คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : chapter 44
เรากลับมาบ้าน
ทันอาหารเย็นพอดี ผมกับเเบมล้างมือเเละเดินไปที่สวนหลังบ้าน
เเบมเเบมยื่นกล่องขนมครกสามกล่องให้กับทุกคนในบ้าน เเล้วนั่งทานข้าวข้างๆผม
"เป็นไงบ้างมาร์ค สนุกมั้ย"ม๊าเเบมถามผม
เเล้วตักกุ้งเเช่น้ำปลาใส่จานให้ผมอีก
"สนุกดีครับ"
"พรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวกันทั้งบ้าน พี่จองที่พักไว้หมดเเล้ว
เราสองคนก็เตรียมกระเป๋าด้วยนะ" เเบมเเบมดูจะดีใจกว่าผมซะอีก ถามนู้น
ถามนี่เกี่ยวกับสถานที่ยกใหญ่
"พี่มาร์ค พรุ่งนี้เเบมใส่ชุดไหนดี"
เเบมเเบมเปิดตู้เสื้อผ้ามาสักพักเเล้วหล่ะครับ
เเต่ก็ยังเลือกชุดใส่ไปเที่ยวพรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ดี
"ตัวนั้นคอกว้างไปมั้ยเเบม" เเบมเเบมหยิบเสื้อสีเทาคอวีออกมาจากในตู้
เเล้วยืนมองอยู่นาน พอผมพูดเเบบนั้น เเบมก็หันมาส่งยิ้มให้
"ก็อยากโชว์ มีไรป่ะ"
"หวง ห้ามใส่ เก็บไปเลย"
"เมืองไทยมันร้อนนะพี่มาร์ค จะใส่เสื้อผ้ารัดกุมทำไม"
"ไม่ ก็คือไม่สิเเบม"
"ชิ ทีตัวเองใส่เสื้อสีขาวเเบมยังไม่ว่าไรเลย"
"มันไม่เหมือนกัน"
"ไม่เหมือนกันยังไง เเบมก็ผู็ชายเหมือนกัน"
"ทำไมชอบเถียง"
"เเล้วทำไมชอบห้าม"
"เมื่อวานยังไม่เข็ดใช่มั้ย"
"........"
เเบมเเบมเงียบทันทีเมื่อนึกถึงเมื่อวาน ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ
ผมก็เเค่ปล้ำจูบเเบมเท่านั้นเอง เเต่ไม่ได้ล่วงเกินอะไรที่ต่ำกว่าหน้านะ
ถ้าต่ำกว่านั้น ไม่ว่าเเบม หรือตัวผมเองก็คงห้ามไม่อยู่
ห้องน้ำก็เอาไม่อยู่หรอกครับตอนนั้น
"ก็ได้ๆ งั้นเป็นเชิ้ตสีขาวตัวนี้ได้มั้ย" เเบมหยิบเชิ้ตขาวเเขนยาว
ปกเป็นสีดำออกมา
"โอเค สกินนี่ตัวนั้นสวยดีเเบม" ผมชี้ไปที่สกินนี่ที่เเขวนอยู่เเล้วเดินไปหยิบมา
เเบมเเบมหยิบไปลองเเล้วออกมายืนมองกระจก หมุนไปหมุนมา ทำท่านู้น นี้ไปเรื่อย
