นิทานก่อนนอนของคิม จงแด

ลำดับตอนที่ #25 : [KyuChen] เธอน่ารัก Rewrite Load 74%

ดูรูปและฟังเพลงประกอบไปพลางๆ ก่อนนะคะ http://www.youtube.com/watch?v=3PAzXlIzCwk

 

Title: เธอน่ารัก

Couple: Kyuhyun x Chen

Rate: PG

Note: รีเควสต์(นานแล้ว)ของน้องสาวค่ะ สองคนนี้เป็นเมนของไรท์ทั้งคู่เลยนะเนี่ยยยย ฉบับรีไรท์ค่ะ

++++++ เธอน่ารัก ++++++

          “มองไรวะคยู”เสียงนุ่มทุ้มของเดือนคณะวิศวะชั้นปีที่ 3 เอ่ยถามเพื่อนสนิทผู้มีตำแหน่งเป็นถึงเดือนคณะสถาปัตย์ชั้นปีเดียวกันที่ซึ่งกำลังหยุดมือที่กำลังดรออิ้งค์หันเหสายตามองอะไรสักอย่างที่อยู่บริเวณนั้น ทำเอาเดือนคณะวิศวะซึ่งกำลังดรออิ้งค์งานอยู่เช่นกันเอ่ยถามขึ้นเมื่อไม่ได้ยินเสียงดินสออีอีของอีกคนที่ควรจะร่างงานบนกระดาษ

          “ปล...”กำลังจะเอ่ยปฏิเสธแต่ดูเหมือนว่าคุณเดือนวิศวะจะรู้เสียก่อนว่าเจ้าตัวแอบมองใครอยู่

          “เห~ สนใจน้องคิม จงแดเหรอ”เสียงนุ่มทุ้มของคุณเดือนวิศวะเรียกความตกใจขึ้นบนใบหน้าของโจ คยูฮยอนได้เป็นอย่างดี

          “ปละ...เปล่าสักหน่อย อย่ามามั่วน่าไอ้วอน”ชายหนุ่มรีบปฎิเสธเสียงแข็ง ทำเอาเพื่อนสนิทสุดหล่อแอบยิ้มมุมปากอย่างอดไม่ได้ ไอ้ซึนเอ่ย ชเว ซีวอน คิดพลางเหล่มองกระดานวาดรูปที่ควรจะมีการบ้านที่เจ้าตัวบอกว่าต้องส่งภายในพรุ่งนี้กลายเป็นรูปของน้องเจ้าของชื่อที่เขาว่าไป ถ้าถามว่าเขารู้จักน้องคนนั้นได้ไงน่ะเหรอ ความลับครับ

          “เอาเหอะเอาที่มึงสบายใจละกัน”ชีวอนว่าอย่างปลงๆ พลางแอบขำเบาๆ ดูเหมือนว่าเพื่อนรักของเขาจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดเลยว่าเผลอสนใจน้องคิม จงแดที่ว่าขนาดไหน

          คยูฮยอนมุ่ยหน้ากับคำพูดของเพื่อนสนิทก่อนจะกลับมาสนใจกระดานวาดรูปต่อ ก็แอบผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าบนกระดาษที่ควรจะเป็นแบบร่างของตึกที่เป็นการบ้านดันกลายเป็นรูปน้องคนนั้นไปเสียแล้ว แทนที่จะลบออกคยูฮยอนเลือกที่จะเก็บรูปนี้อย่างบรรจงในชั้นในสุดของแฟ้มที่เขาเอาไว้เก็บงานที่สเก็ตซ์เล่นๆ และหยิบกระดาษแผ่นใหม่มาวางแทนที่และลงมือทำงานต่อทันที หลังจากนั้นก็ไร้ซึ่งเสียงพูดคุยของคู่หูเดือนคณะไปอีกพักใหญ่ๆ

          “คยู เดี๋ยวกูว่ากูจะไปร้านกาแฟข้างแคนทีนวิดวะนะ มึงจะไปด้วยหรือจะรออยู่นี่”ซีวอนเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งทำงานมาพักนึงจนความเมื่อยเริ่มกัดกินตูด

