คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Charpter2: บ้านใหม่ของผม
"พี่เเจบอม" ผมเอ่ยชื่อพี่ชายที่ยืนอยู่ด้านหลัง
พี่ชายสุดหล่อสัญชาติเกาหลีที่ต่อจากนี้ไป เขาจะกลายมาเป็นพี่ชายที่ดูแลและปกป้องตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่ที่นี่
ผมมั่นใจ!!!!!
"^_____^" พี่เเจบอมส่งยิ้มให้ผมจนเห็นครบทุกซีกในปาก พี่เเจบอมเป็นลูกของเพื่อนเเม่ผมเองครับ
พี่เเจบอมเป็นคนขี้เเกล้ง เเต่ก็ใจดีกับผมมากกกกก อีกอย่างคือพี่เเกเป็นคนที่เสียงดังที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้
"เป็นไงบ้างเด็กน้อย
เดินทางเหนื่อยมั้ย"พี่แจบอมถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความห่วงใยแบบสุดๆ ผมก็พึ่งได้ฟังก็วันนี้แหละ ฮ่าๆๆๆๆ
"นิดหน่อยฮะ" ผมตอบไปตามความจริง
ผมไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมายหรอก เกาหลีกับไทยไม่ได้ไกลแบบคนละขั้วโลก
อีกอย่างผมก็ยังเด็กด้วยไง ร่างกายผมเลยแบบกระปรี้กระเปร่ามากๆเลยหล่ะ
ไม่ได้รู้สึกเพลียอะไรมาก
"กลับบ้านกันดีกว่า
เเม่พี่อยากเจอเราจะเเย่อยู่เเล้วเนี่ย" พี่แจบอมเดินนำผมไปที่รถที่พี่เขาน่าจะขับมารับผม สวยใช้ได้เลยเลยหล่ะครับ เห็นรถพี่เขาเเล้วมันทำให้ผมอยากจะฝัน ฝันว่าถ้าโตขึ้น มีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำเมื่อไหร่ ผมจะซื้อรถให้ตัวเองสักคันให้ได้
20 นาที
"สวัสดีคร้าบบบบบ" ผมสวัสดีเเบบไทยเเล้วก็ยิ้มสยามส่งให้ผู้หญิงท่าทางใจดี
ที่จะกลายมาเป็นเเม่ผมในอนาคต เเม่คนใหม่ของผมสวยมากเลยครับไม่อยากจะอวด
"สวัสดีลูก เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ย" เเม่พี่เเจบอมเข้ามากอด มาหอมผมอย่างรักใคร่ ท่านทำเเบบนี้เสมอเวลาเจอผม
ถามว่าชินมั้ย ก็ชินนะ มีผู้ใหญ่หลายๆคนชอบมากอดมาหอมผมเเบบนี้บ่อยๆ
"เเจบอมรีบๆเอาของน้องขึ้นห้องเร็วหล่ะ
เเล้วตามมากินข้าวด้วย" แม่หันไปบอกพี่แจบอมที่พึ่งก้าวพ้นประตูบ้านเพียงนิดเดียว
"ครับเเม่" พี่เเจบอมเบะปากใส่ผมนิดหน่อยก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองพร้อมกับสัมภาระของผม ส่วนผมก็เดินตามเเม่พี่เเจบอมเข้ามาในครัว
โอ้โห อลังการงานสร้างยิ่งกว่าทางช้างเผือก
อาหารบนโต๊ะ เยอะเเบบเยอะมาก
ถ้าเป็นคนอื่นคงต้องเก็บไว้กินเป็นอาทิตย์ เเต่สำหรับบ้านอิม เเละกันต์พิมุกต์
คนนี้ มื้อเดียวก็พอครับ
"เเบมเเบม
มานั่งข้างเเม่สิลูก" แม่กวักมือเรียกผมและตบลงที่เก้าอี้ข้างตัว ผมกำลังจะเดินไปนั่งแต่ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมาซะก่อน
"เเม่ฮะ นั้นมันที่ผมนะ" พี่แจบอมพูดขึ้นมาและมองไปที่เก้าอี้ตัวนั้น
ผมเลยไม่กล้าที่จะเข้าไปนั่งที่ตรงนั้น
“ที่ของแกแล้วยังไง เเกจะทำไมห้ะ? ฉันจะให้เเบมนั่งนี้ ฉันไม่ไล่เเกลงไปนั่งพื้นก็ดีเท่าไหร่เเล้ว" แม่พูดกับพี่แจบอมอย่างเอาเรื่อง
ผมเลยยิ่งไม่กล้าเดินไปนั่งเข้าไปอีก
"พอเถอะครับคุณนายอิม
กระผมยอมนั่งตรงนี้ก็ได้ครับ ชิส์" พี่แจบอมพูดอย่างจำยอม
หันมามองผมด้วยหางตานิดๆ แล้วก็ยอมนั่งที่เก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่
ผมเลยเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ที่เคยเป็นเก้าอี้ของพี่เขา
"อย่ามาเบะปากใส่น้องนะ
เเจบอม" แม่ยกมือชี้นิ้วใส่หน้าพี่แจบอมที่เบะปากใส่ผม ทำเอาพี่เหวอไปเลย
"เเม่อ่ะ"
พี่แจบอมบ่นอะไรไม่รู้อยู่คนเดียวแล้วเหลือบมองผมเป็นระยะๆ แต่เหมือนแม่จะดึงความสนใจจากพี่ให้ผมหันไปมองจนได้
"เเบมเเบมกินเลยลูกไม่ต้องไปสนใจมัน"
"ใช่สิ
มีลูกใหม่เเล้วนิ เเจบอมมันก็เเค่หมาหัวเน่า" พี่แจบอมพูดด้วยเสียงที่บ่งบอกเขาเริ่มน้อยใจแล้ว
ผมว่าถ้าแม่ยังดูแลผมแบบนี้พี่จะต้องงอนแม่แล้วมาลงที่ผมแน่ๆ
.
