 | ทำ แท้ง ในทัศนะของพุทธศาสนา เคยทำ แท้ง จะบาปมากน้อยแค่ไหน.. จะล้างบาปได้อย่างไร.? post ครั้งแรก: Wed 27 June 2007, 6:51 pm ปรับปรุงล่าสุด: Wed 27 June 2007, 7:06 pm อยู่ในส่วน: ไม่ได้ระบุว่าให้อยู่ห้องใด |
หน้าที่ 1 - ทำแท้งคืออย่างไรบ้าง
การทำแท้งบาปมากน้อยแค่ไหน? การแพทย์สมัยใหม่ได้อธิบายขั้นต้อนวิวัฒนาการของชีวิตในครรภ์มารดาไว้อย่าง น่าสนใจ เริ่มตั้งแต่ตัวสเปิร์มในอสุจิของคุณพ่อประมาณ ๒,๐๐๐ ล้านตัวสามารถเจาะเข้าไปภายในไข่ของคุณแม่ที่สุกเต็มที่ได้เพียงตัวเดียว ต่อจากนั้นวิวัฒนาการของชีวิตจึงเริ่มขึ้นจนกลายมาเป็นตัวเราในปัจจุบันนี้
ศาสตร์อันนี้ หาใช่เพิ่งค้นพบเมื่อไม่กี่ร้อยปีมานี้ไม่ แต่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ก่อนแล้วเมื่อ ๒๕๙๐ ปีก่อน และมีรายละเอียดบางอย่างที่การแพทย์สมัยใหม่ไม่สามารถบอกได้ มีอธิบายดังนี้
….เมื่อวิญญาณเข้าถือปฏิสนธิในไข่ที่ผสมเชื้อไว้แล้วความเป็นคนก็ถือกำเนิด ขึ้น วิญญาณที่เกิดสืบต่อ(ภวังควิญญาณ) ก็ทำหน้าที่สร้างสรรและหล่อเลี้ยงชีวิตให้วิวัฒนาการขึ้น ตามลำดับ
พระพุทธเจ้าตรัสถึงวิวัฒนาการของชีวิตในครรภ์มารดาไว้ดังนี้
“รูปนี้เป็นกลละก่อน จากกลละเป็นอัพพุทะ จากอัพพุทะเกิดเป็นเปสิ จากเปสิเป็นฆนะ จากฆนะเกิดเป็น ๕ ปุ่ม ต่อจากนั้นก็มี ผม ขนและเล็บเกิดขึ้น มารดา ของสัตว์ในครรภ์บริโภค ข้าว น้ำ โภชนาหารอย่างใด สัตว์ผู้อยู่ในครรภ์ก็เลี้ยงอัตภาพอยู่ด้วยอาหารอย่างนั้น”
อ้างอิง...พระไตรปิฎก(มจร.) เล่มที่ ๑๑ หน้า๑๐๗ , เล่มที่ ๑๕ หน้า ๒๓๘
คัมภีร์อรรถกถา อธิบายเพิ่มเติมว่า
ระยะแรกที่ยังเป็นกลละนั้น หมายความว่า สัตว์ที่เกิดใน ครรภ์มารดา อวัยวะทุกส่วนมิใช่เกิดพร้อมกันทีเดียว แท้ที่ จริงแล้วค่อยๆวิวัฒนาการขึ้นทีละน้อยตามลำดับ โดยระยะ แรกอยู่ในสภาพเป็น “ กลละ ” ก่อน
กลละ คือ น้ำใสๆ มีสีคล้ายเนยใสขนาดเท่าหยาดน้ำ มันงาซึ่งติดอยู่ที่ปลายด้ายที่ทำจากขนแกะแรกเกิด ในกลละนั้น มีเค้าโครงของกายภาพอยู่ด้วยแล้ว ๓ อย่าง
๑. กายทสกะ (โครงสร้างทางร่างกาย)
๒. วัตถุทสกะ (โครงสร้างทางสมอง)
๓. ภาวทสกะ (โครงสร้างเพศ)
