคนเอาทำเมียแล้วแหละ”

“ไม่ได้!!!”พร้อมกันอีกแล้วครับ

“ฮ่าๆๆ วางใจได้เว้ยกูอะชาตินี้ขอมีเมียที่เป็นผู้ชายแค่คนเดียวเว้ย นอกนั่นกูขอเป็นหญิงวะ” แล้วมันก็ทำหน้าหล่อๆใส่พวกผม ส่วนไอ้พวกผู้หญิงโต๊ะข้างๆนี้มองกันหน้าแดงเลยครับ

“ใครเมียมึง!” ผมถาม มันไม่ตอบครับแค่ยิ้มแบบมีเลศนัย แล้วก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อ

“อ้าวพี่ฟาร์ พี่นัทหวัดดีค่ะ” อยู่ดีๆก็มีรุ่นน้องผู้หญิงเดินเข้ามาทักพวกผมแต่พอเงยหน้าดูก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับพวกชู้ไอ้กิ๊บมัน

“หวัดดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”ผมถามพวกน้องเขาบอกตามตรงนะพอเห็นหน้าน้องจูนแล้วอารมณ์ไม่ค่อยดีแล้ว คิดดูร้อยวันพันปีไม่เคยมาทักถ้าไม่มีไอ้กิ๊บอยู่ด้วย ดูก็รู้ว่าเพื่อนของน้องเขานางใดนางหนึ่งนั่นแหละชอบไอ้มี้

“แหม!พี่ฟาร์ก็คือพอดีว่าเพื่อนจูนเขาชอบเพื่อนพี่ฟาร์คนนี้นะคะ” แล้วน้องจูนก็หันไปมองไอ้มี้ ส่วนเพื่อนพี่แกนั่นมองกันตั่งแต่เดินเข้ามาแล้วครับ

“แล้วเพื่อนน้องคนไหนละครับที่ชอบเพื่อนพี่”ไอ้นัทครับ ส่วนไอ้มี้นี้มองหน้าพวกผมแล้วยิ้มหน่อยๆ

“เอ่อ…คือไม่บอกได้ไหมค่ะ พอดีเพื่อนจูนเขาขี้อายน่ะค่ะ” ผมกับไอ้นัทนี้แบนปากใส่กันเลยครับ “นี้ขนาดน้องอายนะครับ”เสียงไอ้มี้บ่นเบาๆไม่รู้ว่าพวกน้องๆเขาได้ยินหรือเปล่า

“ไม่ต้องอายหรอกครับ ถ้ากล้าเข้ามาบอกว่าชอบขนาดนี้” ไอ้นัททำเอาพวกน้องๆเขาหน้าเสียกันไปเลยทีเดียว

“แหม!พี่นัทก็พวกจูนเป็นผู้หญิงก็อายกันบ้างซิค่ะ”

“แต่ถ้าพวกน้องไม่บอกแล้วเพื่อนจะรู้ได้ไงค่ะว่าคนไหนที่ชอบมันอ่ะครับ”ไอ้มี้มันนั่งยิ้มอย่างเดียวครับ แล้วมองพวกน้องๆเขาทีละคนๆแล้วก็ส่งยิ้มหวานไปให้

“แต่…ว่า” ไอ้น้องจูนพยายามจะบอกแต่ไอ้มี้ขัดขึ้นมาซะก่อน

“ไม่ต้องบอกก็ได้ครับ พวกน้องหน้าตาดีทั่งกลุ่มจะน้องคนไหนพี่ก็รับได้หมดแหละครับ”

“แหมพี่….ก็”แล้วไอ้มี้มันก็สวนชื่อตัวเองขึ้นมา “ชื่อมี้ครับ พี่ชื่อมี้เพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพครับ”

