"เป็นไงเหมือนอีทีมั๊ย"
"อีทีเป็นไงไม่เคยเห็น"
"ก็คอยาวๆ ตาโต นิ้วยาวๆ ทั้งหัวมีลูกกะตาเป็นจุดเด่น"
" เออ ใช่เลย เห็นมากับตา ตอนนี้ยังอยู่ พุ่งนี้จะเอาไปคืน"
" เอาไปคืน...ไปคืน ดาวไหน"
" ร้านตรงปากซอย..."
"ร้านตรงปากซอย.. เอ๊ะ..ปากซอย โม้มั๊ง..."
" เลยมาสองวันแล้ว สงสัยโดนปรับแน่...."
" งั้นก็ใน วีซีดี..ว่างั้นเถอะ ได้เลย...จะไปเป็นเพื่อน ขอไปส่งลุงนะ"
"โหใจดี ทำบุญทำทานคนแก่ตาดำๆ"
" ใครบอก...จะเอาลุงไปส่งไอซียู โรงบาลในอำเภอแทนต่างหาก"
ว่าไปว่ามา..เรื่องนี้ถ้าคิดดูดีดี ผมเชื่อว่า มีแน่ ลองมองไปที่ฟ้า..ดาวฤกษ์คือดาวที่มีแสงในตัว ดาวเคราะห์คือดาวกาฝากต้องอาศัย ดาวฤกษ์เป็นที่ยึดเหนี่ยวทางใจ เช่นดวงอาทิตย์กะโลก ดาวอังคาร เป็นต้น
แล้วบนฟ้า มีดาวระยิบระยับ...นับแสน (เอาเฉพาะที่ตาเห็น) หนึ่งในนั้นก็เหมือนสุริยจักรวาลของเรา มีดาวฤกษ์ที่อาจใหญ่กว่าดวงอาทิตย์ และก็มีบริวารหลายร้อยหลายพันดวง
" หนึ่งในนั้น ก็จะมีดวงใดดวงหนึ่งที่เหมือนโลกเราว่างั้นเถอะ"
" ช่าย แล้วในโลกของจักรภพนั้น อาจจะมีคนคล้ายๆเรา มีวิวัฒนาการมากกว่าเรา ของเราสมองเพิ่งโตได้แค่วนเวียนในสุริยะจักรวาล แต่โลกดวงนั้น อาจไปไกลกว่า"
" พวกขี่บั้งไฟมาถึงโลกเราแล้วแม่นบ่"
"ใช่เลย มีบางคนเห็นมามากต่อมาก แต่ขณะเห็นนั้น มันบังเอิญมากกว่า และส่วนใหญ่ก็วิ่งดากโบก และก็บ่นเสียดายคว้ากล้องไม่ทัน"
"มันเก่ง พอกะไอ้ด่างเลย"
" ไอ้ด่างหมาลุงนะเร๊อะ..มันเก่งไง"
" จะพูดไปก็คงไม่เชื่อ ตอนนี้มันยังหอนโง๊ก..โง๊ก ที่บนดวงจันทร์ หาทางกลับไม่ได้ รอบักมะริกันไปเที่ยวหน้า ลุงจะขอให้รับมันกลับมาให้ที"
" อ้าวแล้วมันไปได้ไงละลุง"
" ครือว่า...วันก่อนลุงลืมให้ข้าวเย็นมัน มันคงหิวตาลาย..ไปสวาปามดินประทุของลุงซึ่งลุงตำไว้ใส่ปืนลูกซองทำเอง..กะ เก็บไว้ยิงยุงเวลามันกัด.. มันสวาปามไปซะเปรมตินนะสูลานน.. แล้วมันเดินอาดๆ ไปนอนข้างกองไฟที่ลุงก่อไว้ไล่ความหนาว
...มันดันเผลอหลับไกล้กองไฟชนิดว่าสีข้างไหม้ไปแถบมันยังไม่รู้ตัว..และที่ สำคัญคืนนั้นคืนแห่งความซวยก็มาเยือนมัน มันนอนหันก้นเข้ากองไฟ ...และเฉือกตด..ยุ่งละซี ไฟแล่บเข้าก้นมัน..โห...ลุงยังลุกมาทันดูตอนมันพุ่งไปบนฟ้า ควันโขมงยังกะพวกปล่อยกะสวย...ตอนนั้นคนแถวบ้านยังไม่หลับ ยังผิงไฟหน้าหนาวกันอยู่ พอมันพุ่งผ่านต่างยกมือท่วมหัว ร้องกันแซ่ซ้องลั่นหมู่บ้าน...
สาธุ๊....พระศรีอาริย์ ลงมาจุติแล้ว....สาธุ สาธุ...."
โหน่าสงสารมันนะ..เป้นตัวเดียวกับตัวที่ทำให้ลุงวิ่งซะดากโบกใช่มะ..
ใช่แล้ว ไอ้ด่างตัวนี้มันขี้ประจบสอพลอ เลียแข้งเลียขา ว่าก็นอนไม่ว่าก็นอน จำได้นะวันก่อน ลุงเกี่ยวหญ้าให้งัวกิน มันก็เดินตามก้นลุงต้อยๆ ตามปกติของมัน ที่คอกงัวหญ้ามันเหลือมากกว่าปกติ..ลุงก็เลยด่างัวพันธุ์ครวญหามีด.เพราะ เสียรมย์ อุส่าลุกแต่เช้าไปเกี่ยวให้มัน
"ไอ้งัว ..ทำไมไม่กินหญ้าที่ตูเกี่ยวมาฟะ..."
จู่.จู่..ก็มีเสียงดังขึ้น ซึ่งตรงนั้นมีลุงกะไอ้ด่าง และก็มัน..ไอ้งัวแค่นั้น.."ขี้เกียจกิน.
!.."ลุงจำได้ว่าตอนนั้นลุงอยู่ปทุม ลุงตกใจมาก...ลุงวิ่งๆๆๆ วิ่งไป....มารู้ตัวอีกทีอยู่แถวเขากบ นครสวรรค์ โดยมีเจ้าด่างวิ่งกวดมาติดๆ มันคงตกใจพอๆกับลุง
ชักเหนื่อยแล้วก็เลยหยุดเหนื่อยและก็พูดกับตัวเอง
"เกิดมาท้องพ่อท้องแม่ตู ตูเพิ่งเคยเห็น..งัวพูดได้
!"ช่าย ข้าก็ได้ยินเหมือนลุงทุกคำเลย..." เสียงปนหอบของไอ้ด่างพูดขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ
ความคิดเห็น