คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : chapter 50 The END
ภายในบ้านขนาดกลาง
มีสวนหน้าบ้านที่แสนร่มรื่น กลิ่มหอมของดอกไม้ที่ภรรยาเจ้าของบ้านลอยมาตามลม
ส่งกลิ่นหอมและทำให้คนที่เดินผ่านรู้สึกดี ข้างหลังบ้านยังมีสระว่ายน้ำขนาดพอดีและที่สำหรับพักผ่อนในวันหยุด
ถึงจะไม่กว้างมากเท่าไหร่ แต่ราคาของที่นี่ก็แพงอยู่พอสมควร เพราะมันอยู่ยู่ใจกลางเมืองหลวง
บ้านหลังนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่นักธุรกิจที่อยู่ในอันดับต้นๆของประเทศ
เสียงฝีเท้าที่วิ่งลงมาจากบันไดบ้านทำให้มาร์คต้องเงยหน้าขึ้นไปมองและตีหน้านิ่งใส่ทันที
เมื่อเห็นเด็กชายรีบวิ่งลงมาเหมือนหนีอะไรสักอย่าง
"เเด๊ดดดดดดด ช่วยเค้าด้วย มัมจะตีเค้า"
เด็กชายรีบวิ่งมากอดเอวผู้เป็นพ่อของตัวเองแน่นทันทีที่มาร์คยืนนิ่งๆไม่ขยับไปไหนเพื่อเป็นเกาะกำบังจากการโดนทำโทษ
"ไปทำอะไรให้มัมโกรธหล่ะ"มาร์คเอ่ยถามลูกลิงที่มากอดเอวตัวเองและซุกหน้าลงกับหน้าขาของตนเสียงเรียบ
ก็พอจะรู้ว่าเด็กชายที่กอดเขานั้นดื้อแค่ไหน แต่ที่ถามเพราะอยากจะรู้ว่าไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้ให้คนเป็นแม่ปวดหัวอีก
"ป่าวซะหน่อย"
เด็กชายตอบเสียงอู้อี้เเล้วรีบไปหลบอยู่ด้านหลังพ่อเเทน
เพราะเสียงฝีเท้าของคนที่ใบหน้าสวยที่สุดภายในบ้านกำลังเดินลงมา
"กลับมาเเล้วหรอครับ จะทานข้าวเลยมั้ย
เเบมจะให้เด็กจัดโต๊ะ" เเบมเเบมเอ่ยถามสามีเเต่สายตาจ้องมองไปยังเด็กชายที่หลบอยู่
"เดี๋ยวก่อนก็ได้
ว่าเเต่ไอ้เเฝดของพี่มันทำอะไรให้เเฝดโกรธหรอครับ"
เเบมเเบมเดินตรงเข้ามาหามาร์คที่อ้าเเขนรอให้ตัวเองเข้าไปสวมกอด ใบหน้าหวานซบลงกับอกของสามี
เเต่มือนี่ละเลงหัวลูกชายอย่างสนุกมือ
"ก็ไอ้เเฝดมันเเกล้งน้องอ่ะดิ พอเเบมจับได้มันก็ลงมาหาพี่เลย"
"ป่าวซะหน่อย"
เด็กชายที่หน้าตาคล้ายมาร์คจนเหมือนกับคนๆเดียวกัน
เพียงเเค่อายุต่างกันเถียงขึ้นมาทันทีที่มัมสุดที่รักฟ้องเเด๊ด