          “อืมมม...กูไปด้วยดีกว่า”หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งคยูฮยอนจึงตอบมา ซีวอนพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งสองจะรีบเก็บสัมภาระและเดินตรงไปยังปลายทางทันที

++++++ เธอน่ารัก ++++++

          อีกด้านหนึ่ง

          “พี่เฮนรี่เร็วๆ สิฮะ”เสียงทุ้มติดแหลมเล็กน้อยเอ่ยเร่งใครบางคน เจ้าของชื่อหัวเราะเบาๆ พลางแกล้งเจ้าของเสียงนั้นต่อ

          “อะไรกันเนี่ยเจ้าลูกเป็ด ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะอยากกินเค้กที่ร้านข้างแคนทีนวิดวะเลยนี่”เฮนรี่ หลิว นักศึกษาคณะอักษรปี 3 เอ่ยถามหลานรหัสคนโปรด พลางขืนตัวแกล้งเด็กที่พยายามดันเขาไปข้างหน้า

          “ก...ก็เมื่อวานพี่คริสเขาส่งข้อความมาบอกนี่ฮะ ว่าเค้กของร้านที่อยู่ข้างแคนทีนวิดวะอร่อยมาก บอกให้ไปลองน่ะฮะ”เจ้าลูกเป็ดที่เฮนรี่ว่า หรือชื่อจริงๆ คือ คิม จงแด เอ่ยตะกุกตะกักอย่างมีพิรุธ เมื่อเจ้าตัวเอ่ยอ้างถึงอดีตพี่รหัสที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากแคนนาดาแล้วเพิ่งกลับไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน

          “อ๋อเหรอออออ”พี่รหัสตัวพอกันๆ เอ่ยลากเสียงยาวอย่างน่าหมั่นไส้ เจ้าลูกเป็ดของเฮนรี่ยู่ปากอย่างขัดใจที่พี่รหัสดูจะรู้มากเกินไปแล้ว แต่ยังไม่ทันจะงอนไปมากกว่านี้เสียงแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้าก็เปลี่ยนความสนใจของเจ้าลูกเป็ดขี้งอนได้ในทันที มือบางล้วงหยิบเอาสมาร์ทโฟนเครื่องสวยขึ้นมาเห็นข้อความจากเพื่อนรัก ดวงตากลมๆ เบิกกว้างก่อนจะรีบเก็บมือถือและคว้ามือของลุงรหัสตัวพอๆ กันออกลากไปยังเป้าหมายในทันที

          “เฮ้ยยยยยย ใจเย็นก่อนนนนนนนน ไอ้ลูกเป็ดดดดดดดดด แขนจะหลุดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย”

++++++ เธอน่ารัก ++++++

          Little Rom Cafe'

          หลังจากลากลุงรหัสตัวเล็กเข้ามาในร้านกาแฟสุดน่ารักที่เข้ากับชื่อสุดๆ ได้ ดวงตากลมๆ ก็มองหาเพื่อนสนิทที่ให้มาจองที่ท่ามกลางเหล่านักศึกษาจากหลากหลายคณะที่เยอะที่สุดคงไม่พ้นวิศวะ...

          “แดอ่า! ทางนี้แด”เสียงหวานติดแหลมไม่แพ้กันดังแหวกเสียงคุยจอกแจกของผู้คน พร้อมกับเขย่งตัวหยอยๆ ทำเอาหลายๆ คนในร้านหลุดขำ จงแดแอบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลากเฮนรี่เดินไปตรงโต๊ะที่เพื่อนสนิทนั่งอยู่

          “บยอนนนน”ทันทีที่ประชิดตัวก็ร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงหวานพลางกระโดดเข้ากอดคอเพื่อนรักอย่างไม่สังเกตุเลยว่าที่โต๊ะนอกจากเพื่อนตัวเองแล้วยังมีคนอื่นนั่งอยู่ด้วย เจ้าลูกเป็ดของลุงรหัสตัวขาวเอาหัวไถๆ ไปกับไหล่ของเพื่อนอย่างน่ารักทำเอานักศึกษาชายที่นั่งอยู่บริเวณนั่งถึงกับอมยิ้มกับความน่ารักของน้องจงแดคนดังประจำคณะอักษร

