คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : ผมขายไอศกรีมให้คิเมร่า?
ผมายไอศรีมให้ิเมร่า
ผมแทบอยาะสาปให้เฮลเลอร์ลายเป็นน้ำแ็ใสใส่เฮลบลูบอย!
ทุนรอำอบที่ไม่มีวันมาถึาผม... เอ่อ ะให้ผมพูว่ายัไี เอาเป็นว่า อ๋อ พวเาไม่ไ้หนีไปไหนหรอน่า ็แ่ลาไปพัร้อนที่มัลีฟแ่นั้นเอ ไม่เวิร์!
“ันไม่ไ้ทำ” ผมพู้วยวามสัย์ริ
“ถ้าอย่าั้น พวอนายหายไปไหน?” เายัุามผม “ไ้่าวมา ว่าไอ้ทหารที่ายในห้อฮิลิออสมาาอร้อยที่เ็!”
ผม้มหน้านิ่พยายามอย่ามาที่ะไม่โ้อบ
“หมายวามว่าไ?” บิวี้มอหน้าผมสลับับเฮลเลอร์ แววหวั่นใปราอยู่ในวาู่โสวย “เาเป็น... บเหรอ?”
เฮลเลอร์หัวเราะสะใ “แล้วมันะเป็นอื่นไปไ้ยัไ ผู้อสั่ลูน้อไปลอบสัหารมหาเทพ แ่ไม่สำเร็” เาเว้น่วเรียวามสนใาที่ประุม ึ่ไ้ผล “ลูน้อโน่าาย ัวหัวหน้าเลยสั่ให้พวที่เหลือแอบไป่อารร้ายที่ไหนเียบๆ”
ผมำหมัแน่น วาสีแอผม แทบะมีพายุหมุนอยู่้าใน้วยวามโรธ
“หรือบาที... เาอาให้พวที่เหลืออยสุ่มัารับพวเรา็ไ้ ใระรู้เล่า” ออเทเวียสเสริม “้ามอเห็นอนาอันมืมนอพวเรา”
ผมวาฝ่ามือลบนโ๊ะเบาๆ พลาผ่อนลมหายใ้าๆ ระบายโทสะที่สุ่มเ็มอ ทันทีที่มืออผมสัมผัสโ๊ะหินอ่อน เร็น้ำแ็็ระายัวออามือผม นโ๊ะบริเวนั้นลายเป็นลานสเ็
ิไ้ยัไัน! ผมไม่มีวันใ้เ้าพวนี้ไปอะไรแบบนั้นแน่ ถ้าะทำ... ผมะทำมันเอ
เวนส่สายาเป็นห่วมาให้ผม อบใ...ที่ถึยัไเธอ็ยัเื่อใัน
“ท่านิยัไ มหาเทพ” เฮลเลอร์ถามฮิลิออสที่อนนี้ทำหน้าเหมือนเรื่อีวีีอ่านแผ่นไม่ออ
“ันไม่ิว่าเาทำ” เาอบ้วยวามมั่นใ พลายาแฟสาร์บัึ้นื่ม “เาเป็นน้อายัน”
ออเทเวียสยิ้มเยาะ “บาที เาอาะไม่ิว่าท่านเป็นพี่็ไ้”
ผมทนไม่ไหวอี่อไป ผมรู้สึไ้ว่าร่าายำลัแผ่วามเย็นออมา “หุบปาอนาย ออเทเวียส!”
