คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : 51
ตอนที่ 48
ผ่านไปหลายชั่วโมง
ณ ห้องแต่งตัวโรงละคร
ทิวาตั้งใจจะหาชุดผีไทย แต่ก็หาไม่เจอจึงตั้งใจจะมานั่งรอดูเพื่อนๆแต่งตัวกันเสร็จ
ทิวา/ เสร็จยาง~~~
ทิวาเร่ง
ยูริ/ สะ..เสร็จแล้วเจ้าค่ะ
ยูริเดินออกมา
ทิวา/ ว้าว! น่ารักมากเลยยูริ
ยูริ/ ยูริไม่ค่อยปล่อยผมลงมาเลยไม่ค่อยไม่ใจเท่าไรเลยเจ้าค่ะ
ทิวา/ ปล่อยผมแล้วดูน่ารักมากเลยน่ะยูริ
ยูริเขินบิดไปบิดมา
โรซารี่/นี่มันไม่มีชุดอื่นให้ฉันใส่แล้วหรอ
โรซารี่พูดออกมาจากห้องแต่งตัว
ทิวา/ เอาน่าโรซารี่ไม่ต้องอายหรอกน่า
โรซารี่เดินมาแบบกล้าๆกลัว
ยูริ/ ข่าวเด็ดเลยเจ้าค่ะ
ยูริหยิบกล้องประจำตัวถ่ายโรซารี่อย่างไม่ยั้ง
โรซารี่/ หยุดเลยน่ะยูริแค่นี้ก็อายจะตายแล้วเนี้ย
ยูริ/ เจ้าค่ะๆ
ยูริเก็บกล้องเข้ากระเป๋า
ทิวา/ โอ้โห้ น่ารักใช่ย่อยน่ะเราน่ะ
ทิวาแหย่โรซารี่
โรซารี่/ -////////- นี่ฉันต้องออกไปหลอกทั้งๆชุดนี้หรอ
ยูริ/ เจ้าค่ะ ก็ชุดในโรงละครมันเหลือน้อยน่ะเจ้าค่ะ
เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาด้านหลังยูริ
ทำเอายูริขนลุก
ยูริ/ อึ้ย!! อะ..อะไร..ยะ..อยู่ข้าง….หลังยูริเจ้าค่ะ
ทิวา/ ฮึ้ม อ้าว! ราตรี
ยูริ/ คุณราตรีนี่เอง ตกใจหมดเลยเจ้าค่ะ
โรซารี่/ ใส่ชุดนี่แล้วสวยเชียวน่ะราตรี
ราตรี/ . /////////. ไม่หรอก
ทิวา/ ถ้ามีราตรีล่ะก็เราชนะชัวร์
นาซิสซ่า/ โฮะ โฮะ พวกเธอ่ะก็ดูโอเคล่ะน่ะ ฉันนี่แหละสง่างามที่สุด
ทิวา/ นี่ราตรีพอใส่คอนแทคเลนส์แล้วเจ็บป่าวอ่ะ
ทิวาทำเมิน
ราตรี/ ไม่เลยกา
ยูริ/ คุณราตรีสวยมากเลยเจ้าค่ะ
โรซารี่/ นั้นสิน่ะ
นาซิสซ่า/ อย่ามาเมินฉันน่ะย่ะ!!!
