[EXO SNSD] Marry Sad รักนั้นคือเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : ประกาศตัว

       ยุนอาเดินไปทางห้องน้ำ คริสเห็นจึงเดินตามไป เซฮุนยืนอยู่ทิฟฟานี่มัวแต่เดินดูงานไม่ทันระวังหันหน้ามาพร้อมกับเซฮุนหันมาใบหน้าสองชนกัน ทิฟฟานี่กำลังจะโวยวายแต่เซฮุนเอานิ้วจิ้มปากทิฟฟานี่ไว้
"หยุด อย่าโวยวายอยากให้คนมองหรือไง" ทิฟฟานี่ปัดมือออก
"นาย เดินยังไงไม่ดูเลยถ้าเกิดพลาดขึ้นมาทำไง " เซฮุนทำหน้าขรึมใส่ 
"หยุด ใครกันแน่เดินไม่ดู" 
"นายนั่นแหละหันมาไม่ดู อ๋อหรือนายจง ใจ ไอ้คนชวยโอกาส" ทิฟฟานี่ทำหน้าตกใจ OoO เซฮุนยิ้ม
"เธอนี่มันเพ้อเจ้อจิงๆเลยนะจะว่าไปก็น่าจะ...อยู่หรอกนะวันนี้ก็" เซฮุนเขยิบเข้าไปใกล้แต่ทิฟฟานี่ปิดหน้าอกแล้วเดินหนี
"ไอ้บ้า" เซฮุนยืนยิ้ม
"คนอย่างเธอต้องเจอกับฉัน คริสนายทำน้องสาวฉันเสียใจนายก็ต้องเจอเหมือนกัน" เซฮุนกำมัดแน่น    คริสเดินตามยุนอาเขาดึงมือยุนอาไว้
"ยุนอาเดี๋ยว" ยุนอาสบัดมือออก
"ปล่อย ฉันจะไปหาพี่ฉัน" 
"ยุนอาเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
"หึ คริสคุณไม่ควรใช้คำนี้นะค่ะ คุณมีคู่หมั่นแล้วเรื่องเรามันจบแล้ว" ยุนอาเริ่มน้ำตาคลอแต่กลั้นไว้ได้
"แต่ ผมไม่ได้รักเค้า" 
"แล้วไงค่ะ คุณก็ต้องแต่งงานเหมือนเดิมตามที่คุณพ่อคุณสั่งไว้ไงค่ะ"
"ยุนอา..." คริสจ้องหน้ายุนอา
"แล้วยุนก็จะแต่งงานเหมือนกันเมื่อไหร่ที่การ์ดเสร็จยุนจะเชิญคริสค่ะ" ยุนอาเดินออกไปโดยมีน้ำตาที่ไหลออกมา    คริสอึ้งกับคำพูดที่เค้าได้ยินหัวใจตอนนี้เหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ คริสเดินกลับมาที่โต๊ะดื่มเริ่มดื่มหนักขึ้นโดยมี  เจสสิก้ามองดูอยู่ห่างๆ
"นายนี่เป็นอะไรของเค้านะ" เจสสิก้าพลางเบาๆกับตัวเอง เจสสิก้ามองคริสที่สายตาเค้าจ้องมองไปที่ยุนอากับซูโฮ   คริสนึกถึงคำพูดยุนอา
"คนนี่สินะ คนที่เธอจะแต่งงานด้วย" คริสเริ่มตาแดง 
"ยุนอา มางานนี้ด้วยหรอ" ซูโฮทักทายยุนอา
"ค่ะ มากับพี่เซฮุน แต่ไม่รู้ว่าไปไหนแล้วพี่ซูโฮล่ะค่ะ" ยุนอายิ้ม
"พี่มากับพี่ชายและน้องสาวครับ" ซูโฮยิ้มพร้อมตักอาหารให้ยุนอา โดยมีสายตาคริสจ้องมอง
"นี่นายฉันว่านายเบาๆก็ได้นะดื่มเยอะเดี๋ยวก็เมาหรอก" เจสสิก้าจับมือคริสไว้คริสสบัดมือออก 
"เรื่องของฉัน เธอยุ่งอะไรด้วย" คริสก็มองเจสสิก้า แล้วเค้าก็นึกแกล้งเจสสิก้า
"จะว่าไปเธอนี่ก็สวยเซ็กซี่ไม่เบานะ" คริสทำท่ากัดปากใส่ เจสสิก้ายืนขึ้น
"ฉันเตือนนายแล้วนะ แล้วอย่ามาทำหน้าหื่นใส่ฉันอีก"เจสสิก้าเดินออกไปด้วยสีหน้าอายๆ 
"บอกดีๆไม่ชอบ ยัยบ๋องเอ่ย" คริสยิ้ม แล้วหันมองยุนอาต่อ 