เาับผมำลัเล่นสรามสายาันอย่าุเือ นระทั้หัวหน้าอ่าวสารวิ่เ้ามา้วยสีหน้าแื่น
“มีอะไร เอ็ี้” ฮิลิออสถามเบาๆ “เราำลัูารแ่ัน้อาระับาิอยู่พอี”
เาปาเหื่อที่ไหลึมเ็มหน้าผาอันว้าวา “รายาน่วนรับท่าน! มีาร่อารร้ายเิึ้นที่ย่านมิทาวน์ ใล้ับวิหารอท่านฮิลิออสในแมนฮัันรับ”
พวเราทุนอยู่ในวามแื่น บิวี้ถึับรี้ออมา พวเาเอาแ่มอผม้วยสีหน้าไม่ไว้ใ
“รายานระบุว่าผู้นำือหนึ่ในเ็ราาปีศา” เาหอบหายใ “ละ...ลูิเฟอร์รับ”
ราวนี้ทุนในห้อประุมยิ่แื่นหนัเ้าไปอี ออเทเวียสหลับาพลาสวาถาอะไรสัอย่า บิวี้พยายามเบี่ยัวไปให้ห่าาผมมาที่สุ
อนนี้ทุนำลัเ้าใผมผิ
“ยัมีารรายานมาอีนะรับ ว่าในำนวนผู้่อเหุมีทหารอท่านโฟรเนรวมอยู่้วยและ เอ่อ...” เอ็พูประโยที่ทำเอาผมุออมา
ยัไม่พอ เาี้ไปที่อแอลีีนายัษ์้านหลัโ๊ะประุม บนอปราภาพอิเมร่า และอทัพนาลาที่นำมาโยายหนุ่มร่าสู ผมสีทอ ทีู่ยัไๆ ็หล่อ ับทหารบาส่วนออร้อยที่เ็
ผมหวัอยู่ลึๆ ในใว่าเาะหัวเราะปัาอ่อนแล้วพูลอยๆ ว่าล้อเล่นรับ
แ่เา็ไม่พูแบบนั้น...
ราวนี้ผมยิ่ลายเป็นเทพที่แสนน่ารัเียไปเลย
“เท่านี้...เรา็รู้แล้วสินะ ว่าใรือผู้อยู่เบื้อหลั” เฮลเลอร์บอ
“ันะไปัารเรื่อนี้เอ” ฮันเอร์ลุึ้นยืน “อร้อยที่แปอรับหน้าที่นี้”
“ันไป้วย!” ผมพูเสียร้าว “ันะทำให้ทุนเห็น ว่าันไม่ไ้ทรยศ”
ผมมอหน้าฮิลิออสนิ่ เาทำท่าเหมือนผมำลัออนุาไปเ้า่ายรีมัมเมอร์อเ็มัธยมปลาย่อนะพยัหน้ารับ
ผมรีบวิ่ออาประูห้อประุม มีนามผมมา้วยสอน นั้น็ือ ฮันเอร์และเวนเอร์ลิน
“เธอ...” ผม้อใบหน้าหิสาว “เธอามมาทำไม”
เวนลอา “ัน็... ็ไป่วยนายน่ะสิ”
“เธอเนี่ยน่ะ! เธอเื่อันริๆ เหรอ”
เธอเอามือทั้สอ้าับไหล่อผมอย่าให้ำลัใ “ันเื่อนาย และ็อยู่้านาย”
ผมรู้สึื้นัน...
ฮันเอร์ยิ้มบาๆให้ผม เาออผมแล้วเราสามน็เินทาสู่แมนฮััน...
อร้อยที่เ็ทั้หมี่ม้าเพาัสเ้าสู่สรามลาเมือ ผมนั่รุ่นิวาแผนอยู่บนเลื่อนที่ลาโยวาเรนเียร์ทั้เ้าัว ีนาสโ่เป็นนบัับเลื่อน
อร้อยที่แปนำหน้าพวเรา พวเาเินทาโยารนั่มาในเรื่อบินเ็ทสามลำ เวนนำเหล่าวัลีรีปิท้ายบวน พวเธอสวมราบหส์ บินมาอย่าส่าามเป็นรูปัววี
“หัวหน้า” ีนาสโ่ร้อเรีย “แผนเป็นไ่อรับ”
ผมมอส่วนหลัอรอหัวหน้า หน้าเหมือนเ็ทารที่มีร่าายำยำราวับนัมวยปล้ำ มัน่าไม่น่าะเ้าันไ้เลย
“ไม่มี”
“วะ ว่าไน่ะรับ”
“็บอว่าไม่มี”
สายลมเย็นมาพร้อมหิมะยาม่ำืน ผมมอเห็นยอึเอมไพร์ สเอยู่เบื้อหน้าแล้ว ถ้าเราำัพวอทัพปีศาไปไ้ เรา็ะู้ื่อเสียลับมาไ้
