[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #13 : 13

      ร่างสูงที่นอนหลับอยู่บนโต๊ะอาหารพร้อมกับแสงเทียนที่ละลายดับไปทุกดวงรอหญิงสาวที่รักกับมา นาฬิกาดังขึ้นบอกเวลาเที่ยงคืน เขาลุกขึ้นมาขยี้ตาแล้วเดินไปเปิดไฟห้องนอน ไม่นานก็มีเสียงรถขับมาจอดหน้าบ้าน คริสเดินไปดูแล้วยืนมองที่ระเบียง
"ฉันไม่น่าทำให้ไคเสียเวลาเลย น่าจะเชื่อตั้งแต่ทีแรก"
"ไม่เป็นไรหรอกเจส ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะซ้อมรถนานขนาดนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะให้ช่างขับมาส่งรถที่บ้านเจสแล้วกันนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวเจสเข้าบ้านก่อนนะค่ะ " เจสสิก้าโบกมือบ๊าย บาย พร้อมกับยิ้ม
"ครับ อ๋อ ลืมเลยผมซื้อดอกไม้มาให้ส่งใสจะเหี่ยวแล้ว รอแป๊บนะครับ" ไคเดินไปเปิดประตูเบาะหลัง หยิบช่อดอกไม้มาให้เจสสิก้า
"โชดดีนะครับ ที่ยังไม่เหี่ยว" ไคยื่นให้ เจสสิก้ารับเอาแล้วยิ้ม
"ขอบคุณค่ะ" เจสสิก้าเดินเข้าบ้านไป คริสที่ยืนมอง เขากำหมัดแน่ด้วยความโกรธเข้าเดินเข้าห้องนอน ไคยังไม่ขับรถออกไปเห็นคริสเดินกลับเข้าห้อง ก็ยิ้มออกมา
"ฉันว่าแล้ว แกต้องแอบมองดู หึ สิ่งที่แกได้มันต้องเป็นของฉัน" ไคยิ้มแล้วขึ้นนั่งรถ เค้านึกถึงสิ่งที่เค้าแอบตามเจสสิก้า แล้วให้คนมาทำรถเจสสิก้าให้เสียเพื่ออยากให้คริสทะเลาะกับเจสสิก้า
เจสสิก้าถือดอกไม้ขึ้นมาพร้อมกับนึกถึงคำที่แม่พูด เธอนึกขึ้นสู้อีกครั้งแล้วก็ยิ้มออกมามือเรียวยาวเปิดประตูเข้ามาก็พบคริสที่นั่งกอดอกอยู่ เมื่อเธอมองรอบๆห้องตกแต่งด้วยดอกไม้สวยและที่ตรงใกล้ระเบียงมีโต๊ะอาหารเล็กวางสวยงาม เจสสิก้าเดินไปวางช่อดอกไม้บนโต๊ะเครื่องแป้ง
"กลับมาแล้วหรอ ยิ้มหน้าบานมาเพราะได้ดอกไม้มาจากชู้สินะ" 
"ไคไม่ใช่ชู้ฉัน เลิกพูดดูถูกฉันสักที แล้วนี่นายทำอะไร ทำไมห้องเป็นแบบนี้" คริสไม่ตอบอะไร เขาเงียบยังคงนั่งกอดอกอยู่โต๊ะอาหารที่เค้าทำ 
"บอกแล้วไงให้เลิกยุ่งกับมัน"
"ตราบใดที่นายไม่บอกเหตุผลฉัน ไคเค้าก็ไม่ใช่คนร้ายอะไร เค้าดีกว่านายส่ะอีก"
คริสยืนขึ้นจ้องหน้าเจสสิก้า
"ใช่ ผมมันเลวนิ งั้นผมก็จะเป็นสามีที่เลวล่ะกัน ชอบนักใช่ไหมที่ไปกับมัน" 
"นายจะทำอะไรนะ"
คริสอุ้มเจสสิก้าขึ้น แล้วไปที่เตียงนอนเขาวางเธอลงเตียงแล้วขึ้นค้อมร่างเจสสก้าพร้อมขึงมือเธอไว้สองข้าง 
"ปล่อยฉันนะ ขอร้องอย่าทำอย่างงี้คริส" เจสสิก้าน้ำตาเริ่มคลอ
"ปล่อยหรอ คุณก็จะไปหามันตามเคย" คริสก้มลงจูบปาก ลงมาที่ต้นคอ เจสสิก้าพยายามดิ้นแต่มิอาจต้านแรงของเขาไว้ได้ เขาค่อยๆเลื่อนมือมาปิดโครมไฟแล้วไฟก็ดับห้องมืดสนิท เจสสิก้าจากที่ดิ้นเธอก็เริ่มหมดแรงได้แต่ร้องไห้...