"มันโอเคใช่ป่ะพี่มาร์ค"
"มากๆเลยหล่ะเเบม"
"งั้นพรุ่งนี้เเบมใส่ชุดนี้นะ ไปเปลี่ยนก่อน" เเบมหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมเลยหยิบโน๊ตบุ๊คของเเบมเเบมมาหาอะไรดู
"ดูไรอ่ะ" เเบมเเบมกระโดดลงมาที่เตียง เเล้วชะโงกมาดูที่หน้าจอ
หัวเล็กๆบังผมซะเต็มจอ กลิ่นยาสระผมอ่อนลอยเข้าจมูกพอดิบพอดี
ผมเลยก้มลงไปจูบกุมผมนุ่มเบาๆ
"อ๊ากก ทำไรเนี่ย" เเบมเเบมเอาหัวที่บังจออกทันที
เอามือจับบริเวณที่ผมจูบ ถูไปถูมาจนผมยุ่งเหยิงไปหมด
"มานี่มา หัวยุ่งเเล้วเเบมเอ๊ย" ผมลูบผมให้เขาเบาๆ จัดให้เป็นทรง
เเบมเเบมขยับหมอนมานั่งข้างๆ ผมเลยเอียงจอไปทางเขาให้ดูด้วยกัน
"พี่มาร์คไม่ขำเลยหรอ เเบมว่าโคตรตลกเลยนะ" เรื่องเเรกที่เราดูจบไป
เเบมหัวเราะเหมือนกับคนไม่ได้หัวเราะทั้งมาชีวิต ผมต้องหันไปมองอยู่หลายรอบ กลัวจะขาดใจตายซะก่อน
จริงๆหนังมันก็ตลกนะ
เเต่ที่ผมไม่ขำเพราะมัวเเต่เป็นห่วงคนข้างๆเนี่ยเเหละ คนอะไรจะเส้นตื้นขนาดนี้
"ดูอีกเรื่องสิ"
"ไม่เเล้ว ดึกเเล้ว"
"โถ่ พี่มาร์คอ่ะ ใจร้าย" ผมบิดจมูกคนขี้งอนเบาๆ เเล้วพับหน้าจอเก็บ
"มานอนได้เเล้วเเบมเเบม" เเบมเเบมวางหมอนให้เรียบร้อย
เเล้วหันหลังให้ผม ใช้ผ้าห่มคลุมตัว จนผมไม่เห็นหน้าเขา
"เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก"
"ไม่ต้องมาสนใจเลย ปิดไฟสิ จะได้นอน"
"จะนอนยังไงเล่า เเบมเอาผ้าห่มไปหมดพี่จะห่มอะไร" เเบมเเบมยังคงเงียบ
ไม่ตอบอะไร ผมลุกจากเตียงอีกรอบไปปิดไฟ เเล้วดึงก้อนผ้าห่มเข้ามากอด
"ไม่ได้ห่มผ้าก็ไม่เป็นไร เเค่กอดคนๆนี้พี่ก็อุ่นเเล้วเนอะ"
ผมก้มลงจูบเเก้มอีกคนผ่านผ้าห่มเเรงๆ เเล้วหลับตาลง
"ฝันดีครับเเฝด"
Bambam Part
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะรู้สึกเเปลกๆบริเวณคอ
พอลืมตาขึ้นมามองก็เห็นจมูกโด่งของคนที่นอนกอดผมทั้งคืน กำลังสูดดมความหอมอย่างเมามันส์
"ไอ้พี่มาร์คคคคคค ทำบ้าอะไรเนี่ย!!!"
