เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ี 23

“อเล็กคุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไรคะ ทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนห้องล่ะคะ”

ลดาวรรณเดินแกลมวิ่งลงมาจากข้างบนเมื่อรู้ว่าอเล็กกลับมาที่บ้านแล้ว ทั้งอเล็กที่กำลังทานอาหารอยู่กับแก้วมณีที่โต๊ะอาหารไม่แม้จะเหลียวหลังเมื่อได้ยินเสียงเธอ เขาออกจะรำคาญด้วยซ้ำไปเพราะเธอดันเข้ามาทำลายบรรยากาศตอนเช้าของเขากับเมียรักให้เสียไปหมด

แต่ลดาวรรณก็หาสนใจไม่กับท่าทีหมางเมินนั้นเธอเดินเข้ามาโอบกอดเขาจากทางด้านหลังก่อนจะหอมแก้มสากฟอดใหญ่แบบไม่เกรงใจเมียมีทะเบียนของเขาที่อยู่ข้างๆเลยแม้แต่น้อย แก้วมณีเองก็ได้แต่ทำท่าทีเป็นปกติแม้ในใจของเธอตอนนี้นั้นจะรู้สึกเจ็บปวดแบบแปลกเมื่อเห็นภาพนี้ตำตาก็ตาม

“คุณทำบ้าอะไรหน่ะดา!!! อย่าทำแบบนี้อีกนะผมไม่ชอบแล้วก็จะทำจะพูดจาอะไรก็ให้เกียรติเมียผมบ้าง เขาไม่ใช่คนเหมือนคุณที่จะรับกับกิริยาไร้ยางอายแบบนี้ได้!”

อเล็กตวาดเสียงแข็งก่อนจะสะบัดตัวออกจากลดาวรรณ การต่อว่าแบบไม่ไว้หน้าของชายหนุ่มทำให้ลดาวรรณเหลืออดที่เขานั้นยกย่องศัตรูหัวใจของเธอจนออกนอกหน้าแบบนี้

“กรี๊ด!!!!! คุณทำแบบนี้กับดาได้ยังไงกันคะคุณหาว่าดาต่ำแล้วเมียคุณสูงส่งเหรอคะ...ใช่ไมคะอเล็ก”

“ถ้าคุณจะตีความว่าแบบนั้นผมก็ไม่ว่าอะไร....”

“อเล็ก! คุณกล้าด่าดาต่อหน้านางนี่งั้นหรอ ดาเป็นแม่ของลูกคุณนะคะ”

“อย่าพูดแบบนั้นดา เพราะตอนนี้เรื่องนั้นยังพิสูจน์อะไรไม่ได้เอาไว้รอเราพิสูจน์กันได้แน่ชัดก่อนว่าเด็กในท้องของคุณตอนนี้คือลูกผมแล้วคุณถึงมีสิทธิพูดแบบนี้ แต่ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ รู้ไว้นะดาถ้าเมียผมไม่ขอไว้ป่านนี้ผมจับคุณไปตรวจให้รู้แล้วรู้รอดไปแล้วไม่รอให้คุณเข้ามาทำตัววุ่นวายแบบนี้ในบ้านผมหรอก”

“คำก็เมีย สองคำก็เมีย ดาก็เป็นเมียคุณเหมือนกันนะคะและดาก็มาก่อนมันด้วย นางนี่มันมาทีหลังดาความจริงหน่ะมันคือเมียน้อยดาต่างหากที่เป็นเมียหลวงเพราะดามาก่อน”

“ลดาวรรณ!”

“อะไรกันฉันกลับมาบ้านก็มาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้แต่เช้าเลยหรอเนี่ย ฉันจะบ้าตาย... ตั้งแต่หล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านฉันเนี่ยก็มีแต่เรื่องซวยๆเมื่อไรหล่อนจะออกไปจากที่นี่สักทีนางตัวซวย นังปลิงดูดเลือด”

“หึ! อย่ามาทำเป็นว่าหนูกลบเกลื่อนเลยคะคุณแม่นี่กลับมาเช้าเนี่ยก็คงกลับมาจากบ่อนล่ะสิท่า คงเล่นซะจนหมดตูดเลยเผ่นกลับใช่ไหมคะ แต่เอ๋คราวนี้ถ้าเป็นหนี้หัวโตมาอีกจะไปหลอกเงินหน้าหน้าโง่ที่ไหนไปใช่หนี้ให้อีกล่ะคะเนี่ย เพราะตอนนี้ลูกชายคุณแม่ก็มีเมียหัวโด่อยู่ตรงนี้แล้วตั้งสองคน คงจะลำบากหน่อยนะคะ หึหึ”

ลดาวรรณพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวใครในบ้าน ทำไมก็เธอมีสิทธิที่จะพูดใครจะว่าอะไร

