เฝ้ามอง
เขียนโดย
ping-dow
แต่ละวันที่ผ่านไปของคนเรา
บางคนรู้สึกว่ายาวนาน
บางคนรู้สึกว่าทำไมไม่มีสัก 48 ชั่วโมง
ความรู้สึกต่างๆ ล้วนเกิดมาจากใจ
เริ่มทำงานวันแรก ใครๆ ก็ไมอยากจะไปทำงาน หยุดมาตั้งวันหรือสองวัน วันจันทร์จึงเป็นวันที่ไม่อยากจะลุกจากที่นอนไปไหน
ยิ่งเช้าวันไหนฝนตกพร่ำ แน่นอนอากาศดี แต่ที่สำคัญรถติด
คนเมืองกรุงอยากสบาย แต่ไม่ชอบรถติด ขยันซื้อรถออกมาบ้านละคันสองคัน เอาไปจอดติดเครื่องเล่นบนถนน
น้ำมันถูกแสนถูก ก็ยังเผากันให้เกลี้ยง
เวลาเช้าๆ ฉันมักจะขึ้นไปบนดาดฟ้า ไปยืนมองรถติดบนโทลเวย์ ถนนก็ตั้งสองชั้น ยังจะติดได้อีก เออดีเนอะ
เคยมองท้องฟ้าตอนเช้าไหมคะ แสงแรกแห่งอรุณ ดูอบอุ่นอย่าบอกใคร ได้ยินเสียงนกออกจากรัง ได้กลิ่นอากาศยามเช้า เหมือนคนละโลกกับที่เราต้องไปเผชิญหน้ากับมันในตอนสายๆ
พอตอนเย็นแดดร่มดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว บางวันแสงก็แดงทั้งฟ้า
เมื่อวันก่อนโน้น ทั้งๆ ที่ต้องพักสายตา แต่ก็อยากจะดูแสง ไปยืนใส่แว่นดำมองผ่านๆ แสงสวยค่ะ ยากริมระเบียงเห็นอะไรหลายๆ อย่าง
เจ้าติ่งหมาสาวเมื่อสองปีก่อน พึ่งคลอดลูกไป ตอนนี้ท้องอีกแล้ว มันเดินต้วมเตี้ยม มาที่ลานจอดรถ ประกบคู่มากับเจ้าจั่นเจาหมาร้านขายส้มตำ ไก่ทอด
แมวเหมียวของพี่ชั้น 12 ก็ออกมาเดินเพ่นพ่าน วิ่งจากสโมรสไปบนหลังคาบ้านของหมู่บ้านข้างๆ
รถเริ่มทะยอยมาจอดจนเต็มลาน ส่วนพี่ฝุ่นจอดนิ่งสนิทเป็นพี่ฝุ่นคนเดิม ฝุ่นเยอะจริงๆ ยิ่งไม่ได้เอาออกไปใช้พี่ฝุ่นยิ่งดูดฝุ่นสะสมกันเข้าไป แม่เอาไปล้างทีเหนื่อยแทบขาดใจ ทั้งขัดทั้งฟอก
คืนนี้ไม่มีดาวให้นั่งมองหรอกค่ะ เมฆฝนเยอะไปหมด จะมีโผล่มาบ้างก็ประปราย
ปกติชอบนอนดูดาวค่ะ ฤดูที่ดีที่สุดในการดูดาวคือฤดูหนาว
นั่งแหงนหน้ามองฟ้า บางทีเมื่อยๆ ก็ล้มตัวลงนอนบนเสื่อที่เตรียวเอาไว้
ดูดาวเคลื่อนไปทีละนิดๆ บนฟากฟ้า ความสุขของคนดูดาวก็คือเห็นการเคลื่อนไหวของมัน
บางคนอาจจะถามว่าทำไมต้องขึ้นไปดู มันก็ดาวดวงเดิมไม่เห็นจะแปลกตาตรงไหน
นั่นแหละดาวดวงเดิม แต่มีใครเคยรู้ไหมว่าดาวเหมือนมีชีวิต บางเดือนดาวดวงเดิมแสงริบหรี่ แต่บางเดือนโชติมาตรของมันสว่างเจิดจ้า จนเหมือนจะส่งสัญาณอะไรบางอย่างมาให้เราที่นั่งจ้องมองดูมัน
สมัยเด็กๆ ชานบ้านตอนเกือบดึก จะเป็นที่สิงสถิตย์ของเรา พร้อมๆ กับหมอนข้าง หมอนหนุน และเสื่อผืนโต แบกมานอนนอกชาน
บางทีก็หลับไปโดยไม่รู้ตัวพ่อต้องมาอุ้มเข้าไปนอนในบ้าน โชคดีที่ยังตัวเล็กๆ พ่อเลยอุ้มไหว ถ้าเป็นตอนนี้พ่อคงปล่อยให้นอนตายคาชานนั้นแหละ เพราะพ่อหลังหักตายก่อนที่ลูกจะเข้าไปถึงห้อง
ฟ้าที่นี่กับที่บ้านก็ฟ้าเดียวกัน แต่ทำไมฟ้าที่นี่มันเหงาเหลือเกิน
ใครรู้บอกทีเถอะค่ะ อยากรู้จริงๆ
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
25 ส.ค. 52
99
1
ความคิดเห็น