"อ้าว ตื่นเเล้วหรอ เรียกตั้งนานไม่เห็นจะตื่น"
"โกหก!!!" ผมรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ตื่นยากอะไรมากมายหรอ
เเค่เขย่าตัวผมก็ตื่นเเล้ว เเต่พี่มาร์คเเม่งขี้หื่นไง ใครจะไปเชื่อลง
เขาต้องคิดไว้อยู่เเล้วหล่ะ
ถ้าเกิดผมตื่นมาเเล้วเห็นเขาทำไรเเบบนี้ เขาจะต้องหาข้ออ้างมาเเก้ตัว แล้วมันก็เป็นข้อแก้ตัวที่ตลกสิ้นดี
"อย่าเสียงดังตอนเช้าสิ เดี๋ยวเจ็บคอหรอก"
พี่มาร์คดึงผมเข้ามากอดจนเเน่น เเละลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ
กางเกงนอนขาสั้นที่เขาใส่มันเลิกขึ้นมา จนผมต้องหันหน้าหนี
"คิดหื่นอะไรเเต่เช้า เเบมเเบม" เขาถามเเละยิ้มกรุมกริม ก่อนจะก้มตัว
เเละขยับหน้าเข้ามาใกล้
"คิดอะไรเล่า!! วันหลังอย่าใส่กลางเกงตัวนี้อีกนะ "
"ทำไมอ่ะ นี่พึ่งใส่ครั้งเเรกเลยนะ กะจะโชว์ให้เเบมดูคนเดียว"
"ทุเรศ ลุกไปอาบน้ำเลยพี่มาร์ค เเบมจะไปอาบห้องเเม่"
ผมลุกขึ้นจากเตียงนอนเเล้วกำลังจะเดินออกไป เเต่มีลูกลิงมากอดเอวไว้ซะเเน่นเชียว
"ไปอาบด้วยกันดีกว่า"
"ไม่! ปล่อยเลย อย่ามาทะลึ่งเเต่เช้านะ ปล่อยเเบมเเบมจะไปอาบน้ำ"
"ม่ายยยยยย ไปอาบด้วยกัน" พี่มาร์คเอาถูไถท้องผมไปมา
เเอบกัดที่พุงผมอีก
"เจ็บนะ" ผมดันหน้าเขาออกจากท้องตัวเอง เเล้วดีดหน้าผากเขาเบาๆ
"ไปอาบน้ำด้วยกันน้าาา"
"ไม่ต้องมาอ้อนเลยพี่มาร์ค เเบมจะไปอาบห้องม๊า ปล่อยเเบมด้วย"
"เชอะ!" ทำมาเป็นสะบัดสะบิ้ง ทำตัวไม่นึกถึงกล้ามตัวเองเลย
ผมยืนขำท่าทางงอนๆของเขาเเล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าจะไปอาบน้ำบ้าง
"จับได้เเล้ว"
"เฮ้ยยยยย" พี่มาร์คพุ่งมารวบตัวผมตอนไหนไม่รู้ เเล้วยกตัวผมพาดบ่า
ยกมาวางไว้ที่ชักโครกเเล้วล็อกประตู้ห้องน้ำ
"หลบไปเเบมจะออก" ผมวิ่งไปทางไหนพี่มาร์คก็จับไว้ได้อยู่ดี
"พี่มาร์คคค เเบมเหนื่อยเเล้วนะเว้ย นี่ไม่ใช่หนังเเขกนะ
วิ่งหลบกันไปมาเเบบนี้"
"จะเเปดโมงเเล้วอาบน้ำกันเถอะเเบม"
"มะ...."
ซ่าาาาาาา
เเม่งเอ๊ยยยยย
เปียกหมดสิครับคราวนี้ ก็พี่มาร์คเเม่งเล่นเปิดน้ำจับฝักบัวเเล้วหันมาทางผม
น้ำนี่ไหลตั้งเเต่หัวลงไปที่เท้าเลยครับ
"ทีนี้ก็อาบได้เเล้ว มาอาบน้ำกัน"
"ไม่! อยากอาบก็อาบไปคนเดียว เเบมออกไปรอข้างนอกก็ได้"
"ตัวเปียกเเบบนี้ ไม่รีบอาบเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก มาม่ะ มาอาบด้วยกันดีกว่า"
พี่มาร์คเต้นไปเต้นมาขวางหน้าผมไว้ ไม่ให้เดินออกไป เอออ ยอมก็ได้ว่ะ
"ห้ามเเอบมองเเบมนะ" ผมเดินไปที่อ่างอาบน้ำเเล้วรูดม่านมาปิดไว้
พยายามอาบน้ำให้นานที่สุด คอยฟังเสียงว่าพี่มาร์คออกไปรึยัง
ผมค่อยๆชะโงกหน้าออกจากผ้าม่าน
เพราะไม่ได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นเเล้ว
"ตะเอ๋!!"