          “อ้าว นึกว่าเสาไฟฟ้าที่ไหน คยูฮยอน กับ ซีวอนนี่หว่า”หลังจากยืนมองหลานรหัสถูไถกับเพื่อนของเจ้าตัวอยู่พักนึง เฮนรี่ก็เหมือนจะเพิ่งสังเกตุเห็นว่ามีคนอื่นน้องจากเพื่อนของหลานรหัสด้วย เจ้าลูกเป็ดกับเจ้าลูกหมา (ที่เฮนรี่ชอบเรียก) ที่ทำตัวเหมือนโลกนี้มีกันแค่สองคน ก็สะดุ้งแต่ในคนละสาเหตุน่ะนะ

          “อะ...เอ่อ... สวัสดีฮะรุ่นพี่ซีวอน รุ่นพี่คยูฮยอน”เจ้าลูกเป็ดน้อยแอบเขินนิดๆ เมื่อเผลอทำตัวเหมือนเด็กต่อหน้ารุ่นพี่สุดหล่อทั้งสองคน

          “สวัสดีครับน้องจงแด”คนทักกลับก่อนเป็นซีวอน ชายหนุ่มส่งรอยยิ้มที่ทำเอาจงแดแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อยแล้วยิ้มแหยๆ กลับไปให้ ส่วนคยูฮยอนก็ส่งสายตาอาฆาตใส่เพื่อนรักที่บังอาจชิงตัดหน้าทักทายคนน่ารักของเขาไปเสียได้...แน่นอนว่าไม่มีทางพลาดที่จะส่งรอยยิ้มที่สามารถพิฆาตใจสาวๆ หนุ่มๆ มาได้นักต่อนักไปด้วยเช่นกัน ทำเอาจงแดถึงกับหน้าแดงด้วยความเขิน แม้เสี้ยวหนึ่งในสมองจะบอกตัวเองว่า พี่เขาไม่ได้ยิ้มให้แกคนเดียวซะหน่อยจะเขินไป่ทำไมเนี่ย

          “เออนี่ เจ้าลูกเป็ดจะเค้กจริงๆ ป่ะเนี่ย ถ้าจะแค่มาเจอเพื่อนพี่จะกลับไปแปลการบ้านอาจารย์ฮันเกิงต่อ”เฮนรี่ว่าเมื่อเห็นเจ้าลูกเป็ดยืนบิดไปบิดมา พลางอมยิ้มอย่างมีเลศนัย เฮนรี่รู้เฮนรี่เห็นทุกอย่างละน่า

          “กินสิฮะ! ป่ะบยอนไปเลือกเค้กกันนนน วันนี้พี่เฮนรี่เลี้ยง”เจ้าลูกเป็ดยู่ปากใส่ลุงรหัสก่อนจะควงแขนเพื่อนรักไปเลือกเค้กที่ดิสเพลย์เค้กทันทีอย่างร่าเริง ตามไปด้วยลุงรหัสผู้มีตัวพอๆ กับหลานรหัสสุดน่ารัก ทิ้งให้สองหนุ่มหล่อประจำสองคณะนั่งคุยกันไปอีกพักนึง...

+++++ เธอน่ารัก +++++

          10 นาทีต่อมา

          “อ้าว เฮนรี่ไปไหนละครับน้องจงแด”เสียงนุ่มทุ้มของพี่คยูคนหล่อประจำคณะสถาปัตย์เอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนสนิทต่างคณะที่เดินไปกับสองหนุ่มน้อยเมื่อขาไปไม่เดินกลับมาด้วย

          “พอดีอาจารย์ฮันเกิงโทรมาตามพี่เฮนรี่น่ะฮะ”จงแดเอ่ยตอบพลางก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าสบตารุ่นพี่สุดหล่อ ค่อยๆ เดินตามเพื่อนไปเตรียมจะนั่งข้างๆ รุ่นพี่ซีวอนก็ถูกเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดโดยการให้ผลักเบาๆ ให้เขาล้มไปนั่งข้างๆ รุ่นพี่คยูฮยอน!

