คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : [[แจ้ง!!]] นิยายเรื่องใหม่ Man in love ตามล่าหัวใจ พระเอกนิยายในฝัน คลิ๊ก
ฝากนิยายเรื่องใหม่ 'Man in love ตามล่าหัวใจ พระเอกนิยายในฝัน' ด้วยนะคะ
คลิ๊กๆๆๆๆ
อ่านต่อ! ข้างล่าง
v
v
v
v
22
First night.
(คืนแรก)
คืนวันศุกร์
“มิ้นต์กระเป๋าน่ะ แน่ใจนะลูกว่าเอาไปหมดแล้ว เครื่องใช้ส่วนตัวคงไม่ลืมอะไรไปนะ”
“ค่ะ แม่ ^^< ไปแค่ไม่กี่วันเองพูดอย่างกับหนูจะไปเข้าค่ายไกลๆนานๆอย่างนั้นแหล่ะ”
ฉันตอบคำถามแม่เรื่องกระเป๋าเดินทางที่ฉันเองก็เช็คของดูไม่รู้กี่รอบแล้ว ไม่มีอะไรที่จะต้องลืมชัวร์ ตอนนี้เพื่อนๆของฉันทุกคนก็มาอยู่ที่บ้านฉันแล้วเว้นแต่น้อยหน่าที่ไม่มาด้วย ชวนแล้วแต่ไอ้นั้นมันปฏิเสธลูกเดียว ตีต้าร์เองก็ยังไม่ขับรถมารับพวกเราซักที ถ้ามาเมื่อไหร่นะขอแผลงฤทธิ์ใส่หน่อยเถอะ โทษฐานทำให้ฉันต้องรอเก้อ >*<
“โห้ พี่มิ้นต์ปาล์มมี่อยากไปด้วยง้ะ T^T”
“ฮ่าๆ ไม่เอาๆ ไม่งอแงนะเอาไว้วันหลังค่อยไปก็ได้นิเนอะ เดี๋ยวพี่ซื้อของมาฝาก” แตงโมพูดและลูบหัวปาล์มมี่ปอยๆ หน้าปาล์มมี่ก็ยังมิวายทำหน้าหงิกหน้างออยู่ดี ^^’
“ก็เค้าอยากไปนิ T^T”
“อ้าวนั้นไงรถตีต้าร์มารับแล้ว” พ่อบอกพวกเรา
“งั้นพวกเราไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ!! ^O^”
“ขอให้พระคุ้มครองเดินทางกันปลอดภัย ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพนะลูกๆทุกคน” พ่ออวยพรพวกเรา
“เดี๋ยวพี่จะถ่ายรูปสวยๆมาฝากนะปาล์มมี่ ไปแล้วนะ!” ครีม
“ไม่ต้องเลย >^<” ปาล์มมี่
“ทำไมมาช้าจัง!” พอเห็นหน้าฉันก็วีนใส่คุณแฟนหนุ่มทันที
“ช้าอะไรกันเล่า นี่ฉันมาก่อนเวลานักตั้งห้านาทีนะเนี่ย” คนตัวสูงก้มดูนาฬิการาคาแพงที่ข้อมือ
“งะ งั้นหรอ งั้นก็แล้วไป”
ชิ ฉันเสียหน้านิดๆ > <’
“แหมๆ เดี๋ยวนี้กล้าสั่ง กล้าขึ้นเสียงนะ ทีแต่ก่อนนิ จะเถียงแค่คำเดียวยังจะไม่กล้า” โยโย้
“เปลี่ยนไปมากนะจ๊ะมิ้นต์ อิอิ ^.^” ครีม
“อุ๊ๆมีหน้าแดงแล้ว อิอิ เพื่อนพูดแค่นี้ทำเป็นเขิน ^O^” แตงโม
“บ้าน้านพวกแกขง เขินอะไรกัน ไม่มี๊ >o<”
สาบานได้ว่าฉันไม่ได้เสียงสูง >O<
“ขึ้นเสียงสูง!!!” แก๊งเพื่อนตัวแสบของฉันพูดขึ้นพร้อมกัน
“บ้าน่า >///< พวกแกเป็นเพื่อนฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ยมาล้อกันอยู่ได้!”
