ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #58 : ตอนที่ 31.1 จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของซาตาน

รุ่งเช้าพลอยสวยมาที่โรงพยาบาลตามที่ได้สัญญาเอาไว้กับชัยวัฒและทินภัทร และเมื่อเข้าถึงห้องพักของซาตานหนุ่มเธอก็จัดแจงที่ทางของตัวเองทันทีโดยที่ไม่สนคนที่นอนมองเธออยู่บนเตียงเลยสักนิด เธอหยิบโน๊ตบุ๊คของเธอขึ้นมาตั้งบนโต๊ะพร้อมกับเอกสารมากมายก่อนที่เธอจะหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟาตัวหรู ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาดูเอกสารที่อยู่ในมือ ทำอาคนป่วยถึงกับอึ่งและพูดไม่ออก นี่เมียของเขาเอาจริงหรอมาเฝ้าเขาที่นอนป่วยอยู่แต่เอางานมาทำเนี่ยนะ

“เอ่อน้องพลอยครับ.... น้องพลอย”

“อืมว่าไงจะเอาอะไรรึเปล่า”

พลอยสวยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองเขาเธอยังคงสนใจงานของเธอต่อไป

“คือ...ตั้งแต่น้องพลอยเข้ามาน้องพลอยยังไม่ได้ทักพี่หรือว่าสนใจมองหน้าของพี่เลยสักครั้งเลยนะครับ น้องพลอยอาจจะคิดว่าพี่ไร้สาระที่พูดแบบนี้ แต่.... พี่ทำให้น้องพลอยลำบากหรือว่าหนักใจรุเปล่าครับที่ต้องมาเฝ้าพี่อยู่แบบนี้ ถ้าน้องพลอยไม่สะดวก....”

“ฉันเต็มใจ..... ที่ฉันมาเฝ้าคุณเนี่ยฉันเต็มใจ ฉันทำให้คุณป่วยอย่างน้อยฉันก็ควรจะรับผิดชอบไม่ใช่หรอ.... โอ้ย! โอเคฉันขอโทษ ขอโทษที่เล่นอะไรไม่เข้าท่าจนคุณต้องมานอนป่วยอยู่แบบนี้ แต่คุณก็ไม่ควรจะทนถูกฉันแกล้งหนิ คุณออกจะฉลาดเรื่องแค่นี้ฉันรู้ว่าคุณรู้ ทำไมคุณถึงยอมให้ฉันแกล้ง ทำไมกัน”

พลอยสวยมองหน้าซาตานหนุ่มจริงจัง เธอสงสัยการกระทำของเขามาตลอด เขาชอบทำอะไรแปลกๆเสมอ และมันจะมองเธอด้วยสายตาลึกซึ่งเกินกว่าผู้ชายที่ชอบผู้หญิงคนหนึ่งจะมองกัน สายตาของเขามันลึกซึ่งกับเธอมากกว่านั้น มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกที่ผู้ชายที่ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี ที่ทั้งหล่อ และมีเสน่ห์อย่างทินภัทรจะมาตกหลุมรักผู้หญิงที่แค่มาทำงานพิเศษที่รีสอร์ทของเขาหัวปักหัวปำแบบนี้ ดูยังไงเธอก็ไม่หน้าจะเข้าข่ายผู้หญิงในสเปคของเขาเลยแม้แต่น้อย

“ถ้าพี่บอกว่าพี่รักน้องพลอยและรักมากจนถึงขนาดที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อน้องพลอยล่ะน้องพลอยจะเชื่อพี่ไหม....”

“หึหึ... คุณคงไม่ได้อำฉันเล่นอยู่ใช่ไหมคุณทินภัทร คนอย่างคุณหรอจะมาหลงรักฉัน.... ไม่มีทางหรอก ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น อีกอย่างเราก็ไม่เคยรู้จักกันแล้วทำไมคุณถึงรู้สึกกับฉันแบบนั้น คือฉันไม่เข้าใจ”

“เราไม่ได้พึ่งรู้จักกัน และพี่ก็ไม่ได้พึ่งจะหลงรักน้องพลอย..... แต่ว่าพี่รักน้องพลอยมานานแล้วต่างหาก ถึงจะรู้ว่าตอนนี้น้องพลอยมีใครแล้วแต่พี่ก็จะยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ พี่... พี่เสียน้องพลอยไปไม่ได้อีกแล้วพี่ทนไม่ได้ ทนไม่ได้จริงๆครั้งเดียวก็เกินพอแล้วสำหรับพี่ พอแล้ว...”

