[Fic Boyfriend] boy or girl รักได้ไหมถ้าหัวใจเลือก

ลำดับตอนที่ #1 : boy or girl I

"มินอาทำอย่างนี้ไม่ได้นะนั่นมันของพี่นะ" เสียงใสของเด็กชายตัวเล็กโวยวายลั่น
"ทำไมจะไม่ได้ ของพี่ก็เหมือนของฉัน แม่บอกว่าพี่น้องต้องแบ่งกัน แล้วเป็นฝาแฝดกันนะ" เด็กสาวผู้เป็นน้องเถียงขึ้น
"แต่นั่นมันของพี่นะ"
"เด็กผู้ชายอะไรชอบตุ๊กตา ไม่แมนเอาเลย"
"ทำไมต้องว่ากันด้วย" คนเป็นพี่เริ่มมีน้ำตาคลอ
"ก็มันจริงนิ ถ้าไว้ผมยาวซะหน่อย แต่งหน้านิดๆฉันว่าพี่จะดูเป็นผู้หญิงกว่าฉันซะอีก"
ไเงียบไปเลยนะ พี่เป็นผู้ชายนะ"
"ย้ำจัง ย้ำจังเลยนะเรื่องเป็นผู้ชายเนี่ย อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ที่บาโรห้องสองเอาดอกไม้มาให้พี่อ่ะ" 
"เงียบไปเลยนะมินอา"

ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ผมกับอามินก็ยังเหมือนเดิม และยิ่งหนักขึ้นเมื่อตอนที่แม่เสีย จากที่เคยเรียนที่เดียวก็ต้องแยกกัน เจอหน้ากันก็พุดดีได้ไม่เกินสามคำ แทนที่มีกันแค่สองคนแล้วจะรักกันมากขึ้น  ตรงกันข้ามเรากับมองหน้ากันไม่ติดและห่างเขินกันเข้าไปอีก จากที่เคยอยู่บ้านเดียวกันก็หนักถึงขั้นต้องแยกบ้านกัน นานทีมินอาจะมาที่บ้านสักครั้ง ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรู้หรอกนะว่าน้องอยู่ไหนทำอะไรหรือเป็นยังไง แต่พอถามทีไรก็เป็นเรื่องทุกที ผมว่าผมพยายามที่สุดแล้วนะ หรือว่าผมยังพยายามไม่พอนะ นี่ก็เกือบเดือนแล้วที่มินอาไม่กลับเข้ามาที่บ้านเลย เฮ้อหายไปไหนของเธอนะมินอา พี่เป็นห่วงเธอนะ

"มินอู มินอู"  เสียงเรียก ทำให้ผมต้องหันหาต้นเสียง
"แจวอน" หญิงสาวร่างผอมบาง ผมยาวเลยบ่า ที่ถูกมัดเก็บอย่างเรียบร้อย
"ไม่ได้เจอกันนานเลยสบยาดีมั้ย" 
"ก็ดีนะ ว่าแต่มินอาหล่ะ " 

แค่ผมเอ่ยชื่อมินอาสีหน้าท่าทางของแจวอนก็ดุแปลกไปทันที มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวผมกันแน่

"คือมินอาเข้าไม่ได้พักอยู่กับฉันแล้วหล่ะ ฉันก็คิดว่าเธอกับไปอยู่บ้านแล้วซะอีก" 

ยิ่งคุยกับแจวอน ยิ่งทำให้ผมยิ่งกังวล มินอาพี่ควรทำยังไงดี แต่มันไม่สำคัญเท่า พี่จะหาเธอเจอได้ยังไงนะ
สายจนได้ ช่วงนี้กิจวัตร นอกจากนะตื่นเช้ามาทำงานแล้ว ยังตระเวรหามินอาเพิ่มด้วย  แต่เหมือนมันจะไม่มีหวังเอาซะเลย
ผมทำงานที่ร้านหนังสือ ตั้งแต่แปดโมงเช้าจนสี่โมง ระหว่างผมกำลังทำงานแล้วมินอาหล่ะ

ใกล้สี่โมงแล้วทำไมเวลามันเดินไปไว้จังนะ แต่วันแทบนะทำอะไรไม่ทันกันเลยทีเดียว แต่ก้ดีผมจะได้ไปหามินอาต่อ เฮ้อต้องไปที่ไหนอีกนะเนี่ย  ตอนนี้ผมเริ่มหมดหวังแล้วนะ ถ้าผมเดินไปเรื่อยๆหาไปทุกที่ที่มินอาเคยไปหรือที่ที่เธอชอบผมจะมีโอกาสจะได้เจอเธอมั้ย