"เอ้ยยยยย" ผมผงะทันทีที่เห็นพี่มาร์คยังคงนั้นพันผ้าเช็ดตัวจนถึงอก
นั่งอยู่ที่ชักโครก
"รับผิดชอบพี่เลย เห็นเรืองร่างอันงดงามของพี่หมดเเล้ว ให้เเม่มาขอซะดีๆ
ไม่งั้นพี่จะฟ้อง!!!!"
"เเบมยังไม่เห็นไร เฮ้ยๆๆ" ผมรีบเอามือบิดตาเเล้วดึงม่านบิดทันทีที่พี่มาร์คจะเเกะผ้าเช็ดตัวออก
เงาของพี่มาร์คมันใกล้มากๆ ใกล้เข้ามาทุกที
ม่านค่อยเปิดออดช้าๆ
ผมรีบหลับตาปี๋เเละนั่งกอดเข่าตัวเองเเน่น มือนุ่มๆจับมือผมใต้น้ำเเล้วดึงขึ้นมา
"ลืมตาขึ้น" โชคดีที่พี่มาร์คนั่งคุกเข่า
เเล้วฟองสบู่ในอ่างอาบน้ำหนาเเน่พอ เราทั้งคู่เลยไม่เห็อะไรไปมากกว่าอกของอีกคน
"พี่ขอนิ้วนางข้างซ้ายของเเบมได้มั้ย"
"อะ...เอาไปทำไม" เออ ไม่รู้ความหมายเลย พูดขนาดนี้ แต่ก็อยากให้แน่ใจกิอนเดี๋ยวจะหน้าแตก
เขินเก้อ
"เอามาเป็นเจ้าของเเหวนของพี่"
"พี่มาร์ค มันยังไม่ถึงเวลานะ"
"เรามาหมั้นกันก่อนก็ได้ สัญญาใจระหว่างเราสองคน
เรียนจบเมื่อไหร่เราค่อยเเต่งงานกันนะ"
"หนะ....ไหนหล่ะเเหวน"
"นี่ไงไม่เห็นหรอ"
ผมมองที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองก็พบเเต่ความว่างเปล่า ไม่มีแหวนสักวง
"ใช้ใจมองสิ เเล้วจะเห็น"
.
เเหวะ!!
อยากจะอ้วกใส่ผู้ชายตรงหน้าจริงๆ คิดได้ยังไงกันเนี่ย
เเล้วคนบ้าที่ไหนมาขอหมั้นกันในห้องน้ำ คำพูดที่ใช้ก็พระเอกซะ คิดได้ยังไง
"บรรยากาศขอหมั้นช่างโรเเมนติกเสียนี่กระไร"
"บรรยากาศในห้องน้ำเนี่ยเเหละดี ไม่เหมือนใครดี เเละส่วนตัวสุดๆ"
ยังจะมาส่งยิ้มพิมใจให้กับผมอีก คิดได้ไงเเต่ละอย่าง อยากจะรู้จริงๆว่า
วันที่ขอผมเเต่งงาน มันจะเเปลกกว่านี้รึเปล่า
"ลุกได้เเล้วเเบม
นั่งเเช่น้ำนานๆเดี๋ยวก็ปอดบวมหรอก"
"ก็ออกไปสิ เเบมจะได้ใส่เสื้อผ้า"
"งั้นพี่ไปเอามาให้"
"โอ...เฮ้ยยย" จะลุกจะนั่งก็บอกกันบ้างสิเฮ้ยย สายตาจะเสียเอา
หัดเขินซะบ้างสิ อะไรกัน ผมยอมหมั้นกับคนหน้าไม่อายเเบบนี้ไปได้ยังไง
ผมว่าผมต้องบ้าไปเเล้วเเน่ๆ
"คิดว่าจะไม่ไปกันเเล้ว"