“โอ้ โอ้… ทำเป็นโกรธพวกฉัน คุณตีต้าร์คะ ถ้าอยากรู้เรื่องอะไรของยัยมิ้นต์ถามพวกเราได้เลยนะคะ พวกเรายินดีบอกคุณได้เสมอจริงไหมทุกคน!!!” ครีม
“จริงงงง >O<” เสียงคนในรถพูดขึ้นพร้อมกัน นี่ฉันคิดผิดหรอเนี่ย ที่ชวนเพื่อนพวกนี้มาด้วย มาขายกันชัดๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันจะมากับตีต้าร์ตามลำพังไม่ได้ฉันไม่ชวนพวกเธอมาด้วยหรอกย่ะ
“ฮ่าๆครับ ที่จริงผมไม่ถามผมก็พอจะรู้นิสัยเขาหมดแล้วล่ะครับ อยู่ห้องเดียวกันตั้งนานไม่รู้ก็แย่ล่ะ (‘ ‘ )”
“นาย! ( ‘ ‘)” ฉันหยิกแขนตีต้าร์เบาๆขณะที่เขาขับรถอยู่ ฉันนั่งข้างเขาน่ะ ส่วนเพื่อนๆก็นั่งข้างหลังกัน
“นิอย่ารังแกตีต้าร์ของฉันนะ! ฮ่าๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าเธอเห็นใครทำอย่างนี้เธอก็คงจะพูดอย่างนี้ใช่ไหมล่ะ” โยโย้พูดตามความเป็นจริงของฉันในแต่ก่อน
อ๊าย ว่าแล้วก็เขินตัวเอง >///< แต่ตอนนี้ฉันก็ยังจะพูดอย่างนั้นอยู่นะถ้าใครมาทำอะไรอย่างนี้กับเขาอ่ะ (แต่ยกเว้นฉันล่ะคนหนึ่งที่มีสิทธิ์ทำได้ อิอิ)
“เธอเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ ^.^” คนขับรถหันมาถามและก็หันหน้าไปขับรถต่อ อมยิ้มไปด้วย
“ฉันเปล่าเป็นนะ!”
“อย่าไปเชื่อมันค่ะ นี่ยังแค่น้ำจิ้มนะคะ” แตงโม
“นิพวกแกหยุดล้อฉันได้แล้วววว”
“แหมแกก็ ให้ล้อบ้างไรบ้างสิ ก็นี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่สมาชิกกลุ่มพวกเราน่ะขายออกกกกเป็นคนแรก!! พวกฉันก็ต้องครื้นเครงเป็นธรรมดา” ครีม
“แถมแกก็มีแฟนแบบว่าหล่อมากกกกเลยอ่ะ พวกฉันก็ต้องเห่อเป็นธรรมดา ฮ่าๆ” ฟักแฟง
เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังตลอดทางจนมาถึงที่อุทยานแห่งชาติผาหินแรกแสง
“เย้! ถึงแล้วววว ^[]^” ทุกคนถือกระเป๋าของตัวเองลงรถอย่างขะมักเขม้น
“ห้องพักที่ผมจองไว้มีอยู่สามห้องนะครับ นอนได้แค่ห้องล่ะสองคน ไปนอนพักเอาแรงกันก่อนนะครับ เดี๋ยวอีกไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว”
“ค่ะ!!!”
“งั้นฉันนอนกับแกนะ ^o^-” โยโยพูดกับฟักแฟง
“ฉันจองตัวเธอแล้วนะยัยโม ^o^” ครีม
“ได้ๆ ยังไงฉันก็จะนอนกับเธออยู่แล้วล่ะน่า >o^” แตงโม
“แล้วฉันล่ะ? -|||-”
ฉันทำตาโตชี้นิ้วหันมาหาตัวเอง
“...”
