[IKON] so danger!! รักอันตรายวายร้ายจุนฮเว

ลำดับตอนที่ #2 : คนอันตราย.|chapter:1|

     ตอนที่ 1

      สวัสดีคร๊าบบบ ผมคิมดงฮยอก สุดหล่อสมองดีเองนะครับ ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องนายจุนฮเวครับ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นผมที่มาทำงานแบบนี้ แต่ก็ได้ค่าตอบแทนไม่น้อย สงสัยอ้ะดิว่าทำงานให้โรงเรียนต้องได้ค่าจ้างด้วยหรอ ปกติก็ไม่หรอก แต่เพราะมันเป็นงานนอกสถานที่ แถมเสี่ยงโดนไอ้จุนฮเวมันกระทืบผมเอาเลยต้องมีกำลังแรงกำลังใจหน่อย นี่ผมก็กดอ๊อดตั้งนานแล้วนะ เขายังไม่มาเปิดอีก งั้นกดรัวๆเลยเเล้วกัน แอ๊ดดดด......(เสียงประตู)

   "อะไรนักหนาว่ะ"
ในที่สุดมันก็ออกมาเปิดประตู ด้วยหน้าตาบึ้งตึง "น่าจะรู้ป่ะว่าผอ.ให้ฉันมาอยู่กับนาย"ผมตอบกลับอย่างสุภาพ

   "หึ เข้ามาดิ"
มันเปิดประตูให้ครับแต่ในห้องมันนี่สิ โห้สกปรกมากอ้ะ ยังกะรังหมู

   "หวังว่ามึงมาอยู่บ้านคนอื่นแล้วจะไม่ทำตัวเป็นภาระ เพราะฉะนั้นมึงก็ควรทำความสะอาดห้องด้วย"

       'โห้ แม่งโหดร้ายมาก ใช้งานด้วย' ผมได้แต่คิดในใจเพราะกลัวมันกระทืบหน้าผมเอา

     "อืมๆ แล้วจะให้นอนตรงไหน เสื้อผ้าเนี้ยวางไหน มันหนักนะเว้ย"
ผมชูของพะรุงพะรังในมือให้ดู

      "นอนในห้อง ของก็วางไว้พื้นดิ โง่จัง"
สาดดดดดดด มันด่าผมครับทุกท่าน ปากหมาอย่างงี้เดียวพ่อตบคว่ำ

          ผมไม่พูดจาอะไรได้แต่เดินกระดืบๆเข้าไปในห้องนอน ระหว่างเดินก็ไม่ลืมจะก้มดูขยะ บนพื้น มีหวังถ้าเหยียบลงไปเนี่ย ชิหายแน่ๆ สกปรกโสโครกสุดๆ
อยู่ไปได้ไง ห้องก็ดูดินะ ของตกแต่งมาราคา ขโมยไปขายน่าจะได้หลายตังค์
ถุ้ย! ผมไม่ใช่คนแบบนั้นอยู่แล้ว ผมน่ะเป็นคนดี ดี๊ ดี

          ผมเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องนอน โดยรวมก็ใหญ่ดี นอนสองคนได้สบายๆ เตียงนี่น่าจะนุ่มนะเนี้ย ผมค่อยๆกระโดดลงบนเตียง เกลี้ยงซ้าย กลิ้งขวา เพราะเตียงมันนุ่มมาก

  "ลงมา"
ไม่ทันได้สะใจนายจุนฮเวก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วไล่ผมลงมากับหน้าตาบึ้งๆเป็นตูดลิง

  "แค่นี้เองน่า"
ผมทำท่าเหมือนจะกลิ้งต่อ แต่ดูหน้าจุนฮเวแล้ว ลงดีกว่าเนอะ

  "ห้องน้ำอยู่ทางไหนอ่ะ"
ตอนมาห้องนี้ก็ทุ่มกว่าๆ แล้วนี่ก็สามทุ่มละ รายการโปรดใกล้มาละด้วย

  "มีตา ก็หาเอง"
ไอ้...ไอ้.. ไอ้ผักกาด นึกคำด่ามันไม่ออกจริงๆ
หาเองก็ได้ว่ะ ผมเดินไปรอบๆ เปิดห้องนั้น ห้องนี้ไป จนเจอห้องน้ำ แม่ม จะบอกดีๆ ก็ไม่ได้นะ ต้องให้หาเอง

   "จุนฮเว เอาสบู่ในกระเป๋าให้หน่อยดิ"
 
    "......."