พี่มาร์คเดินอมยิ้มไปเเล้วเข้าไปนั่งข้างในรถตู้ ม๊าส่งยิ้มให้พี่มาร์ค เเล้วก็เล่นเกมในไอเเพดต่อ
"ก็ลงมาเเล้วนี่ไง ออกรถเลยพี่เบียร์"
"จ้ะ" ยังจะมายิ้มล้อน้องอีก คนเขาก็เขินเป็นนะ
พี่เบียร์ขับรถสลับกับพี่เเบงค์
เราพักทานข้าวกันตอน 11 โมงเเล้วเดินทางต่อ สถานที่ที่เราจะไป
มีภูเขารายล้อม ตอนเเรกพี่เบียร์ พี่เเบงค์ตั้งใจจะกลางเต้นท์
เเต่ม๊าไม่อยากให้มันวุ่นวาย เลยพักรีสอร์ทกัน
เรามาถึงรีสอร์ทในช่วงเย็นๆ
ม๊าจองห้องไว้ 5 ห้องพอดี ผมรับกุญเเจเเล้วเดินเข้าห้องไป
ก๊อกๆๆๆ
"เเป๊บนึงนะครับ" ผมวางกระเป๋าลงบนเตียงเเล้ววิ่งไปเปิดประตู
"ขอนอนด้วยสิ"
"ไม่ ห้องตัวเองก็มี ทำไมไม่นอน"
"เเบมนอนคนเดียว เเบมไม่กลัวหรอ ปิดไฟมืดๆ ลมพัดเย็นๆ
เเล้วก็มีเสียง...."
"พอ!!! เเบมไปนอนกับม๊าก็ได้" ผมจะปิดประตูห้องลง
เเต่พี่มาร์คก็เเทรกตัวเข้ามา
"อย่าไปเลยนะ พี่นอนคนเดียวไม่ได้ พี่กลัวผะ...."
ผมเอื้อมมือไปปิดปากพี่มาร์คไว้ทันที นี่มันก็เย็นมากๆเเล้วนะ ใครเขาให้พูดเรื่องเเบบนี้กัน
"ไปขอนอนกับพี่เบียร์หรือพี่เเบงค์สิ"
"ไอเอา อากออนอับเเอม"
"ไม่ให้ เเบมจะนอนกับม๊า"
"ไอเอาๆๆๆๆ"
"อย่างอเเงเป็นเด็กๆนะพี่มาร์ค มันไม่ได้ดูน่ารักเลย"
ผมยู่ปากใส่เขาเเล้วดึงมืออก แต่พี่มาร์คก็มาจับไว้แล้วเอาไปจูบๆๆๆ แล้วแนบแก้มตัวเอง
“นอนด้วยกันนะ น่านะ”
“ไม่!!!”
“ไม่มีคนกอดจะนอนหลับหรอครับ แฝดดดด แต่ต้วนน้อยนอนไม่หลับนะครับ
ถ้าไม่กอดแฝดอ่ะ” ยังอีกยังจะมาทำหน้าแบ๊วใส่กันอีก น่ารักตายแหละ
หัดส่องกระจกดูตัวเองซะบ้างนะ
“ไม่เอา คนจะมองไม่ดี”
“ไม่มีใครมองหรอก ห้องเราไม่เมีกล้องวงจรปิดแอบถ่ายสักหน่อย
ไม่มีใครแอบดูหรอก”
“จะบ้าหรอ แบมหมายถึง คนเขาจะมองยังไง เดินเข้าเดินออกห้องเดียวกัน
เขารู้อยู่แล้วว่าเรานอนห้องเดียวกัน”
“ไม่ต้องห่วง ถ้าแบมกลัวถูกมองแบมก็เดินหลับตาเข้าห้อง ทีนี้แบมก็ไม่รู้แล้วว่าใครมอง”
“เพลียใจกับผู้ชายคนนี้จริงๆ ดื้ออ่ะ!!!”