โครงสร้างทั้ง ๓ นี้ปรากฏรวมอยู่แล้วในกลละ
กลละ มีลักษณะเป็นก้อนกลมใสมีขนาดเท่าหยดน้ำมัน งาซึ่งติดอยู่ที่ปลายขนแกะแรกเกิด ๑ เส้น
จากกลละมาเป็นชิ้นเนื้อ(จากน้ำใสๆมาเป็นน้ำขุ่นๆ) ครั้งเป็นกลละได้ ๗ วัน กลละนั้นก็วิวัฒนาการเป็นน้ำขุ่นข้น มีสีคล้ายน้ำล้างเนื้อ เรียกว่า “อัพพุทะ”
จากอัพพุทะมาเป็นชิ้นเนื้อ(จากน้ำขุ่นๆเป็นชิ้นเนื้อ) ครั้งเป็นอัพพุทะได้ ๗ วัน อัพพุทะเกิดการแข็งตัวกลาย เป็นชิ้นเนื้อสีแดง มีลักษณะคล้ายเนื้อแตงโมบด
จากชิ้นเนื้อมาเป็นก้อนเนื้อ ครั้นเป็นชิ้นเนื้อได้ ๗ วัน ชิ้นเนื้อนั้นก็เกิดการแข็งตัวขึ้นกลายเป็นก้อนเนื้อทรงกลม คล้ายไข่ไก่
จากก้อนเนื้อก็เป็น ๕ สาขา สัปดาห์ที่ ๕ (วันที่๒๙) ก้อนเนื้อมีปุ่มเกิดขึ้น ๕ ปุ่ม ปุ่มเหล่านั้นจะเป็นศีรษะ ๑ แขน ๒ และ ขา๒
สัปดาห์ที่ ๖ เกิดเค้าโครงตา (จักขุทสกะ) สัปดาห์ที่ ๗ เกิดเค้าโครงหู (โสตทสกะ)
สัปดาห์ที่ ๘ เกิดเค้าโครงจมูก(ฆานทสกะ) สัปดาห์ที่ ๙ เกิดเค้าโครงลิ้น (ชิวหาทสกะ)
ตั้งแต่แรกถือปฏิสนธิ จนกระทั่งถึงเวลาเกิดอวัยวะ คือ ตา หู จมูก รวมเวลาทั้งสิ้น ๙ สัปดาห์
จากสัปดาห์ที่ ๙ ไปจนถึงสัปดาห์ที่ ๔๒ องค์อวัยวะ ต่างๆ เกิดขึ้นครบ คือ ผม ขน เล็บ หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม ตับ พังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า
ในขณะที่องคาพยพต่างๆเกิดขึ้นนั้น อวัยวะปลีกย่อย ต่างๆ ของร่างกายก็เกิดขึ้นพร้อมกันด้วย
ทันทีที่จุติจิต(ตาย)เกิดขึ้น ปฏิสนธิจิตเกิดติดต่อกัน ทันทีไม่ขาดสาย เหมือนน้ำที่ไหลติดต่อกันในลำธารไม่มี อะไรมาคั่นกลาง แม้ว่าจะตายที่กรุงเทพฯแล้วไปเกิดใหม่ ที่New Yock จิตขณะจุติและปฏิสนธิก็จะเกิดดับติดต่อกัน ไม่ขาดสาย เพราะจิตเกิดดับรวดเร็ว เพียงชั่ววินาทีเดียวจิต เกิด-ดับถึงแสนโกฏิขณะ
ฉะนั้นทันทีที่จุติจิตกิดขึ้น จิตที่สืบติดต่อกันนั้นก็ต้องเป็นปฏิสนธิจิตด้วยอำนาจของกรรมเป็นตัวสั่งการ เมื่อปฏิสนธิจิตเกิดขึ้นแล้วดับไป ภวังคจิตเกิดขึ้นสืบต่อทันที ต่อไปจนถึงภวังคจลนะ จากนั้นก็ภวังคุปปัจเฉทะตัดกระแสภวังค์เดิมเพื่อรับอารมณ์ใหม่ต่อไปอีก
