คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 : (100%)
ผมตื่นมาในเช้าวันอะไรก็ได้เพราะยังไงซะผมก็ต้องทำงาน แม้ว่าจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ก็ตาม เวลาตีสามสิบห้านาที เป็นเวลาตื่นปกติของผม ผมเป็นพวกหาเช้ากินบ่ายนี่นา ต้องรีบเตรียมของออกไปขายในเวลาเช้าปกติของพวกคุณ แต่เหนื่อยหน่อยที่ครั้งนี้ต้องทำคนเดียว เห้อ ….. อยู่คนเดียว อยู่ลำพัง หว่าเหว้
“ ร้องหาป๊าแกไง ”
ลู่หานลุกขึ้นมาด่าด้วยหน้าตางัวเงียสุดประหนึ่งมึงไม่เคยนอน และเมื่อสังเกตเห็นผมที่ตื่นแล้ว เขาก็ขมวดคิ้วเป็นปมคล้ายๆเชือกรองเท้า รุ่นนันยาง
“แก….. ตื่นอะไรแต่เช้า”
“ ก็จะไปทำงาน ผมขอทำงานของผมเสร็จก่อน แล้วจะกลับมาทำงานให้คุณ ” ผมเสนอ
เขามองมาที่ผมด้วยสายตากวนตีน ก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาบนเตียงของผม(หรอออออออออ?) แล้วก็คลานเข้ามาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ นึกภาพผีญี่ปุ่นคลานอ่ะมึงเทือกๆนั้น
แล้วจะมานั่งจ้องหน้ากุทำไมเนี่ย คิดจะแพร่ตีนกามาให้หรอ ถ่อวววววว
“ สภาพนายตอนพึ่งตื่นนี่ ………….. ก็น่ารักดีนะ ”
พูดจบเขาก็ล้มตัวลงนอนทันที พร้อมกับดึงผ้าห่มบนตัวผมออกไปคลุมตัวเองจนหมด
โอ้โห ผมนี่ถึงกับหน้าชา นี่เขาไม่รู้ตัวรึไงว่าตัวเองยังไม่แปรงฟัน ละมีสิทธิอะไรมาพูดอัดจมูกกุเต็มๆแบบนี้ กลิ่นอย่างกับหมาตายสามรอบ ผมรู้สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลม ต้องยาหม่องตาถ้วยท้องทาถูๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกมาขายน้ำเต้าหู้เพียงคนเดียว และครั้งนี้ถือว่ามีลูกค้าน้อยลงมากๆเพราะไม่มีชะนีแก่ๆที่คอยมาเต๊าะพี่ผมทุกเช้า บางทีกุก็สงสัยว่ามึงอยากซื้อน้ำเต้าหู้หรือซื้อคนขายกันแน่
ละนอกจากวันนี้จะขายไม่ดีแล้วยังมีลูกค้ามาทะเลาะหน้าร้านอีก
“ กุอยากกินเต้าฮวย ” เด็กหนุ่มหน้าตาค่อนข้างดี สีผิวเข้มเหลือบเขียวประกายทอง พูดขึ้น
“ แต่กุอยากกินถั่วดำอ่ะ ” เด็กหนุ่มอีกคนอีกคนที่มาด้วยกันพูดขึ้น
เขาหล่อจังเลยอ่ะ ตัวสูงกว่าหนุ่มดำนิดนึง แต่ร่างบางมาก วรั้ย ขอฟัดที
“ เชื่อกุเหอะ เต้าฮวยอร่อยกว่า”
“ ก็กุชอบถั่วดำ ”
พวกมันเถียงกันไปมาอย่างไร้สาระ คืออยากแดกอะไรก็สั่งดิ พวกมึงกินไม่เหมือนกันไม่ได้ไง๊ และเมื่อมันเถียงกันไม่หยุดซักที ผมจึงตัดสินใจแก้ปัญหาให้
“ เอางี้ไหมครับ ถ้าคุณอยากกินเต้าฮวย แต่คุณอยากกินถั่วดำ เอาเป็นว่า พวกคุณก็ซื้อเต้าส่วนสองถุง โอเคมั้ย แฟร์ๆ”
ผมสรุปให้พวกมัน
“ อืม ก็โอเคอ่ะ ทำไมแค่นี้คิดไม่ได้วะ ไอ้โง่” หนุ่มดำหันไปค้อนให้เพื่อน
“ เออพี่ งั้นก็เอา เต้าหู้สองถุงครับ ”
กู (-_-!!!)