“นอนด้วยกันนะครับ นะครับๆๆๆๆ”
“ไม่เอา เดี๋ยวถูกพี่เบียร์ พี่แบงค์ล้ออีก ม๊าด้วย”
“นี่คือสัญญา พี่ไปทำมาเรียบร้อยแล้ว ไม่มีใครกล้าล้อแบมแน่ๆ”
ร้ายกาจ!!!!! ร้ายกาจจริงๆผู้ชายคนนี้ จะทำให้ผมจนมุมทุกทางจริงๆใช่มั้ย
หาคนเจ้าเลห์กว่าคนๆนี้ มีอีกมั้ย ผมจะได้จับนั่งยาง แล้วเผาทีเดียว
“ไม่ ม๊าสอนเอาไว้ว่า ผู้ชายกับผู้ชายนอนห้องเดียวกัน อยู่ด้วยกัน
คนจะมองไม่ดี”
“นั้นมันผู้หญิงกับผู้ชายรึเปล่าแบม”
“มันก็ใช้ได้เหมือนกันนั้นแหละ”
“โอ๊ะ ตกลงจะไม่ยอมใช่มั้ย ได้!!!!”
“เฮ้ยๆๆๆ จะทำไร อย่านะพี่มาร์ค ฮ่าๆๆ ปล่อยแบมนะ ปล่อย ฮ่าๆๆๆๆ”
70%
ก๊อกๆๆ
ผมผลักพี่มาร์คออกจากตัวทันที
เกือบตายแล้วมั้ยหล่ะ เป็นบ้าอะไรไม่รู้ คนยิ่งบ้าจี้ นี้ก็จี้จัง
เมื่อก่อนเป็นโจรหรอออออออ เกือบขาดใจตายแล้วมั้ยหล่ะ ดีนะมีคนมาเคาะประตูก่อน แต่แม่งจะดีกว่านี้ถ้าคนที่เคาะประตู
ไม่ใช่พี่เบียร์ แม่ง!!!!! ให้มันได้อย่างงี้ดิว่ะ
“ย้ายมานอนห้องนี้แล้วหรอมาร์ค”พี่มาร์คเดินไปเปิดประตูให้พี่เบียร์เข้ามา
ผมรีบลุกจากเตียงและจัดทรงผมและเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง เดี๋ยวพี่ผมจะคิดไปไกล
“นี่จัดหนักกันเลยหรอ ใจเย็นดิว่ะ ยังไม่ดึกเลย” น้านนนนนไง นั้นไง แล้วมันก็เป็นจริงๆ
พี่เบียร์แม่ง!!!
.
“ก็มันห้ามใจไม่ได้นี่ครับ”เป็นไปกันหมด ไอ้พี่มาร์คก็อีกคน เล่นตามน้ำไปอีก
เออ สนุกกันให้พอ ผมเสียหายนะเว้ยยยย แม้ว่ามันจะไม่เกิดไรขึ้นกับผมก็เถอะ
แต่ผมก็เป็นฝ่ายเสียหายอยู่ดี
“เข้ามาในห้องน้องมีไรเนี่ย” ผมลุกขึ้นไปนั่งที่ปลายเตียง
ข้างๆพี่ชายตัวเอง ตอนนี้ขอหลบพี่มาร์คแป๊บ เดี๋ยวพี่แม่งจี้ผมอีก
“ตอนเย็นมีปาร์ตี้” น่าสนุกเนอะ เหอะๆๆๆๆๆ ปาร์ตี้ทีไรงดแอลกอฮอล์ตลอด
เพราะผมอายุไม่ถึงไง แต่ปีนี้ผมถึงแล้ว แต่.....แต่....แต่พี่มาร์คแม่งมาด้วยไง
กลับเกาหลีไปเลยไป๊
“ปาร์ตี้อะไรอ่ะครับ” ไอ้มาร์คหันมาถามพี่เบียร์ที่หยิบกระดาษออกมาดู
โหยยยยยยยยยย พี่ผมแม่งเขียนอยู่สี่อย่างแล้วจดใส่กระดาษเพื่อ????? ไอ้เราก็นึกว่าเยอะแยะ
“มีบาบีคิว ไก่ย่าง พิซซ่า สปาเก็ตตี้” เป็นไปตามคาดว่าต้องมีพวกนี้
