วิญญาณห่วงเพื่อนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทบาทพ่อพระ

หลังจากจัดการเรื่องงานศพของฉุนแล้ว แนน มัวแต่เสียใจจนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับใคร กว่าจะกลับมาเป็นปกติได้ ก็เซื่องซึมไปหลายเดือน แต่ถึงแม้เธอจะเสียเพื่อนรักที่สุดในชีวิตไปแล้ว ก็ยังโชคดีที่หอก ทำตามสัญญากับฉุนว่าจะดูแลเธอ ทำให้ตลอดเวลาที่เรียน จะมีหอกคอยดูแลเวลาไปกลับเสมอ กลางคืนก็มานอนเป็นเพื่อน แถมบางครั้งยังต้องช่วยออกค่าเทอมให้อีกด้วยซ้ำ

“เฮ้ยไอ้แนน เดี๋ยววันนี้อยู่คนเดียวปิดประตูดีๆ นะ ฉันจะออกไปธุระข้างนอกเดี๋ยวกลับ”

“ จะไปไหนเหรอหอก นี่มันตีหนึ่งแล้วนี่ ”

“ อ๋อ นัดกับเพื่อนไว้ว่าจะไปขูดต้นไม้ขอหวยแม่นาค ที่วัดมหาบุศย์น่ะ เห็นพวกมันบอกว่าจะพาไปขูดต้นไม้เพื่อดูเลขเด็ด ที่ใกล้ๆ ศาลย่านาค ”

“ เฮ้ย จริงเหรอ ที่แถวพระโขนงเนี่ยนะ แล้วทำไมต้องไปตอนตีหนึ่งล่ะ ไปตอนค่ำๆ ก็ได้นี่ ”

“ ไม่ได้หรอก เค้าบอกว่าขูดตอนตีสองตีสาม มันจะแม่นมาก ”

“ นี่พวกแกเป็นผู้ชาย แล้วก็ร่ำเรียนถึงวิทยาลัยแล้วนี่ ยังเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ  .....เอ..นี่..หอก..แต่จะว่าไปแล้ว ..แกนี่ดูๆ ไปก็หล่อดีนะ แล้วยิ่ง ขาวๆ หล่อๆ แบบนี้ แกไม่สงสัยเหรอ ว่าเพื่อนแกอาจจะหลอกแกไปทำอะไรพิเรนๆ ก็ได้นะ ”

“ ไอ้บ้าแนน เดี๋ยวเถอะ คิดบ้าๆ ” แล้วไอ้หอกก็จัดการตบกระโหลกไปทีนึง ด้วยความหมั่นไส้

‘ หนอยหาว่าเพื่อนๆ จะหลอกไปทำมิดีมิร้าย บ้าสิ เอ...แต่คิดไว้บ้างก็ดีนะ เรามันยิ่งหล่อๆ อยู่ด้วย ’

คิดแล้วก็หัวเราะกับตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าไม่เป็นความจริง เพราะไอ้เพื่อนเขามันเป็นผู้ชายแท้ๆ กันทั้งนั้นต่างก็เคยบอกว่าไม่นิยมเพศที่สาม ไม่มีทางที่พวกมันจะมาคิดไม่ซื่อกับตัวเองแน่นอน

แล้วก็มาถึงภาระสุดท้ายของไอ้หอกก็คือ ฝากงานให้เธอทำที่นี่ หลังจากเรียนจบ ปวช. ปีสุดท้ายแล้ว

“ ไอ้แนน ฉันทำตามสัญญากับฉุนมันแล้วนะ ต่อไปนี้แกต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ ฉันเองก็ต้องมีชีวิตของฉันเหมือนกัน แล้วนี่เดี๋ยวก็คงต้องย้ายของออกไปอยู่บ้านฉันเหมือนเดิม แกอยู่คนเดียวก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน อยู่บ้านก็ปิดประตูบ้านดีๆ ด้วยล่ะ ”

“ ฮื่อ...ขอบคุณนะ หอก สำหรับทุกอย่าง ฉันจะไม่มีวันลืมเลย ”

“ ไม่เป็นไรหรอกไอ้แนน จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ตลอดเวลาพอมีเรื่องทีไร แกก็รอดตัวมาได้เองทุกครั้ง โดยที่ฉันยังไม่ทันได้เข้ามาช่วยเลยด้วยซ้ำ ยังแปลกใจมาจนทุกวันนี้เลยว่าแกรอดมาได้ยังไงกันวะ ทั้งที่คนอื่นเค้าเจ็บกันระเนระนาด แต่แกดันไม่เป็นอะไรซักนิด ถามจริงๆ เหอะ แกแอบไปมีของดีอะไรรึเปล่าวะ ไอ้แนน ”