"เเมค เเด๊ดบอกว่าไงครับ"มาร์คพูดเสียงดุที่ลูกชายตัวดีเถียงขึ้นมา
"ขอโทษครับ เเมคเเค่อยากอธิบายเฉยๆ
เเมคเเค่อยากเล่นกับน้องก็เเค่นั้นเอง ไม่ได้เเกล้งสักหน่อย"
"เเมคเล่นกับน้องจนน้องร้องไห้เลยพี่มาร์ค
ไม่รู้เล่นกันยังไง จัดการไอ้เเฝดให้เค้าด้วยนะ"
เเบมเเบมผละตัวออกจากสามีเเละเดินเข้าครัวทันที
มาร์คย่อตัวลงเเละมองหน้าหล่อๆตั้งเเต่เด็กๆเหมือนกับตัวเองส่องกระจกนิ่งๆ
เเมคก้มหน้าทันทีทั้งๆที่มาร์คยังไม่ทันพูดอะไรสักคำ
"มัมเขาเเค่เเหย่เล่นหน่า
วันหลังจะเล่นกับน้องก็ถามมัมเขาก่อนว่าเล่นอะไรได้บ้าง
เวลาน้องร้องไห้เเล้วมัมต้องเป็นคนคอยปลอบ มัมเขาเหนื่อย อย่าคิดมาก
ไปหาอะไรกินในครัวกันดีกว่า” มาร์คโยนสูทลงบนโซฟาเเละจับมือลูกเข้าไปในครัว
มองหลังของภรรยาที่เเสนน่ารักที่หาอะไรสักอย่างอยู่
"จัดการให้เค้ายังอ่ะ" แบมแบมหันมาถามพร้อมกับมีช้อนไอติมยังคาปากอยู่
มาร์คอดไม่ได้ที่จะปล่อยมือลูกแล้วก้าวหาภรรยาตัวเล็กและฝังจมูกลงบนแก้มนุ่มอยู่หลายที
"อืม เค้าจัดการให้เเฝดเเล้ว เลยเอามาคืน
เค้าจะขึ้นไปอาบน้ำ" มาร์คเดินมาจับมือลูกชายแล้วดันแผ่นหลังเล็กให้เข้าไปหาแบมแบม
"เเล้วลงมาทานข้าวนะครับ ต้วนน้อย"
"โอเคเลยครับเเฝด" ฟอดดดดดด
เเมคมองตามเเผ่นหลังของพ่อตัวเองที่หายออกจากครัวไป
เเล้วหันมามองเเบมเเบมเเทน
"ทำไมมัมถึงเรียกเเด๊ดว่าต้วนน้อย
เเล้วเเด๊ดเรียกมัมว่าเเฝดอ่ะครับ" เเมคหยิบคุกกี้ที่เเบมส่งให้ทานเข้าปาก
"ก็ตอนที่ยังวัยรุ่น
มัมกับเเด๊ดมีคำที่ใช้เเทนกันเเละกันไง เเด๊ดบอกว่า
พอมองมัมเเล้วรู้สึกว่ามัมคล้ายตัวเองเลยเรียกมัมว่าเเฝด
ส่วนมัมเรียกเเด๊ดว่าต้วนน้อย ก็มาจากนามสกุลของเเด๊ดไงครับ นามสกุล ต้วน
ที่เราใช้กันอยู่"
"เเล้วทำไมถึงเรียกเเมคว่า ไอ้เเฝดอ่ะ"
"ก็ตอนนี้เเมคเหมือนเเด๊ดยิ่งกว่ามัมอีกไง
เเมคเหมือนเเด๊ดมากๆเลยนะ เหมือนอย่างกับคนๆเดียวกัน ต่างกันเเค่อายุ"
"เเล้วเเด๊ดกับเเมคใครหล่อกว่า"
"......."