ตั้งแต่ปฏิสนธิเป็นต้นไป ทั้งๆที่ไม่สามารถมองเห็นหรือ ส่องกล้องดูได้ เพราะยังเป็นน้ำใสคือเป็นกลละอยู่ แต่สัตว์ นั้นก็มีจิต เจตสิก รูปอยู่พร้อมเพรียง อารมณ์ก็เกิดได้ แต่เป็น อารมณ์ที่อ่อนมาก เพราะเพิ่งจะได้ตั้งต้น พลังงานของกรรม เพิ่งเริ่มวางรากฐาน อารมณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนกับเรา หลับๆ ตื่นๆ หรือฝันไปดีบ้างร้ายบ้าง ไปตามอำนาจของกรรมที่ได้ สั่งสมมา ตื่นขึ้นก็เล่าความฝันไม่ค่อยถูก เวลานี้ผู้ใดได้ ประหารเด็กในครรภ์ก็ได้ชื่อว่าฆ่ามนุษย์แล้วโดยสมบูรณ์ เรียกว่า “ทำแท้ง”
ฉะนั้น ความเข้าใจของนักวิชาการทั่วไปโดยเฉพาะนัก วิชาการที่ได้รับความรู้มาจากฝรั่ง ชาวตะวันตกที่เข้าใจกัน ว่า “ ชิ้นเนื้อในครรภ์ที่มีอายุไม่ถึง๒-๓เดือนยังไม่มีชีวิต” เป็น ความเข้าใจที่ผิด ไม่ถูกต้อง! เพราะทันทีที่ตัวอสุจิจากพ่อ เข้าผสมกับไข่ของแม่และมีจุติวิญญาณ ชีวิตมนุษย์ก็เกิด ขึ้นทั้นที โดยไม่ต้องรอให้มีรูปร่างเหมือนอย่างที่นักวิชา การทั่วไปเข้าใจกัน
ถาม ผู้ทำแท้ง บาปมากน้อยแค่ไหน ?
ตอบ พระผู้มีพระภาคตรัสโทษที่สตรีผู้ทำแท้งจะต้อง ได้รับหลังตายไว้ว่า
ขุราธารมนุกฺกมฺม ติกฺข ทุรภิสมฺภวํ
ปตนฺติ คพฺภปาตินิโย ทุคฺคํ เวตฺตรณี นทึ.
อโยมยา สิมฺพลิโย โสฬงฺคุลิกณฺฏกา
อุภโต อภิลมฺพนฺติ ทุคฺคํ เวตฺตรณึ นทึ.
แปลว่า หญิงที่ทำแท้งต้องตกนรก ย่างเหยียบบนคมมีด
อันคมกริบที่ไม่น่ารื่นรมย์ แล้วตกไปในแม่น้ำชื่อว่าเวตตรณี
ซึ่งปีนขึ้นฝั่งได้ยาก เพราะมีต้นงิ้วที่มีหนามเป็นเหล็กห้อยย้อยปกครุมอยู่ทั้ง ๒ ฝั่ง
อ้างอิง.... พระไตรปิฎก(มจร.)เล่มที่ ๒๘ หน้า ๓๗
ฉะนั้นสังคมไทยจะต้องพิจารารณาในเรื่องนี้อย่างรอบคอบ การแก้ไขปัญหาด้วยการฆ่าไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ ดีที่สุด แต่เป็นการแก้ปัญหาด้วยการซัดทอดปัญหา หญิง หนึ่งชายหนึ่งเป็นผู้สร้างปัญหาขึ้น แต่ชีวิตน้อยๆ หนึ่งชีวิต จะต้องมารับผิดชอบกระนั้นหรือ..??????
๒. มีวิธีการไหนบ้างที่ทำให้ไม่ต้องตกนรกอีก ทั้งที่ได้เคยทำบาปอกุศลไว้ มาก ?
........ตอบ. มีซิ!...ต้องบรรลุโสดาบันให้ได้ภายในชาตินี้(1) ต้องเจริญวิปัสสสนากรรมฐานจนผ่านญาณที่ ๑๓ ไปให้ได้...