าบในมือผมเปล่ประายออมาเป็นสีฟ้าเรือรอในวามมื าบเรเอร์ ไอ์... าบเล่มนี้ถูีึ้นมาาเหล็น้ำแ็ที่ธารน้ำแ็ในนอร์เวย์ มันมีประวัิอันยาวนาน ผม้อมอมันพลาิถึวันเวลาที่ผ่านพ้นไปมาว่าพันปี
ผมโลาเลื่อนราวับมันเป็นรถสปอร์เปิประทุน ทุย่า้าวที่ผมเินผ่านะมีผลึน้ำแ็เิึ้นใ้รอเท้าอมแบ
วิหารอฮิลิออสมีอทัพอลูิเฟอร์ล้อมรอบอยู่ ิเมร่าัวมหึมาำรามใส่ผู้นที่วิ่หนีัน้าระหวั่น พวเาำลัทำลายวิหาร้วยระเบิ วันไฟลอยออมาา้นเสาหิน หลัาแ พวเา่อารร้าย ทหารบานทำร้ายาวแมนฮััน้วยอาวุธและเวทมน์ ลูิเฟอร์ิผมหิสาวนหนึ่ พวำรวยิปืนใส่นัรบปีศาอย่าโ่ม ระสุนลอยไปไม่สามารถทำอะไรพวเาไ้ วามโลาหลปะทุึ้นบนถนนสายห้า
เ็หิัวน้อยนั่ร้อไห้อยู่บนพื้น เนื้อัวอเธอสปรไป้วยราบเม่าและราบเลือ ผมเินเ้าไปหาเธอ้าๆ นำพาวามเย็น่ำว่าลบร้อยอศาไป้วย
“ัารพวมัน” ผมสั่ีนาสโ่ระหว่าสาวเท้าไปที่เ็น้อย “ไม่้อเว้น แม้แ่พวที่เยอยู่ับเรา”
“แ่ หัวหน้ารับ” เาเรียผมน้ำเสียสั่นเรือ “ผะ ผม ไม่สามารถ่าพวมันไ้”
ผมหยุเิน... พยายามไม่ระเบิวามเย็นออมาอย่ายาลำบา ผมหลับา สิ่ที่พวมันทำ... มัน่าั่วร้าย พวมันำลัทำร้ายน ที่ไม่รู้อะไรเลย ภาพเหุาร์รอบ้านไม่่าอะไรับสราม อะไรที่ทำให้พวมันลายเป็นแบบนี้...
“เห็นสิ่ที่มันทำไหม ีนาสโ่” ผมถามเา่อนะอุ้มเ็หิึ้นมาอย่าอ่อนโยน เวนเอร์ลินวิ่มาหาผม เ็น้อยหยุร้อ แ้มอเธอเป็นสีแอมมพู เล็น้ำแ็เาะที่ผมและใบหน้าราวับเธอเพิ่ออมาาพายุหิมะ ผมยิ้มให้เธอึ่ยิ้มอบทันที ผมยื่นเธอให้เวน ถ้านานว่านี้ เธออาไม่สบาย “พวมันไม่ใ่อร้อยที่เ็”
ีนาสโ่มอเ็หิ แล้ววาอเา็แ็ร้าวึ้น เ็มไป้วยวามเ็เี่ยว “รับทราบรับ”
ฮันเอร์สู้ับทหารนหนึ่อลูิเฟอร์ทีู่มียศ พวเา่อสู้ันอย่าุเือ ทหารอเา่วยันทำลายศัรู อร้อยที่เ็และเหล่าวัลีรี็้วย อมปีศาผู้นำทัพลอยอยู่บนท้อฟ้า เามอเหุาร์ทั้หมในมุมสู
เวนมอหน้าผม เธอส่เ็น้อยให้ำรวนายหนึ่โยไม่มอหน้าเา “นายเท่านั้น ที่ะัารเาไ้ ฮันเอร์ยุ่อยู่”
เธอหมายถึลูิเฟอร์... ว่าแ่ ทำไม้อผม เธอ็บินไ้นี่! ผมรอให้เธอพูว่าล้อเล่น
“ท่านหิ เิเพลิไหม้ที่้านนั้นรับ” ำรวนหนึ่เินหน้าาื่นเ้ามาบอเวน
เธอรีบวิ่ามออไป โยทิ้ผมเอาไว้ับนั่าวสาวผมำอสำนั่าวีเอ็นเอ็น ทันทีที่เห็นผม เธอ็รีบวิ่เ้ามาหา พร้อม้วยำถามแปลๆ
“สวัสี่ะ ท่านโฟรเน เอ่อ... ท่านิว่าะทำอะไรไ้บ้า่ะ”
“ันเหรอ? เธอิ ว่าันะทำพัอีแล้วใ่ไหม”
“ เอ่อ... มันเป็นแบบนั้นบ่อยไม่ใ่เหรอ่ะ” ฟันอเธอระทบันัึๆ
ผมอยาเอานิ้วิ้มาเธอ แ่ผมแ่บินออไปยัยอึเอมไพร์ สเ รเ้าหาราาปีศา ลูิเฟอร์...