     ไม่มีเสียงตอบรับจากขุ่นจุนฮเว


 "จุนฮเว๊ จุนฮเววววววง"
ผมเรียกชื่อมันดังๆอีกครั้ง

  "ออกไปเอาเองก็ได้ว่ะ"

 ผมพูดกับตัวเองก็จะพันผ้าขนหนูออกไป หยิบสบู่ในกระเป๋า ผมใช้สยู่บางยี่ห้อไม่ได้เพราะแพ้ เลยต้องใช้สบู่ที่เอามา บางทีผมก็คิดว่าตัวเองเรื่องมากนะ

มองซ้าย มองขวา ไอ้จุนฮเวมันไปไหนของมัน

   "หาใคร"

   "เฮ้ย!"
อยู่ข้างหลังนี่หว่า ผมรีบสาวเท้า เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ไอ้บ้าเอ้ย โผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง

   "ไปข้างนอกนะ เดี๊ยวดึกๆกลับ"
จ้าๆ ไปโลดดดด ไปเลยไป ชิ้วๆ
ขออย่างเดียวนะอีหนู อย่าไปมีเรื่องเด็ดขาด ไม่งั้นแม่ตีตูดลายจริงด้วย

อาบน้ำเสร็จผมก็ดูรายการสารคดีท่องโลกในป่าช้า แล้วมือก็เลื่อนหารายชื่อในโทรศัพท์ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่จินวูคนงาม พี่แกเป็นพี่ชายแท้ๆของผมเอง บ้านผมน่ะอยู่ต่างจังหวัด พอพี่แกสอบได้มหาลัยในโซลผมก็ตามติดตูดมาด้วย ตอนแรกแม่ก็ไม่ยอม สุดท้ายก็ต้องยอมอยู่ดี

   "พี่ นอนยัง"

   (กำลัง แกละ)

  "เหมือนกัน"

  (ไปอยู่บ้านคนอื่นน่ะ ทำตัวดีๆนะ)

   "โห่พี่ ไอ้นั่นมันยิ่งเลว ทำดีด้วยไม่ขึ้นหรอก"

   (ดูพูดจา ถ้าเจ้าของบ้านได้ยินจะไปถีบส่งแกกลับมาหรอ)

   "พี่ ผมมาควบคุมความประพฤตินะ ผมต้องเป็นใหญ่"

   "บ้าอำนาจสุดๆ ไปนอนไป พี่จะนอนละ"

   "จ่ะๆ"
   
   ผมเองก็ง่วงเหมือนกัน งั้นไปนอนดีกว่า

_________
Junhoe part

     เฮ้อ หลังจากที่ผมไปดื่มข้างนอกมา ผมก็โดนไอ้ฮันบินมันหิ้วมาส่งที่ห้อง ครูคิดยังไงเอาแกะมาไว้ในบ้านเสือ จะโดนขย้ำไม่รู้ตัวนะ ดงฮยอกอ่า

     ผมเดินเซไปมา กว่าจะเข้าห้องได้ พอเข้ามายังเจอภาพหน้าประทับใจอีก
อะไรนะหรอ?

   ก็ดงฮยอกน่ะสิ นอนถอดเสื้อโชว์ยอดอกอยู่บนเตียงโน่น

     แหม๋ อ่อยขนาดนี้ ผมขอไปจัดการแกะน้อยก่อนนะ คงยังไม่ได้ทำอะไรมาก เพราะผมน่ะ ไม่ชอบลักหลับคนอื่น ก็แค่ 'หยอกเล่นนิดหน่อย' แค่นั้นเอง

_________________
ออกเเนวหื่นเล็กน้อย(ถึงปานกลาง)ถ้าพรุ่งนี้ว่างจะมาอัพ ถ้าไม่ว่างก็วันศุกร์เน้อ


อาจจะมีคำผิดเนื่องจากความอ่อนแอทางภาษาของคนเขียน บางทีเวลาพิมมันก็รีบนะเออ

© themy  butter