การขายผ่านไปอย่างยากลำบาก ถึงแม้วันนี้จะไม่มีชะนีแก่ๆมาซื้ออย่างเดิม แต่กลับมีหนุ่มๆที่มันบอกว่า ‘รอวันเต๊าะผมมานานแล้ว นึกว่าคนที่มาขายด้วยกันทุกวันเป็นผัว’ พอ กุกลับบ้านดีกว่า
ณ ตอนนี้ผมกำลังอาบน้ำให้สัส!เลี้ยงแสนน่ารักอยู่ อิเหี้ยนี่ก็ดิ้นจัง นึกว่าจะเชื่อง นี่ก็กว่าจะหาเจอก็ปาไป 7 โมง พรางตัวอยู่เนี่ย วิ่งไล่จับอย่างกับพระเอกนางเอกหนังอินเดีย วู่ว กุเพลียนะอิเหี่ยว!!!!!!!! เจ้าของมึงก็เหี่ยว(พาลแปป)
“ บ่นไร ”
อ้าว รู้หรอ นี่กุคิดในใจนะ
“ เออ เมื่อเช้าพี่แกโทรมาหา บอกมีไรจะคุยสำคัญมากๆ หากโทรกลับภายในสิบนาทีคุณจะได้รับของสัมมาคุณจากทางเรา ”
พูดจบก็ยักคิ้วอย่างส้นตีน แล้วเดินจากไป……….
กู (-.-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
เมื่ออาบน้ำให้อิเหี่ยวเสร็จ ผมก็รีบโทรกลับหาพี่อย่างรวดเร็ว เผื่อจะได้รับของสัมมาคุณ รอสายอยู่สามชาติครึ่ง พี่ผมก็รับซะที
“ ฮัลหลอ ฮยอง ” ผมกรอกเสียงอย่างน่ารัก
“ กว่าจะโทรกลับ นี่รอจนเหงือกบานหมดละ ”
ได้ข่าวว่าบานอยู่แล้วป่ะ
“ มีไรหละ”
“ ก็มีข่าวดีมากๆมาบอก ที่นี่ขายของดีสุดๆอ่ะ อย่างว่าแหละมันไม่ค่อยมีร้าน นี่จะรวยเท่าสตีฟจ๊อบแล้วนะเนี่ย ”
“ เขาตายละ ”
“ เออ นั่นแหละฟังก่อน ตอนนี้พี่มีเงินเก็บพอจ่ายค่าเช่าแล้วแน่ๆ แต่พี่น่ะ อยากให้แกเรียนในเมืองก่อน ”
“ พี่หมายความว่าไง ” ผมเริ่มใจสั่น
“ พี่จะให้แกเรียนหนังสือก่อน ถ้ากลับมาตอนนี้ แกอาจจะไม่ได้เรียนที่ดีๆแบบที่เคยหวังไว้ ”
ผมรู้สึกปริ่มน้ำที่ขอบตายังไงไม่รู้ ความรู้สึกเหมือนจะมีน้ำไหลออกมาจากเบ้าตา แบบนี้….เค้าเรียกว่าร้องไห้รึปล่าวนะ (ทำให้เสียงให้เหมือนหนูนาในกวน มึน โฮ)
“ แล้ … แล้ว พี่จะให้ผมออกไปขายของตอนไหน งานผมรัดตัวมากเลยนะ ทั้งต้องมารับใช้เจ้าของบ้านนี่อีก ”
“ ไม่ต้องขายก็ได้หรือถ้าว่างอยากขายก็ขาย น้องชายแค่คนเดียว ทำไมพี่จะเลี้ยงไม่ได้ ละหืม”
ณ จุดนี้กลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ ใช่ ผมอยากเรียนมาตลอด แต่ผมไม่พูด ผมไม่อยากให้พี่ต้องเหนื่อยมากๆเพราะผม
ผมคิดว่าแค่เราอยู่ด้วยกัน ช่วยกันทำมาหากินแบบนี้มันก็มีความสุขแล้ว
“ พี่คริส …. ”
ผมเรียกพี่ด้วยเสียงสั่นเครือ
“ ตกลงนะ พี่จะส่งเงินไปให้วันนี้ พรุ่งนี้ก็วันจันทร์แล้ว เดี๋ยวพี่บอกลู่หาน ไปจ่ายให้ จากนี้เขาคือผู้ปกครองแกนะ จุ้บๆ วางนะเปลืองตัง”
