SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #58 : Send: ดาราสิตาลัย (A)

นักวิจารณ์  A

สวัสดีคุณเอวาลินนะคะ ขอบคุณที่ไว้วางใจให้เราวิจารณ์ค่ะ ดีใจมากๆเลย ขอโทษที่มาส่งงานช้ามากๆนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ หากผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ เพราะเราว่าไปตามความเห็นในฐานะนักอ่านคนหนึ่งเนอะ งั้นมาเริ่มกันเลยค่ะ

ชื่อเรื่อง (10/10) ดาราสิตาลัย

เราให้เต็มค่ะ เนื่องจากลองอ่านคำโปรยแล้ว รวมทั้งการเกริ่นหน้าบทความ ชื่อเรื่องบอกขอบเขตของเรื่องชัดเจน ไม่ออกนอกทะเลและเป็นชื่อที่สละสลวย นางเอกเปรียบเหมือนดาราของเจ้าป่าแห่งสิตาลัย ถือว่าดีพอควรค่ะ ชื่อเหมาะมากและน่าตาม

 

การตกแต่งบทความ (3/5)

มีรูปตัวเอกประกอบนิดหน่อย ธีมบทความให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในป่าดีค่ะ เหมาะกับบทบาทของพระเอกที่เป็นเจ้าป่า ตัวหนังสือเยอะไปบ้าง จากที่สังเกต ไรท์เปิดทั้งตอนและอธิบายทั้งหน้าบทความเยอะเลย เกี่ยวกับรายละเอียดเซ็ทนี้ ซึ่งอาจทำให้ดูไม่สบายตาบ้างในบางกรณี แต่เป็นความต้องการของผู้แต่ง ถือว่าข้ามเนอะ โดยส่วนตัว การตกแต่งอยู่ในเกณฑ์พอใช้ ยังไม่มีอะไรดึงดูดพอ แต่เป็นการแต่งที่เรียบสบายตา นิดเดียวที่จะบอกขัดกันตรงมีตัวอักษร เดี๋ยวเอียงเดี๋ยวหนา มันเลยลายตาด้วยน่ะค่ะไรท์

 

บทบรรยาย (17/20)

เห็นไรท์เขียนแจ้งเอาไว้ว่าอยู่ระหว่างแก้ไขงานด้วย แต่เราจะขอติชมและติงเท่าที่เรารู้นะ เราเองก็ไม่ค่อยสันทัดงานเขียนเกี่ยวกับราชวงศ์นะคะ ออกตัวไว้ก่อน เรื่องน่าจะหนักพอสมควร จะพยายามวิจารณ์ให้ดีที่สุดนะคะ

บทนำ

อ่านบรรทัดแรกก็มาเลยค่ะ มันเป็นคำคล้องจองกัน  ในที่นี้เราอยากแนะเรื่องของการใช้คำคล้องจอง มันสละสลวยและทำให้ไหลลื่นค่ะ แต่ใช้มากไปนักอ่านจะเบื่อเอาได้ บางทีเมื่อเจอสิ่งที่เราตัดได้ก็ควรตัดให้สั้นลง นิยายไม่จำเป็นต้องบรรยายสละสลวยยาวๆค่ะ มีบ้างได้ แต่อย่าใช้หมดทุกประโยค ตัวอย่างคำคล้องระหว่างเพริศแพร้ว แล้วประโยคถัดมาพูดว่าแววรุ้ง คิดว่าไรท์น่าจะตั้งใจเขียน แต่เรากลับรู้สึกว่ามันไม่ค่อยเข้า บางครั้งใช้ได้นะคะ แต่อย่าใช้หมดทุกเม็ด ที่อ่านมีเจอประโยคต่อๆกัน แต่ถามว่าลื่นไหม ลื่นนะคะ ดีพอควร ที่จริงไม่ได้พบเยอะค่ะแต่ขอแนะไว้สักหน่อยหนึ่ง เดี๋ยวเราขออ่านต่อเรื่อยๆ ถ้าพบอะไรที่ขัดใจหรืออะไรจะแจ้งค่ะ

