Fic KHR: 10069 ศึกนางฟ้ากับซาตานที่รัก

ลำดับตอนที่ #19 : ของขึ้น

ของขึ้น
----------------------------------------------------------------------

                "ภรรยาหมายเลข ' หนึ่ง ' ไงล่ะ" เสียงหวานกรอกลงไปในโทรศัพท์เครื่องจิ๋ว 
                "เหรอคะ" แต่ทว่าคำตอบที่ตอบกลับมาคือคลื่นเสียงที่ฟังดูไม่สะทกสะท้าน
                "แล้วคุณมีอะไร"
                "พอดีว่า อีกสองวันทางร้านช๊อกโกแล็ตจะมีงานแลองครบรอบน่ะค่ะ อยากให้เขามาร่วมงานด้วย" เสียงหวานใสของหญิงสาวจีบปากจีบคอพูดตอบกลับมา
                "จะบอกคุณเบียคุรันให้ มีอะไรอีกมั้ย" ริมฝีปากบางเริ่มพ่นคำพูดที่แสดงถึงอารมณ์ขุ่นขึ้นมาเล็กน้อย
                "มีสิ นี่เธอช่วยปลุกเบียคุรันคุงขึ้นมาคุยกับฉันหน่อยได้มั้ยล่ะ" เธอกล่าวอย่างร่าเริง หนอย ยัยนี้....
                "ได้สิ"
                "รีบๆปลุกเขาขึ้นมารับล่ะ ฉันเริ่มรู้สึกคันตามใบหูแล้วนะเนี่ย ไม่รู้ว่าเสียงอะไรเข้าหู โอ๊ย เหมือนจะเป็นเสียงของอะไรนะ เลื้อนๆน่ะ"
                "...."
                "เบียคุรันคุง~" เสียงแสบแก้วหูพูดยั่วะแก้วหูของร่างบางจริงๆ ตอนนี้ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้ร่างบางอยากจะบีบคยัยผีตายซาตงเหลืองนี่ซะจริง!
                "...เบียคุรัน คุณเบียครัน อ๊ะ!!" 

                 

                  ครึกๆ ตุบ~
                 
                  โทรศัพท์มือถือสีขาวบริสุทธิ์หลุดจากมือร่างบาง นัยน์ตาอัญมณีสองสีเบิกกว้างอย่างตกใจ จู่ๆมือหนาก็ผลักอกเนียนๆลงกับเตียงทันที

(สนใจคลุมดำเพื่อความบรรเทิง คำเตือน เนื้อหานี้มีบทความไม่เหมาะสมกับ ผู้มีอายุต่ำกว่า 18ปี)
                 
                  "คุณเบียคุรัน! ทำอะไรน่ะครับ!" มุคุโร่แหว นี่แสดงว่าร่างสูงแอบฟังอยู่ตลอดเหรอเนี่ย! ใบหน้าเนียนขึ้นสีจัดอย่างขัดเขิน
                  "หึหึ น่ารักจริงๆ" ริมฝปากเรียวของร่างสูงกระตุกยิ้มพริมใจ แต่รอยยิ้มนั่นทำเอาคนข้างใต้ตะกว่าเดิม นี่อย่าบอกนะว่า.....
                  "อะ อ่า อือ.." เสียงหวานครางเบาๆเหมือนลูกแมวน้อย ใบหูบางถูกเม้มเบาๆก่อนที่ลิ้นของร่างงจะไล้ลากลงมาที่ซอกคอขาว ฝากรอยรักไว้ซักหน่อย
                  
                  "......" นัยน์ตสีอเมิสจับจ้องไปที่เรือนร่างที่อยู่ใต้ชุดนอนสีขาว มือหนาค่อยๆปลดกระดุมกระดุมเสื้อตัวบางทีละเม็ด ทีละเม็ด พรางประกบปากปิดช่องว่างอันยั่วยวนของร่างบาง
                 
                  "อือ....ม..ไม่เอา..ค ครับ...อ่า" เสียงหวานครางเบาในลำคอ ทำให้ร่างสูงถึงกับกระเจิงเลยทีเดียว 

                มือหนาดึงกางเกงขายาวออกอย่างง่ายดาย มุคุโร่หุบขาลงอย่าต่อต้าน ไม่ได้นะ! เจ้าหญิงเลือนผมสีน้ำเงินคิดต่อต้านแต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาคนนั้นซะดิบดี

                  "พ......พอ พอเถอะ....ผมไม่...ม..อือ" เสียงหวานแหบพร่า เซ็กซี่เย้ายวนบุคคลเบื้องบนเหลือเกิน เบียคุรันค่อยๆปล่อยตัวเองทับทาบ ทำให้ส่วนแข็งขืนสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของร่างบาง หมาป่าเจ้าเหถอดเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจู่โจม แยกขาเรียวของร่างบางออกจากกัน แต่คนที่นอนอยู่กลับขัดขืนเล็กน้อย ร่างสูงทำท่าจะแกล้งอีกครั้ง มุคุโร่จึงค่อยๆแยกขาออก 
                  "เป็นเด็กดีจังเลยนะ" ใบหน้าสวยหันหนีคนตรงหน้า  ขาวเรียวถูกยกขึ้นพาดบ่าแกร่ง ก่อนที่นิ้วชี้ของร่างสูงจะถูกกดเขาไปในช่องทางสีสวยอย่างรวดเร็ว
          
                  "อ๊า!!!!"