เายิ้มออมาทันทีที่เห็นผม ผมยิ้มอบ
“นึว่าเาะส่แร์ลี่มา” ลูิเฟอร์วสาม่ามในมือ ราวับมันเป็นทาอรัมเมเยอร์
เา่าสมับเป็นบุรุษผู้ไ้ื่อว่า โอรสแห่แส ะริๆ ใบหน้าไ้รูปหล่อเหลานแม้ระทั้ไม่อาินนาารไ้ ผมสีเินยวทอประายระยิบระยับ ร่าายอเาแทบะเปล่แสออมา มันเยเปล่แสมา่อนอนที่เาเป็นเทพ แ่หลัาที่โอรสแห่แสไ้เปลี่ยนเป็นราาปีศาเา็ไม่มีแสเปล่ออมาอี
“เผอิเธอไม่ว่า” ผมยิ้มยั่ว วามหนาวเย็นแผ่ออมาทั่วทุ้านาร่าอผม นพนัและระึรอบๆ มีน้ำแ็เาะ
เาหัวเราะเสียั ใบหน้าูั่วร้ายยิ่ึ้น “ไม่ว่าหรือไม่่วย” เาาแน “เิแ้ปัหาันเอ็แล้วัน นว่าันะพอใ ไม่มีอร้อยที่หนไหน่วยอะไรทั้นั้น! แบบนี้ใ่ไหม?”
เารู้... ผมลั้นหายใ พยายามไม่ทำหน้าประหลาใ
“ฝันรึไ”
“เปล่า ันมีสาย่าว” ลูิเฟอร์มอผมอย่าเย่อหยิ่
“สายลับ!” ผมพูเบาๆ “แบัับเาใ่ไหม” น้ำเสียผมสีแววเรี้ยวรา
เาหัวเราะิั พลาเสยผมสีเิน้วยท่าทาอหอ “เาแทบะอ้อนวอนให้พวเรา่วย้วย้ำ”
ใรัน? ในำนวนพวเรา มีนทรยศอีแล้วั้นเหรอ?
“นายไม่วรไว้ใใรนะ โฟร” เาพู่อ “มาอยู่้าพวเราสิ พี่ายนายน่ะลืมไปะเถอะ นายะเป็นโลใหม่ ันสัา”
ผมำาบในมือแน่นึ้น แ่รู้ว่ามีบในหมู่เทพ ็แย่พออยู่แล้ว...
“อย่ามั่วแ่พล่าม ันไม่ใ่อัม ไม่หลลนายหรอเพื่อน” ผมเสไอศรีมโนึ้นบนหัวอเา มันแปะอย่าพอิบพอีไม่มีหลนบนเรือนผมสีเินยว
“แ!” เาปัมัน้วยท่าทารัเีย ึ่ทำให้ผมหุหิ
ลูิเฟอร์ระแทสาม่ามในมือใส่ใบหน้าผม ึ่ผม็หุหิอีแหละ ใรบัอามาทำร้ายใบหน้าหล่อๆ มัน้อาย!
