ชายาวิปลาส

ลำดับตอนที่ #6 : หนึ่งวิวาห์สะเทือนหกตำหนัก4

เริ่มตั้งแต่ ก่อนหน้าที่มีข่าวลือหนาหูถึงการการอภิเษกของเหล่าอ๋องวังหลวงก็ส่อเค้าความวุ่นวายมาแต่ไกล โดยเฉพาะการเลือกคู่ครองของของเว่ยอ๋อง เยี่ยนเว่ยผู้เป็นทั้งแก้วตาและดวงใจของสองผู้ยิ่งใหญ่แห่งวังหลัง นับว่าจวนจะทำให้วังหลวงเข้าสู่สงครามขนาดย่อมได้ทีเดียว 

นานนับครึ่งก้านธูปที่เถียนฮองเฮาระบายโทสะด้วยการทำลายสรรพสิ่งในตำหนักของตน นางกำนัลต้องหลบเป็นพลันวัน 

            หน็อยแน่ !

ขุนนางสกปรกพวกนั้นบังอาจเข้ามายุ่งวุ่นวายกันเรื่องในจวนบุตรชายของนาง พวกมันคิดว่าพวกมันเป็นใครกัน ! บุตรของนาง ดวงใจของนาง จะออกเรือนเรือนแต่งเมียทั้งที ต้องให้พวกหมูโสโครกเหล่านั้นมาจัดแจงหรือ ! 

บังอาจ !

รังแกกันเกินไปแล้ว !!

ยิ่งนึกโทสะก็ยิ่งพุ่งทะยานสูงขึ้น เถียนฮองเฮายิ่งทำลายข้าวของเรื่อย ๆ 

“น้องหญิง ! เจ้าสงบสติก่อน” เยี่ยนหลงฮ่องเต้ ถลาเข้ามาคว้าแขนฮองเฮาของตนเอาไว้ก่อนจะลูบหลังนางเบา ๆ ส่วนนางกำนัลและเหล่าขันทีต่างหลบฉากไปอย่างรู้งาน 

“เย็นได้หรือ ฝ่าบาทก็เห็นขุนนางชั่วพวกนั้นสามหาวยิ่งนัก เรื่องในจวนลูกข้าพวกเขายุ่งได้หรือ! ข้าเผลอเพียงกระพริบตา เจ้าพวกนั้นก็เข้าหาไทเฮา เข้าหาเหล่าสนมยุแยงจนเรื่องออกเรือนของลูกเว่ยถูกหยิบขึ้นมาพูดจนได้ ”

ระหว่างที่นางไม่อยู่วังหลวงเพียงไม่กี่วันเท่านั้นขุนนางกลุ่มหนึ่งรวมทั้งสนมนางในกลับฉกฉวยโอกาสนั้นเข้าหาไทเฮาที่พระชันษามากแล้วให้พะวงถึงเรื่องออกเรือนของท่านอ๋อง 

“สนมของท่านเองก็เช่นกัน แส่หาเรื่องนัก” นางจะต้องตอบแทนสตรีเหล่านั้นอย่างสาสม!

“น้องหญิงจะทำอะไรพวกนางก็ตามใจเจ้าเถิด แต่หาข้ออ้างที่เป็นเหตุเป็นผลหน่อยก็จะดียิ่ง ” ผู้เป็นใหญ่ที่สุดแห่งแว่นแคว้น ทอดถอนใจอย่างกึ่งปลงอนิจัง

 ฮองเฮาของเขาจะทำอะไรก็แล้วแต่นางเถิด นางเป็นผู้ปกครองวังหลัง เรื่องราวภายในเป็นเรื่องของนางทั้งสิ้น เพียงแต่พักหลักมานี้เถียนฮองเฮามักจะลงโทษเล่าสนมนางในด้วยเรื่องราวที่ไม่สมเหตุสมผลนัก ดังเช่น ไม่นานมานี้นางพึ่งจะส่งหนี่ว์ผินไปยังอารามหลวงด้วยเหตุผลว่า ‘ขัดหูขัดตานัก’

 เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ร้อนไปถึงเหล่าขุนนาง แม้ปกติฮองเฮาผู้นี้จะไร้เหตุผลอยู่เป็นนิจ เพียงแต่การส่งพระสนมระดับสูงถึงเพียงนั้นไปยังอารามหลวงด้วยเหตุผลเช่นนั้นนับว่าไร้เหตุผลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ใต้เท้าหนี่ว์เจ้ากรมพิธีการจึงยื่นถวายฏีการ้องเรียนฮองเฮา ฮ่องเต้และเหล่าขุนนางผู้ใหญ่เองต่างเมินเฉยต่อคำรองเรียนของขุนนางผู้เฒ่าท่านนี้ และเพียงไม่นานหลังจากนั้นใต้เท้าหนี่ว์กลับเป็นฝ่ายที่ต้องลาออกจากราชการเสียงเอง

ขุนนางหลายคนบ้างมองใต้เท้าหนี่ว์ด้วยความสงสาร ขณะที่กลุ่มหนึ่งนั้นมองด้วยสายตาดูแคลน ใต้เท้าผู้นี้รับราชการมานานแต่กลับสายตาคับแคบนักผู้ที่งัดข้อกับฮองเฮาได้อย่างสูสีเห็นที่จะมีเพียงไทเฮาเท่านั้นกระมัง อาศัยความกล้าอันใดจึงริอาจต่อกรกับพระนางเล่า

น้ำหนักของฮองเฮาในใจของฮ่องเต้เยี่ยนหลงนั้นประเมินได้หรือ เช่นนั้นนางจะนั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดอยู่ได้นานและมั่นคงถึงเพียงนี้ได้อย่างไร สำหรับฮ่องเต้แล้วฮองเฮาทำสิ่งใดล้วนดี ฮองเฮาอยากได้สิ่งใดล้วนสรรหาให้ทั้งสิ้น... นี่ก็นับว่าผิดประเพณีนัก

นับตั้งแต่ยังเป็นเด็กสาว คุณหนูรองแซ่เถียนก็เป็นสตรีมากเรื่องราวนางหนึ่ง แต่ไหนแต่ไรเถียนเมิ่งเป็นคุณหนูที่ถูกตามใจโดยครอบครัวมาตลอด สกุลเถียนประคบประหงมนางมาอย่างดี นางก็เป็นเช่นนี้ของมาตั้งแต่ก่อนเข้ามาในวังเสียอีก ครั้งนางจะทำอะไรเอาแต่ใจบ้างจะเป็นอะไรไปได้ 

ด้วยเหตุนี้เองฮ่องเต้จึงเพิกเฉยต่อพฤติกรรม ‘เอาแต่ใจ’ของฮองเฮามานานหลายสิบปีและดูท่าว่าจะตามใจพระนางต่อไปเรื่อย ๆ

เหล่าขุนนางก็คล้านจะใส่ใจและไร้กำลังต่อกรกับฮองเฮาเสียแล้ว

การเวลาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าไม่อาจะเอาชนะสตรีนางนี้ได้  จะว่าด้วยเรื่องความเสน่หาที่ฝ่าบาทมีให้ก็ดี ด้วยเล่ห์กลของนางก็ดี ด้วยเงินทองมากมีก็ดี จะเอาอะไรมาสู้ก็ล้วนสู้พญาหงส์นางนี้ไม่ได้ จะว่าด้วยเรื่องทายาท นางมอบทายาทให้ฮ่องเต้ได้ถึงสี่คน ตำแหน่งฮองเฮานี้นางจึงนั่งได้อย่างมั่งคงยิ่งกว่าอะไร

ด้วยเหตุนี้นางจึงใช้ชีวิตในวังหลวงอย่างเรื่อยเฉื่อยมาโดยตลอด ประมือกับเหล่าสนม ลับฝีปากกับไทเฮาบ้างประปราย ว่าง ๆ ก็ตั้งวงเล่นไพ่กับนางกำนัล เป็นเช่นนี้ของนางมาโดยตลอด 

มีวุ่นวายเพียงช่วงหนึ่ง คือก่อนรัชทายาทและองค์หญิงทั้งสองจะออกเรือนเพียงเท่านั้น ครานั้นนับว่าวุ่นวาย

 ทว่าครานี้ดูท่าว่าจะวุ่นวายกว่ามากนัก ด้วยอ๋องหกเยี่ยนเว่ยเป็นโอรสองค์เล็กสุดที่พระนางทั้งรักทั้งหวง 

เมื่อครั้งยังเยาว์วัยท่านองค์ชายน้อยพระวรกายมิใคร่จะแข็งแรงนัก พระนางจึงเอาใจใส่โอสรองค์นี้มากกว่าบุตรธิดาคนไหน ๆ โอสรองค์เล็กก็เหลือเกิน ทั้งน่าเอ็นดู ทั้งออดอ้อน เอาใจมารดาเก่ง รูปโฉมหรือก็งามล้ำเหนือสตรี 