แต่พวกเพื่อนใจร้ายมันก็ไม่สงสารฉันบ้างเลย ยังทำเฉยกันอยู่อีก เห็นฉันไม่มีตัวตนแล้วใช่ไหมพวกแก!!! >O< ฉันหันควบไปมองหน้าตีต้าร์อย่างเคียดแค้น แต่เขาเองก็ยังทำหน้าเฉยๆไม่รับรู้อะไร มันต้องเป็นแผนของนายเจ้าเล่ห์นี้แน่ๆ
“ฮ้าวววว ง่วงแล้วไปกันเถอะ เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว *O*” ครีมพูดและเดินนำหน้าชวนทุกคนขึ้นไปนอน ทำเหมือนฉันเป็นอากาศที่มองไม่เห็นและไม่สนใจฉันด้วย >.<
“เดี๋ยวก่อนสิ ฉันล่ะ! ฉันก็เพื่อนพวกแกนะ จะมาทิ้งฉันไม่ได้นะ >’<” ฉันตะโกนเรียก แต่ทุกคนก็ทำเฉยเดินต่อไป เหมือนไม่ได้ยิน
“…ก็ฉันนี้ไงจะอยู่เป็นเพื่อน ฉันรู้นะว่าเธอกลัวผี เธอต้องการคนนอนด้วย” ตีต้าร์ที่ยังไม่เดินไปกับใครเพื่อนกระซิบที่ข้างๆหูฉัน
“นาย! >///<*” ฉันโกรธหน้าแดง
“อย่าเรื่องมากน่า นอนห้องไหนมันก็เหมือนๆกันแหล่ะ ป่ะๆ ฉันง่วงแล้ว #3#” ตีต้าร์ถือวิสาสะเอาแขนมาโอบไหล่ฉัน
“นี่แน่ะ! ใครอนุญาตให้จับ” ฉันตีมือเขา และเดินหนีตามหลังเพื่อนไปฟึดฟัด คล้ายๆว่าจะได้ยินเสียงหัวเราะจากผู้ชายคนข้างหลังดังมาแว่วๆด้วยล่ะ พูดแล้วจิ๊ด แพ้นายนั้นอีกแล้ว แพ้ตลอดเลยฉ้านนนน >’<
ตุบ
เสียงคนตัวสูงล้มตัวลงนอนบนเตียง
“ลุกขึ้นนะ นายจะมานอนอย่างนี้ไม่ได้ นู้น ห้องน้ำ เชิญไปอาบน้ำเลย อย่ามาซกมกแถวนี้” ฉันลากแขนเขา
“หืออออ ฉันนอนแค่นี้เองจะเป็นไรไป ทีตอนนั้นเธอนอนกับฉัน ฉันไม่อาบน้ำเธอก็ยังนอนได้เลย หลับสบายด้วย ^_^” ตีต้าร์กลิ้งตัวไปมาบนเตียงเอาหมอนปิดหน้าปิดตาตัวเอง
“ก็มันตอนนั้นนิไม่ใช่ตอนนี้ แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันนอนสบาย โคตรทรมานต่างหาก >^<”
“ทำไมจะไม่รู้ ฉันได้ยินเสียงเธอนอนโกนทุกคืน ลั่นห้องเลย ^_^”
“อย่ามาโกหกฉันนะ ฉันไม่เชื่อนายหรอก เพราะฉันไม่ใช่คนนอนโกนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว [>o<]”
“เอ้า! ฉันพูดจริงนะ คนนอนโกนที่ไหนจะมารู้ตัวว่าตัวเองโกนเล่าจริงไหม ของอย่างนี้มันต้องเชื่อคนที่นอนข้างๆ -_<” ตีต้าร์กระปริบตาให้ฉันข้างหนึ่ง เฮ้อ ฉันนี้มีแฟนกวนโอ้ยจริงๆ
“ถ้าขืนนายยังไม่เลิกกวนประสาทฉันล่ะก็ฉันจะหอบผ้าห่มไปนอนข้างนอกห้องเดี๋ยวนี้แหละ >’<”
“ไม่พูดก็ได้ ใจร้ายอ่ะ ใช้ไม้นี้อีกแล้ว >’<”
สีหน้าของตีต้าร์ที่เมื่อกี้ออกจะลั่นลาสุดแรงเกิด เปลี่ยนเป็นคนไม่ได้อุจจาระมาเป็นปี ฉันล่ะอยากจะหัวเราะกับสีหน้าของเขาตอนนี้ซะจริงๆ
“แล้วมันได้ผลไหมล่ะ ^^”
“ว่าแต่คืนนี้เธอไม่ต้องไปอาบน้ำหรอก เดินทางมาเหนื่อยมานอนข้างๆฉันนิมา มะ” ตีต้าร์ลุกขึ้นนั่งปัดหมอนปัดผ้าห่มให้เป็นระเบียบใหม่ หลังจากที่ขากลิ้งไปกลิ้งมาจนมันยับยู้ยี้ไปหมด “ฉันจัดที่ให้เธอนอนแล้ว มา มะ ทีนี้ @3@”