…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ หน้า ๑๘๖
๓.พระโสดาบันทำให้ไม่ตกอบาย (เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย นรก)อีกจริง หรือ? จะเป็นไปได้อย่างไร
........ตอบ. จริง ..เมื่อเจริญวิปัสสนาจนวิปัสสนาญาณขึ้นถึงญาณที่ ๑๔ โสดาปัตติมรรคจะทำหน้าที่ประหารตัวมิจฉาทิฏฐิที่นอนเนื่องอยู่ในจิตสันดาน ได้อย่างเด็ดขาดสิ้นเชิง มิจฉาทิฏฐินี่แหละที่เป็นตัวเชื้อให้เราต้องตกอบาย (คือ กำเนิดเตรัจฉาน เปรต อสุรกาย ตกนรก)อีก(1)
เมื่อเราบรรลุโสดาบันได้แล้ว ไม่ว่าในอดีตชาติหรือชาติปัจจุบัน เราได้เคย ทำบาปอกุศลไว้มากมายเพียงใดก็ตาม ก็ไม่ต้องไปชดใช้กรรมในอบายภูมิอีก ต่อไป และจะเกิดในสุคติภูมิ (โลกมนุษย์,สวรรค์) ได้อีกไม่เกิด ๗ ชาติเป็นอย่างยิ่ง สัตว์โดยทั่วไปต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน ๓๑ ภูมิ (คือ อรูปพรหม ๔ ชั้น รูปพรหม ๑๖ ชั้น เทวดา ๖ ชั้น มนุษย์ เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย และนรก(2) หาเบื้องต้นและที่สุดไม่พบ ต้องตกอบายทุกข์ทรมานในนรกอยู่เป็นอาจิณ เหมือนบ้านเก่าทีต้องแวะเวียนไปอยู่เสมอ แต่ถ้าเราสามารถบรรลุโสดาบันได้ภายในชาตินี้ ก็ไม่ต้องตกอบายอีก จะไปเกิดในสุคติภูมิอีกไม่เกิน ๗ ชาติแล้วบรรลุอรหันต์ เข้าถึงความดับภพชาติโดยสิ้นเชิง ไม่เกิดใหม่อีกต่อไป
เมื่อไม่เกิดอีกก็ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย ไม่ต้องตกนรก, ตกอบาย และไม่ต้องเป็นทุกข์อีกแล้ว
…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ หน้า ๙๗
2. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ หน้า ๖๗
๔. ปัจจุบันนี้ ยังมีผู้สอนวิธีปฏิบัติให้บรรลุโสดาบันอยู่อีกหรือไม่?
........ตอบ. เรื่องนี้สามารถสอบถามได้จากท่านผู้ผ่านการศึกษาพระไตรปิฎก และปฏิบัติวิปัสสนาอย่างเข็มข้นต่อเนื่องมาแล้วเป็นระยะเวลา ๓ เดือนเป็น อย่างน้อย ผู้เขียนเองถึงแม้จะไม่ช่ำชองปริยัติและปฏิบัติมากมายนัก แต่ก็พอ ให้ความมั่นใจได้ว่า ผู้ที่สามารถสอนวิปัสสนากรรมฐานให้บรรลุโสดาบันยังมีอยู่ จริงในปัจจุบัน ซึ่งมีหลักและวิธีการปฏิบัติที่สามารถสอบสวนเปรียบเทียบได้ กับหลักการที่ปรากฏในคัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา หรือถ้าจะให้มั่นใจยิ่งขึ้น ก็ลองมาปฏิบัติดูก่อนสัก ๑๐ วัน แล้วขอฟังลำดับญาณ ก็จะรู้ว่ามีวิธีการปฏิบัติ ในแต่ละขั้นตอนเป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งการปฏิบัติก็มิได้หนักหนาสาหัสสากัณอย่างที่คิด คือ พักผ่อนประมาณ ๗ ชั่วโมง เวลาที่เหลือนั่งสมาธิเดินจงกรมครั้งละ ๑ ชั่วโมงสลับกัน ปฏิบัติติตต่อกันอย่างถูกหลักสติปัฏฐาน ๔ ประมาณ ๓-๔ เดือนก็จะรู้ได้เองว่า ตนเองบรรลุโสดาบันแล้วหรือยังโดยไม่ต้องเชื่อต่อใครทั้งสิ้น (..แม้แต่พระอาจารย์ผู้สอน) ให้ตนเองตัดสินสภาวะจิตของตนเอง(1)
…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๙ หน้า ๒๗๔
๕. บรรลุโสดาบัน เกิดได้อีกเพียง ๗ ชาติ ยังน้อยไปยังอยากเกิดอีก หลายๆ ชาติ
.........ตอบ ต้องการเกิดมากกว่านั้น ก็ไม่อาจปฏิเสธการตกนรกได้ ให้เลือกเอา !