ทิวา/ โอ้ย! หูจะแตกอยู่แล้วน่ะยัยกิ่งก่า
นาซิสซ่า/ ใครเป็นกิ่งก่ากันย่ะ ยัยลิงกัง
โรซารี่/ พอๆเลยพวกเธอสองคน ไม่ไหวจริงๆ
เหมยฮัว/ เออ…อั๊วออกไปแล้วน่ะ
เหมยฮัวเดินออกมา
เหมยฮัว/ พอไหวไหมน่อ
ทิวา/ สวยมากๆเลยน่อ
ทิวายกนิ้วให้
ยูริ/ ว้าว ปล่อยผมแล้วสวยมากเลยเจ้าค่ะ
นาซิสซ่า/ งั้นๆแหละย่ะ
นาซิสซ่าสะบัดพัดไปมาพร้อมเชิด
โรซารี่/ เอาแหละที่นี่ก็เกือบจะครบแล้ว ว่าแต่ทิวาเธอจะไม่แต่งเป็นผีหรอ
ทิวา/ มันก็ช่วยไม่ได้นี่ก็ในโรงละครมันไม่มีชุดผีไทยที่ฉันอยากได้นี่
ยูริ/ แต่ว่าน่ะเจ้าค่ะ…
ทิวา/ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันออกไปรอข้างนอกน่ะเร็วๆล่ะ
ทิวารีบวิ่งออกไป
.
.
ณ หน้าโรงละคร
ทิวายืนรอใต้ต้นไม้
ทิวา/ เฮ้อ~~ ถึงจะมีชุดไทยเราก็ไม่อยากจะใส่อยู่ดีนั้นแหละเนอะ นิลเนอะ
ทิวาพูดกับเจ้านิลที่นอนอยู่บนหัว
เจ้านิล/ เหมี้ยววว~~
จ๊อก จ๊อก//เสียงท้องร้อง//
ทิวา/ จะว่าเราก็เริ่มหิวแล้วสิ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย
.
.
อยู่ๆเจ้านิลที่นอนอยู่บนหัวก็กระโดดลงจากหัวของทิวา
ทิวา/ เป็นอะไรอ่ะนิล
เจ้านิล/ เหมี้ยวว
เจ้านิลพยายามดันขาของทิวาให้เดินเข้าไปในพุ่มไม้ข้างโรงละคร
ทิวา/ อะไรกันนิล ….อยากให้ฉันไปตรงนั้นหรอ
เจ้านิลพยักหน้าตอบรับ
เจ้านิลกระโจนเข้าไปในพุ่มไม้ ทำให้ทิวาต้องเดินเข้าไปในพุ่มไม้ตามไป
ทิวา/ นิลอยู่ไหนอ่ะ
ทิวาเห็นร่างของเด็กผู้ชายนักเรียนโนอาร์นอนหันหลังบนพื้นหญ้าโดยเจ้านิลเข้าไปคลอเคลีย
ทิวา/ ใครอ่ะ
ทิวาเดินเข้าไปดูหน้าเด็กชายใกล้ๆ
ทิวา/ กียุล!
ทิวาตกใจที่พบกียุลมานอนบนพื้นหญ้าอย่างนี้ได้
ทิวา/ ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ได้
ทิวา/ นี่ กียุลตื่นสิ
ทิวาพยายามเรียกให้กียุลตื่น
ทิวาคิด/ โธ่เว้ย! ทำไมไม่ตื่นสักทีเนี้ย
ทิวาคิด/ ตาบ้าเอ้ย มันน่าบีบคอนัก
ทิวานั่งลงข้างๆกายกียุล และนั่งมองหน้ากียุล
ทิวาคิด/ ตอนนอนก็น่ารักอยู่หรอกแต่ตอนตื่นมานี่สิทะเลาะกันทุกที
ทิวานั่งอมยิ้ม
เจ้านิล/ เหมี้ยวว
ทิวา/ แปลกแหะนิล ไม่เคยติดกับใครขนาดนี่นอกจากฉันนี่น่า
ทิวาชะงักเมื่อกียุลเริ่มขยับตัว
