เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 11 รางอวตารของหลินเฟย ภาค การจุติแห่งแสง

หลังจากที่หลินเฟยเข้าสู่การจำศีลนั้นวันเวลาได้ผ่านมา 6 ปีแล้วรวดเร็วราวกับเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววิ(ก็นิยายอ่ะน้าาาจะปล่อยให้ท่านผู้อ่านรอนานก็ม่ายล่าย อิอิ)

ตอนนี้ร่างกายของหลินเฟยยังลอยเหนือพื้อดินมา 6 ปีแล้ว ร่างกายสีทองส่องสว่างไปทั่วถ่ำมรกต ตอนนี้ร่างกายของหลินเฟยเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย ดวงตาสีทองส่องสว่างค่อยๆลืมขึ้นเมื่อถึงเวลาตื่นผมสีทองและอ่อร่าแห่งแสงนั้นสว่างจนเห็นจากหน้าปากทางเข้าถ่ำแห่งนี้เลยก็ว่าได้ ร่างกายสีทองกับผมสีทองตอนนี้สวยงามมากจนไม่รู้หาคำมาอธิบายความรู้สึกเมื่อได้เห็นช่างอบอุ่นและสุขสบายอย่างมิน่าเชื่อ ร่างกายของหลินเฟยค่อยปรับลมปราณของหลินเฟยค่อยๆมารวมกันอยู่ตรงหน้าผากเผยให้เห็นรอยอักขระอันซับซ้อน ผมที่ตอนนี้สีทองได้กลายเปนสีดุจดั่งแก้มที่มีสีทองแซมเล็กน้อยดวงตาทีทองที่ใครๆได้เห็นเป็นต้องตะลึงกับความงาม มีมังกรตัวขนาดกลางไม่เล็กไม่ใหญ่ร่างกายของมันโปร่งแสงสีทองบินวนรอบๆตัวของหลินเฟยราวกับเต้นรำ

'ได้แล้ว.. ! ข้าได้มาแล้ว !! ร่างอวตารของข้า !!'

ร่างอวตารของราชันย์มังกรแห่งแสงนั้นได้เก็นเอาพลังทั้งหมดของร่างต้นเอาไว้ ซึ่งหมายความว่าถ้าหลินเฟยใช้ร่างอวตารเมื่อไหร่ จะนำพลังของร่างราชันย์มังกรมาใช้ได้ ถึงจะแค่หนึ่งในล้านก็ตามแต่ก็เพียงพอที่จะสามารถ จัดการคนที่อยู่ในระดับขั้นมหาเทพ ได้เพียงแค่ใช้นิ้วเดียวแค่นั้น แต่ร่างอวตารนั้นต้องใช้พลังปราณมหาศาลสร้างขึ้นมาเลยทำให้หลินเฟยตอนนี้อยู่ในระดับราชันย์ขั้นที่ 1 เท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ถือว่าแกร่งมากในหมู่คนที่อยู่รุ่นราวคราวเดียวกัน อาจจะแข็งแกร่งที่สุดในทวีปเลยก็ว่าได้

หลินเฟยในร่างอวตารนั้นมิมีผู้ใดในโลกสามารถเทียบเคียงได้ หลินเฟยมิคิดจะเปิดเผยความแข็งแกร่งของตนตอนนี้ ตอนนี้ที่หลินเฟยคิดก็แค่ว่า จะทำให้พวกที่ดูถูกตนนั้น ชดใช้เช่นไร มันถึงจะสาสมต่อจิตวิญญาณของหลินเฟยที่เคยอยู่ในร่างนี้ 

หลินเฟยได้ทักษะใหม่เนื่องจากสำเร็จการสร่างร่างอวตาร

[ กายาประกายแสง ทักษะยุทธ์ระดับ 8 ]

ทำให้ร่างกายผู้ที่สำเร็จวิชานี้กลายเป็นเส้นแสงผ่านร่างทะลวงร่างกายของศัตรู

>>ทักษะย่อย<<

ไม่มีทักษะย่อย

[ คันศรมัรกรแสง ทักษะระดับ 8 ]

สร้างธนูรูปร่างมังกรขึ้นมาและสร้างลูกศรธาตุแสงแต่จะยิงได้กี่ดอกนั้นขึ้นอยู่กับพลังปราณของผู้ใช้

>>ทักษะย่อย<<

-ศรสวรรค์ไร้ขอบเขต

สร้างลูกศรขึ้นมาหนึ่งดอกหลักจากที่ยิงลูกศรออกไปแล้วลูกศรจะกระจายออกตามความคิดของผู้ใช้

ทักษะทั้งหมดที่กล่าวมาได้หลั่งใหลเข้าสู่สมองของหลินเฟยจึงทำให้มิต้องฝึกอะไรมากมายก็สามารถใช้ได้แล้ว

"อึ่ก. . ! ในที่สุดร่างอวตารของข้า.. !! "

หลินเฟยค่อยๆลุกขึ้นร่างอวตารก็หายไปจนกว่าหลินเฟยจะเรียกใช้อีกครั้ง

ณ จวนตระกูลหลิน

"หลานเฟย ...เจ้าหายไปไหนกัน...เจ้าคงมิได้ตกตายไปแล้วหลอกนะหลานรัก..."

หลินโม่บ่นพึมพำกับตนเอง

หลินโม่ได้ส่งคนออกตามหาหลิยเฟยนานกว่า 6 ปีแล้ว

ได้ข่าวว่าหลินเฟยลาสำนักเพื่อไปฝึกวิชาแต่เจ้าสำนักกลับมิได้บอกว่านานเท่าใด หลินโม่ที่ตอนนี้มิสามารถคาดเดาได้ว่าหลินเฟยนั้นจะยังมีชีวิตอยู่รึไม่ได้แต่อ้อนวรขอให้หลานของตนมีชีวิตกลับมา

........

หลินเฟยที่กำลังจะเดินทางกลับอยู่นั้นได้มีกลุ่มชายชุดดำราวๆ 5 คน

กำลังข่มขู่เด็กสาวตัวเล็กๆที่อายุนะจะราวๆ 10 ขวบ 

"นี้ !! นังหนู ส่งของที่เจ้าขโมยมาซ้ะดีๆ !! มิเช่นนั้นเจ้าคงต้องเจ็บตัวเสียแล้ว!!"

ชายชุดดำที่ดูเหมือนหัวหน้ากลุ่มกล่าวขู่เด็กผู้หญิงผมสีขาวดวงตาสีชมพูตรงหน้า

"ไม่ !!! นี้มันของตระกูลข้า !!! พวกเจ้าต่างหากหล่ะที่ขโมยไป เจ้าพวกโจรเลว !!!"

เมื่อได้ยินคำที่เด็กสาวเถียงกลับมาแล้วทำให้พวกกลุ่มชุดดำเกิดโทสะขึ้นมา

"หนอยยยย !!! นังเด็กบ้า !!! เจ้ารนหาที่ตายเองนะนังหนู!!!"

ฟิ้วววว 

หลินเฟยที่เห็นสถานการณ์เริ่มแย่ลง ตนรีบใช้ก้าวแห่งแสง บวกกับ กายาประกายแสงพุ่งไปทะลวงร่าง ของ หัวหน้าชายชุดดำทันที 

...ติดตามตอนต่อไป

(สั้นหน่อยขออภัยขอร้าบบบบ)