“นางไพร่.... นางชั้นต่ำนี่แก่ว่าฉันงั้นหรอ แก่อย่ามากล่าวหาฉันนะฉันไปหลอกขึ้นใครกันมาใช้หนี้ ลูกสะใภ้ฉันเขามีน้ำใจหยิบยืนความช่วยเหลือเพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกันต่างหาก ไม่ใช่หล่อนที่เป็นปลิงหวังจะมาสูบเลือดสูบเนื้อจากลูกชายฉันวันๆได้แต่มาเร่ยัดเหยียดของสกปรกๆที่ไม่รู้ผ่านมือใครมาบ้างมาให้ลูกชายฉัน เธอหน่ะก่อนจะมีอเล็กก็ใช่ย่อยซะที่ไหนขนาดตัวเองมีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วทั้งคนแท้ๆแต่กับไประเริงรักหลอกเงินผู้ชายเล็กใหญ่ไปทั่วเพื่อเอาเงินมาปรนเปรอตัวเอง พอมาเจอลูกชายฉันก็หวังจะจับเขายอมทุกอย่างขนาดทิ้งผัวที่อยู่กินมานาน หึหึ ฉันล่ะสงสารผัวเธอจริงๆที่ไปรักผู้หญิงร่านรักหิวเงินอย่างเธอ คงเป็นโชคดีของผู้ชายคนนั้นแล้วที่หมดเคราะห์หมดโศกจากเธอมาได้ ไม่งั้นตอนนี้คงได้ช้ำในตายไปแล้วเพราะต้องมากินของเน่าเหลือเดนที่ผ่านมือมาแล้วนับร้อยอย่างเธอแน่ๆ”

“แก!”

“อย่ามาขึ้นอีขึ้นแกกับฉันนะ เพราะที่นี่มันเป็นบ้านของฉันไม่ใช่ของลูกชายฉัน ถ้าเธอกล้าด่าฉันล่ะก็ฉันได้ไล่เธอออกไปจากที่นี่แน่ๆ แล้วคราวนี้ถึงหนูแก้วจะขออย่างไรฉันก็คงจะไม่ยอม”

คุณขจีชี้หน้าลดาวรรณเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะเอ่ยปากด่าเธอ ในเมื่อยัยผู้หญิงไร้ยางอายเป็นคนปากโป่งขายเธอเรื่องการพนันก่อนเธอก็มีสิทธิเหมือนกันที่จะประจานความเลวของยัยผู้หญิงคนนี้ ถือว่าแลกกันคนละหมัดละกัน เพราะคนอย่างคุณขจีไม่กลัวใครอยู่แล้ว

“พอเถอะคะทุกคน นี่มันเช้าๆอยู่เลยนะคะอย่าทะเลาะกันเลยคะ... คุณแม่กลับมาเหนื่อยจะทานอาหารเช้าก่อนไหมคะแล้วค่อยไปอาบน้ำพักผ่อน หรือว่าจะอาบน้ำพักผ่อนก่อนแล้วค่อยตื่นมาทาน แก้วจะได้เตรียมอาหารให้คุณแม่ได้ถูก”

คุณขจีได้ยินลูกสะใภ้ถามไถ่ก็ยิ้มหน้าบานเข้าไปหาก่อนจะชำเรืองมองคนที่เธอรัเกียจอย่างประชด

“หนูแก้วของแม่นี่น่ารักที่สุดเลยลูกอย่าทำให้มันลำบากเลยนะจ๊ะแม่จัดการเองได้ วันนี้เป็นวันหยุดหนูควรจะได้ออกไปข้างนอกเปิดหูเปิดตากับอเล็กเขาบ้างไม่ใส่ขลุกอยู่กับบ้านแบบนี้ อเล็กพาน้องออกไปเดินเล่นช็อปปิ้งทานอาหารนอกบ้านให้สบายใจนะลูกเดี๋ยววันนี้แม่ดูแลตัวเองได้”

“ครับแม่ วันนี้ผมก็บอกแก้วแล้วเหมือนกันครัวว่าจะพาไปข้างนอกงั้นผมขอตัวพาแก้วไปเตรียมตัวก่อนนะครับแม่”

“ดีจ๊ะ”

คุณขจียิ้มให้ลูกชายหัวไว้ของเธอเมื่อเขานั้นรับมุกเธอทันและทำตามอย่างรู้งาน เธอยิ้มอย่างมีชัยเมื่อกันลูกชายออกห่างยัยอักษรพิษได้ถึงแม้จะไม่ใช่แบบถาวรแต่เฉพาะตอนนี้ก็โอเค

อเล็กไม่รอให้เมียรักห้ามปรามอะไรรีบเข็นรถเธอกลับเข้าห้องไปทันที ลดาวรรณเห็นแบบนั้นก็ตั้งท่าว่าจะตามไป แต่ก็ถูกคุณขจีมาขวางเอาไว้

“จะไปไหน ผัวเมียเขาจะอยู่ด้วยกันคนนอกอย่างเธออย่ามายุ่ง”

“ฉันไม่ใช่คนนอกฉันเป็นเมียพี่อเล็ก”

“ถ้าเธอจะเอาการที่ลูกชายฉันเคยนอนกกร่างโสโครกของเธอมาบอกว่านั้นทำให้เธอเป็นเมียลูกชายฉันละก็ป่านนี้ลูกฉันคงมีเมียเป็นร้อยเป็นพันคนแล้วมั่ง..... อย่ากำเริบให้มากนะนางลดาวรรณรังวังตัวไว้เถอะฉันจะเฉดหัวแกออกจากบ้านฉันให้ได้ แกค่อยดู!”

“เชิญถ้าคิดว่าคนอย่างอีดาจะกำจัดได้ง่ายๆละก็ ตามสบายตราบใดที่ฉันยังไม่ได้อเล็กคืนฉันก็จะยังไม่ไปไหนจะอยู่ที่นี่เป็นมานลูกกระตาแกแบบนี่แหละอีแก”

พอพูดจบลดาวรรณก็กระฟัดกระเฟียดเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้คุณขจีมองตามหลังไปด้วยความแค้นสุมอก