คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ILOVEYOURSMILE 14
"ยุนฮยอง มึงจะรีบไปไหนรอกูด้วยดิ"ผมก้าวขายาวๆตามคนข้างหน้าแต่ทำไมมันเดินไวนักล่ะ
"มึงจะรีบไปจับควายไง๊?"
ผมตะโกนตามไปแต่เจ้าตัวก็ยังไม่มีทีท่าจะหยุดเลยสักนิด
ให้ตายเถอะ คิมจีวอนแค่เผลอไปจูบนิดเดียวหมอนั่นก็ไม่คุยกับผมเลย
แต่ทำยังไงได้ล่ะก็ซงยุนฮยองมันทำตัวน่ารัก ใครจะไปห้ามใจได้ล่ะ
"รอด้วยดิ"
ในที่สุดผมก็สาวเท้ายาวๆจนทันจับข้อมือของอีกคนไว้ก่อน
"ฮยองไม่ต้องพูดเลย คนไม่รักษาสัญญา"
"กูขอโทษ ก็มึงทำตัวน่าจูบอ่ะ"
"ฮยองแม่งก็คิดแต่เรื่องแบบนี้แหละ -3-
"
"งั้นมึงก็เป็นแฟนกูสักทีดิ"ผมกอดเข้าที่เอวบางพลางเอาหน้าถูไปที่ไหล่อีกคนไปมา
"ม..ไม่"ร่างบางว่าก่อนจะแกะมือผมออก
"หูยยย ใจร้ายว่ะ"
"ใครใช้ให้มาชอบผมเล่า!"ว่าแล้วก็จ้ำเท้าไปบนชายหาดสีขาวที่ทอดยาวออกไป
"ซงยุนฮยอง. กูชอบมึงจริงๆนะ!!"
ผมรอให้ยุนฮยองเดินห่างออกไปพอสมควร
ก่อนจะตะโกนออกไปดังๆจนคนที่อยู่แถวนั้นหันมามองเป็นแถว
"คิมบับ!!" ยุนฮยองหันมาทำหน้าตกใจจนรีบวิ่งมาหาผมที่ยืนรออยู่
"ทุกคนครับ ผมชอบคนนี้มากเลย แต่เขาใจร้ายไม่ยอมรับผมสักที..."
หมับ~
มือบางส่งมาปิดปากผมไปเรียบร้อยแล้ว
"เงียบๆเลยฮยอง"
"อ้อ อู ออบ อึง อิง อิง อิ
(ก็กูชอบมึงจริงๆนี่)"ผมส่งเสียงอู้อี้ออกมา
"ม..มา พูดอะไรต่อหน้าคนเยอะๆเล่า"
นี่ผมตาฝาดรึเปล่าที่เห็นยุนฮยองกำลังหน้าแดงน่ะ
"ขอโทษนะครับ
พอดีสติไม่ค่อยดีเท่าไหร่"ยุนฮยองหันไปบอกคนแถวนั้นก่อนจะลากผมออกไปที่อื่น
พอถึงที่ที่ปลอดคนแล้วเขาก็ปล่อยมือออกจากปากผม
"ฉันไม่ได้สติไม่ดีสักหน่อย"ผมพูดขึ้น
"ใครบอกให้ฮยองไปทำอะไรแบบนั้นเล่า" อีกคนตีแขนผมเบาๆ
"ถึงมีคนเยอะกว่านี้กูก็จะพูด กูชอบมึงจริงๆนะ"
"ฮ.ฮยอง"คนตรงหน้าก้มหน้างุด แต่ผมว่าเขากำลังเขินแหละ
ผมเลยถือวิสาสะช้อนหน้าอีกคนให้เงยขึ้นมา ใบหน้าของคนตรงหน้าแดงก่ำไปหมด
น่ารักชะมัด
"มึงก็ชอบกูใช่ปะล่ะ"ผมถามไปก่อนจะถือวิสาสะเอามือทาบที่อกของคนข้างหน้า
"เอ่อ.."