อ่านจบบทแรกแล้วค่ะ รู้สึกลุ้นมากๆ การบรรยายส่วนใหญ่ลื่นไหลค่ะ แต่รู้สึกขัดตรงที่นางเอกอธิษฐานในใจที่พูดแทนตัวเองว่าข้า ในขณะที่เวลาพร่ำถึงพระเอกกลับพูดเป็นภาษาคนเมือง มันขัดๆน่ะค่ะ ไม่แน่ใจว่าจงใจให้เป็นแบบนี้หรือเปล่า เผื่อแบบตอนขอพรไรงี้มันศักดิ์สิทธิ์เลยต้องอู้คำเมืองเนอะ ประมาณนี้ ไม่มีอะไรมากค่ะ

 

บทที่ 1

เราอ่านมาเจอประโยคแรกที่คิดว่าขัดๆค่ะ

เพื่อหลบสิ่งกีดขวางบางอย่างตามการบังคับบังเหียนจากร่างสูงที่นั่งอยู่ด้านบน

เรารู้สึกขัดๆเล็กน้อยค่ะ อยากแนะให้ไรท์ลองตัดคำว่าบังเหียนออกไปก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องบรรยายก็รู้ว่าพระเอกบังคับม้าอยู่ อ่านแล้วรู้สึกยาวๆไปนิด ตรงด้านหลังๆที่บอกจากร่างสูงที่นั่งอยู่ด้านบน ตัดคำบางคำออกจะดีกว่านะคะ เพื่อความกระชับด้วย ถึงจะเป็นนิยายแนวนี้ก็ตาม ปรับคำ เช่น

เพื่อหลบสิ่งกีดขวางบนพื้นตามการบังคับของร่างสูงที่นั่งอยู่ด้านบน

ประมาณนี้ค่ะ ไม่มีอะไรมากเนอะ มีอีกอย่างที่เราสงสัยคือ ไรท์บรรยายว่าม้าจำนวนหนึ่งย่างเหยาะไปช้าๆตามการบังคับของร่างสูงใช่ไหมคะ ร่างสูงที่ว่าเรานึกว่าคนเดียวซะอีก ตอนแรกไรท์บอกม้าจำนวนหนึ่งต่อมาบอกคนบังคับคือร่างสูง(หมายความชายคนเดียว) แต่ไม่ได้บอกว่ามาหลายคน มันเลยดูขัดๆกัน ต่อมาไรท์เพิ่งมาบอกบรรยายว่าเป็นกลุ่มคน เราคิดว่าถ้าจะบรรยายแบบนั้นให้บอกส่วนที่ว่ามีม้าจำนวนหนึ่งตามด้วยกลุ่มคนแล้วค่อยพูดถึงร่างสูงซึ่งเป็นหัวหน้าทีหลังดีกว่าค่ะ บอกตามลำดับภาพการบรรยายเพื่อให้เหตุผลสอดคล้องกัน บรรยายแบบนี้เราเข้าใจผิด นึกภาพผิดได้เลยนะ หรืออีกนัย ไรท์บรรยายร่างสูงที่บอกถึงกลุ่มคนโดยรวม เราว่าไม่เหมาะค่ะ เพราะคำนี้ทำให้เรานึกถึงชายหนึ่งคนเอง ลองอ่านทวนอีกทีนะคะ

 

อ่านลงมาภาษาถือว่าลื่นไหลพอควรสมกับที่รีไรท์ไปแล้ว ฮ่าๆ ดีมาก เพลินดีค่ะ มีที่ให้ตินิดเดียว เราอ่านมาเรื่อยๆ สงสัยตรงที่เป็นบทสนทนาระหว่างหญิงสาวที่เพิ่งโดนกระทำชำเรากับชายคนหนึ่ง ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มคน ผู้หญิงคนนั้นในตอนแรกร้องขอความช่วยเหลือ แต่พอพวกนั้นเดินเข้ามาถามดันตอบเปาะ เล่าเรื่องที่เกิดได้ แล้วค่อยมาระแวงทีหลังว่ากลุ่มพวกนี้ใช่คนที่ฆ่าครอบครัวตัวเองหรือเปล่า มันดูไม่สมเหตุสมผลน่ะค่ะ เหมือนระแวงช้าไป ปกติคนเราจะระแวงกัน ต้องมองหน้าก่อน หน้าไม่ไว้ใจก็จะกลัวและไม่กล้าพูดอะไร แต่นี่คือนางไม่ระแวงในตอนแรกเลยดูขัดแย้งทางเหตุผล เราว่าถ้าจะเขียนให้หญิงคนนี้ระแวง ต้องระแวงก่อนแล้วค่อยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น แบบให้ชายคนนั้นบอกเป็นนัยๆก็ได้ว่าพวกเขาเป็นใครมาจากไหนไรงี้ ไม่ทำอะไรพวกเจ้าหรอกแล้วนางคนนั้นถึงค่อยเบาใจ ประมาณนั้นค่ะ