"ตอบดีๆนะครับ
ตอบไม่ดีคืนนี้จะให้เเฝดสำรวจให้ทั่วร่างของเค้าเลยว่าเค้าสู้ลูกไม่ได้ตรงไหน"
มาร์คที่กำลังจะเดินขึ้นไปข้างบนได้ยินคำถามลูกชายเลยโผล่หน้ามาเตือนภรรยา
"ก็....ไม่เห็นจะหล่อสักคน"
"หึๆๆๆ มื้อค่ำไม่ต้องกินเเล้วมั้ง
เหมือนเเฝดของเค้าจะได้กินอย่างอื่นเเทน" มาร์คยิ้มร่าขึ้นไปบนห้อง
บ่อยให้เเบมถูกลูกชายจ้องอยู่คนเดียว
"เเด๊ดหมายความว่าไงหรอครับมัม"
"ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปสนใจเเด๊ดเลย
เเด๊ก็พูดไปเรื่อย"
"เเล้วทำไมมัมต้องหน้าเเดงหล่ะครับ"
"มัมเเค่ร้อนน่ะ เรานี่ขี้สงสัยจริงๆ
มาช่วยมัมทำกับข้าวดีกว่า"
อาหารถูกจัดวางอยู่เต็มโต๊ะ
โดยมีมาร์คนั่งอยู่หัวโต๊ะ เเบมเเบมนั่งอยู่ทางซ้าย เเมคอยู่ทางขวา
เเละลูกสาวคนเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเเมคโดยมีพี่เลี้ยงดูเเลอยู่ไม่ห่าง
"เเด๊ด ปิดเทอมนี้ เเมคขอไปหาปู่ที่เมกานะครับ เดี๋ยวอาอี้มารับ
เเมคคุยกับอาเเล้ว"
"ขอมัมยัง"
มาร์คตักอาหารทานไทยจานโปรดใส่จานเเบมเเบมเเละของตัวเอง
"ขอเเล้วครับ มัมบอกให้ขอเเด๊ดอีกที"
"จะไปก็ไป ดูเเลตัวเองด้วยหล่ะ"
"โอเคครับ เม อยากไปกับพี่ป่าว"
เเมคหันไปถามเมเบลที่พอโดนพี่ชายเรียกก็หันมามอง เเมคเลยถามน้องตัวเองอีกที
เมเบลก็พยักหน้าให้เหมือนกับรู้เรื่อง ทั้งๆที่เจ้าตัวไม่รู้อะไร
"ให้เมไปหาป๊ากับมี๊ที่เมกาดีมั้ยเเบม
ไปอยู่นู้นสักสองสามเดือนให้เมซึมซับภาษามา"
"ตลกเถอะครับ อยากอยู่กับเเบมสองคนก็บอกมาตรงๆ
ไม่ต้องมาพูดเหมือนหวังดี"
"อืม ยอมรับก็ได้ว่าอยากอยู่กับเเบมสองคน"
มาร์ควางช้อนลงแล้วยกมือสองคางประสานกันแล้วมารองที่คางตัวเอง
"พูดอะไร ไม่คิดว่าลูกจะน้อยใจบ้างหรอ"
"พูดเถอะเเด๊ด
เเมคว่าเเมคเข้าใจความรู้สึกเเด๊ดนะ" ลูกชายส่งยิ้มให้กับพ่อตัวเองพร้อมกับส่งซิกกันเงียบๆสองคน
"เข้ากันจริงเชียวนะ พ่อลูกคู่นี้"
"ว่าไงครับเเบม ส่งเมไปอยู่กับปู่ย่าบ้างดีมั้ย"
"ก็เเล้วเเต่พี่มาร์คเถอะครับ
ยังไงเเบมก็ขัดความตั้งใจพี่ไม่ได้อยู่เเล้ว"
"ขอบคุณนะครับ ป่ะ! ขึ้นห้องกัน"
"ขึ้นทำไม เเบมยังไม่อิ่มเลย
พี่ก็ยังกินไม่หมดเลยนะ"
"ขึ้นไปให้รางวัลเเบมไงครับ
เเล้วก็...ขึ้นไปข้างบนเดี๋ยวเเบมก็หายหิวเองเเหละ ป่ะเถอะ เดี๋ยวจะดึกมากไปกว่านี้
เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะไม่ได้ไปทำงานนะครับ"
"ไม่ไป อยากไปก็ไปคนเดียวสิ"
"ก็ได้ๆ"
เเบมเเบมนึกว่ามาร์คจะยอมเลยนั่งทานข้าวกับลูกต่อ โดยไม่รู้เลยว่า
มาร์คก้าวไปเพียงสองก้าว ก็วิ่งกลับมาเเล้วอุ้มเเบมจนตัวลอยขึ้นบันไดไปเลย
"เเด๊ดดดดด เบาๆหน่อยนะ
พรุ่งนี้เเมคต้องไปเรียน"
ปัง!!!!