"ใจมึงเต้นแรงด้วยอ่ะ"ผมแกล้งแซว
ก็หัวใจหมอนั่นเต้นแรงจริงๆนี่นา ของผมก็คงไม่ต่างกัน ><
"เฮ้อ จับได้จนได้"ร่างบางถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตา
"มาคบกับกูนะ"
"อื้อ"ยุนฮยองพยักหน้าเบาๆ
"เย้!!"ผมว่าพลางอุ้มอีกคนขึ้นกอดจนตัวลอย
"เวอร์ไปปะเนี่ย -///-"
อีกฟากหนึ่งของชายหาดยังมีชายหนุ่มสองคนเดินทอดน่องไปตามหายทรายสีขาวโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา
ปล่อยให้เสียงลมและเสียงคลื่นซัดชายฝั่งเป็นตัวทำลายความเงียบแทน
ในที่สุดร่างสูงก็ทนไม่ไหวเอื้อมมือไปโอบไหล่อีกคนไว้
"อะไร"ร่างบางหันมามอง
"นี่ไม่คิดจะพูดอะไรรึไง?"
"ฉันแค่มาเดินสูดอากาศ ไม่ได้ขอให้นายตามมาสักหน่อย"
"บอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามใส่เสื้อขาวอีกน่ะ"
แล้วทำไมต้องใส่เสื้อกล้ามด้วย - -
"ฉันก็แค่ใส่มาเดินเล่น ไม่ได้ไปเล่นน้ำสักหน่อย"
"รู้ปะว่าหวง"
"หือ?" คนตัวเล็กหันมามองด้วยสายตาไม่ที่ไม่เข้าใจ
"อย่างที่พูดแหละ" ว่าพลางขยี้หัวอีกคนเล่น
"ย่าา!
อย่าทำดิ"โวยวายพร้อมปัดมือหนาออกจากหัวตัวเองที่ตอนนี้ผมยุ่งเหยิงไปหมดเพราะฝีมือคนข้างๆ
"น่ารักเนอะ"ว่าพลางหยิกแก้มอีกคนอย่างหมั่นไส้
"ย่าา!"
"ยอมๆ ไม่แกล้งแล้ว"ร่างสูงยกมือเป็นเชิงยอมแพ้ก่อนจะยิ้มกว้างจนอีกคนเผลอยิ้มตาม
"ฉันหล่อใช่ปะ มองแบบนั้นเขินนะเนี่ย ><"ร่างสูงแกล้งล้ออีกคน
"บ..บ้า ใคร..
ใครมอง"พยายามหันหน้าหนีแต่อีกคนก็จับไหล่ร่างบางให้หันมาตรงหน้า
คนตัวเล็กกว่าได้แต่ก้มหน้าปกปิดความรู้สึกร้อนๆที่แก้มทั้งสองข้าง
คนตัวโตจึงย่อตัวลงแล้วเงยหน้ามองอีกคนที่ก้มอยู่จนสายตาทั้งสองคู่ประสานกันพอดี
"ก้มนานไม่เมื่อยคอเหรอ?"
"กูจุนฮเว!!