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมกำลังนั่งดูทีวีกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอยู่ โห เด็กนี่รู้ใจผมมากอ่ะ ใช้สบู่กลิ่นกล้วยน้ำว้า นี่ชอบสุด ในขณะที่ผมกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอีกัวน่าของผมอยู่ จู่ๆโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น
“ ยอโบเซโย ”
“ สวัสดีครับลู่หาน นี่พี่คริสนะ ”
เหยยยยยยยย คริสโทรหาผม โทรเข้าเบอร์บ้านด้วยอ่ะ นี่มันอาจจะหมายความว่าเค้าอยากมาบ้านผมก็เป็นได้……….
“ จ๋า ” ผมตอบกลับอย่างน่ารัก
“ ผมขอเลขบัญชีธนาคารของคุณหน่อย จะโอนเงินไปให้ หนึ่งคือค่าเช่าสองเดือน และสองคือค่าเทอมของมินซอก ”
คืออันแรกพอใจเข้า แต่ค่าเทอมของมินซอกนี่คือระ?????????
“ คือ………………ผมจะให้มินซอกเรียนหนังสือที่นั่น
แล้วคือมินซอกยังไม่มีบัญชีธนาคาร ยังไงก็ฝากด้วยนะครับหานหาน ”
ผมกำลังนิ่งอึ้งซักพัก คริสก็ว่าต่อ
“ อ้อ อย่าลืมส่งหมายเลขบัญชีธนาคารมาที่เบอร์นี้แล้วกันนะ เงินโทรศัพท์จะหมดแล้ว บาย”
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกครั้งเลยนะ ทุกครั้งที่ได้คุยกับคริสทีไร ผมก็มักจะมีเรื่องให้ลำบากอยู่เสมอแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยอม หลายคนอาจจะคิดว่าผมชอบเขา ใช่ คุณคิดถูก ในครั้งแรกผมชอบที่รูปลักษณ์ภายนอกเขาดูหล่อมากจริงๆ แต่ในเวลาต่อมาผมกลับชอบที่เขาพยายามทำทุกอย่าง เพื่อไม่ให้คนที่เขารักนั้นลำบาก ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวและน้องชาย ที่จริงแล้ว ผมก็แค่คนๆนึงที่สนับสนุนในความรักของเขา ไม่ได้คิดมากกว่านั้น
ผมไปรับเงินที่คริสโอนมาแล้ว และเมื่อเดินกลับเข้ามาในบ้าน ก็เห็นไอ้เด็กมินซอกกำลังนั่งเล่นกับอีกัวน่าอย่างน่ารัก ผมหมายถึงอีกัวน่านะน่ารัก ไม่ใช่มัน
“ ขัดผิวให้เหี่ยวยัง”
“ ขัดแล้ว ”
“ สปายัง ”
“ เรียบร้อยแล้ว ”
หึ นี่แกดูอารมร์ดีสุดๆไปเลยนะ ดีใจละสิ จะได้เรียนกับเขาซักที
“ นี่จะได้ไปโรงเรียนอยู่แล้วนะ แกมานั่งอยู่นี่ทำไม”
มินซอกเงยหน้าขึ้นมามองผม พร้อมกับเอียงคอ ประมาณว่าอะไรกุงง อย่า อย่าทำแบบนี้อีก
“ ก็แก มีชุดนักเรียนรึไง จะไม่ไปซื้อหรอ ”
“ เห้ย ลืมเลยอ่ะ ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ”
เมื่อนึกได้ มันก็เด้งตัวขึ้นมาพร้อมกับวิ่งวนรอบบ้าน
ผมส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับความปัญญานิ่มของมัน
“ ฉันจะพาไปซื้อเอง ”
มินซอกนิ่งไปหนึ่งวิ……….