ทินภัทรพูดออกมาด้วยเสียที่สั่นเครือสายตาของเขาจับจ้องที่อยู่ที่หน้าของเมียรัก ภาพของเธอที่นอนตัวขาวซีดอยู่บนเตียงในห้องดับจิตยังคงหลอกหลอนอยู่ในใจของเขาไม่เคยลืม เขาต้องสูญเสียเธอและลูกไปเพราะความโง่เง่าของตัวแต่ที่รู้ตัวช้าเกินไป

ท่าทางของทินภัทรทำให้พลอยสวยตกใจไม่น้อย เธอมั่นใจว่าเขาไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำสิ่งที่เขาพูดและแสดงออกมาในตอนนี้มันคือเรื่องจริง หากแต่เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขานั้นพูดออกมา เธอมั่นใจว่าเธอไม่เคยรู้จักเขา และมั่นใจว่าเธอไม่เคยทิ้งเขา แต่ทำไมเขาถึงได้พูดแบบนี้ หรือเขาจะหมายถึงเรื่องระหว่างเธอกับหมอนิชคุณ พี่ชายที่แสนดีที่เธอหักมาคบด้วยเพราะต้องการกันเขาออกไปให้ไกลห่างในตอนนั้น... แต่เธอจะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอเลือกแล้ว เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก เธอไม่สามารถทำร้ายหมอนิชคุณได้ เธอลากเขาเข้ามาเกี่ยวเรื่องนี้เองแล้วเธอจะทิ้งขว้างเขาไปมันก็ไม่ใช่เรื่องที่แฟร์นักสำหรับใคร แม้ตอนนี้หัวใจของเธอนั้นจะสั่นไหวไม่น้อยกับคนป่วยที่นอนอยู่ตรงหน้า แต่เมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงโสดและเธอก็ไม่คิดที่จะคบใครซ้อนกันสองคน เธอจึงไม่ควรให้ความหวังใคร

“ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ตอนนี้ไม่ว่าคุณหรือฉันจะรู้สึกยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉันมีแฟนแล้วนั้นก็คือพี่คุณ เราไม่ควรจะพูดกันเรื่องนี้”

“พี่รู้ครับว่าน้อยพลอยคบกับใคร พี่รับได้ พี่ยอมทุกอย่างครับคนดี ขอเพียงแค่ให้พี่ได้รักน้องพลอยเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะต้องซ่อนตัวอยู่ภายในเงามืดไม่ให้ใครเห็นพี่ก็ยอม นะครับ... พี่สัญญาว่าจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ได้โปรด”

นี่เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลอย่าง ทินภัทร ยุทรไพรศาร ยอมเป็นชู้รักของเธอผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งเนี่ยนะ บ้ากันไปใหญ่แล้วรึเปล่า...

“คุณรับได้แต่ฉันรับไม่ได้ ฉันไม่นิยมคบซ้อน... เสียใจด้วยนะแต่สิ่งที่ฉันให้คุณได้ก็คงมีเพียงแค่มิตรภาพเท่านั้น และคุณก็คงจะไม่อยากให้มิตรภาพของเราเปลี่ยนไปใช่ไหม”

“พี่ขอโทษครับที่พูดอะไรออกไปก็ไม่รู้ ขอโทษที่ทำให้น้องพลอยลำบากใจ แค่น้องพลอยยอมมาเฝ้าพี่และยอมพูดคุยกับพี่แค่นี้มันก็มากพอแล้ว พี่ไม่หน้าหวังอะไรมากมายไปกว่านี้เลย...”

“เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะ.... พี่ทิม”

เมื่อเห็นว่าเขาเศร้าลงไปมากจากการปฏิเสธ หัวใจของเธอก็พลอยเบาหวิวไปด้วย ทำไมนะหัวใจของเธอถึงได้รู้สึกแบบนี้ เธอไม่อยากเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย เธอจึงตัดสินใจเรียกเขาตามที่เขาเคยต้องการ “พี่ทิม” ใช่เธอจำได้ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยให้เขาเรียกเธอแบบนั้น แต่เพราะความรำคาญเขาเธอจึงไม่เคยพูดมันออกมา แต่ตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันเบาบางลงมากแล้วและหัวใจของเธอในตอนนี้ก็บอกให้พูดมันออกมาอีก เธอจึงไม่เรียกเขาในสรรพนามนั้นออกมา อย่างน้อยมันก็น่าจะชดเชยความรู้สึกของเขาได้บ้างล่ะนะ

คำว่า “พี่ทิม” ที่เธอเอื้อนเอ่ยออกมาจากปากมันทำให้หัวใจที่แตกสลายอของเขากลับเข้ามารวมร่างกันอีกครั้ง เธอเรียกเขาว่า “พี่ทิม” อย่างน้อยตอนนี้เธอก็คงจะเปิดใจให้เขาบ้างแล้วสินะ เขาจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆหรอกนะ เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากเธอเป็นอันขาดไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

“ขอบคุณครับ... ขอบคุณจริงๆคนดี”

ทินภัทรยิ้มออกมาน้อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่มีการพูดคุยใดๆเกิดขึ้นอีก พลอยสวยก็นั่งทำงานของเธอไปส่วนทินภัทรก็ได้แต่นอนมองเธออยู่เงียบๆ เธอช่างงดงามเหลือเกิน เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอกลับมา ทุกอย่าง.....