อย่าแกล้งดิ"คนตัวเล็กรีบเอามือทั้งสองข้างปิดหน้าไว้ก่อนจะรีบเดินออกไปโดยไม่รีรอ
"เขาไม่ได้เรียกว่าแกล้ง
เรียกว่าจีบต่างหาก"ร่างสูงตะโกนไล่หลังไป
(จุนฮเว)
ให้ตายเถอะ ทำไมเวลาเขินหมอนั่นชอบเดินหนีนะ
อยากเห็นหน้าตอนดงฮยอกเขินอีกอ่ะ มันน่ารักชะมัด
"รอด้วยดิ"ผมวิ่งไปคว้าข้อมืออีกคนไว้
"ปล่อย"คนตัวเล็กหันมาบอกผมให้ปล่อยหลังจากเห็นแม่ของตนเองนั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน
"ไม่"ผมยิ้มกวนให้อีกคนก่อนจะจับมือแน่นเดินไปทางบ้าน
"จุนฮเว"เสียงเล็กนั่นบอกให้ปล่อยแต่ผมไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ
เราไม่ควรจะหลอกผู้ใหญ่จริงมั้ย
"ดงฮยอก จุนฮเว ไปไหนกันมาเหรอ"คนเป็นแม่เอ่ยปากถามพลางหรี่ตามองมือผมที่กำลังจับมือดงฮยอกแน่น
เจ้าตัวเลยรีบสบัดมือออกทันที
"ผมมีเรื่องอยากบอกคุณแม่ด้วยครับ^^"
ผมหันไปบอกคุณแม่ของดงฮยอก
"มีอะไรเหรอ
นั่งลงก่อนสิ"แม่ดงฮยอกว่าพลางผายมือให้ผมสองคนนั่งลงที่โต๊ะเล็กๆหน้าบ้าน
"คือผมกับดงฮยอกเป็น...
โอ้ยย"ยังไม่ทันจะพูดจบดงฮยอกก็เหยียบเข้าที่เท้าผมเต็มๆ
ผมหันไปมองเจ้าตัวที่ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว
อย่าให้เผลอละกันเดี๋ยวจะเจอกูจุนฮเวลงโทษอย่างหนัก หึ
"จะบอกเรื่องที่เราสองคนคบกันน่ะเหรอ?"
ยังไม่ทันได้บอกอะไรคุณแม่ก็พูดขึ้นมาก่อน
ผมกับดงฮยอกรีบหันไปมองคนพูดแทบจะพร้อมกัน
"ม..แม่ ใครบอกแม่อ่ะ นาย.."
ดงฮยอกถามผู้เป็นแม่ก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมเลยปฏิเสธไป
"แม่รู้ตั้งแต่วันแรกแล้วหละ ดูสร้อยข้อมือที่ใส่คู่กันสิ
คิดว่าจะหลอกแม่ได้เหรอดงดง"
"ก็ผม.."
คนข้างๆผมก้มลงมองข้อมือของเขากับผมสลับกันก็เห็นสร้อยข้อมือที่ปรากฏหราอยู่บนข้อมือชัดเจน
‘นี่ฉันยังใส่ไอ้นี่อยู่อีกเหรอเนี่ย’
ร่างบางคิด
"มาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ถ้าแม่เป็นจุนเน่แม่คงงอนมากๆด้วย
แต่เห็นลูกสองคนรักกันดีขนาดนี้แม่ก็ดีใจ ^^"
พูดแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
หมายความว่าคุณแม่รู้มาตลอดสินะว่าผมเป็นแฟนดงฮยอก แสดงว่าคุณแม่ก็ไฟเขียว โอ้ว
เยส ><
"ขนาดแม่นายยังรู้เลยว่าเรารักกันอ่ะ"ผมว่าพลางกอดเอวอีกคนเข้ามาใกล้
"อ..ไอ้บ้า ฉันไปช่วยแม่ในครัวดีกว่า"
"ไปด้วยดิ"
พูดแล้วก็พาอีกคนเดินเข้าไปในบ้านทั้งๆที่มือยังกอดเอวอยู่
"ปล่อย"
"ไม่เอา ไหนๆแม่นายก็รู้ความจริงแล้ว"
"จุนฮเวปล่อย"มือเล็กตีแขนผมพยายามแกะแขนออกจากเอว
"ไม่ปล่อย
จะทำแบบนี้ด้วย"ไม่พูดเปล่าหันไปสูดดมแก้มขาวๆนั่นเต็มปอด
"จุนฮเว ปล่อยก่อนดิ"
"หืม ทำไมล่ะ"ผมว่าพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกคนจนจมูกชิดกัน
"ก..ก็ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"
“แล้ว?”ผมเลิกคิ้ว
“นายจะทำอะไรตรงนี้ไม่ได้นะ คนอื่นๆก็อยู่เยอะแยะ”
“แสดงว่าที่อื่นทำได้งั้นสิ -..-“
"ไอ้บ้า!!”