"ไอ้บ้า โรคจิตหรือเปล่าหวังว่าคริสคงไม่ใช่นายนั้นนะ" เจสสิก้าเดินชนกับไค 
"ขอโทษค่ะ/ขอโทษครับ" เจสสิก้าโค้งตัว ไคก็เช่นกัน 
"คุณเป็นไรไหมครับ" เจสสิก้าดูตัวเอง
"ไม่ค่ะ แล้วคุณล่ะค่ะ" ไคยิ้ม 
"ไม่ครับ ยินดีที่รู้จักครับผมจงอินครับ เรียกว่าไคก็ได้ครับ"
เจสสิก้ายิ้ม
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เรียกฉันว่าเจสสิก้าค่ะ" ไคยิ้ม
"ครับ คุณเจสสิก้า" 
"เรียกเจสสิก้าเฉยๆก็ได้ค่ะ"
ทั้งสองยิ้ม โดยคริสหันมองเห็น
"ผู้หญิงเหมือนกันหมด มีคู่หมั่นแล้วยังไปคุยยิ้มกับผู้ชายคนอื่นอีก" คริสมองอย่างโมโห 
"เจสสิก้า ครับอะไรติดผมคุณ" ไคมองที่ปลายผมที่อยู่ตรงไหล่ 
"ไหนค่ะ ออกหรือยังค่ะ" เจสสิก้าเอามือปัดออกแต่ไม่ออก
"ยังครับ ขอโทษนะครับ" ไคเอามือหยิบตรงปลายผมมือไคสัมผัสโดยไหล่เจสสิก้า เจสสิก้าตกใจเล็กน้อย คริสเห็นจึงลุกขึ้นไปผลักไคเล็กน้อย 
"คุณทำไร" คริสมองหน้าไคอย่างไม่ชอบหน้า 
"นายทำไรของนาย" เจสสิก้ามองคริส
"ไม่เป็นไรครับ เจสสิก้า" ไคยิ้มให้เจสสิก้า
"เธอเป็นผู้หญิงควรจะไม่ให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวโดยเฉพาะคนที่พึ่งรู้จักเข้าใจ" คริสมองหน้าไค ทำให้ไครู้สึกไม่ชอบคริส
"ขอโทษนะครับ พอดีผมไม่ใช่พวกแบบนั้นจะว่าอะไรเกรงใจก็ดีจะเรียกว่ามารยาทดีครับ" ไคยิ้มสะแยะให้ยิ่งทำให้คริสเริ่มโมโหกำมัดแน่น
"เจสสิก้ากลับไปนั่งที่โต๊ะ" คริสจับแขนเจสสิก้า เจสสิก้าทำหน้างงๆ 
"นี่นาย ฉันคุยไม่เสร็จเลยนะ"
"เดี๋ยวนี้ อย่าดื้อสิ" คริสทำเสียงดุ คริสจูงมือเจสสิก้าเดินแต่ไคดึงไว้
"เจสสิก้าครับ แล้วเราค่อยเจอกันนะครับ" ไคยิ้มเจสสิก้ายิ้มตอบ คริสโมโหเอามือจับแขนไคออกอย่างเร็วแล้วชูหมัดจะชกแต่เจสสิก้าห้ามไว้ พอดีบอดี้การ์ดไคเดินมาไคชูมือ
"ไม่ต้อง"ไคบอกบอดีกากด์ เจสสิก้าดึงคริสมาที่โต๊ะ บอดี้กากเดินมาคุย
"ทำไมครับคุณจงอินมันจะทำร้ายแถมดูท่าทางจะกันผู้หญิงคนนี้ไว้ด้วยครับ" ไคสะแยะยิ้ม
"ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดอะไรไว้ให้ทีหลังถ้ามันยังขวางฉันไว้กับเจสสิก้าเจอดีแน่ฉันรอมานานแล้วไอ้พวกบ้านตระกูลคิม" ไคนึกย้อนกับเรื่องราวเมื่ออายุ14ขวบ
ย้อนกลับไป
คิมพ่อของคริสขับรถมาส่งเด็กสามคนที่บ้านพี่สาวเพื่อนที่เสียไปโดยมีจงอินลูกชายเพื่อนและน้องของเขาอีกสองคนโดยที่คิมพยามจะทำตามสัญญาคิมพาเด็กๆมาที่บ้านโดยมีพี่สาวเพื่อนเดินออกมาต้อนรับ 
"คุณคิม หลานจงอิน" พี่สาวเพื่อนเดินเข้ามากอดจงอิน และอุ้มน้องสาวของจงอินที่ยังเล็กอยู่