“ ไม่ต้อง ไปเองได้ โตแล้ว”
พูดจบ มันก็เตรียมตัวเดิมดุ่มๆออกไปจากบ้าน
“ แกรู้จักชุดมอปลายหรอ ”
“……………”
“ แกรู้หรอว่าได้เรียนที่ไหน แล้วจะไปซื้อยูนิฟอร์มโรงเรียนไหนมาใส่หละ หืม”
“…………….”
มินซอกหันกลับมามองผมด้วยตาขวาง คงเป็นครั้งแรกหละมั้งที่มันเถียงผมไม่ออก555555555555 สะจาย
ณ ห้างสรรพสินค้า ผมกับมินซอกมาเดินช็อปปิ้งกันแบบชีวิตนี้ไม่เคยมา มันน่ะไม่เคยมา คือซื้อไม่ได้เกรงใจเงินในกระเป๋ากุซักนี๊ด คือเดินผ่านร้านไหนต้องซื้อ ก็ไม่รู้นะว่าใครเจ้านายใครลูกน้องกันแน่ เมื่อกี้เดินผ่านสตาบัคก็แดกไปสองแก้วด้วยเงินกู ผ่านโออิชิก็ชวนแดก แต่กุจ่าย ความจริงซื้อเสื้อผ้าชุดนักเรียนเสร็จตั้งแต่เดินเข้ามาสองนาทีแรกแล้ว แต่พอเดินผ่านร้านอาหารปุ๊ปมันก็แดกไม่หยุดเลย ไม่น่าละอิอ้วน
ต่อ
Luhan’s talk
ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วครับ กุยังอยู่ในห้าง มันไม่หยุดครับ นี่บอกเลยว่าคงต้องอ้อมกลับไปซื้อเสื้อนักเรียนตัวใหม่เพราะตัวนี้คงใส่ไม่ได้ คับแล้ว สาบานว่าจะไม่พามันมาเดินห้างอีก นอกจากเงินจะไหลออกเหมือนน้ำลายแล้ว น่องยังปูดเพิ่มอีก
ตุ่งตุงตุ่งตุ๊ง……..
“ กราบเรียนผู้อุปการคุณทุกท่าน ขณะนี้ห้างสรรพสินค้าของเราใกล้ถึงเวลาปิดทำการแล้ว ขอความกรุณาทุกท่านรีบออกไปจากที่นี่ซะ ก่อนจะโดนไม้พองของยามไล่ตีจนวิ่งหนีแทบไม่ทัน ขอขอบพระคุณค่ะ ”
ห้างส่งสัญญาณมาบอกแล้วว่าเราอยู่ที่นี่นานเกินไปแล้ว นี่มาตั้งแต่ห้าโมงเย็น ละห้างใกล้ปิดคือสี่ทุ่มแล้ว??????????? ผมขอกรี๊ดแปป นี่พลาดละครเรื่อง The hair มาสองสัปดาห์แล้วนะ โหยยยยยย ไอ้เด็กมินซอก!!!!!!!!!!!!!!!