                  "....." มีเพียงรอยยิ้มกว้างที่ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาเท่านั้น เสียงครางหวานดังลั่นห้องนอนสีขาว ร่างบางกระตุกนิดหน่อย ก่อนจะเตรียมใจรับนิ้วที่สอง และสามตามมา

                  "คุณเบียคุรัน อ๊า! อือ! อ..... อ๊ะ!!!!"  เบียคุรันชักนิ้วทั้งสามเข้าออก ข้าง ในของมุคุโร่ยังรัดไม่เคยเปลี่ยนก่อนที่เขาจะชักนิ้วทั้งสามออกอย่างรดเร็ว แล้วงัดส่วนแข็งขืนองตใส่เข้ไปในชอทางรักอย่างรวดเร็ว และรุนแรง!

                   "หึ อือ..... มุคุโร่คุงน่ารักแบบนี้ ฉันรักตายเลยล่ะ....." หมาป่าเจ้าเล่ห์ครางในลำคอเบาๆ  ก่อนขยับส่วนนั้นอย่างแรงเช่นกัน
                   "บ.....เบียคุรัน....คุณ....ผ...ผมเจ็บ......" หยาดน้ำตาค่อยๆไหลออกจากอัญมณีเม็ดงาม ยิ่งทำให้ร่างสูงข้างบนได้ใจกว่าเดิม ยิ่งมุคุโร่ร้องไห้เท่าไร เจ้าของเลือนผมสีเงินก็ไม่มีความปรานีเท่านั้น ทั้งรุนแรง รวดเร็ว อึดอัด เร่าร้อน  เจ็บปวด ความรู้สึกหลายๆอย่างรวมกันจนตอนนี้สตขอร่างบางแทบจหลุดลอไปแล้ว
                   
                   "อ๊า อะ อือ "

          .......ชอบชะมัด ........

                    เบียคุรันมองร่างบางข้งใต้ที่กรีดร้องด้วยวามรู้สึกลุ่มหลง หลงใหลในตัวเด็กคนนี้ 'โรคุโด มุคุโร่' 

                 "ม.. ไม่ไหว..... ไม่ไหวแล้วครับ คุ.....ณเบียคุรัน ผม ไม่ไหว...แล้ว" ริมฝีปากบางพ่นเสียงแหบพร่าออกมา ยากที่จะเป็นประโยค เพราะตอนนี้มันสั่นเครือเพราะความเสียวซ่านที่ได้รับ

                 "ถ้าไม่ไหวนายจะ...ไปก่อน ก็ได้นะมุคุโร่คุง" ร่างสูงพูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างยากลำบาก มุคุโร่ขยุ่มผ้าปูทีนอนจนเป็นรอยยับ  ร่างบางเริ่มหมดแรงเลื่อยๆ 
                 "อ้า.........." น้ำสีขาวขุ่นพ่นออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง มุคุโร่ถอนหายใจออกมายาว แต่ว่าร่างสูงยังไม่หยุดเกมอยู่แค่นั้น มือหนารั้งสะโพกขาวกระแทกต่ออีกซักพัก ก่อนที่น้ำเหนียวสีขาวขุ่นจะถูกพ่นเข้าไปในช่องทางรัก มันล้นออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงฉานของร่างบาง   
                  สติของเจ้าหญิงเลือนรางจนกระทั่งเห็นภาพรอยยิ้มของเบียคุรันก่อนที่ทุกสิ่งจะมืดไป.......

                  "ได้ยินแล้วใช่มั้ย?" เสียงนุ่มทุ้มถูกกรอกลงไปในโทรศัพท์ เขารู้ดีว่ามีพวกสัมพเวสีคอยตามเกาะขอส่วนบุญเขาอยู่เลื่อยๆ เสียงนั้นเย็นชาจนรู้สึกหนาว
                  "ค....ค่ะ"
                  "อย่าคิดว่า...การที่ฉันนอนกับเธอแค่คืนเดียว เธอจะมีสิทธิ์ในการฮุ๊บตัวฉันไปได้หรอกนะ" ว่าแล้ว เบียคุรันก็กดสายโทรศัพท์ทิ้งไปซะดื้อๆ
                  "อยากจะต่ออีกซักหน่อย แต่ต้องบอกราตรีสวัสดิ์เจ้าหญิงซะแล้ว.....หึหึ" รอยยิ้มละไมปรากฏบนใบหน้าของร่างสูง เขาค่อยๆถอนตัวออกจากเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงิน แขนแกร่งโอบร่างบางเข้าหาตัวก่อนจะหลับตาลง รอสิ่งที่จะเกิดขึ้นในตอนเช้าของวันพรุ่งนี้

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ย๊าก~!!!

จบไปแล้วกับตอนล่าสุด กรี๊ด แม่อยากจะกรีดร้อง อาจจะสั้นในความคิดของฟิน แต่เพราะเลือดหมดตัวก่อนเลยไม่มีแรงจะแต่งต่อ อ๊าก~ ชอบไม่ชอบก็เม้นด้วยเด้อ แต่งแบบนี้ครั้งแรก ตื่นเต้นจังเลย >O< (กลัวโดนแบนขริงๆ)