“คนก็น่ารักชื่อก็น่ารักนะคะ”ไอ้น้องบีเพื่อนของน้องจูนพูดขึ้นมา

“แหม!น้องชมพี่แบบนี้ก็เขิลแย่ซิครับ” ไอ้มี้มันก็เล่นกับน้องๆเขาด้วยผมกับไอ้นัทนี้มองหน้ากันแล้วหัวเราะ

“เออ…พี่ฟาร์คะพีกิ๊บไปไหนค่ะ จูนไม่เห็นพี่กิ๊บมาโรงเรียนหลายวัน”ผมจากที่ยิ้มๆเมื่อกี้ตอนนี้ไม่ยิ้มไม่ออกแล้ว

“พอดีว่าจูนโทรไปแล้วปิดเครื่องนะคะ” ผมนี้นับหนึ่งถึงร้อยในใจแล้วครับ คอยดูนะถ้าไอ้กิ๊บกับมาเมื่อไรแมร่งจะให้มันจูบโชว์เลยจะได้รู้ไปเลยว่าใครเป็นของใคร >,<

“อันนี้พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ”

“อ่อคะไม่เป็นไรค่ะ งั้นจูนไปเรียนก่อนนะค่ะ” แล้วพวกน้องจูนก็เคลื่อนย้านกันไปซะที เพราะได้เวลาขึ้นไปเรียนคาบบ่ายแล้ว

“เฮ้ย!คิดมากนะไอ้ฟาร์ ไปๆ เรียนกันดีกว่า”แล้วไอ้นัทก็ลากผมขึ้นไปเรียน ส่วนไอ้มี้ก็เดินตามหลังมา ตอนคาบบ่ายของวันนั่นๆไม่ค่อยมีวิชาเรียนเท่าไร วิชาส่วนมากก็ชิวๆทั้งนั่นครับ ผมกับนัทเลยแยกกันไปนอนครับแต่ครั้งนี้นอนบนห้องครับ ส่วนไอ้มี้ผมเห็นมันนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ นอนได้สักแปบก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเรียกชื่อ

“ไอ้ฟาร์ ฟาร์ ไอ้ตุ๊ดฟาร์ ตื่น!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมนี้ตื่นขึ้นมามองหน้าคนที่เรียกเลยครับ บังอาจมาเรียกผมว่าตุ๊ดบอกแล้วว่าคนเดียวที่แรกตุ๊ดได้คือไอ้กิ๊บคนเดียวเท่านั่น ส่วนไอ้เวรเรียกตุ๊ดนั่นมันก็คือไอ้แป้งครับ ยืนส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม

“เหอะๆ ฟาร์แป้งขอโทษนะ แป้งจะไม่เรียกแบบนั่นแล้ว” แล้วมันก็ส่งสายตาแบบน่าสงสารสุดๆเลยนะ

“มึงมีไร ปลุกกูทำไม!” ผมนี้ยังจ้องหน้ามันอยู่ครับ ส่วนไอ้มี้มันเดินมาตบไหล่แล้วนั่งลงที่ข้างๆผมนั่งแล้วก็เอามือเท้าคางมองหน้าผมกับไอ้แป้งสลับไปมา

“เอ่อ…คือแป้งจะให้ฟาร์สอนฟิสิกห์ให้หน่อยแล้วก็เขียนหน้าปกรายงานให้ด้วย” ไอ้แป้งมันยังพูดเพราะอยู่ครับ เพราะผมยังตีหน้าบึ่งใส่มันอยู่

