เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #85 : ตอนพิเศษ ที่มาช้าแต่ก็มาแล้วจร้า (ขอโทษน้าฮับรักนะจุ๊บๆ)

หลังจากที่แก้วมณีและอเล็กพักผ่อนกันที่บ้านพักบนดอยมาได้พักหนึ่งทุกคนก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวของแก้วมณี เธอดูเปลี่ยนไปมากราวกับเป็นคนใหม่ทั้งอารมณ์ดีขึ้นและนึกถึงใจคนอื่นมากกว่าแต่ก่อน รวมทั้งหันมาเข้าครัวทำตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนถึงแม้จะทำอาหารไม่ค่อยเป็นเธอก็พยายามที่จะเรียนรู้มันจากทั้งน้อยและแป้งสองสาวใช้ที่ติดตามผู้เป็นนายมาอยู่ที่บ้านบนดอยด้วย

“พี่แป้งแก้ว...แก้วเอาปลาลงกระทะเลยนะคะ”

“คะคุณแก้วลงเลยคะ นี่พี่คิดว่าคุณแก้วเอาลงกระทะนานแล้วนะคะเนี่ย นี่ยังไม่เอาลงอีกหรอกคะ”

“ก็แก้วกลัวน้ำมันมันร้อนหนิคะ เดี๋ยวมันกระเด็นใส่แก้วกับลูก”

“มาคะงั้นเดี๋ยวพี่ช่วย”

“ไม่เอาคะแก้วทำเองได้ แก้วอยากทำให้พี่อเล็กทานเอง ที่ผ่านมามีแต่พี่เขาทำให้แก้วทานแก้วทำได้คะพี่แป้งไม่ต้องช่วยแก้วหรอกคะ”

“ได้แน่นะคะ...”

สาวใช้ถามอย่างยิ้มในความน่ารักของเธอ สีหน้าของแก้วมณีทั้งกล้าทั้งกลัวดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูกเมื่อหญิงสาวที่นานๆเข้าครัวกลับลงมาฝึกฝนฝีมือในครัวทุกวันเพื่อให้คนที่เธอรักได้ทานฝีมือ ทั้งๆที่นี่ไม่ใช่งานถนัดของเธอเลยสักนิดแต่เธอก็พยายามที่จะทำมันเพื่อคนที่เธอรัก

“กรี๊ด!!!!”

“ตายแก้วคุณแก้วโยนลงแบบนั้นได้อย่างไรคะ น้ำมันกระเด็นหมดเลย แล้วนี่โดนคุณแก้วกับคุณหนูรึเปล่าคะเนี่ย”

“ไม่คะไม่เป็นอะไรแก้วไม่โดนอะไรคะ แค่ตกใจเท่านั้น”

แก้วมณีเอามือลูบท้องของตัวเองเบาๆเพื่อปลอบลูกน้อยในท้องที่ตอนนี้ประท้วงผู้เป็นแม่ด้วยการทีบเบาๆเหมือนต่อว่าว่าแม่ทำให้เขาตกใจไม่น้อยเมื่อกี้

“โอ๋ๆ แม่ขอโทษนะคะลูกแม่แค่ตกใจหน่ะครับ”

“คุณหนูโตขึ้นมาสงสัยจะแสบหน้าดูนะคะ เพราะขนาดอยู่ในท้องยังแตะยังถีบเก่งแบบนี้ แบบนี้ต้องได้ลูกชายแน่เลยคะ”

“ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายแก้วก็รักเขาคะ เพราะเขาเป็นลูกของแก้วกับคนที่แก้วรัก”

สาวใช้และเจ้านายสาวยิ้มให้กันก่อนที่อีกคนหนึ่งจะตาโตเมื่อได้กลิ่นไหม้ๆมาจากทางด้านหลัง

“ว๊ายตายแล้ว!!! ปลาไหม้”