ผมเอี่ยวัวหลบ่อนะถีบเาเ้าอย่าัที่ท้อ ลูิเฟอร์หมุนว้าในอาาศสอรอบ โอ๊ะ โอ...เาเริ่มโรธริๆ ะแล้วิ
“ทำหน้าน่าลัวั” ผมล้อเลียนใบหน้าโรธัอราาปีศา เาฟาผมเ้าที่ายโร ผมเ็บแปลบ แ่ยัทำหน้าระรื่น “ไม่เ็บไม่ันเลยว่ะ เพื่อน”
ทา้านล่า หน้าวิหารฮิลิออส ไม่ไลาึเอมไพร์ สเ ฮันเอร์สู้ับปีศาิเมร่าานร ผมอยาะโนเรียให้เามาสู้ับเ้าบ้าลูิเฟอร์เอ พวทหารอทั้สอฝ่ายโรมรันันอย่าเอาเป็นเอาาย บานสลายไปลายเป็นผสีทอระยิบระยับ ผมภาวนาไม่ให้เป็นพวพาราไ์ วัลีรี่วยัน่อสู้ แ่็ไม่มีท่าทีว่าพวปีศาะหมไป ิเมร่าพ่นไฟออมาาปาที่เป็นสิโ อ้อ! ผมลืมอธิบายเี่ยวับมันไปเลย ิเมร่ามีส่วนหัวและลำัวเป็นสิโัวผู้นาเท่าที-เร็์ หาอมันเป็นูพิษหลายร้อยัว หัวทั้สอพ่นไฟออมาแทบลอเวลา ผิวหนัทั้ลำัวถูาบ้วยวามร้อนสู
เนื่อาวามปาี...ผมึโนลูิเฟอร์บ้วยสาม่าม นลอยละลิ่ว้วยวามเร็วประมาสิบิโลเมร่อวินาทีไปยัึอร้านอไม้ ื่อฟราวเวอร์ ออน แรน เนทรัล แรนาพัพนั้าน้าทั้หม ู้โว์อไม้ และู้ไปรษีย์้านหน้าไม่เหลือิ้นี พนัานสอนในร้านวิ่เ้ามาหาผม้วยท่าทาใสุี
“เป็นอะไรไหม่ะ?” เธอถามพลาพยุผมให้ลุึ้น เธอหน้าแ เมื่อผมพยายามเพ่มอใบหน้าัๆ
ผมส่ายหัวแรๆ ให้หายมึน “มะ ไม่ ไม่เป็นไร พวเธอไปหลบหลัร้านไป”
เธอมอหน้าันไปมา เหมือนผมบ้าไปแล้ว ผม็ะบ้าไปแล้วริๆ เพราะหลัร้านอพวเธอเพิ่โนผมล้มทับไปไม่เหลือา
“ั้น็เลิานเลย” ผมหอบหายใ เลือไหลลมาามรอยแผลที่ถูี
“่ะ” นหนึ่อบรับพลาุมือเพื่อนที่ยัะลึให้วิ่ออไป้วยัน
ผมยอมรับ... ผมสู้ลูิเฟอร์ไม่ไ้ อย่ามา็แ่วนีนมัน ผมพร้อมที่ะินบเป็นๆ หนึ่ัวแทนาราฟ้าแบบเมื่อี้อีรอบ
เสียหัวเราะอราาปีศาัึ้อถนนสายห้า แล้วผม็เห็นฮันเอร์ เาพุ่ึ้นไปบนฟ้าราวับระสุนปืนรไปที่ลูิเฟอร์้วยร้อเท้าอมแบไอพ่น เาเห็นว่าผมหายไป าร่อสู้ริๆ ึไ้เริ่ม้นึ้น พวเาสู้ันราวับปีศา แ่ฮันเอร์ไม่่อวามเสียหายให้ึหรืออาารบริเวนั้นเลย
เาอาเป็นพวรัสิ่แวล้อมน่ะ อย่าิมา
ผมลอยึ้นไปบนฟ้า พลามอหาิเมร่า อย่าน้อยผม็ะ่าเ้านี้ ล้าบาปแล้วัน...
มันูไม่่ายอย่าที่ผมิ...