“ยี๊ ตัวเองไม่อาบน้ำแล้วยังไม่พอยังมาให้คนอื่นไม่อาบน้ำตามตัวเองอีก สกปรก >[]<”
“มิ้นต์! เดี๋ยวนี้เธอชักจะด่าฉันบ่อยแล้วนะ ไม่เหลือความเกรงกลัวฉันแล้วใช่ไหมเดี๋ยวนี้ -_-*” ตีต้าร์พูดเสียงเหี้ยมๆ และลุกขึ้นยืนมือเท้าสะเอวใส่ฉัน
“O.O|||”
เหอะ เอาไงดีนายนี้จะออกฤทธิ์อีกแล้วเหรอเนี่ย ฉันลืมไปว่าแฟนของฉันคนนี้เมื่อก่อนนั้นร้ายกาจใช่ย่อย ลืมไปซะสนิทใจเลย >.<
“นะ นายจะทำอะไรฉันน่ะ จะ จะมารังแกฉันเหมือนแต่ก่อนไม่ได้นะ >.<” ฉันพูดเสียงสั่นตัวสั่นความกล้าที่มีต่อเขาเมื่อกี้หายไปไหนหมดก็ไม่รู้ ฉันคงประมาทเขาเกินไปสินะ
ตีต้าร์เดินเข้ามาใกล้ๆฉันอย่างเงียบๆโดยไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องฉันท่าเดียวมันยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ซะอีก ยะ อย่าเข้ามานะ >O<
“จับได้แล้ว” เมื่อเข้าใกล้ตัวฉันตีต้าร์ก็กระโจนเข้ามากอดฉันทันที
“ทำไรของนายเนี่ย ปล่อยฉันนะ” ฉันดิ้นไปมา
“ก็กลิ่นตัวเธอน่ะมันห๊อม หอม ฉันอดใจไม่ไหวแล้วววว @3@ หน้ามืดตาลายไปหมดแล้วเนี่ย”
“หอม เหินอะไรกัน น้ำท่าฉันก็ยังไม่ได้อาบนิ >O<-”
“สำหรับฉันแล้วถึงเธอไม่ได้อาบน้ำเป็นปี ฉันก็อยากกอดเธออยู่ดี อยากกอดตลอดเวลาเล๊ยยยย @3@”
“>////<”
“ตอนนี้ก็เหลือเพียงเราสองคนเองนะ... เธอค่อยๆหลับตานะ... เดี๋ยวฉันจะค่อยๆ...ปลดกระตุมเสื้อเธอออกเอง...” ตีต้าร์พูดน้ำเสียงทุ้มต่ำข้างๆใบหูของฉันเบาๆ...
แต่ทำไมฉันถึงใจเต้นแรงรู้สึกหวิวๆและร้อนเนื้อร้อนตัวขนาดนี้ล่ะ...
“ค่อยๆ...หลับตานะ อย่างนั้นแหละ... ดีแล้ว...”
“อืม... รู้สึกดีจัง... ”
O_O|||
เอ๊ะ! เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย!!! TOT โฮฮฮฮ เคลิ้มเพลินไปหน่อย
ไอ้บ้าตีต้าร์ฉันเกลียดนาย!!! >\\\<
“หยุด!! ปล่อย!! นายบ้าไปแล้วเหรอไง >\\\<”
“อ้าว >.< ซะงั้น ฉันนึกว่าเมื่อกี้เธอเคลิ้มแล้วซะอีก ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเอาใหม่ก็ได้...”
“พอเลยนะหยุดพูด ไม่งั้นฉันไปนอนอยู่ที่หน้าห้องจริงๆด้วย >\\\<”
เขาพูดบ้าอะไรอ่ะ >\\\<
“ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง” เวลานานผ่านไปหลายวินาทีเขาก็ยังยืนกอดฉันอยู่ด้านหลังด้วยท่าเดิมไม่พูดไม่จา แม้ฉันจะขัดเขินแต่มันก็ไม่มีวี่แววจะหลุด
“ขอฉันกอดเธออยู่อย่างนี้ซักพักได้ไหมมิ้นต์…” อยู่ๆน้ำเสียงตีต้าร์ก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจังไม่ใช่เหมือนเด็กๆเหมือนเมื่อกี้
กึก!