“ไหม้จริงๆด้วยคะพี่แป้งทำยังไงดีคะแก้วลืมไปเลยเรื่องปลา เรา...เราทำยังไงดี”

“กลับปลาคะกลับปลา”

“คะๆ”

วุ่นๆอยู่ในครัวได้พักใหญ่แก้วมณีก็ออกมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อรอสามีที่ออกไปดูไร้องุ่นและสวนส้มของตัวเอง ร่างบางที่ตอนนี้ไม่บางเหมือนแต่ก่อนเดินมาสมทบกับผู้ใหญ่สองคนที่นั่งจิบชาอยู่ที่สวนหลังบ้านเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว คุณรจนาส่งยิ้มให้ลูกสาวเมื่อเห็นเธอเดินตรงมาหา

“เป็นยังไงบ้างลูกแม่ได้ยินเสียงเราร้องโวยวายดังมาจากข้างในแอบหนีไปเข้าครัวอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย”

“คะแก้วก็แค่อยากทำอาหารให้พี่อเล็กทานบ้าง”

“นี่ถ้าเจ้าอเล็กมันรู้มันคงดุเอาอีกแน่เลยที่เราแอบซนไปเข้าครัวอีกแล้ว รายนั้นหวงเมียยิ่งกว่าอะไร หึหึ”

คุณธนพลแซวหลานสะใภ้อย่างขำๆ เขาไม่ได้ติดใจเอาความอะไรกับเรื่องในอดีตที่หลานสะใภ้ล่อลวงลูกสาวของตัวเองเพื่อหุบหุ้นของบริษัท เพราะรู้ดีว่าเรื่องทุกอย่างนั้นจะไมเกิดหากลูกสาวของตนนั้นไม่โลภมากและมีนิสัยผีพนัน ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้รู้แล้วว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นมันผิดเธอถึงได้ละทางโลกและขอบวชชีเพื่อชดใช้สิ่งที่ตัวเองเคยทำผิดมาในอดีต ซึ่งคุณธนพลและอเล็กก็อนุโมทนาบุญในครั้งนี้กับคุณขจีด้วยและไม่ได้ขัดขวางอะไรปล่อยให้เธอได้ศึกษาพระธรรมอย่างที่ตั้งใจ

“พี่อเล็กก็หวงไม่เข้าเรื่องแก้วแค่ทำกับข้าวเองคะ”

“ได้ยินว่าเด็กดื้อคนไหนครับแอบหนีเข้าครัว”

อเล็กพูดดังมาแต่ไกลก่อนจะก้าวมากอดเอวของเมียรักและหอมเข้าที่แก้มของเธออีกฟอดใหญ่ ทำเอาแก้วมณีต้องแอบหยิกสามีตัวแสบที่ทำประเจิดประเจ้อกับเธอแบบนี้ต่อหน้าผู้ใหญ่แต่มีหรือที่เขาจะสะทกสะท้าน แต่เขากลับหนุ่มยิ้มหน้าบานนั่งลงที่เก้าอีกและรั้งตัวแม่ของลูกมานั่งตักแม้เธอจะขัดขืนแต่เขาก็กอดเอาไว้แน่น

“พี่อเล็กไม่เอาคะ เกรงใจคุณแม่กับคุณตาบ้างสิคะ”

“ทำไมล่ะครับก็เมียพี่น่ารักหน้ามันเขี้ยวหนิอีกอย่างพี่อยากกอดลูกด้วยโอ๋ลูกป๊าคิดถึงจังเลย”

“ผมว่าเราเข้าบ้านไปทานข้าวกันดีกว่านะคุณรจ อยู่ตรงนี้จะพาลเลี่ยนความหวานจนทานข้าวเย็นกันไม่ได้พอดี หึหึ”

คำแซวของคุณธนพลทำเอาแก้วมณีหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเธอพยายามที่จะผลักตัวสามีขี้อ้อนของเธอออกแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อคนรักเมียเอาหน้าซุกไซร้ซอกคออย่างหลงใหล

