คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ILOVEYOURSMILE 13 100%
"วันนี้นายมาสายนะ" ร่างบางพูดขึ้นหลังจากก้นแตะเบาะรถของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน
"นายต่างหากที่ลงมาเร็ว คิดถึงฉันอ่ะเด้"อีกคนถามกลับ
"บ้าาา เจอกันทุกวันใครจะไปคิดถึงนายกัน ฉันแค่ตื่นเช้าเฉยๆน่า"
"ไม่เห็นต้องตอบยาวขนาดนี้เลยนี่"
"ก..ก็ นี่จะกวนประสาทใช่มั้ย?"
"ฉันแค่ถามเอง"
"ขับรถต่อไปเลย"
"ก็ขับอยู่นี่ไงคร้าบบ"
(จุนฮเว)
"อาทิตย์หน้า สอบเสร็จวันไหน?" ดงดงถามขึ้น นี่ถ้าไม่ถามผมเกือบลืมไปแล้วนะว่าอาทิตย์หน้ามีสอบไฟนอล เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
"น่าจะสอบทั้งอาทิตย์เลยแหละ ทำไมเหรอ?"
"จะชวนนายไปเที่ยวบ้านพี่จินที่เจจูน่ะ"
"หืออ นายชวนฉันไปเที่ยวเหรอ *[]*" ผมถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ดงดงกำลังชวนผมไปเที่ยวหละ เขินจัง ><
"จะไปมั้ยล่ะ"
"ไปสิ ^^" แฟนชวนทั้งทีไม่ไปได้ไง เนอะ
"ยุนฮยอง กูจีบมึงได้มั้ย?"
ร่างสูงเอ่ยถามพลางมองอีกคนด้วยสายตาจริงจัง
"...." ร่างบางพยายามหลบสายตาของอีกคน
"ได้มั้ย?" ร่างสูงใช้มือหนาประคองหน้าร่างบางให้หันมาเผชิญหน้า
"แต่มีข้อแม้นะ"
"ข้อแม้?"ร่างสูงทวนคำ
"ฮยองห้ามจูบผม จนกว่าเราจะเป็นแฟนกัน"
"ไม่เอาอ่ะ กูต้องลงแดงตายแน่ๆ"
"งั้นฮยองก็ไปหาคนอื่นเถอะ"ร่างบางว่าพลางเดินออกไป ก่อนจะยิ้มออกมาให้กับคำตอบของอีกคน
"เออๆตกลง อีกไม่นานมึงได้เป็นแฟนกูแน่ ซงยุนฮยอง"
ในที่สุดวันที่ผมรอคอยก็มาถึง
หลังจากผ่านการสอบปลายภาคที่แสนโหดร้ายมาได้ก็ถึงวันที่ผมตั้งหน้าตั้งตารอมานาน (แค่อาทิตย์เดียวเอง แกอย่าเวอร์)
วันนี้ผมจะได้ไปเที่ยวบ้านพี่จินแหละ อันนี้ไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ที่ตื่นเต้นคือจะได้ไปกับดงดง และพี่จินแอบบอกว่าออมม่าของดงจะบินมาเซอร์ไพรส์ลูกชายด้วย งานนี้จะได้ฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยด้วยเลย
"เสร็จรึยังวะ เดี๋ยวสาย"พี่ฮันบินเดินเข้ามาถาม
"ใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวตามลงไป" ผมหันไปบอกคนเป็นพี่ก่อนจะหันไปเช็คตัวเองในกระจก แหม จะไปพบว่าที่แม่ยายทั้งทีต้องดูดีหน่อยดิ
"ชักช้ามากนายอ่ะ รอตั้งนาน -3- " เปิดประตูออกมาก็เจอดงฮยอกยืนบ่นอยู่หน้าประตูเลยครับ เจ้าตัวสวมหมวกบินนี่สีน้ำเงิน เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนสบายๆ แต่น่ารักอ่ะ