เวน ีนาสโ่ และทหารอีสี่ห้านำลัสู้ับมันอยู่ พวเาแทบะทำอะไรมันไม่ไ้ ลูธนูอฮันเอร์ปัอยู่บนหน้าผาอมัน ผมอหัวเราะไม่ไ้ มันูเหมือนเาอยูนิอนโเ็มวัย
ผมร่อนลรหน้าเ้าปีศา พร้อมพายุหิมะลูเล็ๆ เล็น้ำแ็เาะนอมัน เหมือนโรย้วยน้ำาลไอ์ิ
เวนาหลบมา้าๆ ผม เธอมีเลือับแผลถลอที่ใบหน้า มันทำให้เธอูเหมือนเ้าหิที่โนับออาปราสาท เธอยิเ้าปีศา้วยลูธนูอาบยาพิษ แ่ทันทีที่ลูธนูสัมผัสัวิเมร่า มัน็สลายไป้วยวามร้อน
“ไม่ไ้ผล” เธอมวิ้ว ท่าทาหัวเสีย “ลูธนูทำอะไรมันไม่ไ้ มน์แห่พรรไม้็้วย”
มันมอผมพลาำราม้วยหัวที่เป็นสิโลั่น ีนาสโ่ับวัลีรีพยายามทำร้ายหัวที่เป็นูทา้านหลั
“แ่แ็มันเลยีไหม” ผมพูออไป ทั้ๆ ที่แน่ใว่าไม่มีทาที่ผมะแ่แ็สิโนาเฮวี่เวทัวนี้ไ้
“นายทำไ้รึไ”
“ทำไม่ไ้”
“แล้วพูทำไม” เธอยิธนูใส่มันอย่าไร้ผลอีสอสามอ
นั่าวสาวนเิมวิ่วุ่นถ่ายทอสเหุาร์ นไม่ทันเห็น ว่าหาิเมร่าที่เป็นูัวหนึ่ไประแทเ้าับระถาอไม้ประับวิหาร มันำลัล่ว้วยวามเร็วพอใ้ลไปรศีรษะอเธอ ผมะ่วยเธอีไหม? ไม่ๆ ผมเ้าิเ้าแ้น ใรอยาใ้ให้มาูถูเทพเ้าผู้น่าสสารอย่าผมันล่ะ
เอะ!... ผมมันใอ่อน ผมเพ่ิไปที่ระถา้นไม้ ในใิถึอะไรที่ไม่เ็บ... ผมเปลี่ยนมันเป็นไอศรีมเลาโนี่ ีวี ูาร์ฟรี มันหลนโพละ! ทั้ัวอเธอลายเป็นสีเียว เหมือนุ๊าหิมะผีิบ
“ท่าน! ท่านโฟรเน” หล่อนะโนไปินไอศรีมไป “ทำไมท่านทำอย่านี้!”
“่วยเธอนะ” ผมอบลั้นหัวเราะนแทบบ้า
ิเมร่าฟาหา ผมหลบไฟาปาสิโอันมหึมา ผมไ้ลิ่นผมัวเอไหม้ ไม่ไหว ผมไม่ถูับวามร้อน เอาะเลย
“ทำยัันี” เวนร้อนรน ผมไม่รู้ะทำยัไ
ผิวหนัสิโอิเมร่าร้อนอย่าับเาย่าบาร์บีิว เรา้อับร้อน...
แล้วผม็ิอะไรบาอย่าออ รับรอ...เวิร์แน่ๆ “ันรู้แล้วเวน”
ผมะทำสิที่ถนัที่สุ... เสไอศรีมนี่แหละ สุยอท่าไม้ายในำนาน
ผมลอยออมาให้ห่าาเ้าปีศานิหน่อย ่อนะเพ่ระแสิไปที่อาาศเหนือร่าสิโ ผมิภาพไอศรีมเอร์เบ รสมะม่ว้อนโ แล้วมัน็ปราึ้นมา ผมเิมออฟั่นเสริมให้มัน ้อให่มาๆ เย็นมาๆ ้วย ผมรู้สึเหมือนมีใรเอาระสอบทรายมาวาไว้ในท้อ ผมออแรส่ระแสินร่าแทบสลายไป ไอศรีม้อนให่ึ้นเรื่อยๆ า้อนเล็เท่าลูบอลายหา นอนนี้มันให่เท่าหัวอรถัร ไม่พอ... ้อให่ว่านี้อี ผมัฟันแน่น ท่ามลาสายาอนั่าวและทุนในแมนฮัันที่ะลึ ผมลายแร ปล่อยให้ไอศรีมลูเท่าบ้านใส่ปีศาิเมร่า
ทันทีที่ไอศรีมลไปบนผิวหนัร้อน่า ไอน้ำ็พวยพุ่ึ้นมาเป็นเลียวไม่าสาย ผมยืนับสิ่ที่ัวเอทำลไป ผมทำให้ปีศาแห่นรที่แสนน่าลัวลายเป็นสโนว์แมนสีเหลือ
เหล่าวัลีรียิธนูใส่มันนูเหมือน้นระบอเพรลาเมือ ผิวหนัร้อนเย็นล าวามเย็นอไอศรีม ไม่สามารถละลายลูธนูไ้ มันสลายร่าหายไป้าๆ เหลือไว้แ่ทะเลสาบไอศรีมเอร์เบ รสมะม่วเียวเสวย
“เ๋! เยี่ยมมาโฟร” เวนวิ่เ้ามาบไหล่ผม ผมแทบทรุ ไม่ใ่เพราะเธอบแรเินไป แ่เป็นเพราะผมอ่อนแอลมาเินไป่าหา
ผมอบไปประมาว่า อืม เออ
าร่อสู้อลูิเฟอร์ับฮันเอร์ยัำเนิน่อไป อย่าุเือ เ้าแห่ปีศาอ่อนแรลมา ผิับเทพเ้าแห่โมยทีู่เริ่มะมันมือ ผมพร้อมะพนัน้าฮันเอร์!