“พี่อเล็กถ้ายังไม่เลิกหื่นแก้วโกรธจะโกรธพี่จริงๆนะคะ”

“ก็พี่คิดถึงแก้วหนิ โดนเมียไล่ออกไปดูไร่แต่เช้าทั้งๆที่อยากจะนอนกอดเมียต่อ กลับมาก็เลยต้องมาชดเชยความคิดถึงกันหน่อยจริงไหมครับ”

“ดูพูดเข้าสิ ปากหวานแบบนี้ใช่ไหมคะสาวๆถึงได้ติดกันเต็มเมื่อก่อน อย่าให้แก้วรู้นะคะว่าพี่อเล็กไปทำแบบนี้กับสาวที่ไหน ถ้าแก้วรู้รับลองโดนตัด...ตอน แน่”

“โถ่เมียจร้าใครจะไปกล้าล่ะจ๊ะมีเมียดุ เอ่ย! ไม่ใช่มีเมียน่ารักซะขนาดนี้ อีกอย่างหัวใจของพี่มันเป็นของแก้วคนเดียวเท่านั้นไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอื่นได้อีกแล้วคนดี พี่รักแก้วนะครับ”

“แก้วก็รักพี่อเล็กคะ...”

ทั้งสองกอดกันแน่นเหมือนต้องการจะถ่ายถอดให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้ว่ารักมากแค่ไหน แต่เหมือนเจ้าตัวเล็กในท้องจะประท้วงที่พ่อแม่ไม่บอกรักตัวเองด้วยเลยแตะท้องผู้เป็นแม่อย่างขัดใจจนคนเป็นพ่อรู้สึกได้ก้มหน้าลงมองท้องที่นูนเด่นของเมียรักก่อนจะลูบเบาๆ

“สงสัยลูกจะประท้วงที่พี่ไม่ยอมบอกรักแกด้วยหน่ะแตะแก้วใหญ่เลยดูสิ... เจ็บไหมครับแก้ว”

แก้วมณีสูดปากเข้าลึกๆ ถึงจะเจ็บแต่เธอก็มีความสุขมากเหลือเกินเวลาที่ได้รับสัมผัสนี้ เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาเพื่อไม่ให้เขาเป็นห่วงก่อนจะลูบใบหน้าของเขาและกดจุ๊บลงที่แก้มสากเบาๆ

“ไม่หรอกคะ... แก้วมีความสุขด้วยซ้ำเวลาแกดิ้น.... โอ้ย!!!”

แก้วมณีร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะเจ้าตัวน้อยแตะเข้าอย่างแรงเหมือนจะบอกว่าทำไมยังไม่บอกรักตัวเองเหมือนที่บอกรักผู้เป็นแม่

“เจ็บไหมแก้ว... ไม่เอานะครับคนเก่งไม่รังแกหม่าม๊า ป๊ารักหนูน้ารักที่สุดเลย ก็ป๊าตั้งใจทำหนูขนาดนั้นจะไม่รักหนูได้ยังไงละครับ โอ๋”

“นี่แหนะทะลึ่งนะคะพี่อเล็ก พูดอะไรลูกได้ยินนะรู้ไหมถึงแกจะอยู่ในท้องแก้วหน่ะ”

“อ่าวก็พี่พูดก็เพราะอยากให้ลูกได้ยินนั้นแหละครับ ลูกจะได้รู้ว่าป๊ารักเขามากแค่ไหน”

“แก้วไม่พูดกับพี่อเล็กแล้วไปทานข้าวดีกว่า”

“อ้าวหนีพี่ซะแระ...”