เช้าวันรุ่งขึ้น
เจสสิก้ายังคงนอนอยู่บนเตียงที่นอนห่มด้วยผ้าห่มเสื้อผ้าของเธอหลุดหายไปหมดเจสสิก้าร้องไห้เสียใจกับเรื่องเมื่อคืน คริสที่นั่งทำงานที่บริษัทเค้ารู้สึกผิดที่ทำกับเจสสิก้า เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
"ฮัลโล ว่าไงตัวเล็ก"
"พี่คริส...ฮือๆ"
"เป็นอะไรทิฟ บอกพี่มา"
"คุณพ่อค่ะ คุณพ่อขังทิฟไว้ค่ะ" คริสตกใจ ทิฟฟานี่ได้แต่ร้องไห้
"ทำไม พ่อต้องขังทิฟ"
"คุณพ่อเข้าใจผิดเรื่องเซฮุนค่ะ พี่คริส ทิฟรักเซฮุนค่ะ"
"เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดกับพ่อเอง ทิฟไม่ต้องร้องนะ" คริสพูดจบก็วางสายไป เขาเดินมาที่ห้องประธานคิม
"ว่าไงประธานคริสงานที่ให้ทำเสร็จแล้วหรอ" คุณคิมนั่งทำงานไม่สนใจท่าทีของลูกชาย
"พ่อครับ ทำไมต้องขังทิฟด้วย ถ้าเค้าสองคนรักกันก็ปล่อยไปสิครับ"
"ฉันว่าแล้วแกต้องมาพูดเรื่องนี้ งานแกเสร็จแล้วหรอ เมื่อวานไปไหนถึงลางาน"
"เมื่อวานผมไปทำธุระ งานก็กำลังจะเสร็จครับ" 
"งั้นก็ไปทำให้เสร็จ แล้วเรื่องน้องสาวแกฉันจัดการเอง แกไม่ต้องยุ่ง แกไปดูแลครอบครัวแกเหอะ"
"พ่อครับ!!!"
"ไม่ต้องยุ่งไง!!!" คุณคิมตวาดใส่คริส เค้าได้แต่หน้าบึ้งที่ช่วยเรื่องทิฟฟานี่ไม่ได้

ณ บ้านเซฮุน
เซฮุนแต่งตัวเสร็จกำลังจะออกจากบ้านแต่ต้องชงักหยุด
"ลูกยังจะไปหาเค้าอีกหรอ แผลที่หน้ามันเจ็บไม่พอหรือไง ลูกควรเลิกยุ่งได้แล้วนะ" ผู้เป็นแม่ที่ยืนอยู่หน้าบันไดมองลูกชายที่นั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่หน้าบ้าน
"ไม่มีวันครับ แม่ครับผมขอร้องล่ะ ช่วยไปขอทิฟให้ผมหน่อยนะครับ ผมรักทิฟจริงๆ" เซฮุนกอดผู้เป็นแม่อย่างอ้อนๆ
" ฝันไปเถอะ ว่าแม่จะไปคุยกับบ้านนั้น ลูกดูสิน้องสาวลูกสิต้องเสียคนรักไปเพราะไม่ใช่คนบ้านนั้นหรอ" ยุนอาที่ลงมาก็ได้ยินพอดี เธอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับซูโฮยุนอาน้ำตาไหลออกมา
"มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดครับ" เซฮุนพูด
"ถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง แล้วไหนล่ะ คนผิดไม่เห็นมันโดนจับเลย" ยุนอา ทนไม่ไหวเธอตัดสินใจไปหาตำรวจที่สถานีตำรวจ
"คุณแน่ใจนะครับ ว่าเป็นฝีมือคุณจงอิน"
"แน่ใจค่ะ ฉันได้ยินกับหูตัวเองแต่ฉันไม่มีหลักฐาน"
"ทางเราก็มี จี้สร้อยที่มันหักครั้งหนึ่งมันหล่นไม่ไกลจากรถคุณคริส"
"ฉันว่ามันต้องเป็นจี้สร้อย ลูกน้องเค้าค่ะ"
"แต่เราต้องรู้ว่าลูกน้องคนไหนถึงจะจับมาสอบปากคำ ถึงหัวหน้ามันได้ เดี๋ยวทางเราจะจัดการให้ครับ คุณยุนอาไม่ต้องห่วง"