ว่าแต่มินอาจะมาทำอะไรแถวนี้ก็บรฺิเวณที่ผมอยู่ตอนนี้มีแต่เออจะเรียกว่าบ้านคงไม่ใช่มันน่าจะเป็นคฤหาสน์มากกว่า ถามจริงเหอะใหญ่ขนาดนี้ของหายจะหาเจอมั้ยเนี่ย ผมว่าผมควรออกไปจากที่นี่ดีกว่านะ ระหว่างที่ผมกำลังจะหันหลังกลับสายตาผมก็หันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง มันจะไม่มีอะไรมากถ้าคนนั้นไม่ใช่มินอา  ใช่มินอา แม้จะเห็นแค่แวบเดียว ไว้เท่าความคิดผมรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ แต่เหมือนว่าจะไม่ทันซะแล้ว และที่ยิ่งไปกว่านั้นผมพยายามเรียกเธอแต่เธอกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบรับแม้แต่น้อย ผมวิ่งมาหยุดตรงคฤหาสน์หลังใหญ่ ใช่หลังเดียวกับที่ผมเห็นมินอายืนอยู่เมื่อกี้ เธอมาทำอะไรที่นี่นะ

เวลาผ่านมานี่เกือบชั่วโมงแล้วที่ผมยังนั่งรออยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามินอาจะออกมาเลย เธอเข้าไปทำไมนะ เข้าไปคนเดียวด้วย จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ ทำไมยังไม่ออกมาอีก หรือว่ามินอาอยู่ที่นี่ ถ้าอยู่ที่นี่ยามก็ต้องรู้ ใช่แล้ว

"ลุงครับ ลุง"
"ว่าไงไอหนุ่ม"
"คือผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ"
"อะไร"
"ที่นี่มีคนชื่อมินอาหรือเปล่าครับ"
"ไม่มีนี่"
"ไม่มี แต่เมื่อกี้ แล้วผู้หญิงคนที่เข้าไปเมื่อกี้หล่ะ"
"เข้ามาเมื่อกี้ ไม่มี ไปได้แล้วอย่ามาวุ่นวายไปไป๊"

อะไรกันหน่ะเมื่อกี้ผมเห็นมินอาเข้าไปในนี้จริงๆนะ แล้วทำไมมันเป็นแบบนี่หล่ะ  ไม่มีคนชื่อมินอา หมายความว่าไงนะ  

