คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 我爱你 ♡ : 02
'คุณครูลู่ฮาน ♡ {hunhan} 我爱你 '
chapter 02 – ทำความรู้จัก
tag #คุณครูลู่ฮาน
12.20 น
“ลู่ฮานอ่า! ลู่ฮาน!” คนตัวเล็กหันกลับไปหาต้นเสียงทั้งที่ยังดื่มชานมไข่มุกอยู่อยู่เต็มปาก แก้มกลมก็อมน้ำตุนเอาไว้ทำให้มันป่องออกมา ตาหวานเบิกโตทันทีเมื่อเห็นคนที่เรียกชื่อเขาเมื่อสักครู่..
“มินซอก!!” ร่างเล็กแทบจะทิ้งคู่มือการสอนในทันทีเมื่อได้เจอเพื่อนเก่า.. อันที่จริงเก่ามากเสียด้วยสิ
ตั้งแต่สมัยมัธยมต้น..
“โห สวยขึ้นเยอะเลย” มินซอกทักพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ร่างเล็กเกาท้ายทอยแก้เขินเก้อ แก้มกลมทั้งสองข้างกำลังขึ้นสีช้าๆ.. ก็แหงสิ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ต้องเขินเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
“มินซอกมาทำอะไรเหรอ” สูดลมหายใจเข้าออกเพื่อดึงความมั่นใจและสติของตัวเองกลับมาก่อนจะตัดสินใจถาม
“เราสอนอยู่ที่นี่.. ลู่ฮานล่ะ”
“เราก็อยู่ที่นี่..” ร่างเล็กตอบติดๆขัดๆ ฉับพลันสมองก็คิดว่า.. “เฮ้ยเดี๋ยว! แล้วทำไมเราไม่เคยเจอกันอ่ะ”
มินซอกหัวเราะให้กับคำถามน่ารักของอีกคน
“คือ..เราพึ่งมาบรรจุอ่ะ”
“อ๋อ..” ครางยาวรับคำตอบ “เราก็พึ่งมา แฮ่~ ถึงว่าไม่เคยเจอกันเลย”
“งืมมมนั่นสินะ ไป ไปกินข้าวกันเถอะ”
ลู่ฮานพยักหน้ารัวๆก่อนจะเดินไปจับมือเพื่อนเก่าเพื่อที่จะเดินไปโรงอาหารด้วยกัน แต่ทว่าไม่ทันที่จะได้ก้าวขาเดิน เสียงประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนก็ดังขึ้นเสียก่อน..
“ประกาศ…ประกาศ.. พรุ่งนี้ขอให้คุณครูที่มาบรรจุใหม่ทุกท่านใส่เครื่องแบบของโรงเรียนมาด้วยนะครับ”
คุณครูน่ารักทั้งสองคนถอนหายใจให้กับคำสั่งที่ได้รับ ชุดเครื่องแบบของโรงเรียนนี่มันร้อนใช่ย่อยเลยนะ.. ลู่ฮานเป่าลมให้ใจพรูดออกมาเพราะความเหนื่อยเป็นเหตุทำให้หน้าม้าที่จัดมาแตกกระจาย
“เอาน่า ไปกินข้าวเพิ่มพลังกันเถอะ” มินซอกกระตุกมืออีกคนให้เดินตามมา คนตัวเล็กที่เหนื่อยเพราะสาเหตุอะไรไม่ทราบแต่ก็ยอมเดินตามมาโดยว่าง่าย
หมดเวลาพัก..
ลู่ฮานแยกมินซอกเพราะสอนคนละตึก ตอนนี้คุณครูตัวเล็กกำลังเดินหาห้องที่ตัวเองสอนตามตารางที่ได้รับอย่างงงๆ มือสวยยกขึ้นมาขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา
ทำไมวันนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน..
และสุดท้ายเขาก็ไม่ได้เข้าสอนตามที่ควรจะเป็น..ลู่ฮานรู้ดีว่ามันไม่ถูกต้อง แต่นี่มันแค่วันแรกก็คงจะไม่เป็นอะไรกระมั่ง ร่างเล็กเดินวนกลับมายังห้องประจำชั้นของตนเองก่อนจะมองทะลุผ่านประตูกระจกเข้าไป..
“แฮ่ม..”
คุณครูหน้าหวานค่อยๆหันหน้าไปตามเสียง ใบหน้าสวยก้มลงกะทันหันเมื่อเห็นอาจารย์ใหญ่ส่งสายตาพิฆาตมาให้เขา
“ผมขอโทษฮะ..” พูดออกไปอย่างรู้สึกผิดก่อนจะโค้งหัวให้นับครั้งไม่ถ้วน อาจารย์ใหญ่ที่มองคนตัวเล็กทำท่าทางแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู อันที่จริง..เขาไม่ได้จะมาว่าอะไรลู่ฮานเลยสัดนิด จุดๆนี้เขาเข้าใจดีว่าครูที่มาบรรจุใหม่ทุกคนล้วนเหนื่อยกันทั้งนั้น
เพราะเขาเองก็เคยผ่านจุดนี้มาก่อน
“วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดภาคเรียน ฉันจะไม่บอกป๋าและฝ่ายปกครองว่าเธอโดดสอน”
“…” คนตัวเล็กเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก
“แต่เธอช่วยเอาเอกสารพวกนี้ไปให้ห้องปกครองแทนฉันหน่อยได้มั้ย”
“ได้ครับ” หัวทุยพยักขึ้นลงรัวๆก่อนจะหยิบเอกสารจากมืออีกคนมากอดเอาไว้ ปากอิ่มยิ้มให้อาจารย์ใหญ่อีกครั้งก่อนจะสาวเท้าเดินไปยังเป้าหมาย
“มาติดต่อธุระอะไรหรือป่าวคะ..”
“ผมเอาเอกสารมาให้น่ะครับ”
ลู่ฮานยื่นเอกสารสองสามแผ่นให้กับผู้หญิงที่เป็นฝ่ายปกครอง แต่เธอกลับส่ายหน้าพร้อมกับดันเอกสารทั้งหมดกลับมาให้เจ้าตัวแทน
“เอกสารทุกชิ้นที่อยู่ในห้องปกครองต้องมีชื่อคนรับนะคะ ถ้าไม่มีชื่อผู้รับเราจะถือว่าเอกสารนั้นเป็นเอกสารปลอมทั้งหมดค่ะ”
“เอ่อ..”
“ลองดูที่มุมบนสุดขวามือสิคะ มีชื่อผู้รับมั้ย”
ลู่ฮานมองคนแนะนำตาแป๋วก่อนจะค่อยๆก้มลงมองเอกสารดังกล่าว มุมบนสุดขวามืองั้นเหรอ?
เจอแล้ว!
“โอเซฮุนครับ เขาชื่อโอเซฮุน”
พรูดคุยกัน:
กว่าจะอัพได้ 5555555555555 ขอบคุณทุกคนที่สนใจและติดตามนะคะ ฟิคเรื่องนี้เราจะพยายามสุดฝีมือ สุดท้ายนี้ ติดแท็กหรือเม้นให้กำลังด้วยน้า #คุณครูลู่ฮาน
ความคิดเห็น