ทิวาทำตัวไม่ถูกลนลาน
ทิวาคิด/ แย่ล่ะสิขืนมาเห็นเราต้องคิดว่าเรามานั่งมองหน้า ตาขี้เก๊กแน่ๆเลย
0////////0
กียุล/ ฮึ่ม… อ้าว! นิลมาได้ไงเนี้ย..แต่เดี๋ยว…สัตว์เลี้ยงอยู่นี่เจ้าของล่ะ
กียุลเหลือบไปเห็นทิวาที่อยู่บนต้นไม้
กียุล/ เฮ้ย!! ยัยลิง
ทิวา/ อะ…อะไรเล่า
ทิวาปีนลงมาจากต้นไม้ไปยืนตรงหน้ากียุล
กียุล/ เธอไปทำอะไรบนต้นไม้
ทิวา/ ฉะ..ฉันไปเก็บมะม่วงไปกิน
กียุล/ สมกับเป็นลิงกังจริงๆ
ทิวา/ ละ..และนายล่ะมานอนอะไรตรงนี่
กียุล/ คะ..คือฉันไม่…
ทิวา/ หรือว่านายมาซุ้มดูทีมฉัน
กียุล/ จะบ้าหรอ ถึงไม่มาดูทีมฉันก็ชนะใสๆ
ทิวา/ เอาเถอะ นายมาที่นี่ทำไมฉันก็ไม่ได้อยากรู้หรอกน่ะ แค่นี่แหละบาย
ทิวาหันหลังกำลังเดินกลับ
กียุล/ ดะ..เดี๋ยวก่อน
กียุลจับข้อมือทิวา
กียุล/ ฉะ..ฉันมาที่นี่แค่จะเอาของมาให้น่ะ
ทิวา/ ให้ใคร
กียุล/ ก็ให้เธอนั้นแหละ
กียุลยื่นกระเป๋าผ้าให้ทิวา
ทิวา/ อะไรอ่ะ
ทิวารับอย่าง งง
กียุล/ ก็เธอไม่มีชุดใส่ไปหลอกนี่
ทิวา/ นายรู้ได้ไงอ่ะ
กียุล/ เอาน่า และนี่ของกินรองท้อง ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าแล้วนี่
กียุลวางขนมบนกระเป๋า
ทิวา/ ขอบใจน่ะ
กียุล/ อะ..อือ
ทิวา/ ไปแหละน่ะ
กียุล/ ทิ…
โครม!!
กียุลยังพูดชื่อ ทิวาไม่จบโดยก้าวขาพลาดไปโดนเจ้านิลจนล้มทับทิวาเต็มๆ
ทิวา/ โอ๊ย!! ตาบ้า
กียุลรีบลุกขึ้น
กียุล/ ขะ…ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ
ทิวา/ เจ็บขาชะมัด
กียุล/ ไหนขอฉันดูสิ
กียุลก้มลงดูข้อเท้าทิวา
กียุล/ ไม่เป็นไรมากหรอแค่พลิกนิดหน่อย ไปนั่งพักแปปเดียวเดี๋ยวก็หาย
กียุล/ ฉันว่าเธอไปหาเพื่อนเธอดีกว่าน่ะ
ทิวา/ แล้วจะให้ฉันไปยังไงล่ะก็… เฮ้ย!! // ยังพูดไม่จบ//
กียุลอุ้มทิวาท่าเจ้าสาวทำเอาทิวาหน้าแดงก่ำ
กียุลหันไปมองทางอื่นพร้อมหน้าแดง
ทิวา/ ทำอะไรของนายเนี้ยนายตาตี๋ 0////////////////////////////0
กียุล/ เอาน่าอย่าเรื่องเยอะเลยน่า /////////////////
กียุลอุ้มทิวาเดินไปหาพวกเหมยฮัวที่กำลังจัดการของต่างๆ
เหมยฮัว/ 0o0 อาทิวา ไปโดนอะไรมาน่อ
ทิวา/ ฉันว่าเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ วางฉันลงสิตากียุล