หลังจากวันนั้นผมก็มาที่หน้าบ้านหลังนี้เกือบจะทุกวัน แต่ก็ไม่มีวี่แววมินอาเลย ผมอยากเข้าไปข้างในนั้นอยากรู้ว่ามีมินอาหรือไม่มีอย่างที่ลุงยามว่าแต่ รั่วก็สูงแถมยังมีเหล็กแหลมอีก ถ้าขอเข้าไป นายฝันไปแล้วมินอู
หรือผมมองผิดไปจริงๆ แต่นั้นมันน้องสาวผมนะ สับสนไปหมดแล้ว
โอ๊ะ มีคนออกมา เหมือนจะเอาป้ายประกาศอะไรบางอย่างมาติด ขอเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน

~~~~ประกาศรับสมัครแม่บ้าน~~~~
คุณสมบัติ เพศ หญิง
ขยัน มีความรับผิดชอบสูง
สนใจติดต่อ XXXXXXXXX
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ได้การล่ะ แต่ว่าเขารับผู้หญิงนะ  แต่ไม่นะ นายกำลังคิดอะไรอยู่มินอู ไม่เอานะ ถ้านายทำนายต้องบ้าไปแล้วแน่ คิดได้ไงว่ะเนี่ยพอๆพอๆไปทำงานได้แล้ว

"เป็นไรวะเตี้ย" ดูมันเรียกปากแม่ง 
"กำลังเครียดอย่างกวน"
"อยากกวนเท่าไหร่นะแต่พี่ ดงฮีเรียก" ทีใครทีมันจำไปไว้นะไอกงยู
   
"หนังสือใหม่ต้องติดแท็กให้เรียบร้อยก่อนที่จะวางส่วน" 
"ผมมาแล้วครับ"
"อ้าวมินอูมาพอดี เอารายชื่อหนังสือพวกนี้ไปอัพลงคอมด้วย"
"แค่นี้เหรอที่พี่ให้กงยูไปเรียกผมนี้"
"อะไรนะ ฉันเปล่าให้กงยูไปเรียก"
"หา"
"จะเสียงดังทำไมลูกค้าตกใจหมด"
"ขอโทษครับ" หึ๋ยกงยูนายอยากตายมากใช่มั้ย

"กงยู นายมัน"
"มินอู นี่อะไร" เห้ยเจอได้ไงวะ ป้ายประกาศรับสมัครงานของผม 
"ว่าไง โนว์มินอู"
"แค่เอามาดูเฉยๆ"
"คิดว่านายจะเปลี่ยนงานซะอีก"
"เปล่านะ"
"นั่นซินะ เพราะเขารับผู้หญิงนี่เนอะ"
"^____^ แหะๆ" 
"ไม่กวนแล้วทำงานเถอะ" ฮูว์ เกือบไป  
"เออมินอู นายเจอน้องสาวยังอ่ะ"
"อะ ว่าไงนะ"
"ฉันถามว่าเจอน้องสาวหรือยัง"
"อ๋อยังเลย"
"เหรอ เดี๋ยวก็เจอ อย่าคิดมากล่ะ"
"อืม ขอบใจ"

อย่าคิดมากเหรอ  มันยากมากเลยนะกงยูที่นายพูดอ่ะ 
ผมกับกงยูเข้ามาทำงานที่ร้านนี้ในระยะเวลาไล่เลี่ยกันเราเลยสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆและเขาก็แทบจะเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวเท่าที่ผมมีเลยก็ว่าได้แต่เรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่ตอนนี้ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาด

อะไรกันนะที่ดลใจให้ผมมายืนอยู่หน้าบ้านหลังนี้อีกทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางได้เจอกับมินอาแน่ แต่ผมก็ยังหวังเฮ้อ

"มาทำอะไร"  กะกงยู 
"เฮ้ย มาได้ไง" 
"ไม่เห็นยาก ก็ตามนายมาไง" โอ๊ยอยากจะบ้า จะตามมาทำไมเนี่ย
"แล้วจะตามมาทำไมเนี่ย"
"ก็นายทำตัวหน้าสงสัยเองอ่ะ ว่าที่นี่ สารภาพมา โนว์มินอุว่านายกำลังจะทำอะไร"

ในสุดผมก็ปิดกงยูไม่ได้ แต่พอผมเล่าสิ่งที่ผมได้กลับมาคือ

"จะบ้าเหรอ ไม่คิดบ้างเหรอถ้าเข้าไปแล้วไม่มีมินอานายจะทำไง"
"แล้วนายคิดว่า เข้าไปแล้วเขาจะยอมให้นายลาออกได้ตามสบายเหรอ"
"ก็แค่แม่บ้าน ไม่ใช่งานตำแหน่งสำคัญซะหน่อยที่จะลาออกไม่ได้นี่"
"แล้วนายคิดว่า บ้านหลังขนาด สถานะขนาดนี้ เขาจะรับคนง่ายๆ แล้วปล่อยให้ลาออกง่ายๆหรือไง"
"มันก็จริง แต่ฉันอยากเจอมินอาเนี่ย"
"แต่มันก็หน้าจะมีทางอื่นนี่ ลองคิดดูนะ แค่คิดก็เสี่ยงแล้ว"

ยิ่งคิดเรื่องที่พูดกับกงยูผมก็ยิ่งเครียดนั่นซิจริงอย่างที่กงยูว่าผมมันคิดอะไรง่ายๆ แค่เข้าไปสมัครก็ยากแล้ว หน่ำซ้ำยังจะปลอบตัวอีก ถ้าโดนจับได้ก่อนที่จะได้เข้าไป โอ๊ยปวดหัว

"อ่ะนี่"
"พารา?"
"ก็ปวดหัวไม่ใช่เหรอ" 
"กวนทีน!"
"ยังคิดเรื่องนั้นอยู่เหรอ"
"ก็ฉันอยากเจอน้องสาวฉันนี่" 
"แล้วนายมั่นใจได้ไงว่าน้องนายอยู่ในนั่น"
"ก็ฉันเห็น    "
"เห็นว่าเข้าไป มั่นใจ? นายแค่เห็นแถวนั้น นั่นหมายถึงอาจจะเข้าหรือไม่ก็ได้ เพราะนายไม่ได้เห็นเธอเดินเข้าไปทางประตูกับตาซะหน่อย"
อ่า ผมได้แต่ อ้าปากค้าง พูดไม่ทันมัน 
"ไม่ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำ"
"บ้ามาก"

ไม่ผมตัดสินใจแล้วผมต้องเข้าไปให้ได้ ข้างหน้าจะเป็นยังไงค่อยว่ากัน ยังไงผมต้องเข้าไปหามินอาในนั้น ไม่รู้ไม่สนไม่ต้องมาพูดจะทำเว้ย
สู้ตายมินอู ว่าแต่ผู้หญิงเนี่ยเขาต้องมีอะไรบ้างเนี่ย

"มินอู มินอู นายนี่มัน"
"กงยู ไปหาของให้มินอากัน"
"มินอา? นี่จะเอาจริงเหรอเนี่ย"
"ก็ใช่น่ะซิ"

มินอูนายนี่มัน หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ เลยเอาก็เอาลองกะมันซักที ถ้าไม่ใช่นายฉันไม่มีทางทำแบบนี้แน่

~~~~~

ในที่สุดตอนแรกก็คลอดออกมาซะที
ว่าแต่อยากเห็นหน้า พ่อหนุ่มกงยูของเรากันมั้ยจ๊ะ