อเล็กได้แต่เดินเร็วไปจูงเมียรักที่เดินหนีไปก่อน และเข้าบ้านไปพร้อมกัน ที่โต๊ะอาหารทุกคนในโต๊ะต่างอมยิ้มเมื่อแก้วมณีต่างตักฯนตักนี่ที่เธอลองหัดทำให้อเล็กลองทาน หน้าคนทำออกจะยิ้มแช่มชื่นแต่หน้าคนชิมนี่สิกึ่งรับกึ่งสู้จนหน้าสงสารจนคนอื่นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

“แก้วครับพี่ว่าคราวหลังแก้วทำแกงเขียวหวานของถนัดแก้วให้พี่ทานก็ได้นะครับไม่ต้องลำบากทำอย่างอื่นให้น่ากลัว เอ้ย! ลำบากแบบนี้ก็ได้ พี่ไม่อยากให้แก้วเหนื่อย”

“แก้วไม่เหนื่อยเลยคะสนุกออกได้ทำกับข้าวให้คนที่แก้วรักทาน ปกติมีแต่พี่อเล็กทำให้แก้วทานต่อจากนี้แก้วจะทำให้พี่ทานบ้าง ทุกวันเลยดีไหมคะ”

“ตายแน่ๆเรา”

อเล็กพูดออกมาเบาๆแต่มีหรือที่คนหูดีอย่างเมียเขาจะไม่ได้ยิน

“พี่อเล็กพูดว่าอะไรนะคะ.... ทำไมไม่ชอบกับข้าวที่แก้วทำงั้นหรอ ฝีมือแก้วมันแย่มากใช่ไหม ใช่ไหมคะ”

พอเห็นว่าเมียรักเริ่มหน้างออเล็กก็เริ่มใจหายอย่าให้เจ้าหล่อนได้เริ่มงอนเลยนะเพราะถ้าเริ่มเมื่อไรง้อกันยาว อารมณ์ว่าที่คุณแม่นี่เฮี้ยนสุดๆ

“แก้วอุสาพยายามทำแต่ในเมื่อพี่อเล็กไม่ชอบก็ไม่ต้องทานคะแก้วจะเอาไปเทให้ไอตูบมันกินซะให้หมด”

พูดเสร็จแก้วมณีก็เอากับข้าวที่เธอทำแค่สองอย่างมีแค่ปลาทอดที่ดูเหมือนจะเป็นซากปลาไหม้กับหมูอบที่ดูท่าทางยังไงก็เป็นหมูหินเทรวมกันก่อนจะพาเดินไปที่หลังบ้านที่มีชามข้าวเจ้าตูมหมาที่คนดูแลบ้านเลี้ยงอยู่ ส่วนเจ้าตูบพอได้กินอาหารก็รีบวิ่งกระดิกหางมาทันทีหวังจะได้ลาภปากก่อนเวลาอาหารของตัวเอง แต่พอมาดมๆได้สองสามทีก็ถึงกับสะบัดหน้าเดินหนีไปไม่สนใจอาหารที่เธอเทให้เลยสักนิด ทำเอาคุณแม่มือใหม่น้ำตาร่วงเปาะเพราะน้อยใจนี่ขนาดหมากันไม่สนใจอาหารที่เธอทำเลยอย่างนั้นหรือ

“ขนาดเจ้าตูบยังไม่กินเลย ฮือๆ ใจร้ายที่สุดใจร้าย”

“โอ๋ๆไม่ใช่อย่างนั้นนะแก้วคือ...คือยังไงดีล่ะ ที่รักฟังพี่นะครับไม่ใช่ทุกคนที่จะทำอะไรได้เพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง ถึงแก้วจะกับข้าวได้ไม่ค่อยเก่ง...”