ผมทึ้งหัวของมันอย่างรุนแรง แล้วลากด้วยความเร็ว ………………………. คิดว่ากุกล้าปล่าว บอกเลยว่า ไม่ ทึ้งหัวหรอ โถ่ ดึงแขนก็พอมั้ง ผมรีบดึงแขนของมันออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เงินกุจะหายไปอีกรอบ นี่เห็นเลือกครีมส้นตีนไรไม่รู้ราคาเป็นพัน พอเถอะ กลับบ้านเรา เหี่ยวรออยู่
เมื่อถึงบ้านคนแรกที่กระโดดขึ้นไปนอนบนโซฟาคือมันครับ!!!! ละบ่นว่าเหนื่อยจุงเบย คือเธอหรอที่เหนื่อย? เราไหม?
เราเป็นคนขับรถ จ่ายเงิน นั่งรอเธอกิน แล้วเธอหละ นั่งหลับบนรถ เลือกของ นั่งกิน อะไรคือความเหนื่อยของหล่อน
ผมเห็นละท้อใจ เลยทำงอนเดินสะบัดตูดขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว ขออาบน้ำก่อนหละ วันนี้กุจะครองเตียง
Minseok’s talk
ผมเห็นคนขับรถของผมเดินขึ้นบ้านไปแล้ว อะไรกัน เขาควรมานวดให้ผมก่อนนะ น้องซอกเพลียมาก กว่าจะพยุงตัวเองให้เดินมาได้ในแต่ละก้าว ก็แหมวันนี้กินเยอะไปนิดนึงมันแน่นอก วันนี้ขอไม่อาบน้ำละกันหนาวอ่ะ อาหารก็ยังไม่ย่อย แถมพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าด้วย คิคิคิคิค โรงเรียนของผมจะเป็นยังไงน๊า เพื่อนๆต้องน่ารักเหมือนผมแน่ๆ
คิดได้ละ ผมก็ลุกแล้วคลานขึ้นบันไดอย่างเร็ว ณจุดนี้กุเดินไม่ไหวแล้ว ถึงห้องปุ๊บผมก็เช็ดเท้าเล็กน้อย จะขึ้นเตียงบ้านคนอื่นต้องทำตัวให้สะอาดนะครับ พอได้สัมผัสกับหมอน ผมก็เห็นเหมือนอะไรดำๆเอ๊ะๆๆอ๋อ กุหลับตา(แป่ว!!!มุกนี้จะไม่เล่นอีกแล้วครับ) เออ พอหลับตา ก็ตามนั้นแหละ
zZzzzZZzZZzZZZzZZzzZZzzzzZZzZzZzzzZZzZZzZZZzZZzzZZzzzzZZzzzZzzzZZzZZzZZZzZZzzZZzzzzZZzz
Luhan’s talk
ใครได้ยินอะไรเหมือนผมบ้างอ่ะ คล้ายๆมีใครมารบในห้อง อะไรอ่ะนี่ขนาดอยู่ในห้องน้ำนะ ฟังไปฟังมา อ้าว เสียงกรน
อย่าบอกนะว่า O.O
ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมแล้ววิ่งออกมาดูสถานการณ์ เป็นไปตามคาดครับ มันนอนบนเตียงของผม!!!!!!!!!!
ไม่ไหวละครับ ผมรีบแต่งตัวให้เสร็จ กำลังคิดว่า ทำอย่างไรให้ได้นอนบนเตียงตัวเอง? เมื่อคิดได้แล้วผมก็หัวเราะในลำคอ หึหึหึหึหึหึ เล่นกับพี่ฟานอย่างนี้ใช่ไหม ด๊าย
ผมยกเท้าขึ้นสูงก่อนจะเหยียบขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับ ………………………… แอบดึงหมอนออกมาอันนึงเพราะที่พื้นนี่ไม่มีอะไรเลยนอกจากผ้าปูกับผ้าห่มบางๆ ครับ กุนอนล่างก็ได้ ขืนปลุกนี่มีหวังโดนเชือดเป็นแน่ ดูดิหลับยิ้มพริ้มใจเชียว มีความสุขดิ กำลังฝันดีสินะ ผมยืนมองแบบไม่ปิดบัง จะปิดทำไมหละก็อยู่คนเดียว แกน่ะเป็นใครกันแน่วะทำไมถึงทำให้ฉันยอมลำบากขนาดนี้
Minseok’s talk.