"มองอะไร จะไปยัง คนอื่นรอนานแล้ว"ปากเล็กๆนั่นบ่นนู่นบ่นนี่ก่อนจะลากกระเป๋าไปขึ้นลิฟท์ อ้อลืมบอกไป เมื่อคืนดงฮยอกกับยุนฮยองมานอนห้องพี่จินกันครับ
"กว่าจะเสด็จลงมาได้นะไอ้คุณชาย"ลงมาถึงชันล่างไอ้พี่ฮันบินก็บ่นมาแต่ไกลเลย
"ไปทะเลนะเว้ย ไม่ได้ไปเดินแบบมึงจะแต่งตัวเป๊ะเวอร์ไปทำไม"ไอ้ยุนฮยองท้วงขึ้น ผมก้มลงมองเสื้อเชิ๊ตสีขาวแบรนด์ดังกับสกินนี่ตัวเก่งและรองเท้าจอร์แดนที่ใส่อยู่ก่อนจะตอบไอยุนไป
"ปกติกูก็แต่งแบบนี้"
"ปกติกูเห็นมึงใส่ขาสั้นเสื้อยืดไม่ใช่เหรอวะ"ไอ้พี่ชายผมนี่ทำไมชอบแขวะน้องวะ
"รีบไปกันเถอะ"ผมหันไปคว้ากระเป๋าของดงฮยอกก่อนจะเดินนำออกไป
ไม่กี่ชั่วโมงเราทั้งหกคนก็นั่งเครื่องมาลงที่เกาะเจจูได้อย่างปลอดภัยสบายหายห่วง
อาจจะสงสัยว่าทำไมมีหกคนใช่มั้ย? ก็มีพี่จินฮวาน ฮันบิน ดงฮยอก ผม ไอ้ยุนฮยองซึ่งสนิทกับครอบครัวดงฮยอก และพี่บ็อบบี้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันมาด้วยทำไม พอถามก็ได้คำตอบมาว่า
'กูมาตามจีบยุนฮยอง' เออ เอาที่สบายใจนะ
นั่งรถมาอีกนิดหน่อยก็ถึงบ้านหลังใหญ่ของพี่จินฮวานที่ตั้งอยู่ใกล้ชายหาด หน้าบ้านมีสาวท่าทางสูงอายุสองคนยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน พี่จินฮวานรีบวิ่งเข้าไปกอดคนเป็นแม่ที่ตัวเล็กไซส์มินิเหมือนพี่แก ส่วนอีกคนคงเป็นแม่ดงดงสินะ รอยยิ้มน่ารักๆแบบนั้นถอดแบบมาเป๊ะเลย
"ออมม่า~" ทันทีที่คนตัวเล็กก้าวขาลงมาจากรถก็รีบวิ่งไปกอดคนเป็นแม่ทันที
"ดงคิดว่าแม่จะไม่มาซะอีก"
"ก็อยากเซอร์ไพรส์ลูกบ้างไงจ๊ะ ^^ เป็นไงบ้างดงดงของแม่"คนเป็นแม่ว่าพลางลูบหัวลูกเบาๆ
"สบายดีครับ คิดถึงแม่จัง"ว่าพลางกอดคนเป็นแม่แน่น นี่ถ้าแม่ผมไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆแบบดงดงผมก็คงต้องคิดถึงแม่มากๆเหมือนกัน
"แล้วนี่ยุนฮยองก็มาด้วย"
"สวัสดีครับคุณน้า"ยุนฮยองเดินเข้าไปโค้งพร้อมทักทายอย่างคุ้นเคย
"นู่นฮันบินฮยองครับ แฟนพี่จินฮวาน ส่วนคนที่ตาตีบๆนั่นชื่อบ็อบบี้มาตามจ.. เอ้ย เป็นเพื่อนฮันบินฮยองแล้วก็เป็นน้องรหัสพี่จินครับ"ดงฮยอกแนะนำคนนู้นคนนี้ให้แม่ตัวเองฟังก่อนจะมาหยุดที่ผม
"สวัสดีครับคุณแม่ ผมชื่อจุนฮเวครับ จะเรียกว่าจุนเน่ก็ได้ ผมเป็นฟ... อุ๊บ" ผมกำลังจะแนะนำตัวกับคุณแม่แต่จู่ๆดงดงก็เอามือมาปิดปากผมไว้ซะงั้น