“ บ้าสิ ไม่มีหรอก จะมีได้ยังไงฉันก็อยู่กับแกตลอดเวลาไปเรียนกับทำงานไม่ได้ไปไหนเลย ที่จริงตัวฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน ว่าทำไมฉันถึงดวงดีขนาดนี้ แคล้วคลาดมาตลอดอย่างไม่น่าเป็นไปได้ คิดๆๆ มาตลอดแหละ แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่า ฉันไม่รู้จะสงสัยไปทำไม เพราะมันไม่มีคำตอบนี่หว่า ช่างหัวมันไม่อยากคิดให้ปวดหัว ไม่เจ็บตัวก็ดีแล้วนี่ เออ ! แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องขอบคุณนายอยู่ดีแหละหอก ขอบคุณจริงๆ นะ นายไม่เคยทิ้งฉันเลยตั้งแต่วันนั้น ” หอกตบบ่าแนนแรงๆ แล้วจับหัวโยกไปมา พลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี

วันนี้เป็นวันที่เธอพูดเพราะที่สุดแล้ว สำหรับเพื่อนคนนี้ ที่ยึดถือคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับฉุน คอยดูแลเธอเป็นอย่างดีตลอดมา ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ เธอดีใจที่ฉุนยังมีเพื่อนอีกคนที่ดีกับเขาอย่างจริงใจ แม้เขาจะตายไปแล้วก็ตาม......

แนน ได้งานเป็นโฟร์แมนสาวของบริษัทรับเหมาก่อสร้างแห่งหนึ่ง โชคดีที่ไอ้หอก ลากมาทำงานด้วยที่บริษัทเดียวกัน แบบใช้เส้นสายนิดหน่อย ไม่อย่างนั้นโอกาสที่จะหางานค่อนข้างลำบาก เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง เวลาไปสมัครงานที่ไหน ก็เป็นอันต้องถูกมองแบบดูถูกเหยียดหยาม และถูกถามอยู่เสมอทีเดียวว่า จะมีปัญญาทำงานได้หรือ ขืนให้ไปคุมคนงาน ก็มีแต่จะถูกคนงานมันหัวเราะเยาะเอาเท่านั้น บางคนก็ว่าขืนให้ไปทำงานก็มัวแต่ไปเป็นลมเป็นแร้งหรือไม่ก็ร้องกรี๊ดกร๊าด คงไม่ต้องเป็นอันทำงานทำการกันหรอก

หลังจากที่เธอต้องร่อนใบสมัครงาน พร้อมกับตระเวนไปสัมภาษณ์มานักต่อนักแล้ว ผลก็เหมือนเดิม สุดจะเหนื่อยหน่ายและท้อแท้กับชีวิตเหลือเกิน จนในที่สุดก็ต้องยอมใช้เส้นไอ้หอก ไม่อย่างนั้นคงต้องอดตายแน่ๆ ยอมทิ้งศักดิ์ศรีไปก่อนเอาท้องอิ่มดีกว่า ...วันนี้เป็นวันแรกที่เธอรู้สึกโล่งใจที่สุด ที่มีโอกาสได้เริ่มชีวิตการทำงานประจำได้จริงๆ พร้อมกับรำพึงเบาๆ กับตัวเอง 

         “ ขอบใจนะเว้ย ไอ้หอกเพื่อนยาก ”

ตอนนี้เธอได้เริ่มงานชิ้นแรก โดยถูกส่งเข้าไปเป็นโฟร์แมนคุมงานก่อสร้างตึกสามสิบชั้น ใจกลางเมืองหลวง ได้เดือนกว่าๆ แล้ว แต่ทว่าวันนี้ เธอถูกใช้ให้ไปตรวจสอบงานตอนเย็นมากแล้ว ในมือเธอมีเอกสารที่ผ่านฝ่ายต่างๆ มาหลายฝ่ายเวียนมาถึง ลูกพี่หัวหน้าโฟร์แมนสั่งว่า ให้ตรวจสอบว่าผู้รับเหมารายย่อย (sub contract) ที่ทำเรื่องเบิกค่างวดงานมา  จำนวนที่ขอเบิกค่างวดเป็นไปตามที่ทำงานได้จริงหรือเปล่า
 