เถียนฮองเฮาไม่เคยทุกข์ร้อนกับการออกเรือนของเว่ยอ๋องเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผู้มีตามองหนเดียวก็รู้ว่าพระนางอยากเก็บโอสรไว้ข้างตนให้นานกว่านี้อีกหน่อย

 การที่เหล่าขุนนางยื่นมือมาจัดแจงเรื่องการออกเรือนของเล่าอ๋องที่ดูแล้วมีนัยเพ่งเล็งมาที่เว่ยอ๋องนั้นนับเป็นการแหย่แม่เสือ และหาเรื่องตายโดยแท้ เพียงแต่อะไรหรือที่ทำให้ขุนนางที่อยู่อย่างสงบมานานปีกกล้าแหย่พระนางได้แบบนี้

“ฝ่าบาท ท่านต้องจัดการเรื่องนี้ให้ข้า ลูกเว่ยจะออกเรือนตอนนี้ไม่ได้ ” ผู้เป็นใหญ่เพ่งพิศมองใบหน้าของสตรีคู่ชีวิตที่ทั้งมีแววดื้อดึงและอ้อนวอนในทีอย่าจนปัญญา

“เรื่องนี้ทำได้เพียงประวิงเวลาแต่คงไม่นานนัก เพราะเราประวิงเวลามานานแล้วน้องหญิง เหล่าขุนนางนั้นก็ช่างเถอะ แต่เสด็จแม่เองก็เร่งรัด พักหลังมานี้สุขภาพก็อ่อนแอนัก หากขัดใจนักก็กลัวเสด็จแม่ทุกข์ใจ พระอาการจะทรงทรุดลงไปอีก ” พระนางมองพระสวามีที่แสดงอาการกลุ้มใจอย่างกลัดกลุ้มและมีท่าทีไม่ยินยอมอยู่ในที

เจียงไทเฮาน่ะหรือพระวรกายอ่อนแอ คนอ่อนแอที่ใดจะลุกมาตบนางกำนัลในตำหนักจนเลือดกลบปากได้ ยายเฒ่าสกุลเจียงมากเล่ห์! 

จะเดือดร้อนใจอะไรกันนักหนา ไม่เห็นหรือว่าโอสรของนางไม่ชายตามองสตรีบ้านใดเลยด้วยซ้ำ ! 

“เรื่องนี้ซับซ้อนยิ่งนัก ข้ารู้ว่าเจ้าห่วงอาเว่ย แต่ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องออกเรือน ให้เขาแต่งออกไปกับคนของแค้วนเราน่าจะเป็นการดีที่สุด ” 

ก็เพราะรู้ดีว่าซับซ้อนและละเอียดอ่อนอย่างไรเล่า โอสรของนางจึงจะออกเรือนตอนนี้ไม่ได้ และนางไม่ยินยอม!

“ท่านจะหาสตรีที่ไหนที่คู่ควรกับลูกของข้า อย่าว่าแต่แคว้นนี้เลย ใต้หล้านี้จะหาสตรีใดที่เหมาะสมกับลูกเว่ยของข้าได้” 

ชาติกำเนิดนั้นว่าสำคัญแล้ว แต่สำคัญที่สุดคือโอสรองค์นี้ของพระนางนั้นช่างเลือก รักอิสระและช่างรำคาญ ทั้งยังแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจสตรีใดทั้งนั้น สตรีบ้านใดจะอยากแต่งงานกับชายที่ไม่แน่ว่าทั้งชีวิตอาจจะไม่รักตนและอาจจะโดนทอดทิ้งได้ทุกเมื่อเล่า

 หากจะแต่งกันเพราะอำนาจและการเมือง สู้ไม่ต้องแต่งให้เป็นปัญหาในภายหลังไม่ดีกว่าหรืออย่างไร ! 

“ที่จริง...ก็ใช่ว่าจะหามิใช่เสียทีเดียวมิใช่หรือ ” นางมองพระสวามีอย่างไม่ใคร่จะเข้าใจ

“ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร”

“สตรีที่เหมาะสมกับอาเว่ยก็มีอยู่ผู้หนึ่งมิใช่หรือ ”นางใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ หวีดร้องเสียงหลง 

“ไม่ได้นะเพคะ!" 

---

                                                        ตอนต่อไปมาค่่ำน้าาา 

                                                       ขอหัวใจหน่อยค้าบบบบ