“นั้นไงแก้วทำอาหารไม่อร่อยจริงๆด้วย ฮือๆ”

“ไม่ร้องนะที่รักไม่ร้อง เอาเข้าไปใหญ่แล้วเมียพี่ อย่าคิดมากนะที่รักไม่เอาๆ คือสิ่งที่พี่จะบอกแก้วนั้นก็คือถึงแก้วจะทำกับข้าวไม่เก่งแต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าแก้วจะไม่ได้ทำให้พี่รู้สึกแย่หรือไม่ภูมิใจ คนเราหน่ะมันถนัดต่างกันนะจ๊ะที่รัก แก้วนะไม่ถนัดงานครัวแต่เรื่องงานที่บริษัทหน่ะแก้วเก่งแค่ไหนใครๆก็รู้ บ้างทีแก้วก็เก่งกว่าพี่ด้วยซ้ำ พี่นี่ยังกลัวแก้วเลย เพราะฉะนั้นอย่าเสียใจไปเลยนะครับที่รัก แต่เอ๋พี่จำได้ว่าที่รักของพี่หน่ะทำแกงเขียวหวานอร่อยที่สุดในโลกเลยนะ งั้นที่รักของพี่ทำแกงเขียวหวานให้สามีคนนี้ทานหน่อยได้ไหมครับ”

“ฮือๆ... จริงๆเหรอคะแกงเขียวหวานแก้วอร่อยจริงๆเหรอคะ”

“อร่อยสิจ๊ะ อร่อยที่สุดเลย พี่ยอมกินทุกวันให้อ้วนเป็นหมูเลยก็ได้ หึหึ”

พอพูดจบอเล็กก็ก้มลงหอมแก้มเมียรักอย่างเอาใจ จนเธอเริ่มยิ้มออกหันกลับมาหาเขาและหอมแก้มตอบเขาเช่นกัน

“คะ แก้วจะทำให้พี่อเล็กทานนะคะแต่วันอื่นได้ไหมคะวันนี้แก้วหิวแล้วเรากลับไปทานข้าวกับคุณตาคุณแม่ที่โต๊ะเถอะคะ”

คุณแม่ขี้น้อยใจบอกทั้งคลาบน้ำตาที่ยังไม่แห้ง ทำเอาคนตัวโตยิ้มอย่างเอ็นดูเมียเขานี่น่ารักที่สุดจริงๆถึงช่วงนี้จะขี้งอนขี้เอาแต่ใจไปบ้างแต่ก็น่ารักน่าชังเหลือเกิน ทำเอาเขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว

“ครับไปทานข้าวกันแล้วพรุ่งนี้ก่อนกลับเข้าบ้านที่กรุงเทพเราค่อยแวะซื้อของเข้าไปทำแกงเขียวหวานกันเนาะ”

“ตกลงเราจะกลับกรุงเทพพรุ่งนี้กันเลยหรือคะ”

“จ๊ะพี่ทิ้งงานที่บริษัทนานแระกะจะเข้าไปจัดการ ถึงจะให้คนเอางานมาให้ทำถึงที่นี่มันก็ไม่เหมือนเราดูเองนะครับ”

“สามีแก้วนี่ขยันจังเลยนะคะทั้งดูแลไร่องุ่นกับสวนส้มที่นี่ ทั้งดูแลบริษัทที่กรุงเทพ”

“ก็ต้องเร่งขยันกันหน่อยสิครับเมียกับลูกจะได้สบาย เพราะพี่หน่ะทำตัวเหลวแหลกมานานพอมารู้ตัวก็ตอนแก่แบบนี้แล้วก็เลยต้องขยันมากกว่าคนอื่นเขาหลายเท่าหน่อย แต่เอ๋พี่ลืมไปว่าพี่มีเมียเป็นถึงผู้บริหารใหญ่บีดีอาร์กรุ๊ปบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ เพราะฉะนั้นถึงพี่ไม่ทำงานเลยก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั่ง”

“พี่อเล็ก...”