กียุลวางทิวาลงบนเก้าอี้เบาๆ
กียุล/ งั้นฉันไปก่อนแหละกันน่ะ
กียุลวิ่งออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ
โรซารี่รีบเดินเข้ามาจับดูข้อเท้าทิวา
โรซารี่/ ดีน่ะไม่เป็นไรมากนวดนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย
โรซารี่พูดพลางนวดข้อเท้าทิวา
นาซิสซ่า/ ว่าแต่น่ะทิวาไปไงมาไงถึงมากับนายกียุลแถมให้นายนั่นอุ้มมาส่งด้วยล่ะย่ะ
นาซิสซ่าเริ่มต้นการแซว
ทิวา/ .////////////////. มันก็แค่อุบัติเหตุตานั่นเลยต้องช่วยมาส่งแค่นี้เองน่า
ยูริ/ แล้วนั่นถุงผ้าอะไรน่ะเจ้าค่ะ
ทิวา/ อ้อ ตานั่นให้มาน่ะตานั่นเอาเสื้อผ้าที่จะใช้หลอกมาให้น่ะ
ทิวาพูดไปอมยิ้มไป
เหมยฮัว/ แหม่ ยิ้มไม่หุบเลยน่อ
ทิวา/ 0////0 ยุ่งน่าและอีกอย่างไม่ได้ยิ้ม
โรซารี่/ หน้าแดงอีกตังหาก
ทิวา/ โรซารี่อ่ะ
โรซารี่/ เอ้า ถ้ามีชุดแล้วก็แต่งตัวแต่งหน้าตรงนี่เลยสิ
นาซิสซ่า/ อ่ะ จริงด้วยเดี๋ยวฉันทำให้เองล่ะกันน่ะย่ะ
ทิวา/ ไม่เอาอ่ะมันน่าอายจะตาย
เหมยฮัว/ ถึงยังไงลื้อก็เดินไปไหนไม่ได้ก็เริ่มเลยแหละกันน่อ
ยูริ/ เป็นความคิดที่ดีเจ้าค่ะ
ทิวา/ ไม่เอา!!!
.
.
.
ผ่านไป1 ช.
เงียบ~~
ทิวา/ อะ…เออ แย่ขนาดนั่นเลยหรอ
ทุกคนเว้นทิวา/ น่าร้ากกก!!!!
ทิวา/ อึ้ย!
ยูริ/ คาวาอิสุดๆเลยเจ้าค่ะ คุณทิวา
เหมยฮัว/ อย่างกับตุ๊กตาเลยน่อ
โรซารี่/ น่ารัก0U0
นาซิสซ่า/ มันชักจะเกินหน้าเกินตาไปแล้วน่ะย่ะ
ราตรี/ งามเหลือหลาย
ทิวา/ เออ.. ขอบใจแต่ฉันคงไม่กล้าออกไปหลอกคนทั้งๆสภาพนี้หรอกน่ะ
โรซารี่/ เอาน่าทิวากล้าๆหน่อย ฉันเองก็ต้องทำใจเหมือนกัน
ทิวาทำหน้าบึ้ง แต่ก็ยังน่ารักกก
เหมยฮัว/ สงสัยอั๊วคงมีความสุขทุกวันแน่เลยน่อ ถ้าอาทิวาแต่งตัวน่ารักๆทุกวันน่อ
ยูริ/ เห็นด้วยเจ้าค่ะ อาหารตาจริงๆเจ้าค่ะตอนที่คุณทิวาใส่ชุดเมดแล้วยูริแอบถ่ายเอารูปไปขาย ขายดีสุดๆเลยเจ้าค่ะ
ทิวา/ นี่ยูริใครอนุญาตให้ถ่ายกันเล่า
ยูริ/ โกเมนนาไซ(ขอโทษ) เจ้าค่ะ
โรซารี่/ เอาเป็นว่าเรียบร้อยทุกอย่างแล้วน่ะเรารีบใส่เสื้อคลุมกันอายแล้วไปที่แข่งขันกันเถอะ
ทุกคนทำตามที่โรซารี่บอกสวมผ้าคลุมแล้วเดินไปที่ทำการแข่งขัน
ขอโทษที่หายไปนานน่ะค่ะ
ไม่สนุกขออภัย
ความคิดเห็น