"ไปปิดปากเพื่อนทำไมล่ะลูก"คุณแม่หันไปตีมือดงฮยอกเบาๆ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ^^ ผมไปเก็บของดีกว่า"ดงฮยอกว่าพลางจูงแขนผมให้เดินตามไป
"อะไร ฉันแค่จะแนะนำตัวทำไมต้องปิดปากด้วยเล่า"
"ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆสักหน่อย"คนตรงหน้ายังคงปฏิเสธเสียงแข็ง
"แต่นายเป็นของฉันนะ"ผมว่าพลางกอดเอวอีกคนแน่น
"พูดอะไรของนาย ฉันตกเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
"ตั้งแต่วันนี้เลยดีมั้ย" ร่างสูงว่าพลางเปิดประตูห้องนอนดันอีกคนให้เข้าไปข้างในก่อนจะล็อคประตู
"จะทำอะไรของนาย"ร่างบางเอ่ยปากถามขณะที่ถูกอีกคนดันให้แผ่นหลังชิดกับประตูห้อง
"ทำให้นายเป็นของฉันไง"
"จะบ้ารึไง ปล่อ... อุ๊บ" ไม่ทันได้พูดจบก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหนา คนตัวเล็กพยายามดิ้นแต่ก็มีมือหนามาล็อคตัวไว้จนขยับไปไหนไม่ได้ ร่างสูงดูดดื่มรสริมฝีปากของคนตรงหน้าจนพอใจก่อนจะถอนริมฝีปากออก
"หวานจัง ^^" ร่างสูงว่าพลางเลียริมฝีปากตัวเอง
"ทำอะไรของนายเนี่ย"คนตัวเล็กก้มหน้าหนี แก้มขาวๆที่เริ่มเปลี่ยนสีทำเอาคนตรงหน้ายิ้มกว้าง
"นายมานอนกับฉันนะ"
"ไม่ ฉันจะไปนอนกับพี่จิน"คนตัวเล็กตั้งสติก่อนจะเปิดประตูห้องออกไป
(ดงฮยอก)
"อ้าวดงดง เป็นอะไรหน้าแดงๆ"เปิดประตูออกมาก็จ๊ะเอ๋กับพี่จินพอดี จุนฮเวนะจุนฮเวมาจูบอะไรตอนนี้ คนเยอะแยะเต็มบ้าน แถมแม่ผมก็ยังอยู่นะ -////-
"สงสัยอากาศร้อนมั้ง ดงไปนอนห้องพี่จินได้มั้ย"ผมเอ่ยถามพลางมองหน้าพี่จินกับพี่ฮันบินสลับกัน
"ได้สิ ปกติดงก็นอนห้องพี่อยู่แล้วนิ ฮันบินไปนอนกับน้องแล้วกันนะ"พี่จินฮวานว่าก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองพร้อมกับผมที่เดินไปติดๆ
หลังจากเก็บของเสร็จพวกผมก็เปลี่ยนชุดเตรียมไปเล่นน้ำกันครับ ส่วนพี่บ็อบบี้กับยุนฮยองอาสาเฝ้าบ้านช่วยแม่แม่เตรียมอาหารเย็นกัน
"พี่จินทำไมต้องใส่เสื้อกล้ามมายั่วคนอื่นด้วย"ร่างสูงโวยวายหลังจากเห็นคนมองแฟนตัวเองเยอะขึ้น
"พูดอะไรของนาย ปกติพี่ก็ใส่แบบนี้"
"ก็คนอื่นมันมองอ่ะ"
"ก็แค่มองแหละน่า เลิกคิดเล็กคิดน้อยได้ละเด็กบ้า"ว่าพลางเขกหัวร่างสูงเบาๆ
"พี่จินอ่า ฮันบินเจ็บนะ"
"โอ๋ๆ ขอโทษนะ อิอิ"
ผมเล่นน้ำไปพลางมองคู่รักแห่งปีไปด้วย อะไรมันจะหวานปานนั้นครับ ผมหันไปมองจุนฮเวที่นั่งก่อทรายอยู่ริมหาดแข่งกับเด็กๆ คนอะไรโตป่านนี้ยังว่ายน้ำไม่เป็น เหมือนผมมาเล่นน้ำคนเดียวอ่ะบอกเลย สองคนนั้นก็ว่ายน้ำหายไปไหนแล้วไม่รู้ ดงฮยอกเบื่อง่ะ ไม่มีเพื่อนเล่น