"ขอรบกวนด้วยนะครับ นี่ครับเงินสำหรับดูแลเด็กๆ หวังว่าคุณคงเข้าใจผม"
คิมนั่งคุกเข่าเพื่อขอโทษที่ไม่สามารถดูแลตามที่สัญญา พี่สาวเพื่อนเอามือจับไหล่คิมพร้อมน้ำตาที่ไหล โดยมีจงอินมองอยู่อย่างไม่เข้าใจ
"พวกเราตั้งหากที่ต้องขอบคุณคิมที่ดูแลเด็กๆแทนน้องชายฉัน ฉันเข้าใจเรื่องครอบครัวคุณเป็นใครไม่รับไม่ได้ในฐานะที่ฉันเป็นพี่สาวยังไงฉันต้องดูแลหลานอยู่แล้วลุกขึ้นเถอะค่ะนี่เงินฉันไม่อยากรบกวน"เขาลุกขึ้นพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา พี่สาวเพื่อนยื่นเงินให้ แต่
คิมไม่รับ 
"ไม่ครับ พี่เก็บไว้ใช้เถอะครับอย่างน้อยผมก็ขอทำตามสัญญาถึงจะไม่เต็มที่สักเท่าไหร่แต่ก็อย่างน้อยผมได้ทำ"
"ขอบคุณมากจ๊ะ" พี่สาวเพื่อนยิ้ม คุณคิมก็ยิ้ม โดยมีจงอินที่ยืนกำหมัดแน่นเพราะเขาได้ดูใจพ่อของเขาครั้งสุดท้ายและแอบฟังการคุยสัญญาของพ่อเขากับคุณคิม
"งั้นผมกลับก่อนนะครับ" 
"ค่ะ" คิมจะเดินขึ้นรถแต่ตั้งหยุดเมื่อมีเสียเด็กพูดขึ้น
"คุณอา มันคนใจร้ายสัญญากับพ่อแล้วยังจะมาทิ้งพวกเราไอ้คนผิดสัญญา" จงอินโยนตุ๊กตาตัวโปรดของเขาใส่คิม โดยมีพี่สาวเพื่อเดินมาจับแขนเอาไว้
"จงอินหยุด ไม่น่ารักเลยอยู่กับป้าเขาได้ทำตามสัญญาแล้วลูก ป้าจะดูแลอย่างดีเอง" จงอินเดินไปจูงน้องชายเดินมาอีกคนที่พึ่งได้ 5 ขวบ
"ไม่จริง ยังไม่ทำคุณอาทิ้งผมทิ้งน้องชายกับน้องสาวผมไอ้คนใจร้าย" คิมเดินมาใกล้ๆจงอิน
"อาขอโทษ อาพยายามทำที่สุดแล้วจงอินอยากได้อะไรเดี่ยวอาจะซื้อให้" จงอินผลักคิม
"ผมไม่ต้องการ" สายตาจงอินเต็มไม่ด้วยความไม่เข้าใจและความโกรธ
"หยุดนะจงอินเข้าบ้านไป" พี่สาวเพื่อนตะโกนใส่ จงอินมองหน้าป้าของเขาแล้วเดินเข้าบ้านโดยจูงน้องชายเข้าบ้านไปด้วย หลังจากวันนั้นจงอินตั้งใจเรียนสร้างฐานะครอบครัวจนรวยติดอันดับเศษฐีของเกาหลีและตามหาคิมเพื่อจะละบายความโกรธของเขา ยิ่งรู้ว่าคริสคือคนบ้านตะกูลคิมเขายิ่งไม่ปล่อยแน่
ปัจจุบัน
ณ งานใกล้เลิก
"ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานในวันนี้ครับ ผมขอปิดงานครับ" เสียงปรบมือดังทั่วโรงแรม
"กลับกันเถอะ ยุนอา" เซฮุนบอกน้องสาวโดยมีคริสคอยมองอยู่
"ค่ะ" ยุนอากำลังจะเดินกลับ ซูโฮส่งข้อความมายุนอาเปิดอ่าน
[ยุนอาครับ มาพบผมที่ระเบียงของงานหน่อยครับ] ยุนอาอ่านเสร็จเก็บลงกระเป๋า
"พี่ค่ะ เดี๋ยวยุนมาค่ะ" เซฮุนพยักหน้าโดยสายตาของเขามองหาทิฟฟานี่ ยุนอาเดินไปถึงที่นัดโดยเปิดประตูกระจกออกไปที่ระเบียงเมื่อเปิดประตูเห็นตึกเมืองที่สวยงามเต็มด้วยสีสันของเมืองบรรยายกาศดี
ท้องฟ้าที่มีแต่ดวงดาวแล้วเสียงที่เงียบ