แต่พี่มาร์คแกดูจะตื่นเต้นสุดนะ ทำเหมือนตัวเองไม่ได้จัดปาร์ตี้มานานนับร้อยปีเศษ
“เจอกันตอน 1 ทุ่มนะหนูๆ จะทำอะไรกันต่อก็เชิญเลย พี่ไปแล้ว บาย”
พี่เบียร์เก็บกระดาษแผ่นนั้นใส่กระเป๋าเสื้อแล้วเดินออกไป
“หายเหนื่อยยัง” พี่มาร์คหันมาถามผม แต่ตอนนี้ อยู่ก้โง่สิครับ
เผ่นดิ เผ่น
ถึงจะไม่ได้กลางเต็นท์กันตอนกลางคืน
เเต่พวกเราก็ออกมานั่งกันข้างหลังรีสอร์ท ที่เป็นพื้นที่กว้างๆ
ให้คนที่เข้ามาพักได้จัดปาร์ตี้ โชคดีที่ช่วงนี้ไม่ใช่ช่วงเทศกาล
ตรงนี้เลยไม่มีใครนอกจากครอบครัวผม ไพรเวทสุดๆไปเลยหล่ะ
ปาร์ตี้บาบีคิวในวันนี้คืออาหารสำหรับมื้อดึกของพวกเรา
พี่เบียร์รับอาสายื่นหน้าเตากับพี่เเบงค์ ม๊ามานั่งรอที่โต๊ะอยู่เเล้ว
ผมกับพี่มาร์คเป็นคนเสิร์ฟน้ำ เเละของกินอย่างอื่น
"พี่มาร์คหั่นไก่นี่ที" ไก่ย่างตัวใหญ่ถูกเเกะออกจากห่อ
พี่มาร์คใช้มีดค่อยๆสับมัน เเละผมเป็นคนเอาใส่จาน
"บาบีคิวร้อนๆได้เเล้วครับ" พี่เเบงค์วางบาบีคิว 5 ไม้ลงในจาน เเละนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
"เเบมไปกินก่อนสิ เดี๋ยวอันนี้พี่ทำเอง" ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
เเล้วเทสปาเก็ตตี้ลงที่จานกระเบื้องแล้วหันมามองพี่มาร์คที่ดูขยันขันแข็งเหลือเกินวันนี้
"ดื้อจริงๆ เดี๋ยวก็หิวหรอก" พี่มาร์คดุเสียงเบาเเละหยิบพิซซ่าในกล่องขึ้นมาชิ้นนึงเเล้วป้อนผม
"หกๆ" ชีสยืดออกจนเป็นเส้นยาวๆ พี่มาร์คเลยเอามือมารองไว้ก่อน
ผมเคี้ยวพิซซ่าในปากจนหมด เเล้วรับมาถือเอาไว้เอง
"กินบ้างสิพี่มาร์ค" ผมหยิบพิซซ่าหนึ่งชิ้นเเล้วป้อนเขาบ้าง
พี่มาร์คกัดคำใหญ่ เเล้วก้มลงหั่นเเตงโมต่อ
"สองคนนั้นอ่ะ พิซซ่าหมดกล่องเเล้วมั้ง มานั่งกินกันดีๆ"
พี่เเบงค์เอ่ยปากเเซวเเล้วหันไปยิ้มกับพี่เบียร์ที่ยืนปิ้งบาบีคิวอยู่
"นิสัยไม่ดี ชอบเเซวน้อง" ผมถือจานสปาเก็ตตี้เเละไก่ย่างมาวางที่โต๊ะ
พี่มาร์คเลยถือจานเเตงโมกับพิซซ่าตามมานั่งข้างๆ
"อากาศสบ๊ายยสบาย" พี่มาร์คชูเเขนขึ้นเเล้วเอามือข้างขวามาโอบไหล่ผมไว้