อีกอย่างที่อยากเสริมคือ การบรรยายสื่ออารมณ์ยังต้องเพิ่มเติมอยู่บ้าง ความลุ้นมีค่ะ เก็บไว้ดีๆ

อ่านมาเรื่อยๆพบบางประโยคนะคะ

คำตอบจากหญิงสาวกลุ่มนั้นคือเสียงร้องไห้ที่ดังเข้าไปอีก

ที่ขีดเส้นใต้เราว่าเปลี่ยนจะดีกว่าค่ะ รู้สึกขัดๆตรงคำว่า เข้าไปอีก ให้ความรู้สึกเหมือนลึกๆเข้าไปไรงี้  มันไม่ให้ความรู้สึกถึงเสียงที่ดังขึ้นเลย ไรท์น่าจะเข้าใจค่ะ ฮ่าๆ เปลี่ยนเป็นคำอื่นแทนเนอะ เช่น

คำตอบจากหญิงสาวกลุ่มนั้นคือเสียงร้องไห้ที่ดังยิ่งขึ้น

ประมาณนี้เนอะ ไม่มีอะไรมาก อ่านต่อพบ บางประโยคค่ะ

แต่เป็นเพราะเพียงแค่ติดต่อพูดคุย

ที่ขีดเส้นใต้เป็นคำสันธานแทบทั้งหมด เอามาต่อกันเลยดูขัดๆค่ะ เลยอยากให้ตัดบางคำออกไปบ้างเนอะ จะลื่นกว่าค่ะ เช่น

แต่เพียงแค่ติดต่อพูดคุย

เราคิดได้เท่านี้ค่ะ ประมาณนี้เนอะ ไม่มีอะไรมากค่ะ ขอยกเรื่องของบทสนทนามาด้วย เพราะอ่านแล้วขัดๆเล็กน้อยเนอะ

“เจ้าคิดหรือว่าหากไม่ไปกับข้าแล้วพวกนั้นมันจะไว้ชีวิตเจ้า ยิ่งพวกเจ้าอยู่กันแบบนี้ มันก็จะยิ่งเหิมเกริมมาไล่บี้เอามากขึ้นเท่านั้น”

 มันดูยาวๆน่ะค่ะและพอลองออกเสียงแล้ว เราลิ้นพันเลยค่ะ มันดูไม่สมกับบทสนทนา เวลาคนเราพูดๆกัน อยากให้ตัดหั่นให้สั้นลงหน่อยและกระชับพอที่คนจริงๆจะพูดได้น่ะค่ะ ตัวอย่างเช่น

“เจ้าคิดหรือว่าหากไม่ไปกับพวกข้า พวกนั้นจะไว้ชีวิตเจ้า ยิ่งอยู่ที่นี่ต่อไป มันก็ยิ่งเหิมเกริมมากขึ้น”

ประมาณนี้นะคะ อ่านต่อมาเรื่อยๆจะพบปัญหาความสมจริงอีกที่ก็ตรงการประชุมของพวกพระเอก จะเป็นตรงบทสนทนาที่ค่อนข้างไม่สมจริง อยากให้ลองอ่านทวนดูอีกทีค่ะ เดี๋ยวจะยกไปพูดในส่วนของตัวละครด้วยนะคะ ก็ประมาณนี้เนอะ

คำผิด

ตามิ – ตาม

 