"ทำอะไรของนายน่ะจุนฮเว" ไปนั่งเล่นกับจุนฮเวก็ได้ชิ
"ทำปราสาทแข่งกับเด็กนั่น"ว่าพลางมองไปทางเด็กอ้วนอายุประมาณสี่ห้าขวบที่กำลังนั่งก่อปราสาทจากทราย
"นายอายุกี่ขวบแล้วห้ะ"ผมพูดกับคนตรงหน้าก่อนจะนั่งลงเป็นเพื่อน
"ก็นั่งอยู่เฉยๆไม่มีอะไรทำนี่หว่า"
"มาๆเดี๋ยวช่วย"
"ขี้เกียจแล้ว นายเล่นเสร็จแล้วก็กลับกันเถอะ"คนตัวโตว่าพลางลุกขึ้นปัดเศษดินออกจากมือ
"ไม่รอพี่จินเหรอ?"ผมถามพร้อมลุกขึ้นตาม
"ไม่ต้องหรอ.." พูดอยู่ดีๆจุนฮเวก็หันมามองผมตาค้าง
"เป็นอะไรของนาย"
"รู้ตัวปะว่าตัวเองใส่เสื้อสีขาว"
"อือ แล้วทำไม?" หมอนี่ถามอะไรแปลกๆ
'มันน่า.....นัก'
อึก~ คนตัวโตได้แต่กลืนน้ำลายเมื่อได้เห็นผิวขาวๆที่เผยออกมาภายใต้เสื้อยืดสีขาวที่เปียกน้ำของคนตรงหน้า
"กะจะยั่วรึไง"
"อ..อะไรของนาย"
"เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว"ว่าพลางเดินเข้ามาโอบไหล่แน่น
"ฉันเป็นผู้ชายนะ"
"แต่ฉันหวงนี่ คราวหลังห้ามใส่เสื้อขาวเล่นน้ำอีก"
แค่คำพูดคำเดียวทำไมผมต้องรู้สึกร้อนๆที่หน้าด้วยเนี่ย
อาจสงสัยว่าเมื่อไหร่ผมจะยอมรับใจตัวเองสักทีน่ะเหรอ? ฮะฮะ ไม่บอกหรอก :p
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา มีพี่จินกับพี่ฮันบินที่นั่งหยอกเย้ากันไปมาสร้างรอยยิ้มให้กับคนเป็นแม่ยิ่งนัก ส่วนพี่บ็อบก็เหมือนจะพยายามงุ้งงิ้งกับไอ้ยุนแต่รายนั้นไม่เล่นด้วย ส่วนผมก็นั่งอยู่ระหว่างแม่กับจุนฮเว ก่อนหน้านี้ผมเห็นแม่คุยกับจุนฮเวอย่างสนิทสนมเลยหละ ไม่รู้ไปสนิทกันตอนไหน
"กินเยอะๆนะทุกคน วันนี้จุนฮเวช่วยแม่ทำอาหารด้วย" แม่เอ่ยขึ้น
"ผมก็ช่วยนะครับ"ยุนฮยองท้วง
"จ้ะๆ ยุนฮยองกับบ็อบบี้ก็ช่วยเหมือนกัน ^^"
"โหยยย คุณแม่อ่ะเจอไอ้จุนฮเวแล้วลืมลูกรักอย่างผมได้ไง"
"ลูกรักอะไร ดงต่างหากลูกรักแม่" ว่าพลางหันไปแลบลิ้นให้ไอ้ยุน
"พอเลย สองคนนี้น่ะ ทานข้าวกันดีกว่า"แม่พี่จินเอ่ยขึ้นก่อนจะผายมือเป็นเชิงให้ทานได้
"สองคนข้างนอกน่ารักจังเลยเนอะ"หลังกินข้าวเสร็จแม่ก็เดินเข้ามาหาผมกับจุนฮเวที่กำลังล้างจานอยู่ ผมไม่ได้ชวนหมอนั่นมานะแต่เขาตามผมมาเอง
"แม่หมายถึงใครอ่ะ"
"ก็แม่เห็นจินฮวานกับฮันบินจีบกันน่ารักจะตาย เมื่อไหร่ดงจะมีแฟนกับเขาล่ะลูก จุนฮเวจีบดงเลยสิ"
"มะ..แม่พูดอะไรเนี่ย"
"นายก็บอกแม่ไปสักทีดิ"คนข้างๆพูดเสียงเรียบ