"หัวเเกก็ไม่ล้านนะเเจบอม
ทำไมขี้งอนจังห้ะ?" แม่ตักซุปมาให้ผมแล้วหันไปแขวะพี่แจบอมที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆอีก
"เเม่ว่าผมอีกเเล้วอ่ะ"
ถึงปากจะพูดเหมือนว่างอนแม่ แต่พี่ก็ตักกับข้าวเข้าปากไม่หยุดอยู่ดี
"พอเถอะครับ เเบมเเบมขอนะ"ผมขึ้นมาเพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนต้องมาตีกันเพราะผม
ไม่อยากรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกลายเป็นตัวปัญหาของบ้าน
สงครามสองเเม่ลูกเลยสงบลง
เเต่ก็ไม่นานหรอกครับ เขาก็แขวะ ก็แซะกันต่อ จนผมคิดว่าน่จะเป็นเรื่องปกติของบ้านนี้แหละมั้งครับ
ออดดดดด
"เเจบอมไปเปิดประตูสิ" แม่เงยหน้าขึ้นมาแล้วหันไปบอกพี่แจบอมที่มีน่องไก่น่องใหญ่อยู่ในมือ
"ผมยังเเทะไก่ไม่หมดเลยอ่ะ"
พี่แจบอมชูไก่ในมือให้แม่ดู แล้วกัดโชว์
"เเล้วเเกจะให้ฉันไปเปิดรึไง
เห็นมั้ยฉันเเกะปูให้น้องอยู่เนี่ย" แม่หันไปบอกพี่แจบอมเสียงดัง พี่แจบอมเลยหันมามองหน้าผม
และพูดอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว
"เอ่อ...เดี๋ยวผมไปเปิดให้ดีกว่า"
ผมว่านี่คงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เพื่อไม่ให้พี่แจบอมเขม่นผมมากไปกว่านี้
ผมลุกไปเปิดเองจะดีกว่า
"ไม่ต้อง/ไม่ต้อง"
ทั้งคู่พูดขึ้นมาพร้อมกันเสียงดังจนผมสะดุ้ง
"เเกไปเปิด เเจบอม!" แม่หันไปสั่งพี่แจบอมเสียงดัง
"ไม่!"
.
ออดดด ออดดดด
ผมเลยลุกไปเปิดเองเลยครับ
ผมกลัวว่าคนข้างนอกได้โดนยุงหามก่อนเข้าบ้านเเน่ๆถ้ารอพี่เเจบอมหรือเเม่ไปเปิดนะ
"มาหาใครครับ"
ผมเอ่ยถามพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าปะตู เขาดูงงๆที่เห็นหน้าผม ก่อนจะปรับสีหน้าและส่งยิ้มให้แทน
"นี่ใช่บ้านอิมเเจบอมรึเปล่าครับ" เขาถามผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
จะบอกว่าพี่เขาหล่อก็ได้นะ จะบอกว่าน่ารักก็ได้ ผมว่าพี่เขาเป็นคนที่มีทั้งสองอย่างในคนๆเดียวอ่ะ
เห็นแล้วอิจฉาชะมัด
"ใช่ครับ"
ผมตอบออกไปแล้วส่งยิ้มให้ ในเมื่อพี่เขารู้จักชื่อพี่แจบอม
พี่เขาอาจจะเป็นญาติหรือเพื่อนของพี่แจบอมก็ได้
"อ่า
พี่นึกว่ามาผิดบ้าน" พี่เขายิ้มอีกเเล้วครับ เวลาที่พี่เขายิ่งยิ้มยิ่งน่ารักเข้าไปอีก ผมปลื้มเขาอ่ะครับ ทำไงดี
"เชิญข้างไหนก่อนครับ" ผมหลีกทางแล้วผายมือเชิญให้พี่เขาเข้ามาในบ้านตามมารยาทที่ถูกเเม่สั่งสอนมาเป็นอย่างดี คิกๆ
"จ้ะ" พี่ผู้ชายยิ้มหวานตอบรับผมแล้วเดินตามผมเข้ามาในบ้าน
พี่เขาโคตรน่ารักเลยฮะ ถ้าผมเป็นผู้หญิง ผมคงตามกรี๊ดพี่เขาเเน่ๆ
"เเบมเเบมใครมานะ" พี่แจบอมวางไก่ในมือลงแล้วเอ่ยถามผม
เมื่อเห็นผมเดินกลับมานั่งที่เรียบร้อย
"ฉันเอง"
"อ้าว"พี่เขาโผล่หน้าเข้ามาแล้วส่งยิ้มให้ทั้งแม่และพี่แจบอม พี่แจบอมดูตกใจนิดๆที่เห็นพี่เขา
Rewrite: 9/4/2559
ความคิดเห็น