“ไหนอ่ะ ไม่เข้าใจตรงไหน!” ไอ้ผมมันไม่ค่อยเก่งเท่าไรหรอกครับ แต่ไอ้แป้งมันชอบเอามาให้ผมสอนทั้งทีระหว่างผมกับไอ้นัทนะไอ้นัทเก่งกว่าผมอีก แตมันไม่ค่อยกล้ากับไอ้นัทครับเพราะไอ้นัทมันดุ  แล้วผมก็เริ่มสอนมันครับไอ้แป้งมันดีอย่างนึงคือมันเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายครับ อธิบายแปบเดียวก็เข้าใจ แต่ติดตรงที่ว่าเวลาอาจารย์เขาสอนมันไม่ตั้งใจเรียนไม่ฟังเลยว่าง่ายๆนั้นแหละ ตลอดเวลาที่ผมนั่งอธิบายให้ไอ้แป้งฟังไอ้มี้มันก็นั่งจ้องหน้าผมแล้วยิ้มอยู่นั่นแหละ แต่ถึงตามันจะจ้องที่ผมตลอดก็ตามแต่ถ้าครั้งไหนผมสอนไอ้แป้งแล้วผิด ไอ้มี้มันก็จะแก้ขึ้นมาทันทีครับ

“คราวหลังมึงก็ไม่ต้องฟังอีกนะเวลาอาจารย์เขาสอนอะ!” ผมอดไม่ได้ที่บ่นมัน แต่มันก็ไม่ฟังเหมือนเดิม

“ก็อาจารย์สอนแล้วมันไม่เข้าใจนี้หว่า กูชอบให้มึงสอนมากกว่าเข้าใจดีด้วย”

“เดี๋ยวคราวหลังกูจะให้ไอ้นัทมาสอนมึงแทน!”

“ไม่เอา! ไอ้นัทมันโหดจะตายมึงก็รู้มันสอนกูทีไรกูร้องทุกที” จริงๆนะไอ้มันโหดจริงๆอธิบายจนไอ้แป้งร้องนั่นแหละวันนั่นผมยังอดสงสารไอ้แป้งไม่ได้เลย

“หึ! พวกมึงสองคนนี้เหมือนพี่น้องกันมากกว่าเพื่อนอีกนะ” ไอ้มี้ที่นั่งมองผมกับไอ้แป้งคุยกัน ลืมบอกไปครับว่าไอ้แป้งนี้มันก็เป็นน้องรักของไอ้ฟาวอีกคนนึงเลยครับเพราะมันเป็นน้องรหัสฟาวตอนไอ้ฟาวเรียนม.6ที่นี้ ไอ้ฟาวตามใจมันทุกอย่างครับ

“ไม่เอาว่ะมีน้องดื้อขนาดนี้กูไม่ไหว”

“ชิ!มึงอิจฉากูละซิที่พี่ฟาวตามใจกูมากกว่ามึงอะ” แล้วมันก็ลอยหน้าลอยตาใส่ผม

“พูดมากอยู่นั่นแหละ ไหนรายงานที่มึงบอกว่าจะให้กูเขียนหน้าปกให้เอามาเร็วๆกูจะได้นอนต่อ” มันทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้แล้ววิ่งไปเอารายงานที่โต๊ะมัน

“มึงนี้น่ารักนะ ถึงว่าไอ้กิ๊บมันถึงรักมึงตั้งแต่ประถม” ผมนี้หันไปมองหน้ามันแบบงงๆครับ

“อะไรของมึง ไอ้กิ๊บนี้นะชอบกูตั้งแต่ประถม ตอนนั่นมันแกล้งกูร้องทุกวันเลย” จริงๆนะบางวันนี้มีแผลกลับบ้านเลย

“ก็นั่นไงมึงไม่สังเกตเลยหรอวะ!ว่านอกจากไอ้กิ๊บแล้วไม่มีใครกล้าแกล้งมึงสักคนเลย”

“ยังไง ก็คนอื่นเข้านิสัยดี ไม่เหมือนไอ้กิ๊บเลวตั่งแต่เด็ก!” พอนึกเรื่องตอนเด็กๆก็เจ็บใจขึ้นมาทันทีเลยครับมันต้องแกล้งผมให้ผมร้องไห้ทุกวัน แล้วมันก็จะง้อโดยการซื้ออมยิ้มมาง้อทุกครั้ง แล้วพามาส่งที่บ้าน