"หืม? จะบอกอะไรแม่เหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ^^ แม่ไปนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวล้างจานเสร็จดงจะไปหา"ผมรีบพูดก่อนจะค่อยๆพาแม่ออกไปจากห้องครัว
"ทำไมต้องปิดแม่นายด้วย"คนตัวโตทำหน้าบูดหันมามองผม
"ก็ฉันยังไม่พร้อมจะบอกนี่"
"เหอะ อายรึไงที่คบกับฉันน่ะ"
"เปล่านะ"
"งั้นก็แสดงว่านายชอบฉันแล้วอ่ะดิ"เอ๊ะ ผมพูดอะไรออกไป หน้าหมอนั่นเปลี่ยนจากหน้าบูดๆกลายเป็นยิ้มกริ่มจนน่าถีบเลยอ่ะ
ผมทำเป็นไม่สนใจก่อนจะกลับไปล้างจานที่เหลือต่อ
"หน้าแดงแล้วนะนั่น ชอบเค้าก็บอกมาเถอะ"ว่าพลางเดินเข้ามากอดเอว
"ย่าา ทำอะไรของนาย"ผมรีบตีมืออีกคนแรงๆ
"ดงดง นายชอบฉันก็บอกมาเถอะ"
"ฝันไปเหอะ :p"
"ไม่งั้นจะกอดแบบนี้แหละ" กอดเอวแล้วเอาหน้ามาซบไหล่แบบนี้มันร้อนนะเว้ย -////-
"ปล่อย"
"ไม่ปล่อย มีไรมะ"
คนตัวเล็กรีบทำภารกิจตรงหน้าให้เสร็จก่อนจะแกะมืออีกคนออกจากเอว
"โหยยย ปากแข็ง"ร่างสูงว่าพลางเบ้ปาก
"กูขอนอนบนเตียงด้วยไม่ได้เหรอ"อีกด้านนึงก็กำลังเกิดการเจรจาของฝ่ายน้ำเงินคิมจีวอน และฝ่ายแดงซงยุนฮยองเรื่องที่นอน
"ไม่ได้! ฮยองนอนพื้นไปเลย"อีกคนประกาศสั่งก่อนจะมุดลงใต้ผ้าห่มบนเตียงอย่างสบายใจ ทิ้งให้ร่างหนานั่งมองด้วยความอิจฉา บนพื้นมันแข็งจะตาย จะให้เขานอนได้ยังไงล่ะ
"โอ้ยย เจ็บหลังอ่ะ ปวดหลังชะมัด" เริ่มแผนการก่อกวน
..... ไร้เสียงตอบรับ
"เจ็บหลังอ่า ยุนฮยอง กูปวดหลังแล้วเนี่ย"
"ฮยองเบาๆได้มั้ย เดี๋ยวก็ไปรบกวนห้องอื่น"
"งั้นให้กูขึ้นไปนอนด้วยนะ"ว่าพลางเอาคางเกยขอบเตียง
"ไม่ได้" ร่างบางยืนยันคำเดิมก่อนจะส่งผ้านวมผืนหนาลงไปให้อีกคน "ปวดหลังนักก็เอาไปปูนอนละกัน"
"มึงแม่งใจร้ายอ่ะ"
"ผมแค่ป้องกันตัวต่างหาก"
(จุนฮเว)
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ยังไม่เห็นวี่แววของไอ้พี่ชายตัวดีที่บอกจะไปหาแฟนตั้งแต่สองทุ่ม นี่ปาไปเกือบห้าทุ่มแล้วยังไม่เสด็จมาอีก จะนอนห้องนั้นเลยมั้ย - - แต่ไม่ได้ดิห้องพี่จินมีดงฮยอกซึ่งหมายความว่าคงจะนอนอัดกันสามคนบนเตียงไม่ได้แน่ๆ ผมควรจะไปตามพี่ชายกลับมามั้ย
ผมควรจะไปตามดีกว่า เดี๋ยวไปรบกวนเวลาพักผ่อนของแฟนผม
แอ๊ด~
ผมกำลังจะก้าวออกจากห้องแต่จู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาก่อนพร้อมร่างบางของคนที่ผมคุ้นเคยดี
คนตรงหน้าชะงักเล็กน้อยที่เห็นผมยืนอยู่หน้าประตูพอดี
"อ๊ะ..นายยังไม่นอนอีกเหรอ?"