นรกเป็นเช่นไร? ..น่ากลัวจริงหรือ?
...พอเป็นตัวอย่างจากคัมภีร์พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๘ หน้าที่ ๕๒
.....พวกคนฆ่าแกะ ฆ่าสุกร จับปลา ดักสัตว์ พวกโจร พวกคนฆ่าวัว พวกนายพรานและพวกที่กล่าวอ้างโทษว่าเป็นคุณ พวกเขาจะถูกนายนิรยบาลทั้งหลายเข่นฆ่าด้วยหอกด้วยค้อนเหล็ก ด้วยดาบ ด้วยลูกศรและศีรษะจะปักดิ่งลงไปยังแม่น้ำกรด
..........ส่วนคนผู้ตัดสินคดีไม่เป็นธรรมจะถูกพวกนายนิรยบาลทุบตีด้วยค้อน เหล็กทุกเย็นทุกเช้าต่อแต่นั้นจะต้องกินอาเจียนที่สัตว์นรกเหล่าอื่นคายออก ที่มีอัตภาพลำบากทุกเมื่อฝูงกา ฝูงสุนัขจิ้งจอก ฝูงแร้งและฝูงกาป่าปากเหล็กก็พากันรุมจิกกัดกินสัตว์นรกผู้กระทำกรรมหยาบช้า ซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่
.........หญิงที่รีดลูกทั้งหลายจะต้องย่างเหยียบนรกบนคมมีดโกนอันคมกริบที่ ไม่น่ารื่นรมย์ แล้วตกไปยังแม่น้ำเวตตรณีซึ่งข้ามไปได้ยาก
.........ต้นงิ้วทั้งหลายล้วนแต่เป็นเหล็ก มีหนามยาว ๑๖ องคุลีห้อยย้อยปกคลุมแม่น้ำเวตตรณีซึ่งข้ามไปได้ยากทั้ง ๒ ฝั่ง
.........สัตว์นรกเหล่านั้นมีเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นไปเบื้องบนหนึ่งโยชน์มีกาย เร่าร้อนด้วยไฟที่เกิดเองยืนอยู่เหมือนกองไฟที่ตั้งอยู่ในที่ไกล
..........หญิงผู้ประพฤตินอกใจสามีก็ดีชายผู้คบชู้กับภรรยาคนอื่นก็ดี พวกเขาเหล่านั้นต้องตกอยู่ในนรกอันเร่าร้อนมีหนามแหลมคม
..........สัตว์นรกเหล่านั้นถูกอาวุธทิ่มแทงก็กลิ้งกลับเอาศีรษะลงเบื้อง ล่าง ตกลงไปเป็นจำนวนมากถูกหลาวเหล็กทิ่มแทงร่างกายจนนอนตื่นอยู่ตลอดกาลอันยาว นาน
..........ต่อแต่นั้น เมื่อราตรีสว่างแล้ว สัตว์นรกทั้งหลายก็ถูกนายนิรยบาลซัดเข้าไปยังโลหกุมภีอันใหญ่อุปมาดังภูเขา มีน้ำร้อนอันเปรียบได้กับไฟ
๖.ข้าพเจ้ามีบารมีไม่ถึงปฏิบัติคงไม่บรรลุหรอก ปฏิบัติแล้วไม่บรรลุจะเสีย เวลาเปล่า?