บทที่ 2 

เปิดมาพูดถึงราชาใจทรามที่อยากฆ่าคนเลย การบรรยายยังอยู่ในระดับดีนะคะ รักษามาตรฐาน จะพบปัญหาเดิมในส่วนของความสมจริง ซึ่งจะยกไปพูดในตัวละครค่ะ มีบางส่วนที่อยากแนะนำ

รับสั่งพร้อมทั้งพยักพระพักตร์ให้มูเรออกไปพร้อมมหาดเล็ก

มัน ออกเสียง พ ต่อกัน อ่านเลยขัดๆไม่ลื่นนะค่ะ อยากให้ลองปรับเปลี่ยนดูเนอะ อาจจะเปลี่ยนคำว่า พร้อมทั้ง เป็น พลาง คำเดียว จะดูโอเคกว่านะคะ

อ่านมาเรื่อยๆจะมีบางส่วนที่เคยพูดยกตัวอย่างไปบ้างแล้วนะคะ ในเรื่องของสมจริงของบทสนทนา การบรรยายในนามบุรุษที่ 3 ถือว่าโอเคพอสมควรค่ะ คำผิดและคำฟุ่มเฟือยพบน้อยมากๆอื่นๆจะนำไปอธิบายในหัวข้อต่อๆไปนะคะ เพราะที่อ่านต่อหลังจากนี้ มีปัญหาเพียงประปรายและแนวเดิมๆค่ะ ลองไปอ่านทวนอีกทีเนอะ

คำผิดไม่พบค่ะ

 

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (15/20)

น่าสนใจนะคะ แต่ในส่วนของโครงเรื่อง อย่างที่ไรท์แอบกังวลในเรื่องของความสมจริงในการสร้างประเทศและเมืองสมมต ถามว่าสมจริงไหม การบรรยายสถานที่ ยังทำให้เราเชื่อได้ไม่เต็มร้อยค่ะ กลางๆ เหมือนการบรรยายและบทสนทนาดึงให้เราอยู่ในยุคปัจจุบันที่มีพวกเทคโนโลยี แทนที่จะเป็นอีกประเทศ อีกหมู่บ้าน อีกราชวัง เป็นคนป่า เราว่ามันยังไม่สมจริงเท่าที่ควรจะเป็นค่ะ การบรรยายในเรื่องของการสร้างประเทศสมมต ต้องวางแผนหนักๆในเรื่องของการบรรยายด้านประเทศ ด้านการค้า ด้านสิ่งแวดล้อม สิ่งที่จะประกอบทุกอย่างให้เป็นประเทศประเทศหนึ่ง ซึ่งเรายังมองไม่เห็นภาพตรงนั้นค่ะ ถ้าให้แนะคือ ไปเสริมและเพิ่มเติมการบรรยายบางส่วนเกี่ยวกับประเทศเมืองเหล่านั้นให้หนักขึ้น พูดถึงองค์ประกอบเล็กๆแล้วค่อยบรรยายสิ่งใหญ่ๆจนมันรวมเป็นอาณาจักรหรือประเทศอะไรก็ว่าไป ส่วนภาษาและการบรรยายดีแล้วค่ะ ติดอยู่ที่บทสนทนาและความสมจริงของท้องเรื่องที่ยังดึงเราได้ไม่เต็มร้อยเท่านั้นเองค่ะ

 

ตัวละคร (13/20)