"ทำไม คิดถึงรึไง"
"นายนี่มันหลงตัวเองจริงๆเลยกูจุนฮเว"
คนตัวเล็กว่าพลางเดินดุ่มๆไปที่เตียงก่อนจะทิ้งตัวลงนอน นี่กะจะมายั่วกันรึไงเนี่ย
"ฉันเข้าไปในห้องก็เห็นพี่ฮันบินนอนหลับอยู่บนเตียงละ พี่จินก็ไม่กล้าปลุก ฉันเลยต้องเสียสละที่นอนให้พี่ชายนาย"ร่างเล็กขยับปากอธิบายก่อนจะหลับตาลง
ผมเดินไปปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะตามขึ้นไปบนเตียง รู้สึกขอบคุณจริงๆที่บ้านพี่จินมีเตียงเดี่ยว >< ผมขยับเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็ก ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอสงสัยจะหลับแล้ว
"ดงฮยอก"ผมลองเรียกเบาๆ แต่เจ้าตัวก็ไม่ตอบรับ
"ดงดง หลับแล้วเหรอ?" คราวนี้ลองจิ้มแก้มเบาๆ ก็เหมือนเดิม คึคึ เสร็จกูจุนฮเวหละ
หมับ~
"เอามือออกไป"เสียงเล็กเอ่ยขึ้น
"นายไม่ได้หลับเหรอ"
"คิดจะลักหลับฉันรึไงกูจุนฮเว"
"แต่ตอนนี้คงไม่ถือว่าเป็นการลักหลับแล้วสินะ"ผมว่าก่อนจะกระชับกอดแน่นให้อีกคนเข้ามาใกล้ตัว กลิ่นแชมพูบนกลุ่มผมนุ่มๆนั่นช่างยั่วยวนใจจริงๆ
"จุนฮเว ปล่อย"ยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งกอดแน่น เอาซี้ ให้มันรู้ว่าคิมดงฮยอกจะสู้แรงผมได้
"นายมายั่วฉันเองนะ"
"ยั่วบ้าอะไรล่ะ ก็พี่นายไปแย่งที่นอนฉันอ่ะ ปล่อย"
"อยู่เฉยๆเถอะน่า ยิ่งดิ้นยิ่งกอดแน่นนะ"
"มันอึดอัดนะเว้ย" แต่คิมดงฮยอกเป็นคนดื้อครับ คนดื้อก็ต้องโดนลงโทษ
ฟอด~ แก้มดงฮยอกนี่นุ่มจัง หอมด้วย
"นายหอมแก้มฉันทำไมเนี่ย"คนตัวเล็กโวยวายพลางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของผม
"นี่ถ้าไม่หยุดดิ้นจะทำอย่างอื่นนะ"
"อยากตายรึไง"อีกคนพูดเสียงเรียบ แต่มันไม่ได้ดูน่ากลัวเลยสักนิด
"ฉันเตือนนายแล้วนะ"
"มากอดแบบนี้จะนอนหลับได้ไงเล่า!!" ดื้อยังไงก็ยังดื้ออย่างนั้น
มือเล็กพยายามแกะมือผมออกแต่ไม่สำเร็จหรอก ตัวแค่นี้แค่แรงจะแกะมือออกยังไม่มีเลย ฮ่าๆ
ผมจัดการเอาขาล็อคตัวอีกคนไว้ก่อนจะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบางช้าๆ
"น...นายจะทำอะไร" ได้ผลครับ คนตัวเล็กนอนนิ่งเลยคราวนี้
"บอกแล้วว่าถ้าไม่ให้กอดจะทำอย่างอื่น"ผมลูบวนเบาๆไปที่หน้าท้องอีกคนก่อนจะเลื่อนลงมาที่ขอบกางเกง
"อย่า!!"มือเล็กรีบมาจับมือผมไว้ก่อน
"งั้นก็นอนนิ่งๆทำตัวเป็นแฟนที่น่ารักด้วยนะครับ"ผมชักมือออกเปลี่ยนมาเป็นกอดเอวเหมือนเดิมแต่ไม่แน่นเหมือนตอนแรก คนตัวเล็กนี่นอนนิ่งเลยครับ แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
ฟอด~
"จุนฮเว!!"