"อะเเฮ่มๆ ทำอะไรเกรงใจกันบ้างสิ" พี่เบียร์ที่พึ่งมานั่งเอ่ยเเซว
พี่มาร์คเเค่ยิ้มเฉยๆเเล้วเปลี่ยนจากโอบไหล่มาเป็นโอบเอวผมไว้
"เด็กพวกนี้ ก็เเซวน้องกันจัง อิจฉาเขาหล่ะสิ" ม๊าพูดขึ้นมา
เเล้วมองหน้าพี่ชายผมทั้งสองคน
เรานั่งคุยกันไป เเล้วกินกันอย่างเริงร่า
ไม่สนใจเเคลอรี่กันเลยสักนิด เบียร์กระป๋องเเรกถูกเปิด
เพราะพี่มาร์คเห็นว่าม๊าขอตัวไปนอน เขาส่งให้ทุกคนดื่ม ยกเว้นผม
"พี่มาร์ค เเบมขึ้นไปนอนก่อนนะ ง่วงเเล้ว" ผมนั่งหาวจนน้ำตาไหลออกมา
ตอนเเรกคิดว่าจะทนไหว เเต่ตอนนี้เเม่งไม่ไหวจริงๆว่ะ ตางี้หนักอย่างกับคนเอาหินมาถ่วง
"งั้นขึ้นห้องกันก็ได้"
พี่มาร์คดื่มเบียร์ในกนะป๋องที่ถืออยู่ให้หมด เเล้วบอกลาพี่ชายทั้งสองคนของผม
"ไหวป่ะเนี่ย" ผมหันไปมองคนที่เดินข้างๆ คนบ้าที่เดินอมยิ้มมาตลอดทาง
ไม่พูดไม่จาอะไร
"ทำไมหรอ เป็นห่วงอ่ะดิ"
"ไม่ได้เป็นห่วง กลัวจะอ้วกเลอะที่นอน"
"ไม่อ้วกหรอก ระดับนี้เเล้ว"
"ไหวมั้ยเนี่ย พี่มาร์ค"ผมเข้าไปประคองเขาเเล้วพานั่งที่เตียง
หาผ้าซับน้ำเย็นๆมาเช็ดหน้าให้พี่มาร์คเพื่อจะทำให้เขาสร่างเมาขึ้นมาบ้าง
"ไปอาบน้ำก่อนมั้ยพี่มาร์คจะได้สร่างเมา" ผมเช็ดที่คอซ้ำอีกรอบ
พี่มาร์คกระพริบตาถี่เเล้วส่งยิ้มให้กับผม ตานี่แบบโคตรเซ็กซี่ขยี้ใจแบมมากเลยครับ
ให้ตายเถอะโรบิ้น ถ้าผมดื่มบ้างจะเป็นแบบนี้เปล่าว่ะ
พรึบ
"ไม่อาบ จะนอนเเล้ว" พี่มาร์คดึงผมให้นอนลงกลับเตียงก่อนจะพลิกตัวมาคร่อมผมไว้
"พะ...พี่มาร์ค จะ..จะนอนก็นอนดีๆสิ ลุกออกจากตัวเเบมด้วย"
ผมพยายามดันเข้าออก เเต่พี่มาร์คก็รวบมือผมเอาไว้เหนือศีรษะ
ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆ จนใบหน้าของเราห่างกันเพียงเเค่มดเดินผ่าน
“ขอนะ”
NC ไม่มี เอาเพลงไปฟังเเละจินตนาการเอา
-----------------------------------------------------------------------------
100% แล้วนะทุกคน กลับมาต่อให้แล้ว
ช่วงนี้กำลังสับสนวุ่นวายกับชีวิตมากเลย
แต่ตอนนี้โอเคแล้ว
เลยกลับมาอัพต่อ
ที่บอกไว้ว่า
50 ตอน ตอนนี้ก็เหลืออีกแค่ 6 ตอนแล้วนะทุกคน
มานับถอยหลังกันดีกว่า
ว่าเรื่องนี้จะจบแบบไหน
ความคิดเห็น