"ปล่อยเหอะ ฉันจะไปทำกับข้าวช่วยแม่"
“ขอร้องดิ”
"นี่นาย..." คนตรงหน้ากำลังจะด่าแต่ก็รีบหลับตาลงเมื่อผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมจนริมฝีปากแทบติดกัน
"ว่าไง หรืออยากไปต่อบนห้องก็ได้นะ"
"จุนฮเวเลิกเล่นเถอะ"
"งั้นก็อยู่อย่างนี้ไปตลอดละกัน"ผมกำลังจะกดริมฝีปากลงไปก็มีมือเล็กดันอกเอาไว้ก่อน
"จุนเน่อ่า
ปล่อยฉันก่อนนะ"ตาเรียวเล็กมองมาที่ผมก่อนจะเอ่ยประโยคนั้นด้วยเสียงหวานๆทำเอาใจเต้นโครมครามเลยทีเดียว
ดงฮยอกอา~ นายทำฉันใจเต้นอีกแล้วนะ
"โอเคคร้าบบ ^^"ผมปล่อยมือจากคนตัวเล็กก่อนจะหยิกแก้มขาวๆที่เริ่มขึ้นสีไปที
"ทำตัวน่ารักแบบนี้แต่แรกก็จบ"
ดงฮยอกไม่ตอบอะไรกลับวิ่งเข้าไปในครัวทันที
ฮะๆ แกล้งคนตัวเล็กนี่สนุกจังเลย แกล้งแล้วสบายใจ๊สบายจายยยย :))
หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จคุณแม่ของดงฮยอกก็แอบเรียกผมไปคุยกันเงียบๆขณะที่ดงฮยอกกำลังล้างจานอยู่ในครัวกับพี่จินฮวาน
คุณแม่พาผมมานั่งที่ม้านั่งข้างบ้านก่อนจะเปิดบทสนทนา
"จุนฮเว รักดงฮยอกเหรอ?"
"อ่า.."จู่ๆมาถามกันงี้ผมก็เขินเป็นนะครับคุณแม่ ><
"งั้นบอกมาว่าชอบลูกแม่ตรงไหน?"
"ก็.."ผมสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดต่อ
"ลูกคุณแม่น่ารักอ่ะครับ คนอะไรไม่รู้ยิ้มแล้วน่ารักชะมัด ชอบทำตัวเหมือนเด็ก"
"ฮะๆ ดงดงลูกแม่เป็นคนน่ารักจริงๆแหละ" แน่ะ
มียอลูกชายตัวเองอีก
"แม่ไม่ค่อยได้อยู่ที่เกาหลีสักเท่าไหร่ ยังไงก็ฝากจุนเน่ดูแลลูกชายแม่ด้วยหละ"
"ไม่ต้องห่วงครับ ^^"
"บางทีอาจจะดื้อไปหน่อย แม่อนุญาตให้จัดการได้เลยนะ แม่ยกให้
ฮะๆ"
"ฮ่าๆๆ ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ
คุณแม่พูดแล้วนะว่าจะยกดงฮยอกให้ผม"
ตอนนี้ดีใจยิ่งกว่าสอบได้ท็อปวิชาฟิสิกส์อีกครับ คุณแม่บอกจะยกดงฮยอกให้ผมด้วยหละเห็นกันรึเปล่าครับ
"แม่คร้าบ
มาคุยอะไรลับๆล่อๆกับจุนฮเวสองคนเนี่ย"ร่างบางที่เพิ่งล้างจานเสร็จเข้ามากอดคนเป็นแม่พร้อมเอาหัวซุกลงที่ไหล่
"ก็แม่อยากทำความรู้จักกับ'แฟน'ดงให้มากขึ้น ไม่ได้เหรอ"
"แม่ไม่ได้เอาดงมานินทาใช่ปะ"