"อะไร หอมแก้มแฟนฉันผิดเหรอ"
"เลิกเอาหน้ามาใกล้สักที คนจะนอน"อีกคนว่าพลางหันหน้าหนี
"ทำไมนายตัวหอมจังวะ -..-"
ผมหอมๆกับตัวนิ่มๆนี่มันน่าฟัดชะมัด อดใจไว้ก่อนจุนฮเว ท่องไว้ว่าคุณแม่ก็อยู่บ้าน
"หยุดเอาจมูกมาใกล้หน้าได้มั้ยจุนฮเว"
ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักอ่ะ แก้มขาวๆนั่นน่าหมั่นเขี้ยวชะมัด
"โอ้ยย มาดึงแก้มฉันทำไม"
"อ้าว ยังไม่หลับอีกเหรอ"
"ฉันจะไม่หลับก็เพราะนายนี่แหละ"
"โอ๋ๆ ไม่แกล้งละ นอนๆๆ" ผมใช้มือหนาลูบไปที่หัวอีกคนเบาๆ ตอนเด็กๆแม่ทำแบบนี้แล้วผมหลับปุ๋ยเลยแหละ
"นี่ฉันไม่ใช่เด็กนะ"
ครับ ดงฮยอกไม่ใช่เด็กแต่กล่อมง่ายกว่าเด็กซะอีก ลูบหัวแปปเดียวหลับปุ๋ยแล้ว
คนตัวเล็กนี่หลับได้ยังไงกันนะ ผมจะนอนไม่หลับก็เพราะกลิ่นหอมอ่อนๆที่โชยออกมาจากคนในอ้อมกอด อารมณ์ผมนี่พลุ่งพล่านไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย เห้อม นอนนับแกะไปสิคืนนี้
“พี่จินว่าสองคนนั้นจะเป็นยังไงบ้าง” ชายร่างสูงลุกขึ้นมาถามคนตัวเล็กที่นอนเล่นอยู่บนเตียง
“นี่นายไม่ได้หลับจริงๆเหรอ” คนตัวเล็กหันมามองด้วยสายตาจับผิด
“ก็อยากนอนกับพี่จินนี่นา ไม่ทำงี้พี่จินก็ไล่ผมไปดิ”ร่างสูงกอดแขนอ้อนอีกคน
“นายนี่มัน จริงๆเลยฮันบิน”
“ว่าแต่ไอ้บ็อบกับไอ้ยุนมันจะยังไงกันนะ พี่จินว่ามันจีบติดปะ”
“ก็คงจะติดมั้ง เห็นยุนก็ดูเขินๆบ็อบบี้อยู่”
“จริงดิ ผมไม่เห็นจะดูออก”
“รอดูไปแล้วกัน นอนได้แล้ว”
“คร้าบบ ^^”
“ว่าแต่น้องชายนายจะไม่ทำอะไรดงดงใช่มั้ย?” คนตัวเล็กหันมาถามอีกครั้ง
“ก็ไม่แน่” ตอบพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ฮันบิน!!”
“ไอ้เน่มันกากจะตาย มันไม่ทำอะไรน้องฮยองหรอกน่า”
“เชื่อได้ปะเนี่ย”
“เชื่อผมเถอะน่า ขนาดผมยังไม่ทำอะไรฮยองเลย”
“นายน่ะตัวดีเลยคิมฮันบิน ตอนอยู่คอนโดน่ะ...”
“นอนกันเถอะ ผมง่วงแล้ว” ร่างสูงว่าพลางมุดเข้าไปในผ้าห่ม
“เฮ้อ นายนี่มัน...”
100 %
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นติชมกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น