ลำดับตอนที่ #34
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 33 งานเต้นรำ (ภาคก่อนเที่ยงคืน)
Sawada Tsunayoshi Mode
"นี่คุณคิดจะให้พวกผมขึ้นไปบนรถนั่นจริงๆ น่ะเหรอ =_=++" มุคุโร่ซังย้อนถามเนโรซัง และจิกสายตาใส่เขาอย่าง
หาเรื่อง "ผมไม่เอาด้วยหรอก ถ้าไปงานทั้งอย่างนั้นน่ะนะ อายตายชัก"
"ก็ไม่ได้จะให้ขึ้นไปจริงๆ หรอก เล่นเฉยๆ น่ะ เอาไว้ประดับแถวโถง" โธ่...นี่อำกันเล่นใช่มั้ยเนี่ย
"เฮ้อ~ รอดตัว =O="
"พูดแบบนั้นหมายความว่าไงน่ะฮะ =[]=^^^" G ซัง ร้องถาม
"ไม่มีอะไรหรอกครับ" ฟรานซังส่ายหัวดิกๆ
"งั้น...เดี๋ยวเราค่อยไปเจอกันที่งานแล้วกัน" ฮิบาริซังที่สวมชุดสูทสีดำเอ่ยขึ้น และใช้นิ้วหมุนกุญแจรถไปมา
"อืม...เดินทางดีๆ ล่ะ" โชอิจิคุงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ใบหน้าหวานถูกสปาน่าซังบังคับให้ถอดแว่นออกและใส่
คอนแทคเลนส์แทน ซึ่งมันก็ดูดีมากทีเดียว
"ฉันไม่ได้เมา =_=" ฮิบาริซังตอบกลับและจูงมือผมไปที่รถจากัวร์สีดำของเขา "ไปล่ะ..."
"หยุดเลยนะ...ครั้งนี้ฉันจะไม่แข่งรถ" ยามาโมโตะเอ่ยดักคอเบลเฟกอลที่เตรียมจะพูด หลังจากที่รถของฮิบาริออกไป
ก่อนแล้ว เขาอยู่ในชุดสูทสีดำแต่เสื้อเชิ้ตสีขาว ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ยอมผูกเนกไทเหมือนเคย
"อ่ะ...ดันมารู้ทัน =^="
"เพราะฉันจะชนะไงล่ะ!~" ว่าแล้วร่างสูงๆ ก็จูงมือผู้เป็นแฟนตนขึ้นรถไป และรีบบึ่งออกไปทันที
"ไปเร็ว เจ้ากบ!" เบลเฟกอลเอ่ยเรียกร่างบอบบางที่ยืนหาววอดๆ
"คร้าบๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" แล้วก็วิ่งตามร่างสูงขึ้นรถไป
Sawada TsunaYoshi Mode
หลังจากที่พวกผมมาถึงหน้าห้องโถงแล้ว ฮิบาริซังก็จัดการดับเครื่อง ก่อนจะลงจากรถและเปิดประตูฝั่งของผมให้
คนในงานชายตามองผมเล็กน้อยและเปลี่ยนมามองใบหน้าผมเต็มอัตรา =_=; ผมชำเลืองสายตามองคนในงาน ผม
จำได้แค่บางคน แต่ส่วนมากคลาสสิบดูจะแต่งตัวได้เด่นสะดุดตาสุดๆ (เพราะพวกเขามีหน้าตาเป็นอาวุธ) เสียงเพลง
ในงานเป็นเพลงที่ผมชอบ ซึ่งชื่อว่าเพลง 'Someday My Prince well come' มันเป็นเพลงประกอบการ์ตูน
ดีสนีย์ และเป็นเพลงที่ผมคิดว่ามันเข้าท่ากับการเต้นรำที่สุดแบบวอลซ์น่ะนะ
Someday I will find my prince
He may be far away
But I know he will come
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Someday my prince will come
Someday I'll find a love
And how thrilling that moment will be
When the prince of my dreams comes to me
He'll whisper I love you (I love you)
And steal a kiss or two (Just one kiss)
Though he may be far away
I will find my love someday
Someday we'll say and do
The things we've been longing to
And I'll know him the moment we meet
For my heart will start skipping a beat
Someday when my dreams come true
Somewhere waiting for me
There's someone I'm longing to see
Someone I can't help but adore
Who will thrill me for ever more?
