[บารามอส] ขอคำตอบให้ฉันหน่อยจะได้มั๊ย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

ตอนที่ 2



ทางด้านจ้าวปีศาจ

    

   ท่านจ้าวเดินทางมาหลายวันแล้ว และตอนนี้ก็ถึงคาโนวาลแล้ว...



"คาโล!!!!!!!"จ้าวปีศาจตะโกน เสียงนั้นดังไปทั่วแผ่นดินเอเดน ผู้คนที่เดินอยู่นั้นต่างต้องรีบยกมือขึ้นมาอุดหู



       จ้าวปีศาจไม่สนใจ เดินอย่างหาญกล้า ตรงไปยังพระราชวงศ์ของคาโนวาล...โดยอุ้มร่างของลูกสาวของตนไปด้วย...



                                  ********************************************************



ณ พระราชวงศ์ของคาโนวาล



"ท่าทางจะมาแล้ว ท่านจ้าวปีศาจ"คาโลพำพึม



   มาเรียถึงกลับตกใจ...เธอไม่ใช่คนโง่ จ้าวปีศาจจะบุกมาเอเดนทำไม และจะมาตะโกนเรียกเจ้าพี่ของเธอไปทำไม ถ้าไม่ใช่ว่า...คนที่เจ้าพี่รักเป็นลูกของจ้าวปีศาจ ตามข่าวลือที่เธอได้ยินมา แต่เธอไม่เชื่อ...



"เจ้าพี่..."มาเรียเรียก แต่คาโลไม่สนใจเดินออกไปจากพระราชวงศ์อย่างไมคิดจะเหลียวมอง...



                    ***********************************************************



"ท่านจ้าว..."เสียงๆหนึ่งที่จ้าวปีศาจจำได้ แล้วจะไม่มีวันลืม เพราะนั้นเป็นเสียงของ คาโล วาเนบลี ปริ๊น ออฟ โคโนวาล คนที่ทำให้ลูกสาวสุดที่รักต้องกลายมาเป็นแบบนี้


    ไม่สิ ตอนนี้จะเรียกว่า ปริ๊น ไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้เขาคนนี้คือ คิง ออฟ คาโนวาล!!!!



"คาโล...ท่านทำให้ลูกสาวของเป็นเยี่ยงนี้ ท่านคงรู้นะว่าทำไมข้าถึงมาที่นี่ในวันนี้"จ้าวปีศาจพูด ไอแห่งการฆ่าแผ่ออกมาจากตัวของจ้าวปีศาจด้วยความโกรธ



   คาโลมองเฟรินที่อยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นบิดาของเธอ ก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะ ร่างของหญิงสาวที่เขารักนั้นซูบผอมลงไปมาก ทั้งยังมีรอยแผลเต็มไปหมด...



"ท่านจ้าว ใครทำให้เฟรินเป็นเช่นนี้"คาโลถามอย่างเป็นห่วง



"เพราะใครน่ะเหรอ เพราะใคร เจ้าก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ"ท่านจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก



"กระหม่อมมารับตัว เฟริน"คาโลพูด



"จะให้ข้ามองลูกสาวให้กับคนที่ทำร้ายลูกสาวข้าเนี้ยนะ เจ้าบ้าไปแล้วหรือ คาโล วาเนบลี ปริ๊น ออฟ คาโนวาล ไม่สิ คาโล วาเนบลี คิง ออฟ คาโนวาล"ท่านจ้าวพูด



"คาโล..."เสียงของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น พร้อมกับน้ำตาที่เป็นสีโลหิต...



"ฉันอยู่นี่ เฟริน"คาโลพูด แล้วเดินเข้าไปหา โดยไม่เกรงกลัว จ้าวปีศาจ...



"หยุดอยู่ตรงนั้น คิงคาโล ไม่งั้นจะหาว่าข้าไม่เตือนไม่ได้"ท่านจ้าวเอ่ยแล้วพำพึมบางอย่าง...



"ท่านพ่อ...ข้าขอโทษ..."น้ำเสียงของลูกสาวนั้นทำให้เจ้าปีศาจชะงัก ก้มมองดูลูกของตนที่กำลังตื่นขึ้น ทั้งๆที่ตนยังมิได้คลายมนตร์สะกด...



"เฟลิโอน่า...เจ้า.."จ้าวปีศาจพูดได้แค่นั้น เฟรินก็เอามือขึ้นมาปิดปากของท่านจ้าวได้แล้วพูดว่า "ข้ารักท่านพ่อ และก็รักนายด้วยนะ คาโล"



"เฟริน..."คาโลเอ่ย แล้วเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงัก



   เพราะจู่ๆสาวตรงหน้าเขาก็กรีดร้องออกมาว่า "คาโล!!! ไม่นะ อย่าไปจากฉันนะ ไม่!!!"



"เฟริน...ฉันอยู่นี้แล้วไง..."คาโลพูด แต่สาวตรงหน้าก็ยังคงเพ้อหน้าคนตรงหน้า ราวกับไม่รู้ว่าเขาอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว...