เพราะบ่อยครั้งที่ผู้รับเหมาย่อย จะขอเบิกมั่ว ทำเสร็จไป 5% แต่ขอเบิก 8%-10% บ้าง บางทีก็รีบๆ จนทำงานไม่ได้ตามมาตรฐานอีกด้วย นี่ถ้าเธอไม่รอบคอบปล่อยผ่านไป แล้วทีหลังวิศวกรใหญ่ที่คุมงานมาพบเข้าเองล่ะก็ มีหวังคงซวยไปตามๆ กัน ทั้งผู้รับเหมารายย่อย ทั้งหัวหน้า รวมทั้งตัวเธอเองด้วย นี่ขนาดไปตรวจด้วยตาตัวเองแล้วหนึ่งรอบ คราวก่อนยังพลาดเลย เพราะเจ้าคนงานสุดแสบมันแอบเอาผักชีโรยหน้า แถมมันยังรู้ตัวก่อนไปตรวจทุกทีสิน่า

วันก่อนที่โดนฝ่ายบัญชีของบริษัทเด้งกลับมาเพราะตรวจเจอว่า มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่งานบางอย่างจะเสร็จถึง% ตามที่จะขอเบิก เพราะประมาณการต้นทุนโครงการหรือโปรเจคโครงการที่ทำไว้ กับที่เกิดจริงไม่น่าจะต่างกันมากมายขนาดนี้ เธอต้องรีบเอากลับไปตรวจเช็คอีกที ขณะที่ตอนนั้นไม่มีคนงานอยู่ที่นั่นแล้ว ถึงพบว่าถูกเล่นกลเข้าให้เสียแล้วสิ เลยต้องรายงานไปตามความจริง และเสนอตัดเงินค่างวดออกส่วนหนึ่งด้วย

ลูกพี่ยังเจ็บใจที่คราวที่แล้วโดนฝ่ายบัญชีตีกลับมาว่าค่างวดที่เบิกมันแปลกๆ เสียหน้าจะแย่แล้วยังโดนเจ้านายจวกเอาอีก เลยสั่งให้เธอไปตรวจดูอีกทีตอนค่ำขณะที่พวกมันเผลอ เผื่อจะได้เจออะไรดีๆ แล้วคราวนี้เธอก็ได้เจอจริงๆ นั่นแหละ

‘ เฮ้อ มันคงเห็นเราเป็นผู้หญิงมั๊งเลยหลอกได้หลอกดี คราวนี้ต้องตัดค่างวดงานออกซะให้เข็ด ให้มันรู้ซะมั่งถึงจะเป็นผู้หญิง ก็ไม่ยอมโง่ให้หลอกเอาง่ายๆ หรอก ’

และนี่ก็เป็นสาเหตุให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น สองวันต่อจากนั้น ประมาณสองทุ่มเศษ หลังจากที่เข้าไปตรวจงานจนเสร็จเรียบร้อย ระหว่างเธอเดินออกจากไซด์งานที่เป็นซอยค่อนข้างเปลี่ยว เพื่อกลับบ้าน อยู่ๆ ก็มีกลุ่มคน 3 คน วิ่งกรูเข้ามาทำร้ายเธออย่างไม่ทันตั้งตัว คนหนึ่งเข้ามาตบหน้าแล้วชกเข้าที่ท้องจนจุก อีกคนเข้ามาจับแขนล็อคไว้ข้างหลังพร้อมกับไอ้คนแรกที่พอชกท้องเธอแล้ว มันก็ถลันเอามือเข้ามาอุดปากและจิกผมเธอจนหน้าหงาย และไอ้คนที่สามมันก็กำลังจ้วงมีดตรงมาที่ท้องของเธออย่างน่าหวาดเสียว

แต่ทว่าอยู่ๆ มันก็ชะงักมือค้างไว้กลางอากาศ แล้วดวงตาก็เหลือกลานขึ้นมาเสียเฉยๆ ปล่อยมีดตกลงสู่พื้น พร้อมๆ กับอีกสองคนที่เหลือ อยู่ๆ มันก็ปล่อยตัวเธอเสียเฉยๆ ร้องโวยวายอะไรของมันก็ไม่รู้ ระงมไปหมด จากนั้นก็พากันวิ่งหนีหายไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เธอยืนงงอยู่คนเดียว