          “อ่า ขอโทษด้วยฮะ”เอ่ยขอโทษเสียงเบา เมื่อรู้สึกได้ว่าตอนโดนผลักเมื่อครู่เอนไปกระแทกแขนรุ่นพี่หนุ่มด้วย คยูฮยอนส่ายหน้าพลางยิ้มเป็นเชิงบอกว่าไม่โกรธอะไรใดๆ ก่อนจะช่วยจับประครองให้อีกคนนั่งตามปกติ

          ทั้งสี่คน...ไม่สิ ทั้งสามคน ซีวอน คยูฮยอน และแบคฮยอนนั่งคุยกันไปพลาง ระหว่างรอเสียงเรียกรับของที่สั่งไป มีบ้างที่ทั้งสามคนหันมาชวนจงแดคุยบ้างแต่ก็เป็นครั้งคราว จนกระทั้งพนักงานประกาศเรียกบัตรคิวที่เป็นของแบคฮยอนกับจงแด จงแดเตรียมจะลุกไปกับแบคฮยอนแล้ว แต่รุ่นพี่ซีวอนสุดหล่อของเหล่ารุ่นน้องวิศวะเอ่ยปากอาสาจะไปเอาของที่สั่งกับแบคฮยอนให้ ทิ้งให้จงแดกับคยูฮยอนนั่งรอกันอยู่ที่โต๊ะ

          “น้องจงแดใช่มั้ยครับ?”หลังจากนั่งเงียบได้สองสามนาทีคนอัธยาศัยดีอย่างคยูฮยอนจึงเอ่ยถามก่อน แต่ฟังดูเป็นประโยคที่งี่เง่ามากที่ถามมันออกมา จงแดที่นั่งนิ่งมาพักใหญ่มีพูดออกมาตอนตอบคำถามเพื่อนเป็นครั้งคราว เงยหน้าขึ้นมองเดือนคณะสถาปัตย์ปี 3 อย่างแปลกใจ ก็นั่งคุยกันมาตั้งนานยังไม่รู้จักเขาอีกเหรอ

          “ใช่ฮะ”ตอบเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน คยูฮยอนเลยเอียงหัวเข้าไปใกล้ให้ได้ยิน (คุณคยูไม่ได้แกล้งเนียนแต๊ะอังน้องนะครับ: คุณคยู) คยูฮยอนจะรู้รึเปล่านะว่าการกระทำของตัวเองทำให้รุ่นน้องตัวเล็กกว่าผู้เป็นคนดังของคณะอักษรถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย เพราะถ้ามองจากมุมอื่นเหมือนคยูฮยอนกำลังนอนซบไหล่ของจงแดอยู่อย่างไรอย่างนั้น แต่จะให้จงแดดันออกก็ไม่ได้เพราะอีกคนเป็นรุ่นพี่ของเพื่อนสนิท แต่จะให้อยู่อย่างนี้นานๆ จงแดคงเป็นลมเพราะหัวใจเต้นแรงมากเกินไปกันพอดี (จริงๆ คือกลัวพี่คยูคนหล่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นต่างหาก: ไรท์เตอร์)

          พี่ซีวอนนนนน บยอนนนนนน รีบกลับมาเร็วๆ ซี่ จงแดอ้อนวอนในใจ เหมือนซีวอนกับแบคฮยอนได้ยิน เพราะไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงแบคฮยอนดังมาก่อนตัวของเจ้าตัวเสียอีก...

          “ไอ้เป็ดดดดดดดด เค้กมาแล้ววววว...อุ้ย”แบคฮยอนถือถาดเดินมาตรงโต๊ะยังอารมณ์ดีก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นฉากสวีทหวาน(?)ตรงหน้า ทำเอาซีวอนที่ถือถาดเดินตามมาหยุดเดินแทบไม่ทัน ซีวอนกำลังจะเอ่ยปากถามว่าหยุดเดินทำไมแต่เมื่อเห็นฉากตรงหน้าก็เข้าใจได้เป็นอย่างดี กะจะเอ่ยปากล้อเสียหน่อยพอเจอเจ้าลูกเป็ดเบะปากน้ำตาคลอก็ทำเอาใจอ่อนไม่กล้าแกล้ง แต่แบคฮยอนก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะอีกคนเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกันเสียด้วย ซีวอนจึงรุดไปจัดการเสียเอง