03 : 15 นาที
ผมตื่นมาในเช้าวันจันทร์อันแสนสดใส วู่ว วันนี้ผมจะได้ไปโรงเรียนวันแรกในรอบปี ดีใจจนอยากไปจะไปตอนนี้ละ แต่ก่อนจะอาบน้ำให้ตัวเอง ผมก็รีบปลุกอิเหี่ยวมาอาบก่อน มันดูเหวี่ยงๆนะ แต่ทำไงได้ฉันมีเวลาให้แกแค่ตอนนี้ เสร็จปุ๊บ ผมก็รีบไปทำความสะอาดตัวเองขัดๆถูๆได้สามสิบวิ ก็เช็ดตัวละออกมาลองเสื้อนักเรียนตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซัก รู้สึกว่ามันจะคับกว่าตอนลองที่ร้านหน่อยๆ อะไรกันยังไม่ทันซักก็หดแล้วหรอ แย่วะ เสื้อตราไรเนี่ย
05:00 นาที
Mission complete! ภารกิจทุกอย่างเสร็จละ แต่…………คนขับรถยังไม่ตื่นอ่ะ นี่ผมวิ่งร่อนไปมาในห้องขนาดนี้แล้วยังไม่รู้สึกตัวเลย อุตส่าห์ไม่ปลุกอยากให้ตื่นเอง ช้าไม่ได้แล้วนะ สายแล้ว
ผมวิ่งไปสะกิดเบาๆก่อน วันนี้เขาเป็นผู้ปกครองของผม ต้องทำตัวดีๆ จงทำดีๆๆๆๆๆๆๆ
*สะกิดๆๆ*
*สะกิดๆๆๆๆๆๆ*
*เริ่มเขย่า*
*เขย่าแรงขึ้น*
*เขย่าแรงอีก*
*แรงอีกๆๆๆ*
อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาห์ ~
*ผลัก!!!!!!!!*
Luhan’s talk.
เด็กเวรเอ้ย!! อุตส่าห์แกล้งหลับต่อ แต่พอผลักเท่านั้นแหละ ผมก็กลิ้งด้วยความเร็วแสง หลังเนียนๆของผมสัมผัสกับกระเบื้องเย็นๆ อู้ว ตาสว่างเลย ผมทำท่างัวเงียแบบที่มันเคยทำ ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ คราวนี้ไม่ลืมยายครับ(มุกซ้ำ)
อะไรของมันอ่ะ มายืนฉีกยิ้มเป็นเด็กมอสี่ไปได้ คิดว่าน่ารักหรอ ….. พอเลย ลุกดีกว่า พอลุกเท่านั้นแหละ ผมก็แทบจะล้มกลับไปนอนต่อ ตีห้าเนี่ยนะ ปลุกกู!!? แต่ไม่ได้อ่ะ ตาสว่างตั้งแต่โดนผลักละ ไปอาบน้ำก็ด้ะ
“ อาบน้ำเร็วๆนะ ผมจะไปรอข้างล่าง ” ^u^
พูดจบมันก็วิ่งแจ้นลงไปเลย โห ตั้งแต่รู้จักกันครั้งนี้ มันพูดกับผมดีที่สุดละ ขอบคุณนะคริส มันมีความสุขมากเลยอ่ะ
__________________________________
ในเวลาที่สถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้ เราแต่งไม่ค่อยออกเลยอ่ะ แต่พยามที่สุดแล้ว
ขอให้บ้านเมืองเรารีบๆสงบ อย่าได้เกิดอะไรไม่ดีๆอีกเลย สงครามการเมืองควรจบสิ้นเสียที #PrayforThailand
edit(2)
ที่มาต่อนี่สั้นกว่าที่คิดไว้อ่ะ5555555555555 แถมมีบทพูดจริงๆแค่บทเดียว สลับกันทอร์คไปมา
ขอทอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
chap4 จะมีไรเซอร์ไพรส์ละ คึคึคึคึคึคึ
ความคิดเห็น