“ อีกแล้วหรือนี่ ” แนนคิดว่าในที่สุดเธอก็แคล้วคลาดเช่นเคย เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

ขณะที่เจ้าสามคนวิ่งกระเจิงไปนั้น พวกมันต่างร้องบอกกันว่า

“ เฮ้ย พะ..พวกมึงเห็นใช่มั๊ยวะ ไอ้ผีหน้าเละ มันกระชากไหล่กูออกจากตัวนังนั่นน่ะ ”

“ ก็เห็นสิวะ ไม่อย่างนั้นกูจะทิ้งมีดเผ่นตามมึงมานี่เหรอ กูตาไม่ฝาดหรอก มันผีแน่ๆ มาได้ยังไงวะ หน้าตาเละเทะ น่ากลัวฉิบ... ”

มันยังพูดไม่ทันจบ กลับถูกวิญญาณร้ายหน้าตาทมึงทึง แววตาเครียดขึง ดักรออยู่ข้างหน้า แล้วกวาดมือผลักทั้งสามจนล้มลง ยื่นมือทั้งสองข้างไปบีบเค้นคอเจ้าสองคนที่อยู่ใกล้มือ จนตาเหลือก ขณะที่อีกคนกำลังขยับเท้าจะวิ่งหนี แต่กลับขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้เลย ต้องมองดูเหตุการณ์ข้างหน้าด้วยความหวาดกลัว จากนั้นวิญญาณร้ายก็หัวเราะก้องกังวาน หน้าตาแปรสภาพกลายเป็นเน่าเฟะ น้ำเหลืองไหลย้อยไปทั้งตัว กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ชวนอ้วก

มันเอาหน้าของตัวเองที่มีแต่น้ำเหลืองเยิ้ม เข้าคร่อมทับใบหน้าของทั้งสองคนปล่อยให้น้ำเหลืองที่ไหลย้อย หยดลงมาใส่หน้าตา พร้อมๆ กับใบหน้าที่เริ่มชุ่มไปด้วยเลือดและหนองมากขึ้น ไหลทะลักสู่ใบหน้า ปากและจมูกของพวกมัน จนพวกมันร้องโวยวายเหมือนควายถูกเชือด ด้วยความกลัวและขยะแขยง

“ อ๊ากสส อย่า ไม่ อ๊ากสสสส ไม่เอา ช่วยด้วย อย่า โอ๊ย กลัวแล้ว ปล่อยกู ช่วยด้วย.... ”

เมื่อพอใจแล้ว วิญญาณร้ายจึงปล่อยมือที่บีบคอพวกมันไว้ แล้วจับเหวี่ยงออกไปจนตัวลอยหล่นลงพื้นระเนระนาด และเมื่อพวกมันตั้งหลักได้ ก็ลุกขึ้นวิ่งหนีไปพร้อมกับเสียงตะโกนร้องดังโหยหวนด้วยความเสียขวัญไปพร้อมๆ กันด้วย

จากนั้นจึงหันไปจัดการกับเจ้าคนที่สามที่นั่งตัวสั่นงันงกอยู่กับที่ จะร้องก็ร้องไม่ออก จะหนีก็หนีไม่ได้

“ มึงมันบังอาจคิดจะเอามีดแทงเพื่อนกู ต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบ ”

วิญญาณร้ายจับหน้าของมันขึ้นมาเอาปากประกบปากของมัน มันดิ้นรนด้วยความขยะแขยงและหวาดกลัว แต่ไม่สามารถหลุดรอดพ้นไปได้ เพราะวิญญาณร้ายบีบกรามทั้งสองข้างจนต้องอ้าปาก พร้อมกับคายน้ำเหลืองและน้ำเลือดใส่ปากบังคับให้มันกลืนเข้าไป มันถึงกับอ้วก แต่ก็ไม่สามารถปล่อยออกมาได้ ถึงมันจะดิ้นเพียงใดก็ไม่อาจรอดพ้น จะร้องก็ร้องไม่ได้ จำต้องกล้ำกลืนเข้าไปจนหมด พร้อมๆ กับสติที่สิ้นไปด้วย เมื่อเห็นมันนิ่งไปแล้วจึงปล่อยมันนอนสลบทิ้งไว้ที่นั่น ร่างพลันจางหายไปพร้อมกับเสียงหัวเราะดังกึกก้อง

‘ คิดจะทำร้ายเพื่อนข้า มันต้องเจอแบบนี้ เหอๆๆ ฮ่าๆๆ ’