“พี่ไม่แกล้งแระก็ได้ไม่เอานะครับไม่หน้างอแบบนี้ ไม่สวยเลยคนดี ถึงเราจะมีมากแค่ไหนแต่มันก็เป็นในส่วนของแก้ว พี่อยากมีในส่วนของพี่ให้ลูกภูมิใจในตัวพี่บ้างหน่ะแก้ว”

“แก้วภูมิใจในตัวพี่อเล็กมากที่สุดเลยคะ เพราะพี่อเล็กคือคุณพ่อที่สุดยอดมากที่ ทั้งทำอาหารเก่ง ทำงานในไร่ในสวนเก่ง ไหนจะงานบริษัทอีก นี่ยังไม่รวมงานบ้านงานเรือนด้วยนะคะ แก้วรักพี่อเล็กคะ... งั้นพรุ่งนี้เรากลับกันเลยก็ดีคะแก้วก็ห่วงบริษัทแก้วเหมือนกันคะ”

“อืมแต่เห็นคุณแม่บอกกับพี่ว่าท่านจะขออยู่ที่นี่กับคุณตาก่อนสักพักให้เรากลับไปกันก่อนได้เลยจ๊ะ สงสัยจะติดใจธรรมชาติที่นี่เข้าซะแล้ว”

“อย่าว่าแต่คุณแม่เลยคะแก้วก็ด้วย ก็ที่นี่ทั้งอากาศดีวิวก็สวยหน้าอยู่จะตาย”

“ยังไงเราก็ต้องที่นี่อยู่บ่อยๆอยู่แล้วจ๊ะเพราะพี่ต้องขึ้นมาดูไร่องุ่นกับสวนส้มที่นี่ แต่แก้วอาจจะมากับพี่ไม่ได้ทุกครั้งเพราะช่วงนี้แก้วท้องแก่ขึ้นแล้วนะจ๊ะพี่ไม่อยากให้แก้วเดินทางนานๆ มันจะไม่ดี”

“แก้วรู้คะแต่แก้วอยากมาด้วยหนิ แก้วห่วงพี่อเล็กกลัวว่าถ้าปล่อยให้ไปไหนมาไหนคนเดียวเดี๋ยวจะแอบไปซุกกิ๊กเอาไว้ สามีแก้วยิ่งปากหวานแถมยังหล่อเร้าใจแบบนี้อยู่ด้วย”

“แก้วครับพี่ไม่ไปนอกลู่นอกทางที่ไหนหรอกครับ หัวใจของพี่เป็นของแก้วเท่านั้น จริงไหมลูกป๊า เห็นไหมลูกยังเห็นด้วยกับพี่เลย ดิ้นใหญ่”

“ไม่ไหวจริงๆสองพ่อลูกคู่นี้....”

“ไปครับไปทานข้าวกัน”

“คะ”

..................................................................................................................................................................

ตั้งแต่กลับมาถึงกรุงเทพได้สองสามวันอเล็กก็ยังไม่ได้เข้าบริษัทสักทีได้แต่ให้เลขาสาวเอางานมาให้ทำที่บ้านเท่านั้น เพราะเมียรักเกิดมีอาการตัวติดกับเขาเป็นปาท่องโก๋ตั้งแต่กลับมาจากเชียงใหม่ ซึ่งเขาก็ยอมรับว่าชอบมากที่เธอติดเขาแบบนี้ อเล็กแทบจะยิ้มไม่หุบเลยที่เดียวเวลาว่าที่คุณแม่เอาแต่อ้อนนู้นอ้อนนี้ให้เขาทำนู้นทำนี่ให้เสมอ ไม่มีเลยสักครั้งที่เขาจะเบื่อหรือรำคาญเธอ เพราะเธอเป็นแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ

“พรุ่งนี้มีประชุมนะคะท่านรอง เอ่ยไม่ใช่ ท่านประธาน”

“หึหึ อืมกี่โมงหรอ”

“สิบโมงคะ”

“ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไป”

“คะ”

“มีประชุมหรอคะพรุ่งนี้”

“จ๊ะ... แก้วรออยู่ที่บ้านนะพี่ไปแปบเดียวเดี๋ยวเสร็จงานแล้วพี่จะกลับมารับไปทานข้าวนะคะ”