ในส่วนนี้จะถูกหักคะแนนเยอะหน่อย เพราะเราลองอ่านไป แต่ละบท ตัวละครยังไม่ชัดเจน คาแรคเตอร์ไม่เด่น เรายังนึกภาพไม่ออกว่าใครพูด ใครท่าทางเป็นอย่างไร โดยส่วนที่เราคิดคือ เวลาตัวละครแต่ละตัวพูด จะมีเอกลักษณ์ของตัวเอง จะมีท่าทางต่างๆ ทำให้เราจำได้ ว่าเขาคือใคร แต่จากที่อ่านมา ไรท์ไม่ได้บรรยายเรื่องรูปลักษณ์ บอกแต่ชื่อและใช้บทสนทนาบอกเท่านั้น ซึ่งบทสนทนานี่แหละทำให้ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ ตัวอย่างเช่น ตอนที่ชาคีย์ไปพบหญิงพวกนั้น ท่าทีดูหนักแน่น น่าเกรงขามและคล้ายคนเย็นชา ตามความรู้สึกที่เราบอกนะคะ แต่พออ่านไปเรื่อยๆ เหมือนชาคีย์เปลี่ยนไป แบบว่า เขาใช้คำพูดเหมือนบาลาน ที่ค่อนข้างก้าวร้าวและใช้อารมณ์ตัดสิน คนนั้นแหละค่ะ ท่าทางที่เรานึกจะเป็นเช่นนั้น อีกทั้งตอนที่คุยเล่นกับคชาด้วย ทำให้คาแรคเตอร์พระเอกไม่ชัดเจนคือบทสนทนาที่เหมือนๆกันไปหมดในบางที เราเข้าใจค่ะ บางทีคือ ตัวละครคุยกัน ไม่อยากให้เครียด แต่ละคนมีนิสัยที่ผ่อนคลาย มีมุมชายขี้เล่นไรงี้เนอะ อีกอย่างเลยคือ ใครนะ บาลูน ใช่ไหม ที่เป็นคนนิ่งๆชอบครุ่นคิดตลอดเวลา ถ้าหากเขาฉลาดพอ เขาจะไม่ชวนฝาแฝดเถียงในการประชุม เรานึกว่าเขาจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่เสียอีก อีกส่วนที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครคล้ายๆกันหมดคือ การบรรยายที่น้อยเกินไป ส่วนใหญ่ไรท์จะพูดเล่าประวัติตัวละคร ที่มาตัวละคร แต่ไม่ได้หยิบยกลักษณะหรือท่าทางเด่นๆที่ชัดเจนกว่านี้ขึ้นมาบรรยาย มันทำให้เราอ่านๆไปแล้วไม่เห็นความแตกต่างตรงจุดจุดนั้น ลองกลับไปทวนในเรื่องของบทสนทนานะคะ มันดูคล้ายๆไปหมดเลยค่ะ ถ้าหากแก้ปัญหาตรงนี้ได้จะดีมาก เพราะไรท์บรรยายดีอยู่แล้วค่ะ แค่เสริมและเพิ่มบางอย่างเข้าไปเฉยๆเนอะ

 

การดำเนินเรื่อง (17/20)

อยู่ในเกณฑ์ดี ไม่มีช้าหรือเร็วจนเกินไปค่ะ อ่านเพลินมากๆ จะมีตินิดเดียวในบางส่วนค่ะ

บทนำ

 ที่ไรท์พูดถึงนางเอกนั้น พอมาอ่านต่อใน บทที่สอง คล้ายๆกับขาดตัวเชื่อมโยง เหมือนอ่านอยู่ดีๆแล้วฉึบ อารมณ์ขาดช่วงไปเลย คือมันลุ้นนะคะ แต่ขาดเรื่องตัวเชื่อมระหว่างเหตุการณ์ หรือรอยต่อ ความเกี่ยวโยงกัน เราอยากให้ลองเสริมเข้าไป เราคิดว่าน่าจะมีบางคน อ่านบทนำจบแล้วไปอ่านบทต่อไป มีงงอยู่ นี่เรามาอ่านผิดตอนหรือเปล่านะ อะไรประมาณนี้อะค่ะ แต่เราก็รู้แหละ น่าจะเป็นการเล่าเท้าความถึงเรื่องแต่หนหลังของนางเอก เพียงแต่มันหั่นความรู้สึกเราแหละละเอียดมาก ฮ่าๆ อยากให้เสริมนิดหนึ่งเนอะ

บทที่ 1

จะพูดถึงฉากที่พระเอกไปพาคนเจียงนามาอยู่ด้วยกันและวางแผนประชุมเนอะโอเคค่ะ ไม่มีอะไร

บทที่ 2

ไรท์มาบรรยายถึงฝั่งราชาทรราชมั่ง การดำเนินเรื่องถือว่าโอเคอยู่ค่ะ 

 

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3/5) บรรยายดีค่ะ สู้ๆนะคะ

รวมคะแนน (78/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนะนะคะ สู้ๆค่ะ ><

 

ชื่อ :

ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :

รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :

ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :

มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

T
H
E
M
Y
B