“หัวหน้ารับ” ีนาสโ่วิ่มาประอผมให้นั่ลบนเ้าอี้หน้าร้านเบอร์เอร์ิ มันแ็เป็นน้ำแ็ทันทีที่บั้นท้ายผมสัมผัส “หัวหน้าัวเย็นมาเลยนะรับ” เาพูเบาๆ
“อบใีนาสโ่ ันรู้ัวน่า” ผมุมหัวที่ปวุบๆ “ะ อ อะไรเย็นๆ ินหน่อย”
รอหัวหน้าอร้อยู่ใรีบหายเ้าไปในร้านเบอร์เอร์่อนะออมาพร้อมโ้แ้วเอ็แอล ผมระมันลอ้วยแรระหาย ออผมแห้ผาราวับทะเลสาบที่แห้เหือ...
“พวนั้นะสู้ันอีนานไหม” ผมเี้ยวน้ำแ็เสียั
“ผมว่าไม่นะรับ ูสิ” เาี้ให้ผมูฮันเอร์ใ้มีล่าสัว์สอเล่มฟันใส่ราาปีศาไม่ยั้ เารับมันไว้้วยสาม่าม็ริ แ่อีไม่นานที่เาะพลาท่า ลูิเฟอร์็วั้ามอาวุธระแทใบหน้าอฮันเอร์่อนะถีบเาเ้าที่ท้อ ฮันเอร์ีลัาสามรอบ แล้วู่โมเาอย่าไม่ทันั้ัว เาโนแทเ้าที่ไหล่่อนะหนีไปพร้อมับเสียั ป๊อบ! และม่านวันสีำอมม่ว
“หนีไปไ้รับ หัวหน้า”
“ันเห็นแล้วน่า” ผมนัู่โว์าร่อสู้อเทพและปีศาที่หาูไม่ไ้่ายๆ “เสียายริๆ ว่าแ่ว่า มีใรเป็นอะไรมาไหม” ผมรู้สึแย่มา ถ้ามีใรโยเพาะอร้อยที่เ็เป็นอะไร
“ฝาแฝอร์นับเอ็เวิร์โนไฟลว แล้วทอมมี่็โนำสาปาลูิเฟอร์ให้ไม่สามารถใส่าเในสีส้มไ้น่ะรับ”
ผมพยัหน้า เป็นเรื่อที่พอรับไ้ ยัไ็เถอะ... ผมพัึไปแถบหนึ่และทำถนนหน้าวิหารเลอะเทอะาไอศรีม ้อโนให้เียนรายานแหๆ
ฮันเอร์ลอรหน้าผม่อนะแย่โ้ไปื่ม เาไม่มีบาแผลเท่าไหร่นั
“เหนื่อยเป็นบ้า” เาบ่น
ผมอิาเทนิาร่อสู้สุเ๋อเาริๆ
“นายเยี่ยมมาเลย” ผมอมไม่ไ้
เายิบาสีฟ้าสวย ปาไ้รูปลี่เป็นรอยยิ้มบาๆ “อมันแน่อยู่แล้ว”
ิ มหน่อยไม่ไ้เลยนะเ้านี่ ผมยิ้มริ่มให้วามทะเล้นอเพื่อน
“โฟร อน้ำินหน่อยิ”
“แล้วในมือนายือโนัทรึไ”
เามอแ้วโ้บิ๊ไ์ในมือ “ในแ้วไม่มีอเหลว มีแ่น้ำแ็รสโ้”
อโทษที ผมไม่ยัรู้ ว่าแ่ับแ้วมันะเย็นนานี้
ลออ่านูแล้วะรู้เอ...
ปาานแมว
ความคิดเห็น