“ทำไมแก้วต้องรอที่บ้านด้วยล่ะคะ ไม่เอาแก้วจะไปกับพี่ด้วย นะคะพี่อเล็กแก้วไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว อ่อแล้วก็อีกอย่างนะคะเดี๋ยววันศุกร์นี้แก้วก็มีประชุมที่บริษัทด้วย พี่อเล็กต้องไปกับแก้วนะคะ ไม่มีคำว่าแต่อะไรทั้งนั้น แล้วก็ห้ามบ่นด้วยนะคะ ถ้าจะบ่นก็ต้องบ่นเจ้าตัวเล็กในนี้เพราะทำให้แม่ติดพ่อมากขนาดนี้”

“จ๊ะไม่บ่นหรอกจ๊ะที่รัก พี่รักแก้วที่สุดเลย จุ๊บ”

เลขาสาวที่นั่งอยู่ใกล้ถึงกับอมยิ้มกับความหวานของคู่นี้ เรียกได้ว่าฟ้าหลังฝนจริงๆ แค่ลองเปิดใจและยอมรับความจริงของหัวใจตัวเองเท่านั้นความสุขก็อยู่ไม่ไกลเกินที่เราจะเอื้อม

ตื๊ด ตื๊ดดดด

“ชัยวัฒ.....”

 แก้วมณีพูดชื่อของคนที่โทรมาหาเธอด้วยความแปลใจอเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อเห็นเข้าก็แปลกใจไม่น้อยไปกว่าเธอเช่นกัน เพราะน้อยครั้งมากที่เลขาของทรงเกียรติจะโทรหาเธอ....

“ใครหรอแก้ว”

“เลขาของทรงคะ... สวัสดีคะคุณชัยมีอะไรรึเปล่าคะ ฮ๊ะ!!! อะไรนะเป็นไปได้ยังไงเดี๋ยวแก้วจะไปเดี๋ยวนี้แหละคะ คุณชัยดูทรงเอาไว้ก่อนนะคะ”

“มีอะไรหรอแก้ว ทรงมันเป็นอะไร”

“รีบไปดูกันก่อนเถอะคะพี่อเล็กอย่าพึ่งถามมากเลย”

“จ๊ะๆ”
..........................................................................................................................................................................

(......โปรดติดตามเรื่องราวความเป็นไปของทรงเกียรติผู้ชายปากแข็งอีกคน (ที่เปลี่ยนชื่อเป็นทินภัทร) ในเรื่อง “ปฏิหาริย์รักแห่งการเวลา” ได้แล้วนะคะ มาดูตามลุ้นกันนะคะว่าทำไมแก้วถึงได้ตกใจมากมายขนาดนี้เมื่อได้รับโทรศัพท์จากชัยวัฒเลขาคนสนิทของเพื่อนสนิทของเธอ)

           มาแว้วตอนพิเศษ อิอิ ขอโทษนะคร้าที่ช้าไปนิดนึง (ข้าน้อยผิดไปแว้ววววว) หนูเนสขอโทษนะคร้าคุณป้า (คนไกลบ้าน) ที่ทำให้รอ  หนเนสแบมือตีเขาได้เลยเขาดื้ออ่ะ ตีได้เลยคร้า

             ถ้าหนูเนสดื้อหรือเกเรเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนสามารถดุหนูเนสหรือตีได้เลยนะคะ หนูเนสยอมรับผิดคร้า หากไม่มีอะไรผิดพลาดหรือเด็กดื้อคนนี้ไม่ป่วย เขาก็จะมารายงานตัวทุกวานนะคะ แต่ถ้ามีลากิจเขาจะแจ้งก่อนล้วงหน้าคร้า รักเพื่อนทุกคนนะคร้า อยู่เป็นกำลังใจกันอย่างนี้ไปนานๆนะตะเอง จุ๊บๆๆๆๆ ^O^