Someday we'll say and do
The things we've been longing to
And I'll know him the moment we meet
For my heart will start skipping a beat
Someday when my dreams come true
Someday my prince will come (Someday my princess will come)
And I will find my love (And I will find my love)
And I'll know it the moment we meet (The moment we meet)
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams
Far away
To call my own
Someday
Prince of my dreams (Prince of her dreams)
Far away (Far away)
To call my own (To call your own)
Someday (Someday)
Prince of my dreams (Prince of her dreams)
Far away (Far away)
To call my own (To call your own)
Someday (My dreams will come true)
Prince of my dreams (Prince of her dreams)
Far away (Far away)
To call my own (Call your own)
Someday
---------------------------------------------------------------
"สนใจเต้นรำกับฉันมั้ย ที่รัก?" ร่างสูงข้างกายเอ่ยเรียกร่างเล็กด้วยรอยยิ้มที่เขาคิดว่าเป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนมาก
ที่สุด มากเสียจนภายในห้องโถงสว่างไสวขึ้นทันตา สึนะพยักหน้ารับน้อยๆ อย่างเขินอาย มือบางเลื่อนขึ้นมากุมมือ
เรียวยาวและไหล่แกร่ง ส่วนมือเรียวยาวของฮิบาริได้เลื่อนมือไปโอบเอวและกุมมือน้อยภายใต้ถุงมือสีครีมไว้ ทั้งคู่
ขยับเต้นอย่างช้าๆ นัยน์ตาทั้งสองฝ่ายสบตากันและกัน ถึงแม้จะไม่ได้มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่
แต่หัวใจและนัยน์ตาคู่นี้ก็สามารถสื่อความหมายได้ ภายในห้องโถงเหล่าชายหญิงได้แต่มองดูคนสองคนที่เต้นรำกัน
กลางห้องโถง ไม่มีใครสามารถถอดถอนภาพของคู่รักที่ดูงดงามมากที่สุด เสียงรถยนต์ที่คำรามต่ำๆ หลายสิบคันได้
เงียบลง และปรากฎคู่รักอีกหลายๆ คู่ ฝ่ายชายที่สวมเสื้อสูทได้ค่อมตัวเล็กน้อยอย่างมีเกียรติเพื่อขอให้คนรักของตน
ร่วมเต้นรำไปกับเขา ไม่เว้นแม้แต่ซันซัสชายที่ไม่เคยยอมก้มหัวให้กับใคร เสียงเพลงจังหวะไพเราะเริ่มเข้าสู่ท่อนที่
เร็วขึ้น ทุกคู่หมุนตัวและฝ่ายชายได้เป็นคนโอบกอดหญิงสาวในชุดกระโปรงไว้ด้วยความรัก นัยน์ตาทุกคู่สื่อเป็น
ความหมายเดียวกัน
"เราจะรักกันตลอดไป...ตราบชั่วนิรันดร์" เปรียบเหมือนกับคำขอแต่งงานไม่มีผิด ไม่เพียงเท่านั้น ฝ่ายชายได้คุกเข่า
ลงและกุมมือบางไว้ หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงภายใต้เสื้อสูทขึ้นมาและเปิดออก ปรากฎแหวนที่ประดับเพรชหนึ่งเม็ด
ตรงกลางมีสีอยู่หลายสีตามแต่สีนัยน์ตาของคนรัก ภายใต้แหวนสลักชื่อของตนทั้งคู่ไว้ หญิงสาวยิ้มรับน้อยๆ ก่อนจะ
ขยับนิ้วสอดกับแหวนไว้ และจับมือฝ่ายชายให้ลุกขึ้นแล้วกุมมือประสานไว้ที่อกของกันและกัน เสียงเพลงจังหวะ
สุดท้ายได้ถูกหรี่จนสุดและเงียบลงไป พลันแสงสว่างที่มีอยู่ในโถงก็ได้ดับวูบลง ประตูทางเข้าได้เปิดอ้าออก ร่างบาง
ยิ้มน้อยๆ ในความมืด มือบางขยับฉีกกระโปรงที่พวกเขาคิดว่ามันน่ารำคาญนั่นออก หลังจากนั้นเสียงเพลงจังหวะ
ร็อคก็ดังขึ้นตรงสนามหญ้า มีละอองน้ำที่ถูกสาดจากต้นไม้เพราะใช้เครื่องติดตั้งไว้คล้ายๆ กับฝนตก ตรงกลางมีสระ
น้ำสูบยางตั้งไว้ มีกระดานลื่นอันเล็กต่อกับสระน้ำไว้ ต้นไม้หลายหลายสีอันเกิดจากสเปรย์ โดยรอบมีบาร์ตั้งไว้ตาม
คำที่ผู้บริหารบอกไว้ ทุกคนยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้นกับภาพตรงหน้า และวิ่งออกจากห้องโถงสู่ปาร์ตี้สุดมันส์ทันที!
"ได้เวลาแล้วพวก!~"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น