"คาโลๆๆ คาโลลลลลลลลล"เฟรินตะโกน



   ผู้คนเริ่มหันมามอง เมื่อเห็นก็ต้องตกใจยิ่ง เพราะเฟรินหรือเฟลิโอน่านั้น เริ่มทำร้ายร่างกายของตนและเลือดสดๆก็ไหลลงมาอีกครั้ง มันเป็นภาพที่น่าสยดสยองยิ่งนัก ทำคนต่างปิดตา ส่วนผู้ชายบางคนก็เดินมาช่วย แต่ก็โดนคาโลมองหน้าจนต้องเลิกเข้าไป



   คาโลเดินเข้าไปหาหญิงที่เป็นคนรัก แล้วสวมกอดเธอ...เฟรินหยุดดิ้น แล้วกอดตอบ แล้วพูดว่า "คาโล...ฉันรักนาย"



"ฉันก็รักนาย เฟริน"คาโลพูดแล้วกอดหญิงสาวแน่นกว่าเดิม



   ท่านจ้าวที่เห็นดังนั้นก็เดินเข้ามาหาคาโล แล้วต่อยคาโล!!!



   'โครม!!!'



  คาโลกระเด็นไปอีกทาง ส่วนเฟรินนั้นก็โดนท่านจ้าวอุ้มขึ้นไป เฟริน บัดนี้หลับไปแล้ว...คาโลลุกขึ้นแล้วถามท่านจ้าวว่า "ท่านจะไม่ยกโทษให้กระหม่อมเลยหรือ"



"ไม่!"ท่านจ้าวตอบกลับทันที



"แล้วจะให้กระหม่อมทำเช่นไร ให้ท่านยอมรับ"คาโลถามอีกครั้ง



   เขายอมทำทุกอย่างเพื่อชดใช้ให้เธอ เพราะที่เธอเป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะเขา...เพราะเขาคนเดียว...



"งั้นก็ได้ เจ้าจงเดินทางไปหาข้าที่เดมอส โดยห้ามนำทหารติดตัวไปด้วย ให้ไปถึง โดยเร็วที่สุด เพราะถ้าไปถึงช้าไม่แน่ว่า เฟลิโอน่าอาจจะตกไปเป็นของคนอื่นไปแล้วก็ได้"ท่านจ้าวกล่าวแล้วแสยะยิ้ม รอฟังคำตอบ



"กระหม่อมไปแน่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง"คาโลกัดฟันพูด



"งั้นก็ดี"ท่านจ้าวพูดแค่นั้น แล้วเดินจากไปพร้อมทหารที่ตนนำมา...



        **********************************************



  หลังจากวันนั้นคาโลก็ติดต่อไปหาคิล พร้อมทั้งเล่าเรื่องทุกอย่างให้คิลฟัง เพราะคิดว่าเพื่อนรักของตนอาจจะทำอะไรได้บ้าง แต่ผลกลับ

กลายเป็นว่า "ขอโทษว่ะเพื่อน นายทำตัวนายเองนะ ฉันก็อยากช่วยนายอยู่หรอก แต่ฉันสงสารเฟรินว่ะ ที่รักคนอย่างนาย นายนี่มันไร้หัวใจจริงๆ"



"แต่ว่า ฉันจะไปหาเออยู่นี่ยังไง"คาโลพูด



"คาโล นายจำคำพูดของฉันไปนะ บางอย่างถ้ามันเสียหรือพังไปแล้วมันอาจจะเอากลับมาได้หรืออาจจะซ่อมได้ แต่บางอย่างถ้ามันพังหรือเสีย

แล้ว อาจจะเอากลับมาไม่ได้ โดยเฉพาะจิตใจของคน นายทำให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก"คิลพูด (o_o ไม่น่าเชื่อว่าคำๆนี้จะออกจากปากของคิล ผู้แต่งเองครับ)



"..."คาโลเงียบ



   ไม่เข้าใจ ทำไมจะเอากลับมาเป็นอย่างเดิมไม่ได้ เพราะอะไร ในเมื่อสิ่งที่เขาทำไปเพราะต้องการปกป้องเธอ คนที่เขารักอย่างสุดหัวใจ...



    ***************************************************

ณ เดมอส



"เฟลิโอน่า อยากทานอะไรมั๊ยลูก เดี๋ยวพ่อจะเอามาให้"ท่านจ้าววถาม เฟรินที่บัดนี้ ไม่โวยวายหรือทำร้ายตัวเองอีกต่อไปแล้ว แต่เธอเอาแต่เหม่อลอยออกไปข้างนอก



   ท่านจ้าวที่ไม่เคยเป็นแบบนี้ ก็กลับหนักใจมากยิ่งขึ้น และผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เฟรินเกินหนึ่งเมตรก็แทบจะฆ่าแล้ว ทำให้เหล่าทหาร ต่างกลัวไปตามๆกัน



   ท่านจ้าวสวมกอดเธอแน่น ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปเหมือนอากาศธาตุ แต่ร่างของลูกสาวก็ไม่ไหวติง นัยน์ตายังคงเหม่อลอยไปที่ไกลแสนไกล...



