อึดอัด

วันนี้แม้แค่หน้า
ฉันก็ยังไม่อยากมอง
มองหน้าของเขา
รอยยิ้มของเขา
แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้
อย่างที่ฉันอยากให้เป็น
มนุษย์ก็เป็นอย่างนี้
ได้ ในสิ่งที่ไม่อยากได้้
เป็นอในสิ่งที่ไม่เคยเป็น
พอ ในสิ่งที่ไม่เคยพอ
ฉันเดินไปเรื่อยๆ
จนก้าวเข้ามาในห้อง
ห้องที่มีเขา
ฉันก็เจอเขาเป็นคนแรก
คนแรกของวัน
คนที่อยากจะลืม
ลืมไปพร้อมกับความเจ็บปวด

รอยยิ้มของเขาในเช้านี้
ที่ยิ้มให้ฉัน
มันช่างเจ็บปวดใจ
มันเป็นยิ้มตามมารยาท
อันที่จริงแล้ว
เขาอาจไม่อยากยิ้มให้ฉัน
แม้ซักนิดเลยก้อได้

ความรู้สึกของฉันในตอนนี้....
เจอันตั้งแต่เช้า
ไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย
ไม่อยากเห็นจริงๆๆ
เขาจะรู้ไม่ว่า
ฉันเจ็บปวดแค่ไหนที่ส่งยิ้มให้เขา
ยิ้มที่ข้างในมันช่างปวดลึึก
จะรู้มั้ยว่า
ทุกครั้งที่คุยกับฉันนั้น
เขาได้ทำร้ายหัวใจของฉัน
อย่างแสนสาหัส
มันปวดลึกไปถึงขั้วหัวใจ
เขาคงจะไม่รู้
และคงไม่เคยรู้
แม้กระทั่งเรื่องที่ฉันชอบเขา

ความเจ็บปวดยังคงบาดลึก
ลึกไปเรื่อยๆๆ จนกระทั่งหมดวัน
ยังโชคดีไปที่เขา
ต้องไปทำงานอื่นบ้างในบางคาบ
เขาคงจะไม่รู้ว่าฉันเป็นห่วง
ในหลายเรื่องของเขา
ทั้งการเรียน สุขภาพ
แล้วก็งานต่างๆๆ
เขาไม่มีทางรู้หรอก
เพราะฉันจะไม่ทำให้ความเป็นห่วงนี้
มาทำลายคำว่า "เพือน"
ของฉันแน่ๆๆ
เขามีเพื่อนและคนที่เป็นห่วง
คนอย่างเขามากพอแล้ว

ขอพระเจ้าภาวนาให้ฉัน
คิดกับเขาแบบเพื่อนได้โดยเร็ววัน
เพื่อมิตรภาพของเรา
จะเป็นมิตรภาพที่บริสุทธิ์

สุดท้ายวันนี้ฉันก็ยังเจ็บปวด
เช่นเมื่อวาน

อึดอัด

ความคิดเห็น