          “ลวนลามน้องรึไง”หลังจากวางถาดที่ถือมาเรียบร้อยแล้ว มือหนาที่เริ่มหยาบเพราะต้องลงภาคสนามจริงจัดการดันกลุ่มผมสีน้ำตาลคาราเมลของเพื่อนออกจากไหล่ของหลานรหัสของเพื่อน พลางพูดอย่างไม่คิดอะไร แม้จะไม่ได้แรงมากแต่คยูฮยอนรับรู้ได้ว่าพี่ซีวอนคนหล่อของเหล่าสาวๆ คณะวิศวะมันแอบใส่ความซะใจมาด้วย

          “เปล่าซะหน่อย อย่ามาใส่ร้ายกูหน่าซีวอน”เอ่ยปฏิเสธพลางยกมือขึ้นจัดทรงผมที่ยุ่งเพราะถูกเพื่อนจับเมื่อครู่ ไม่ทันเห็นว่าจงแดแอบถอนหายใจพลางเอามือกดไว้ตรงอกข้างซ้ายให้แน่นพยายามทำให้หัวใจเข้าสู่ภาวะปกติให้เร็วที่สุด

          “หืม? มึงซื้อแบบกลับบ้านไปให้ใครอ่ะ”หลังจากจัดการเครื่องดื่มและขนมมากมายเรียบร้อยทั้งสี่คนก็แยกทางกัน โดยซีวอนกับคยูฮยอนเดินตรงไปทางลานจอดรถที่คั่นระหว่างตึกสถาปัตย์กับตึกวิศวะเอาไว้ ตลอดการเดินคยูฮยอนไม่เห็นเพิ่งจะมาเห็นว่าเพื่อนถือกล่องเค้กมาด้วยตอนมันเอาไปวางไว้ในลูกรักของซีวอน Audi R8 คันงามนั่นแหละ

          “ให้น้องกู”ซีวอนตอบพลางผิวปากอย่างอารมณ์จัดวางกล่องเค้กกับกระดาน แฟ้มและหนังสือเรียนไว้ที่เบาะหลังให้เรียบร้อยดีก่อนจะเดินอ้อมรถไปขึ้นฝั่งคนขับ

          “น้อง? จีวอนน่ะเหนอ?”

          “ไม่ใช่”

          “แล้วน้องไหนของมึงอีกถ้าไม่ใช่จีวอนอ่ะ”ชายหนุ่มร่างโปร่งเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะตั้งแต่คบกันมาจำได้ว่าเพื่อนรักคนนี้อาศัยอยู่กับพ่อและน้องแค่สามคนนี่หว่า จะมีน้องจากไหนอีกวะ?

          “เอ่อน่ะ เอาไว้น้องกูพร้อมเมื่อไหร่เดี๋ยวกูพามาแนะนำเองน่า ไปล่ะเจอกันพรุ่งนี้”ไม่รอให้เพื่อนได้บอกลาเจ้าของรถออดี้คันงามก็ขับออกจากลานจอดรถทันทีตรงไปยังจุดหมายที่มีชื่อว่า...ตึกคณะอักษรศาสตร์....

++++++ เธอนน่ารัก ++++++

Loading 74%

แค่นี้ก่อนนะคะ ไรท์ไม่หวายแล้ววว แล้วก็ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีอยู่ในช่วงปรับตัวในรั้วมหาลัยค่า ตอนนี้ไรท์เหลือสอบไฟนอลอีกวันเดียวววว คราวนี้จะมาอัพยาวๆ เลยนะคะอิอิ แล้วเจอกันค่ะ อ้อออ เพื่อใครไม่สะดวกเม้นท์สามารถสครีมในทวิตได้นะคะโดยติดแท็ก #นิทานของน้องเป็ด ค่ะ มาสครีมกันเยอะๆ นะคะ^^

 

O W E N TM.