    ***************************************************



"แล้วสรุปนายจะช่วยฉันรึเปล่า คิล"คาโลถามเพื่อย้ำความแน่ใจอีกครั้ง



    คิลถอนหายใจ แล้วยักไหล่ ก่อนจะตอบว่า "เอาก็ได้ เห็นแก่ความเป็นเพื่อนมาหลายปี ฉันจะไปกับนาย แต่ถ้านายทำแบบคราวนั้น นายได้ตายด้วยน้ำมือของฉันแน่ คาโล"



"ขอบใจ คิล"คาโลพูด แล้วยิ้มอย่างดีใจ



"เฮ้ยๆ แต่บอกไว้ก่อน ที่ฉันช่วยนายเพราะฉันอยากเห็นเฟรินมีความสุข ไม่ใช่นาย คาโล"คิลพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน



    ถึงรู้ว่ามันไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะว่ามัน อีกอย่างเฟรินมันก็เป็นเพื่อนคนแรกของฉันซะด้วย ถ้ามันไม่มีความสุขฉันก็พลอยไม่มีความสุขไปด้วย



"ว่าแต่นายจะเดินทางเมื่อไหร่"คิลถาม



"วันนี้"คาโลตอบเสียงเรียบ



"ห๊า!!!"



        ***********************************************



ในมโนภาพของเฟริน



   ร่างของชายผู้เป็นที่รักของเธอกำลังเดินจากไป จากไปเพื่อไปแต่งงานกับ หญิงอื่น...ที่ไม่ใช่เธอ



"คาโล...คาโล...นายอย่าไปเลยนะ คาโล"เฟรินร้องเรียกคนตรงหน้าอย่างโหยหา



   แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับมาจากชายผู้เป็นที่รักของเธอ แม้แต่น้อย...เฟรินพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่ใจของเธอนั้นเจ็บราวกับโดนมีดกรีดที่หัวใจ อย่างช้าๆและทรมาณ...



"คาโล...นายอย่าทิ้งฉันไป คาโล"เฟรินยังคงเพรียนตะโกนเรียกชายผู้เป็นที่รัก แต่เขาก็ไม่หันมา



    ชายที่เธอรักยังคงเดินจากเธอไปเรื่อยๆ ไปพร้อมกับชุดเจ้าบ่าว ส่วนตัวเธอนั้นกำลังสวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ เขาจากเธอไปพร้อมชุดนั้น

เพราะกำลังจะไปแต่งงานกับหญิงอื่น...



"คาโลลลลลลลลลลลลล"เฟรินกรีดร้อง เรียกชื่อชายผู้เป็นที่รักแล้วร้องไห้...



            *************************************************



ณ ชายแดนเดมอส



"เฮ้ คาโล นายจะพักที่นี่ก่อนมั๊ย"คิลถามคาโลที่บัดนี้ลงจากม้า เพื่อไปต่อต่อของเข้าเดมอส



"ไม่ เดี๋ยวติดต่อเสร็จเราจะเดินทางต่อเลย"คาโลตอบโดยไม่หันมามอง



"นายบ้าไปแล้วเหรอ คาโล ฉันน่ะไม่พักก็ได้ แต่ม้าน่ะมันเดินทางติดต่อกันมาหลายวันแล้ว มันจะไม่ไหวเอานะโว้ย"คิลตะโกนบอกคาโลที่บัดนี้เดินหายลับเข้าไปกับฝูงคนแล้ว...



        ***********************************************



ณ คาโนวาล



"ฮือๆๆ เจ้าพี่...ทำไม...ทำไมเจ้าพี่ถึงทิ้งน้อง"เจ้าหญิงมาเรียร้องไห้เรียกหาสามีของตน ที่บัดนี้ไปหาหญิงอื่น...



"เจ้าหญิงมาเรีย...ไม่ต้องร้องไห้หรอก...เพราะข้ามีวิธีทำให้เจ้าชายคาโลกลับมาหาท่าน เพียงแค่ท่านตอบตกลงเท่านั้น"เสียงชายคนนั้นพูด เสียงพูดนั้นมาจากด้านหลังของมาเรีย...



   มาเรียหันไป แล้วพบว่าผู้นั้นคือ "คุณโร เซวาเรส"



โร เซวาเรส ผู้ที่ทำให้เธอได้ เจ้าพี่มาครอบครอง คนที่ทำให้เธอสมหวัง บัดนี้ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ครานี้...คงมีความหวังที่เจ้าพี่จะกลับมา แม้ 1% ก็ยังดี...มาเรียคิดก่อนตอบไปว่า "ฉันตกลง"



______________________________________________________________________________________________________



   เอาล่ะ หลังจากที่ไม่ได้มาเข้าเน็ตฯเลยยยยยยยยย เพราะงานที่รร.เยอะมากกกกกกกกกกกกก เอาล่ะไม่รู้ว่าจะมาอัพอีกครั้งเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ก็ขอให้อ่านให้จุใจไปเลยกะตอนที่ 2 ที่ไม่ได้ใช้อะไรเลย เพราะไม่มีเวลา เท่าไหร่เอาล่ะ ตอนนี้ผมก็ตอนไปแล้ว บ๊าย บาย