ยุนอาเดินไปยืนจับลาวระเบียงมองดูเมืองท้องฟ้ารอซูโฮ ไม่นานก็มีเสียงเพลงที่ดังขึ้นยุนอาหันไปเห็นซูโฮถือดอกไม้ช่อใหญ่ออกมาและคุกเข่านั่งลงต่อหน้ายุนอา
"ยุนอา ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้เจอคุณผมก็รู้ว่าหัวใจของผมก็ตกหลุมรักคุณ บ่อยครั้งที่เห็นคุณเศร้าผมก็เศร้า ยิ่งทำให้ผมอยากดูแลคุณ ผมอยากเห็นคุณมีความสุขถ้าคุณไม่รังเกียจผู้ชายคนนี้ที่รักคุณ ยุนอาแต่งงานกับผมนะครับ"          ซูโฮยิ้มทั้งน้ำตาที่ไหลเช่นเดี๋ยวกับยุนอา เขายื่นดอกไม้ขึ้นให้โดยยังคงคุกเข่าอยู่
"พี่ซูโฮ ขอบคุณสำหรับความหวังดีที่มีให้กันค่ะ ยุนอาจะแต่งงานกับพี่ค่ะ" ยุนอายืรับดอกไม้ ซูโฮลุกขึ้นกอด ยุนอาก็กอดรับตอบ หัวใจของเธอเจ็บมากและพร้อมที่จะรักผู้ชายคนนี้จริงๆ ซูโฮมองหน้ายุนอาเอามือปาดน้ำตาให้
"พี่รักยุนอานะ ไม่ต้องร้องครับ" ยุนอายิ้ม
"ก็พี่ซูโฮ พูดอะไรซึ่งๆนิค่ะ" ซูโฮยิ้ม ทั้งสองหัวเราะกันและเดินเข้าในงานยุนอาถือดอกไม้และจับมือกับซูโฮ นักข่าวเดินมาถ่ายรูป
"คุณยุนอาค่ะ ได้ข่าวว่าคุณรักกับลูกชายสายการบิน ฮานาแอร์ไลน์จริงไหมค่ะ"
ยุนอาหันมองหน้าซูโฮ เธอยิ้มแล้วตอบอย่างหนักแน่น พอดีกับคริสเดินมาจึงหยุดฟัง
"แต่ก่อนอาจใช่ค่ะ แต่ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันค่ะ" ยิ่งทำให้ยุนอาจับมือซูโฮแน่นเพื่อบอกว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน คริสเห็นยิ่งทำให้เค้าเจ็บ
"แล้วคุณซูโฮล่ะค่ะ ก็เป็นเพื่อนยุนอาด้วยใช่ไหมค่ะ" นักข่าวหันไมค์มาทางซูโฮ
" ผมเป็นแฟนกับยุนอาครับ เราจะแต่งงานกันครับ" ซูโฮยิ้ม ยุนอาก็ยิ้ม
"เมื่อไหร่ค่ะ" นักข่าวถาม
"เร็วๆนี้แหละค่ะ ขอตัวนะค่ะพอดีพี่ชายรอค่ะ" ยุนอาเดินไปกับซูโฮ คริสรีบหลบ
เจสสิก้าเดินตามหาคริส เห็นคริสหลบจึงเรียก
"นี่นายทำอะไร กับบ้านค่ะทิฟรออยู่รถแล้วนะ" เสียงของเจสสิก้าทำให้นักข่าว เห็นคริสวิ่งเข้าไปถาม
"คุณคริสค่ะรู้สึกยังไง ที่ยุนอาแฟนเก่าขอโทษค่ะเพื่อนคุณ จะแต่งงาน" เจสสิก้าอึ้งเมื่อรู้คนนี้คือคริส
"นายคือคริส " เจสสิก้ายังคงยืนอึ้ง โดย คริสยิ้มให้กับนักข่าว
"ก็ด้วยดีใจครับ" คริสมือไปเห็นไคที่ยืนมองอยู่
"เพื่อนคุณคริสแต่งแล้วคุณคริสไม่แต่งหรอค่ะมีดูใครไว้หรือยังค่ะ" คริสก็พูดเสียงดังขึ้น
"โน่นครับ เจ้าสาวของผม" คริสเดิไปจับมือเจสสิก้า สติเจสสิก้ากลับมา ไคมองอย่างแค้นที่เสียเจสสิก้าไป
"จริงหรือค่ะ" นักข่าวถาม เจสสิก้ามองหน้าคริส คริสทำหน้าใส่เอามือกอดเอวเจสสิก้าแน่นขึ้น
"ค่ะ" เจสสิก้ายิ้มแบบไม่ค่อยเติมใจ
"งั้นขอถ่ายรูปหน่อยนะค่ะ" นักข่าวก็รุมกันถ่ายรูป