“มึงนี้น่ะ ไม่ใช้เพราะคนอื่นเข้าไม่อยากแกล้งมึงแต่เขาแกล้งไม่ได้ตั้งหากมึงจำตอนไอ้บอมแกล้งมึงได้ไหม” ทำไมจะจำไม่ได้ครับวันนั่นมันเป็นวันกีฬาสีผมกับไอ้บอมอยู่คนละสีกันผมในตอนนั้นเป็นนักกีฬาวิ่งครับ ไอ้ตอนรอบแรกๆที่แข่งก็ไม่มีอะไรหรอกครับแต่พอมาแข่งรอบชิง อยู่ดีๆไอ้บอมมันก็วิ่งมาเตะที่ขาผมอย่างแรงเลยครับผมที่วิ่งมาด้วยความเร็วก็ลมหัวเข่าถลอกเลยเลือดออกซิครับ ร้องเลยที่นี้พี่ผมนี้รีบวิ่งเข้ามาดูส่วนไอ้กิ๊บเดินไปชกไอ้บอมล้มไปนอนจูบพื้นดินเลย

“ก็…ก็นั่นแหละมันก็ชอบกูอยู่ดีนั่นแหละ ยังไงกูก็ไม่ชอบอยู่ดี”

“แล้วตอนนี้อะชอบมันหรือยัง” ไอ้มี้มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม

“พูดมากว่ะมึง ไอ้แป้งมึงไปเอาสมุดรายงานที่ไหนมึงอะช้าจริงๆ เดี๋ยวกูก็ไม่เขียนหน้าปกให้ซะเลย!” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องโดยการไปหาเรื่องไอ้แป้งแทน

“ฮ่า ๆๆกลบเกลื่อนนะมึง วันนี้ไปมอ.กับกูด้วย!” ไอ้มี้บอกผม

“ไปทำไรวะ”

“เออน่าๆ ไปหาคนหน่อยชวนไอ้นัทไปด้วยก็ได้” ผมก็พยักหน้าตอบมันไป ไม่เสียหายไรอยู่แล้วดีซะอีกจะได้ไปเล่นบา
สด้วย

“ฟาร์แป้งไปด้วยได้ไหม จะไปหาพี่ฟาว!” มันสงสายตาอ้อนมาให้ผม ผมเลยบอกให้มันไปถามไอ้มี้ไอ้มี้มันก็ใจดีครับไอ้แป้งมันเลยแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้าเป็นพิเศษทำให้ไอ้นัทที่นอนอยู่ตื่นครับ

“ว่างนักหรือไงมึงแหกปากอยู่นั่นแหละ การบ้านชีวะส่งหรือยัง!!” ไอ้แป้งนี้หน้าแห้งไปตามระเบียบครับ พวกผมในห้องนี้ชินแล้วครับกับการที่เห็นไอ้นัทบ่นไอ้แป้งเรื่องไม่ยอมส่งงาน ไอ้แป้งมันชอบอยู่ให้โดนบ่นแต่พวกเพื่อนในห้องผมมันนิสัยดีตรงที่ว่าเวลาใกล้จะสอบทุกครั้ง พวกมันจะจับคู่สอนเลยครับ คนไหนไม่เข้าใจก็จับมาสอนเลยและนี้ก็อยู่ม.6กันแล้วด้วยต้องจี้ให้ส่งงานให้ครบเลยครับค้างไม่ได้เดี๋ยวไม่จบม.6 เพราะอยู่มอหกแล้วต้องเตรียมเรื่องเรียนต่ออีก = =!

                                                                          TBC.   

สวัสดีค่ะหลังจากที่ห่างหายไปนานหลายวัน เอาตอนนี้มาแก้ขัดให้ก่อนนะค่ะ เดี๋ยวตอนหน้าจะมาแก้มือให้ใหม่นะค่ะ ^^ ตอนนี้ไรท์ไปนอนก่อนนะค่ะ