The End
จบเเบบสั้นๆหล่ะกันเนอะ ยาวนานเหลือนเกินกับเรื่องนี้
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาจนจบ รอกันมาโดยตลอดจนถึงตอนที่ 50 ขอบคุณจริงๆนะ ที่อ่านของเรา ><
ถึงฝีมือยังไม่ถึงขั้นที่เรียกได้ว่า สนุก เเต่ก็ยังอุตส่าห์อ่านกันมาจนจบ
ไม่รู้จะพูดยังไงดี นอกจากคำว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่าน คอมเม้นต์ให้ตลอด
ขอบคุณที่เปิดเข้ามา ไม่ว่าจะเกิดจากเหตุผลใดก็ตาม หลงผิด กดผิด จำชื่อเรื่องผิด
ก็ขอบคุณจริงๆ ฮ่าๆๆๆ เเล้วเจอกันเรื่องหน้า
Keep
my Heart ให้ฉันได้ดูเเลหัวใจเธอ ตอนนี้เเต่งไปเเล้ว 4-5 ตอน ลองหาอ่านดู ส่วนใครที่ขี้เกียจอ่านเรื่องยาว เเนะนำ special
MB มีฟิคสั้นๆอยู่ 9 เรื่อง เรื่องละ 3-5
ตอน เริ่มจาก
-Heart and Soul คุณมาร์คที่เเสนดีกับเเบมเเบมที่ไม่หลงเหลือความทรงจำของตัวเอง
-Nephew อามาร์คกับหลานเเบมเเบม เรื่องนี้สั้นมากๆ มีเเค่ 3 ตอน
เเต่อ่านเเล้วยิ้มตามน้า
-Hurt เเฟนเก่าที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง เพราะมาคบกับคนรู้จักของอีกคนนึง
ไม่รู้ว่าใครจะเจ็บกว่ากัน ลองอ่านดู
-รักเเท้ดูเเลไม่ได้
ลองเข้าไปอ่านดูเเล้วจะรู้ว่าใครรักษาความรักของตัวเองไม่ได้
-เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ถ้าชอบเเนวมาร์คกับเเบมอายุเท่ากัน เเนะนำเรื่องนี้เลย
ไม่ดราม่าอย่าพึ่งคิดกันไปไกล
-My Family รักนะ...ครอบครัวของผม เรื่องนี้ทำให้ใครหลายคนเเย่งชิงเด็กคนนึง
ถ้าอยากรู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร ต้องอ่านจริงๆ
-คุณหมอครับ...ช่วยรักษาหัวใจผมหน่อย
เรื่องนี้มีดราม่าเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้สดใส ยิ้มหวานเท่าเรื่องที่เเล้ว
-closeness ใกล้กว่านี้...ไม่ดีเเน่ พี่น้องที่ดูจะเกลียดขี้หน้ากัน
จะอยู่บ้านหลังเดียวกันอย่างสงบสุขได้ไง หรือว่าจะได้???
-Fanboy ที่รัก เรื่องนี้เเต่งเองก็อยากมีโมเม้นท์เหมือนกับเเบมเเบมชะมัด
อิจฉาาาาาา
โฆษณามาเยอะเเล้ว สนใจเรื่องไหน ลองจิ้มดูนะจ๊ะ
ฝากๆๆๆๆ >>>> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1388557
ฟิคพี่มาร์คขี้อ่อย 2 ด้วย ลงไปเเล้วหลายตอนมากมาย 5555555
ความคิดเห็น