"นายนี่ขี้กังวลจังเลย"ผมโค้งให้คุณแม่ก่อนจะขยี้ผมนุ่มๆนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว
"ไปนอนเลยไป"ร่างบางหันมาแยกเขี้ยวใส่
ก๊อกๆ
"อยากนอนกับฉันก็ไม่บอก"ผมยิ้มกวนให้อีกคนที่เดินถือตุ๊กตาซิมสันตัวเบ้อเริ่มเข้ามาในห้อง
เออว่าแต่หมอนั่นไปเอามาจากไหนล่ะเนี่ย
"พี่ฮันบินอ่ะ อยากนอนกับพี่จินบอกกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องมาไล่แบบนี้เลย"คนตัวเล็กบ่นตามประสาก่อนจะไปนั่งลงที่โซฟา
"พี่ฮันบินอ่ะนะไล่นายออกมา"ผมถามอย่างไม่เชื่อหู
พี่ชายผมกล้าไล่น้องชายเจ้าของบ้านออกมาได้ยังไงกัน
"ก็ไม่เชิงหรอก พอฉันอาบน้ำเสร็จเห็นพี่เขาจูบกันอยู่
ไอ้เราก็ไม่อยากรบกวนเลยต้องแอบออกมาเงียบๆ"ว่าแล้วก็นอนราบไปบนโซฟา
"นายจะนอนตรงนั้นเหรอ?"
"เออดิ นายนอนเมื่อไหร่ก็ปิดไฟด้วย"
"ทำไมไม่นอนบนเตียงล่ะ"
"ฉันไม่ไว้ใจไอ้หื่นอย่างนายหรอก"
"ว่าฉันหื่นแล้วมานอนด้วยเนี่ยนะ"
"หรือจะให้ฉันไปนอนห้องแม่ก็ได้"คนตัวเล็กลุกขึ้นหยิบตุ๊กตาตัวใหญ่ทำท่าจะเดินออกไปแต่ผมคว้าข้อมือไว้ก่อน
"ไปนอนบนเตียงก็ได้ สัญญาจะไม่ทำอะไร"
"แน่ใจ?"อีกคนหรี่ตามอง
"ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น"
"ดี ^^"ดงฮยอกยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปนอนแหมะลงบนเตียงพร้อมตุ๊กตาที่กินที่ผมไปเกือบครึ่ง
ผมส่ายหัวให้กับภาพตรงหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
"ดงดง ขยับตุ๊กตานายไปหน่อยดิ"
ไม่เข้าใจว่ามันจะแบกตุ๊กตานี่มาด้วยทำไม
ผมแทบจะไม่มีที่นอนอ่ะหน้านี่แทบจะติดกับไอ้ตุ๊กตาเหลืองข้างๆละ
จึกๆ
"อื้อ"
ผมพยายามดึงตุ๊กตาออกแต่เจ้าของมันกลับพลิกตัวมาแล้วกอดไว้แน่น
"ดงดง ฉันไม่มีที่นอนนะ"
......
ไร้สัญญาณตอบรับครับ - -
โอเค
นอนโซฟาก็ได้ถ้าแฟนที่น่ารักของผมจะนอนกินที่ขนาดนี้อ่ะนะ แต่ก่อนนอนก็ขอสักทีเถอะ
จุ๊บ~
ฝันดีครับ ^_____^
to be continued
สปอยตอนที่15*
“ป่วยก็ลุกมากินข้าวกินยาดิ นอนอืดแบบนั้นจะหายมั้ย”
“มาทางไหนก็ไปทางนั้นเลย”
“ฉันอุส่ามาง้อนายแล้วนะจุนฮเว”
ความคิดเห็น