ร่างกายของฉันที่กำลังขัดขืนอยู่ๆก็หยุดนิ่งไปอัตโนมัติกับคำพูดของตีต้าร์
ตึก ตึก
เขาพาฉันเดินมายังหน้าต่างของห้องพัก และเปิดผ้าม่านสีฟ้าออก ทำให้เห็นท้องฟ้าที่มีมีหมู่ดาวระยิบระยับอยู่เต็มไปหมด บางดวงก็ส่องแสงสีชมพูบ้าง สีเขียวบ้าง สีส้มบ้าง ...สวยจริงๆ
ตอนเด็กๆฉันเคยฝันไว้นะ ฝันว่าจะได้นอนดูดาวด้วยกันกับคนที่ฉันรักเขาที่สุด และเขาก็รักฉันที่สุด มันคงจะมีความสุขน่าดู อยากให้คืนนั้นเขากอดตัวฉันเบาๆอย่างอบอุ่นโดยที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากบอก เพื่อให้ฉันได้รู้ว่าฉันนั้นสำคัญกับเขาขนาดไหน
ฉันยืนมองดูท้องฟ้าในยามค่ำคืนผ่านม่านกระจกใสๆ อากาศตอนนี้เริ่มจะเย็นๆแล้วด้วยล่ะ ตีต้าร์ยังคงยืนอยู่ข้างหลังฉันและเขาก็ยังคงกอดฉันไม่วางตั้งแต่พวกเราเดินมาที่หน้าต่าง ^_^///
อบอุ่นจัง
“ฉันอยากหยุดเวลาเอาไว้อย่างนี้จังเลยมิ้นต์ เวลาที่ได้ใกล้กับเธออย่างนี้… ได้ยินเสียงหัวใจของเธอและฉันดังไปพร้อมๆกัน เป็นจังหวะเดียวอย่างนี้…”
อืม ฉันก็เหมือนกัน ^^///
ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นไปพร้อมกับเสียงของหัวใจของฉันด้วยแหล่ะ ไม่คิดเลยว่าเขาเองก็เป็นเหมือนอย่างกับฉันเหมือนกัน
“ท้องฟ้าคืนนี้สวยจังเลยนะ ฉันไม่เคยเห็นท้องฟ้าคืนไหนสวยเท่าคืนนี้มาก่อนเลย… เธอคิดว่าไง” ทุกคำที่ตีต้าร์พูดเขาเพียงแค่ขยับปากเบาๆ แต่ฉันก็ได้ยินทุกคำที่ออกจากปากของเขาเพราะตอนนี้เราอยู่ใกล้กันมากจริงๆ
“ฉันก็ว่าสวย… สวยมากๆเลยแหละ ^_^” ฉันหันหน้ากลับไปมองหน้าของเขา ทำให้ใบหน้าของเราสองคนยิ่งชิดใกล้กันยิ่งขึ้น... ผิวหน้าเนียนๆขาวๆของตีต้าร์ ดวงตาที่มีเสน่ห์ดุจอินทรีย์ที่ไม่ว่าใครๆเห็นเป็นต่างต้องหลงเสน่ห์เขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น... ฉันไม่สามารถละสายตาออกจากใบหน้าหล่อเหลานี้ได้เลย ตอนนี้หัวใจฉันยิ่งเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ มัน… เต้นแรงกว่าเดิม!
