เหลี่ยมรักเสน่ห์ร้าย

ลำดับตอนที่ #24 : ศึกชิงกุ้งนาง(2)

“ วันนี้พี่จะประกาศให้คนทั้งตำบลได้รับรู้ว่า พี่เป้คนนี้รักกุ้งนาง  รักกุ้งนางคนเดียว”

ถึงจะไม่พอใจที่ยัยของแปลกของเขากำลังถูกนักเลงภูธรขอเป็นแฟน แต่ก็อดกระทบกระเทียบให้เป็นเรื่องน่าขำไม่ได้

“เซียมซีวัดนี้ช่างแม่นจริงด้วย ฉันละนับถือหลวงพ่อจ่อยให้ตายซิ”ประโยคนั้นยิ่งทำให้หญิงสาวต้องกัดฟันกรอด

            “มองฉันทำไมก็ไอ้เซียมซีที่เธอได้มามันบอกว่าจะได้เนื้อคู่ อะไรมันจะแม่นขนาดนั้นวุ้ย”

            กุ้งนางหน้าง้ำกำหมัดแน่นอยากจะซัดหน้าของปลัดหนุ่มที่กวนจนเส้นประสาทเกือบขาดผึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่งก็อยากฆ่าให้ตาย โทษฐานที่ทำให้อายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

            “ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกเลยหรือ แบบนี้พี่ถือว่ากุ้งนางยอมเป็นแฟนพี่แล้วนะ” 

            ความโง่ทึ่มที่มีมาแต่เกิดของทำให้ดูไม่ออกว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังจะกลายเป็นระเบิดทำลายล้าง เป้จึงแสดงความเป็นเจ้าของโดยการคว้าหมับที่ข้อมือหญิงสาว หันไปยิ้มเย้ยคนที่หล่อกว่าตนไม่รู้กี่เท่า

            “ส่วนเอ็งคงจะเข้าใจแล้ว ขอเตือนทีหน้าทีหลังอย่าได้มาเกาะแกะน้องกุ้งนางของข้าอีก”

            นักเลงเจ้าถิ่นเตือนด้วยความหวังดี ออกแรงฉุดหญิงสาวให้เดินตาม แต่กุ้งนางกลับแข็งขืนมองมือหยาบที่กุมข้อมือตนอย่างสุดแค้น

            “มันจะมากไปแล้ว”น้ำเสียงนั้นเกรี้ยวกราด ถ้าไม่ติดว่าวันนี้ใส่กระโปรงแม่จะโดดถีบกระเด็นไปแล้ว

            เมื่อเห็นว่ากุ้งนางไม่ได้มีที่ท่าจะเออออไปกับอีกฝ่าย ธนาก็บอกตัวเองว่าไม่ควรยืนเฉย“ผู้หญิงเขาไม่เต็มใจ ทำไมต้องใช้กำลังบังคับกันด้วย”

            “ไอ้หน้าอ่อน เลิกยุ่งกับแฟนกู ไปกุ้งนาง”มาเฟียเสื้อวินออกคำสั่ง แต่ยิ่งทำให้หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวคลื่นเหียนมากขึ้น

            คำว่า ‘แฟน’ แสนระคายหูถ้าไม่ติดว่าถูกสั่งห้ามไม้ให้ก่อเรื่องและยังในช่วงถูกทำทัณฑ์บน  แม่จะจัดให้หนักกว่าครั้งไหนเชียว 

กุ้งนางกำลังคิดหาทางจัดการกับเป้แต่เมื่อเห็นธนาโดดเข้าขวางแววตาของหญิงสาวก็เป็นประกาย

‘เรื่องอะไรจะต้องออกแรงเอง มีตัวช่วยอยู่ทั้งคน’

รู้วิธีจัดการกับเหล่ามาเฟียเสื้อวิน โดยที่ตัวเองไม่ต้องเหนื่อย อีกทั้งยังเป็นการสมนาคุณปลัดเรื่องที่กวนประสาทไปในตัวด้วย เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสอง 

            “ฉันไม่ไป ช่วยฉันด้วยนะคะ”จริตของหญิงสาวทำให้น้ำเสียงสั่น สะพัดแขนพ้นจากเป้ได้ก็วิ่งหลบหลังของปลัดหนุ่มราวกับต้องการที่พึ่ง 

            ความเป็นสุภาพบุรุษหรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทำให้ธนาอยากจะแหย่มือเข้าไปช่วยหญิงสาวทันที

“ผู้หญิงเขายังไม่ได้พูดอะไรสักคำอย่ามาโมเมดีกว่า”

ธนาจ้องหน้าคิดไม่ถึงจะต้องมีเรื่องกับมาเฟียภูธรเพราะผู้หญิงในวัดแบบนี้

“คงอยากมีเรื่อง รู้เปล่าข้าเป็นลูกใคร”ความโง่ที่ฝังอยู่ในดีเอ็นเอถือดีว่าเป็นลูกกำนัน คิดว่าใหญ่กว่าคนอื่นเสียเต็มประดาทำให้เป้กร่างออกไป

ปลัดเหลือบขึ้นมองฟ้าอย่างเหนื่อยใจ เข้าใจแล้วว่าทำไมกุ้งนางถึงไม่ยอมรับรักเจ้านี้  เอาว่ะ! ขอเตะนักเลงปัญญาอ่อนสักวันเถอะ

“พ่อตัวเองยังจำไม่ได้ แล้วฉันเป็นอื่นคงไม่มีปัญญาบอกนายได้หรอก”

“คงอยากเจ็บตัวพวกเอ็งจัดการมันซะ”ลูกกะเบ๊ทั้งสองย่างสามขุมไปที่ปลัด

“เจ็บก็เจ็บสิเรื่องอะไรจะกลัว”

กลายเป็นเสียงของกุ้งนางตะโกนกลับน้ำเสียงนั้นแสนท้าทาย แค่สามต่อหนึ่งปลัดตัวเท่าหมีคงไม่ถึงกับคลานกลับบ้านหรอกนะ

หญิงสาวโผหน้าออกมาแลบลิ้นให้เป้ ส่วนคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเหล่ตามองอย่างนึกเคือง ‘ใช่สิ! คนเจ็บมันเป็นฉัน’

ยังไม่ทันไรธนาก็เกือบหัวทิ่มเมื่อคนที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังผลักเขาเต็มแรง ร่างสูงใหญ่ถลามายืนในวงล้อมของนักเลงทันที ความที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้ถูกหมัดของเป้สอยที่มุมปากอย่างจังจนหน้าหงาย

ตัวต้นเหตุถึงกับร้องอุ๊ย! ทำท่าหวาดเสียวยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกั้นเสียงหัวเราะของตัวเอง เห็นประกายซุกซนของกุ้งนาง ธนาถึงรู้ว่าหลงกลเธอเข้าให้แล้ว