"ค่ะ" ยุนอานั่งคิดสักพักเธอก็ไปที่บ้านไค
"สวัสดีค่ะ พี่ยุน"
"จ๊ะ"ยุนอาพยายามมองหาลูกน้องที่จี้สร้อยหักครั้งแต่ไม่เจอ
"พี่ยุน มองหาอะไรค่ะ" ยูริถามยุนอาที่มองซ้ายมองขวา
"ถ้า มองหาพี่ไค พี่เค้าไม่อยู่หรอกค่ะไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"
"อ๋อ หรอจ๊ะ งั้นเดี๋ยวพี่มาใหม่นะ" ยุนอาเดินขึ้นรถขับออกไป
"แปลกๆแฮะ" ยูริพลางเบาๆกับตัวเอง
ยูริขับรถไปหาเซฮุนที่บริษัท เธอเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้อยู่หน้าโต๊ะทำงานที่เซฮุนนั่งทำงานอยู่
"คุณมาทำไม" ยูริยิ้มแต่เซฮุนหน้าบึ้งใส่
"นี่ ก็จะเลิกงานแล้ว เย็นนี้เราไปทานข้าวกันนะค่ะ" 
"ไม่ ผมมีธุระต้องไป"
"วันหลังไม่ได้หรอค่ะ" ยูริเดินไปตรงที่เซฮุนนั่งแล้วก้มลงกอดคอเซฮุน เซฮุนหันไป หน้าเขาใกล้ยูริจนมองเห็นริมฝีปากเล็กๆที่ทาลิปสติกสีแดง
"ไม่รู้จักหรือไง คำว่าธุระ" เซฮุนยืนขึ้นไปหยิบกระเป๋าจะกลับบ้าน
"เอ่อ คุณช่วยเลิกพยายามยั่วผมส่ะทีเพราะผมไม่มีอารมณ์ด้วย ยิ่งคุณทำยิ่งน่ารังเกลียด" 
"ธุระของคุณคือไปหานังทิฟใช่ไหม"
"เรื่องของผม กรุณาเรียกแฟนผมให้ดีๆด้วย" เซฮุนพูดจบก็เดินออกไป ยูริถึงกับโมโหแล้วกรี๊ดออกมา
"แก นังทิฟฟานี่!!!! กรี๊ด..."
ยุนอาที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่หลังบ้านตรงริมสระว่ายน้ำ
"อีกไม่นานคริส คุณจะไม่ได้ถูกมองว่าเป็นคนผิด คุณต้องระวังเรื่องเจสอย่าไปยุ่งมากกับพี่ไคนะค่ะ" ยุนอาพูดจบก็วางสายไป จงอินที่เดินมาพอดีก็รู้ว่ายุนอารู้เรื่อง ยุนอาที่จะเดินเข้าบ้านก็ตกใจเกือบจะเดินชนจงอิน 
"อุ๊ย พี่ไคมาตอนไหนค่ะ"
"พี่ พึ่งมาเมื่อกี้เห็นแม่บอกว่า ยุนอยู่ริมสระน้ำพี่ว่าจะมาหา"
"พี่ไคมีอะไรหรอค่ะ"
"พี่ ต้องถามยุนมากกว่าว่ามีธุระอะไรกับพี่ไหม" ไคจ้องยุนอา เขามองเพราะเขารู้แล้วว่ายุนอารู้เรื่องซูโฮ เขาคิดหาวิธีอยู่
"อะไรค่ะ ยุนงงหมดแล้วค่ะ"
"ก็ยุนไม่ใช่หรอ ที่ไปหาพี่ที่บ้าน"
"เอ่อ..." ยุนอานึกไม่ออกว่าจะบอกยังไง
"ว่าไง" ไคจ้อง
"อ๋อ..ยุนว่าจะขอกุญแจสำรองบ้านต่างจังหวัดของซูโฮพอดีหากุญแจไม่เจอค่ะ แต่ยุนหาเจอแล้วค่ะ"
"ทีหลังเก็บไว้ดีๆล่ะ ถ้าหายแล้วเกิดพี่ไม่อยู่ไปต่างจังหวัดจะไปที่นั่นไม่ได้นะ งั้นพี่กลับก่อนนะ"
"ค่ะ" ไคเดินขึ้นรถขับออกไปเขาต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่เรื่องจะเกิดขึ้นยิ่งเค้ารู้ว่าคริสก็รู้เรื่องเค้ายิ่งต้องการเจสสิก้ามากยิ่งขึ้น...