“มิ้นต์…” ตีต้าร์เอื้อมมือขึ้นมาจับปอยผมของฉันออกจากแก้มอย่างช้าๆ สายตาของเขาก็ยังคงมองฉันไม่ลดละ ฉันรู้สึกอยากจะละลายให้ได้ในตอนนี้… ในอ้อมกอดของเขา
“ฉันรักเธอนะ… เธอต้องอยู่ให้ฉันได้ดูแลเธอไปนานๆนะ…”
“…”
“นับตั้งแต่วันที่ฉันรู้ตัวว่าฉันรักเธอ ในใจของฉันก็อยากจะมีแค่เธอเท่านั้น… อยากจะให้เป็นแค่เธอเท่านั้นที่จะอยู่ในใจของฉัน… ตลอดไป…”
“…”
“ฉันดีใจนะที่เธอยอมมอบหัวใจของเธอมาเสี่ยงกับผู้ชายที่ดูไม่จริงใจอย่างฉัน แม้เราสองคนจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา… แต่เธอเชื่อในตัวฉันนะ ว่าฉันจะมีแค่เธอ… เธอคนเดียว…”
ตีต้าร์ยังคงจับที่ใบหน้าฉันฉันไม่วาง ฉันน้ำตาคลอไปพร้อมกันกับคำพูดของเขา เสียงหัวใจฉันตอนนี้มันกำลังจะร้องไห้… ร้องไห้เพราะความปลื้มปิติยินดี ต่อให้ใครจะเอาสิ่งของมีค่าสักแค่ไหน หรือสิ่งวิเศษอะไรมาแลกฉันก็ไม่ยอมทั้งนั้น เพราะฉันรู้แล้ว… ใจของฉันมันบอกว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดคือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้
“ฉัน… เชื่อใจนาย!” ฉันกอดตีต้าร์ตอบอย่างอัตโนมัติพร้อมด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม และโดนเสื้อเขาจนเปียก เขาลูบผมฉันเบาๆ
“ไม่ร้องน่ายัยขี้แง”
“^_^/T_T” และฉันก็ยิ้มกับคำที่เขาพูดทั้งน้ำตา “ฉันอยากนอนดูดาวไปอย่างนี้จนถึงเวลาที่เราจะไปตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นจะได้มั๊ย”
“อืม” ตีต้าร์ยิ้มฉันอย่างอ่อนโยน “ได้สิ ^_^”
ตีต้าร์เดินไปหอบเอาผ้าห่มและหมอนมาวางตรงพื้นใกล้ๆหน้าต่าง เขาจัดการปูมันอย่าง(ไม่ค่อย)ชำนาญซักเท่าไหร่ อิอิ ก็คนอย่างเขาคงจะไม่เคยทำอะไรอย่างนี้สินะ แต่ก็เสร็จลงอย่างเรียบร้อยถึงจะทุลักทุเลไปหน่อยเหอะ ฉันเองก็ยืนดูเขาปูผ้าจนเสร็จ แทนที่จะไปช่วยกลับเอาแต่มายืนยิ้ม ตัวเองอยากจะนอนตรงนี้แท้ๆ ฉันนี้มันแย่จริงๆเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ตีต้าร์คงจะบ่นฉันจนหูชาแล้วล่ะ เขาไม่มีทางจะทำอะไรอย่างนี้แน่ๆ >///<
“เสร็จแล้วครับ คุณผู้หญิง” ตีต้าร์ส่งยิ้มและฝายมือมาทางฉัน “เชิญมานอนได้เลยขอรับ…”
ฉันรับคำพูดของเขาด้วยการเดินไปที่นอนและค่อยๆโน้มตัวลงนอน ที่จริงฝีมือการปูที่นอนของเขานี้ก็ใช้ได้อยู่เหมือนกันนะ ตีต้าร์เองก็นอนลงข้างๆตัวฉันเช่นกัน
“อืม… ฉันจำได้นะว่าเมื่อก่อนบริกรเรียกเธอว่าคุณผู้หญิง สีหน้าเธอตอนนั้นมันแปลก แบบว่า… ^.^”
“แปลกแบบว่าอะไร” ฉันหันไปจ้องหน้าเขาที่กำลังกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง
“แบบว่าดีใจจนตลกสุดๆไปเลยแหละ ^.^” ตีต้าร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“นะ นายจำได้ด้วยเหรอ”
“จำได้สิ ^^”
“อิ อิ ^*^”
เขินจัง...