........ตอบ. คุณเอาอะไรมาตัดสินว่า ตนเองมีบารมีถึงหรือไม่ถึง จากประสบ การณ์ที่ได้สัมผัสกับผู้ปฏิบัติหลาย ๆ ท่าน ซึ่งคาดว่าได้บรรลุธรรมขั้นต้นแล้ว บางท่านฐานะทางบ้านไม่ดีนัก (..เพราะชาติก่อนมิได้ทำบุญให้ทานเอาไว้ แม้แต่สมัยพระพุทธเจ้าก็ยังเคยมียาจกเข็ญใจคนหนึ่ง ชื่อสุปพุทธะได้แอบฟัง ธรรมเพียงกัณฑ์เดียวสามารถบรรลุโสดาบันได้(1) ) ผู้ปฏิบัติบางคนป่วยหนักจน ใกล้จะตายแล้ว แสดงว่าชาติก่อนเคยทำผิดศีลข้อ ๑ ไว้มาก เพื่อนของข้าพเจ้า บางท่านเรียนไม่เก่งเลย ผู้ปฏิบัติบางคนอ่านหนังสือไม่ออกเสียด้วยซ้ำ แต่ทุกท่านทุกชนชั้นก็สามารถปฏิบัติจนเกิดดวงตาเห็นธรรมได้ภายในระยะเวลา เพียง ๓ -๔ เดือนเท่านั้น
..เรื่องบุญบารมีนี้ ผู้เขียนมีความคิดว่า ถ้าบุคคลผู้นั้นตัดสินใจได้ว่า “ฉันจะปฏิบัติวิปัสสนาแบบเอาชีวิตเข้าแลกให้ครบระยะเวลา ๓ เดือน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ภายใน ๓ เดือนนี้จะไม่ออกเด็ดขาด ไม่ว่าลูกจะตาย แม่จะเสียชีวิต หรือบ้านถูกไฟใหม้ ฉันก็จะไม่เลิกจากการปฏิบัติเด็ดขาดจนกว่าจะครบ ๓ เดือน” ถ้าหากผู้นั้นตัดสินใจเด็ดขาดได้เช่นนี้ ก็เท่ากับว่าเขามีบารมีพร้อมบริบูรณ์ที่จะบรรลุธรรมแล้ว บุญบารมีในการบรรลุธรรมมิได้ขึ้นอยู่กับฐานะหรือความรู้ แต่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว ยอมเอาชีวิตเข้าแลก และความมุ่งมั่นต่อการปฏิบัติมากกว่า
..การตัดสินใจที่จะลงมือปฏิบัติวิปัสสนาเป็นระยะเวลา ๓ เดือนเต็มนั้น มิใช่เรื่องยากเลยถ้าเรารู้จักคิดพิจารณาให้ถี่ถ้วนว่า “ การที่ต้องตกนรก เกิดเป็นผี เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานอีกนับล้านนับโกฎิปี(2) กับการยอมสละเวลา เล็กน้อย เพียงแค่ ๓-๔ เดือน เพื่อปฏิบัติวิปัสสนาให้บรรลุถึงโสดาปัตติมรรคญาณ ปิดประตูอบายเสียให้สนิท เราจะเลือกเอาอย่างไหน?”
…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1.ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ หน้า ๒๕๖
2.ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ หน้า ๖๕๘
๗. โสดาบันคืออะไร? มีความสำคัญอย่างไร?
..ตอบ. โสดาบัน แปลว่า เข้าถึงกระแสที่จะไหลไปสู่ความไม่เกิดอีกภายใน ๗ ชาติเป็นอย่างยิ่ง(1) (เมื่อไม่เกิดอีกก็ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย และไม่ ต้องเป็นทุกข์อีกแล้ว) เป็นมรรคขั้นต้นของมรรคทั้ง ๔ ( โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตตมรรค) ที่เป็นเป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา เป็นเป้าหมายสำคัญที่สัตว์ทั้งมวล ผู้รักสุขเกลียดทุกข์และต้องการ สุขแท้สุขถาวร ควร/ต้องไปให้ถึงให้ได้ภายในชาตินี้ ด้วยการเจริญวิปัสสนากรรมฐานให้วิปัสสนาญาณเกิดไปตามลำดับจนครบ ๑๖ ขั้น ก็จะสำเร็จเป็นพระโสดาบันโดยสมบูรณ์(2)
…อ้างอิง พระไตรปิฎกภาษาไทย แปลโดยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
1. ดูรายละเอียดในพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ หน้า ๑๔๑
2. ดูรายละเอียดใน คัมภีร์อรรถกถา สังยุตนิกาย (บาลี) เล่มที่ ๒ หน้า ๑๔๓
ความคิดเห็น