รู้ตัวอีกทีตอนไหนไม่รูที่ตีต้าร์ก็จับมือของฉันข้างที่วางอยู่ใกล้ๆลำตัวเขา แต่ที่รู้ๆคืนนี้ฉันอบอุ่นหัวใจมากๆเลยแหละ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆที่เป็นผู้หญิงที่เขารัก โชคดีมากจริงๆ นี่คงจะเป็นค่ำคืนวิเศษที่ฉันจะจดจำไปอีกนานเลยแหละ ฉันหันไปบอกรักตีต้าร์ที่กำลังมองท้องฟ้าอยู่ด้วยสายตาของฉัน แต่ถึงฉันจะไม่พูดเขาเองก็คงจะรับรู้มันเช่นกัน…
…คืนนี้เราทั้งสองคนจะหลับไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ^^”
ก๊อกๆ!
“คุณตีต้าร์!! มิ้นต์!! ตื่นได้แล้ว มันตีห้าแล้วนะ เดี๋ยวไม่ได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นกันพอดี!!” เสียงคนเคาะประตูหน้าห้องปลุกให้ฉันตื่น
ก๊อกๆ!
“ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า!!”
“จ้าๆ ตื่นแล้ว!!” ฉันร้องตะโกนกลับไป ส่งผลให้ตีต้าร์ตื่นเพราะเสียงของฉัน คนขี้เซาค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย
“ต้องไปแล้วเหรอ @*@” ตีต้าร์พูดด้วยน้ำเสียงอู้อี๊นิดหน่อย
“อืม ^_^” ฉันส่งยิ้มให้เขา ฉันล่ะทึ้งในตัวเขาจริงๆ คนอะไรขนาดเพิ่งตื่นนอนก็ยังจะรักษาความหล่อไว้ได้อีก อย่างนี้สินะที่เขาเรียกกันว่าหล่อไม่บันยะบันยัง ^+^
“เธอยิ้มอะไร @_@^?”
“เปล่า ^_^”
ฮ่าๆ ตีต้าร์มองฉันอย่างสงสัย เรื่องไรฉันจะไปบอกเขากันเล่าว่าฉันแอบชมเขาว่าหล่ออยู่ในใจ ไม่มีทาง! >*<”
เฮ้อ! สูงซะมัดเลยกว่าจะถึงเล่นเอาเหนื่อยตับแลบไปได้เหมือนกัน ><’
ฉันนั่งหย่อนก้นงามๆลงพื้นทันทีที่ขึ้นมาถึง พร้อมกับเพื่อนๆทั้งสี่ที่ส่งเสียงหอบ แฮกๆ ไม่แพ้กัน จะมีก็แต่ตีต้าร์ที่ยังยืนจ้องมองฉัน เขาคงจะหัวเราะฉันอยู่(มั้ง) ฉันไม่รู้หรอกว่าสีหน้าตอนนี้เขาเป็นอย่างไรเพราะบรรยากาศตอนนี้ยังสลัวๆ มืดๆอยู่ -^-‘
“นิ!นายไม่เหนื่อยบ้างหรือไง มายืนค้ำหัวคนอยู่นี่แหละ”
“เธอไม่รู้อะไร แค่นี้จิบๆ ฉันออกกำลังกายออกจะบ่อยนิ แปลกใจเลยว่าทำไมพวกเธอถึงได้มีสภาพเป็นอย่างนี้” หมอนั้นพูดเหมือนกำลังขำๆฉันและพ้องเพื่อนผู้ขี้เกียจออกกำลังเช่นกันกับฉัน เอ้ย! กับพ้องเพื่อนผู้เบาะบางเช่นกันกับฉัน ^^*
“ฉันออกกำลังกายบ่อยจะตายไป ไม่เกี่ยวกันหรอก”
“แน่ใจหรอว่าแกออกกำลังกายบ่อย เท่าที่ฉันเป็นเพื่อนแกมาฉันไม่เคยเห็นหรือได้ยินว่าแกจะออกกำลังเลยนะ ครั้งสุดท้ายที่จำได้ก็ตอนแข่งกีฬาสีตอนม.สอง” โยโย้พูดขึ้น
(-_-*)>>>(o.o)|||
ฉันส่งสายตาพิฆาตไปหายัยเพื่อนปากดี อึ้ย! จะมาทำเป็นรู้ดีไปหน่อยแล้ว >^<
“ว้าว! พวกเราดูตรงนั้นสิพระอาทิตย์กำลังจะขึ้นแล้ว ^o^” เสียงฟักแฟงเรียกความสนใจจากทุกคน
“กล้องๆ ต้องถ่ายรูปๆ” แตงโมชูกล้องที่เตรียมมาถ่ายเพื่อการนี้โดยเฉพาะขึ้นมาถ่ายอย่างรวดเร็ว
ปลายฟ้าข้างหน้าฉันเป็นภาพที่พระอาทิตย์กำลังจะขึ้น ท้องฟ้าบริเวณนั้นเป็นสีชมพูบ้าง สีทองบ้าง มันเป็นภาพพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยจริงๆฉันไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่ไหนสวยเท่าที่นี้มาก่อน บรรยากาศเย็นๆ (โชคดีที่ฉันเอาผ้าพันคอมาด้วย) กับภาพที่เห็นตรงหน้า... มันช่างอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกสุขใจ สบายใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล นี่สินะที่เขาว่ากันว่าธรรมชาตินั้นสวยงามเสมอ และมันก็ทำให้หัวใจของเราสวยงามไปพร้อมกับมันเช่นกัน อ้อมแขนอุ่นๆของใครบ้างคนมาโอบกอดที่ไหล่ของฉันอย่างอ่อนโยน ถ้าให้ฉันเดานะคงหนีไม่พ้นจาก…
“ฉันรักเธอนะ…”
ตีต้าร์พูดเสียงเบาๆที่น่าจะมีเพียงเราสองคนที่ได้ยินกัน ฉันเอียงหัวลงไปซบที่แผลงอกอันแข็งแรงและอุ่นอบในเวลาเดียวกันของเขา
“ฉันก็รักนาย…”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองตีต้าร์พร้อมกับยื่นมือไปสัมผัสแก้มเขาเบาๆ ตีต้าร์เอียงศีรษะลงมานิดหน่อยให้ศีรษะของเราทั้งสองชิดติดกัน ฉันระบายรอยยิ้มบางๆขึ้นที่ใบหน้าตัวเอง และเพ่งมองไปยังท้องฟ้าตรงหน้าที่กำลังสวยงามเลยทีเดียว
หวังว่าความรักของฉันครั้งนี้คงจะสวยงาม เหมือนฟ้าแรกของที่นี้ที่จะสวยงามเสมอ และสวยงามตลอดไป…
แชะ!
เสียงแฟตซ์จากกล้องถ่ายรูปของแตงโมถ่ายภาพความทรงจำนี้ไว้ โดยที่คนสองคนข้างหน้าที่ยืนตัวติดกันไม่รู้ตัว เสียงเพื่อนสาวของมิ้นต์หัวเราะกันคิกคักเบาๆ ที่แอบถ่ายภาพชายหญิงคู่หนึ่งยืนโอบกันท่ามกลางพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น ช่างเป็นภาพที่สวยเกินจะบรรยายจริงๆ แตงโมคิดว่าเธอจะลองส่งภาพนี้ไปประกวดภาพที่โรแมนติกแห่งปีดู เพราะมีแนวโน้มที่จะได้รางวัลมิใช่น้อย
จบ
ฝากด้วยนะคะ ^^'
มาแล้ว!!
เรื่องใหม่ Man in love ตามล่าหัวใจ พระเอกนิยายในฝัน
คลิ๊กๆๆ
^
add fan เรื่องนี้ จิ้มๆ
เป็นไงบ้างคะ ตอนจบฟินกันบ้างมั๊ย อิอิ >.<
หวังว่าหลายคยคงประทับใจในฉากสุดท้ายและในฉากที่กุกกิ๊กกันนะคะ เพราะดูเหมือนในเนื้อเรื่องที่ผ่านมาจะไม่ค่อยมีสักเท่าไหร่ ไรเตอร์เลยจัดให้ ฮ่าๆ ^^'
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนเลยนะคะ ที่ติดตามอ่านเรื่องนี้มาจนจบ >\\\<
ขอบคุณมากๆค่ะ ไรท์เตอร์นั่นซึ้งใจมาก ที่มีคนติดตามผลงานของไรท์เตอร์ด้วย อิอิ >\\\<
เรื่องต่อไปของไรท์เตอร์นั่น ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดเดอร์ด้วยนะคะ
ไรท์เตอร์จะเขียนให้สนุกกว่าเดิมแน่นอนค่ะ!! (ชูมือ กำหมัด มุ่งมั่น +_+)
ความคิดเห็น