love attack! จงระวัง รักโจมตี! (ออยคิว เอกเบส กล้ายืน)

ลำดับตอนที่ #38 : Ikkiw

ร่างบางผมสีน้ำเงินเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องคนป่วยวีไอพีที่มีร่างสูงคนรักพักอยู่ อิ๊กคิวอยู่กับออยทั้งวัน จนกระทั่งพวกบอดิการ์ดทางบ้านต้องมาพาอิ๊กคิวออกจากห้องพัก ไม่อย่างนั้นเจ้านายอย่างออยคงไม่ได้พักแน่

“งื้อออ พี่ออย งั้นคิวไปละนะ เดี๋ยวคิวจะมาใหม่นะฮะ^^” คิวว่าแล้วก็เดินไปกอดร่างสูงที่นั่งมองเขาอยู่บนเตียง ก่อนจะยิ้มให้แล้วเดินออกจากห้องไป ออยได้แต่ยิ้มกับท่าทางขี้อ้อนของแฟนเขา มันทำให้รู้ได้ชัดเจนเลย..ว่าคนตัวเล็กรักเขามากจริงๆ แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกแบบคิวน้อยกว่าหรอก เผลอๆจะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นะ..เขาไม่อยากให้ร่างบางนั้นต้องมาเจอกับเรื่องร้ายๆ

ในขณะที่คนผมทองเอาแต่คิดเรื่องหนักหัวอยู่คนเดียวในห้อง เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา

“ฮัลโหล ใครครับ?” ออยถามออกไป เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่เขาไม่คุ้น แถมไม่แสดงชื่ออีก

[เป็นไงบ้าง น้ำเกลือที่โรงพยาบาลอร่อยไหมละ?]

“อ้อ..มึงนี่เอง ไอ่เชี้- ที่เอาน้ำผสมยามาให้กูกิน” ออยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ โดยไม่มีท่าทีตกใจ เพราะพอจะเดาออกแหละ ว่ามันต้องโทรมาขู่เขาอยู่ดี

[หึหึ ก็นะ ถ้ามึงยังไม่ยอมมาร่วมมือกับกู มึงได้เจอดีกว่านี้แน่! เรื่องในที่ประชุมกูยังไม่ได้เคลียร์กับมึงเลยนะ]

“แล้วไอ่ยาบ้าๆที่ทำให้กูต้องเข้าโรง’บาลนี่คือยังไม่ได้เคลียร์ของมึง?”

[อันนั้นเป็นแค่การขู่น่า อย่าซักไซ้มากสิ!!!]

จะว่าไป..คู่อริเขาคนนี้ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลย..ออกแนวคนดีที่พยายามทำตัวให้ดูชั่วเสียมากกว่า หึหึ

“แล้ว..จะให้กูทำไง? ร่วมมือกับมึง กูก็ไม่ได้ผลประโยชน์ป่ะ?”

[รวยจนแทบจะไม่มีที่เก็บแล้วยังจะเอาอีก..]

“ว่าไงนะ~” ออยพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาท ทำเอาคนปลายสายที่แอบพูดประชดประชันเมื่อกี้แทบจะตามมาบีบคอคนผมทอง

[เปล่า!!! อยากได้อะไรละ!!!]

“อืมมม มึงจำแก็งค์ยากูซ่าล่าสุดที่กูพึ่งไปถล่มมาได้ป่ะ?”

[ออกข่าวหน้าหนึ่งแย่งซีนพวกกู กูคงไม่เห็นมั้ง..]

“นั้นแหละ กูจะให้มึงสอดแหนมให้หน่อย”

[ห้ะ!!! มึงจะบ้าหรอ!! พวกกูเป็นแค่พวกกระจอกง่อยๆเองนะเว้ยย!!! จะให้เข้าไปในดงเสือแบบนั้น กูไม่ยอม!!]

“งั้นเรื่องที่แก็งค์กูกับกลุ่มง่อยๆมึงจะร่วมกันสร้างบ่อน ถือว่ายกเลิก”

[....]

“โอเคนะ?”

[มึงจะให้กูไปสอดแหนมพวกมันทำไมวะ? เจ้าพวกนั้นมันก็น่าจะเข็ดแล้วนี่ มันไม่มาทำอะไรมึงหรอก]

“เพราะมึงประมาทแบบนี้ไง กลุ่มมึงถึงได้ง่อยๆ--”

[เห้!!!!! แต่..ตกลง กูยอมทำก็ได้ เพราะไม่งั้นกูไม่ได้มึงมาช่วยสร้างบ่อนจะแย่เอา ก็มึงมีอำนาจนี่! เหอะ!]

“ขอบคุณละกันนะมึง:) ‘ไอ่นิว’ ”

ออยวางสายลงจาก ‘นิว’ เพื่อนสมัยเด็กของตนเอง รวมถึงเป็นคู่อริของเขาตั้งแต่สมัยเด็กด้วย สองคนนี้ตอนเด็กๆน่ะ ทะเลาะกันแทบจะทุกวัน เจ็บเนื้อเจ็บตัวมาให้ผอ.ในโรงเรียนปวดหัวทุกครั้ง แต่เมื่อเกิดอะไรขึ้นเขาสองคนนี้ก็จะช่วยเหลือกันตลอด พอโตมาทั้งคู่ก็เป็นหัวหน้าแก็งค์ยากูซ่าและมาเฟียตามพ่อของตน แต่แค่ฝั่งออยนั้นมีอำนาจและวิธีการที่ชาญฉลาดมากกว่ากลุ่มทุกกลุ่ม นิวเลยอิจฉาและพยายามหาทางเอาชนะ โดยการแกล้งออยทุกครั้งที่มีนัดประชุมพบปะกันอย่างเช่น การวางยาในครั้งนี้ไงละ ถึงแม้มันจะไม่เนียนก็เถอะ...

.

.

.

‘ออยจ๋า~ เราไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยเนอะ^^’

‘=_=’

‘อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ครั้งนี้เราไม่แกล้งนายแล้วจริงๆ:)’

‘....’

‘ว่าแต่นายหิวน้ำมั้ย? เราให้^^’  //ยื่นแก้วน้ำให้ออย

‘ไม่ละ..’

‘เอ้า!!! ไอ่สั....เออ ทำไมไม่กินละออย~ เราอุตส่าห์เอามาให้’

‘กินให้ดูก่อนสิ’

‘.....’ (ชิบหาย!!!!)

.

.

.

‘ออย! เมียมึงมา!!!’

‘อิ๊กคิว!’ //หันไปดูอย่างไว

ซ่า!

‘เห้ย!! แค่กๆๆ เปียกหมดเลยไอ่เชี้ยนิว!!!!’ //นิวสาดน้ำในแก้วเข้าปากออยจังๆ-_-

‘อิอิ เราไปเข้าประชุมก่อนนะคะ บายยยยยย!!!’ //วิ่งอย่างไวเช่นกัน

.

.

.

ออยได้แต่นึกเรื่องราวตอนเกิดเหตุแล้วก็ขำตัวเอง เขาไม่น่าจะเชื่อคำโกหกโง่ๆนั้นเลยสิ แต่ช่างเถอะ ไอ่หมอนี้น่ะไม่เคยเล่นแรงๆกับเขาสักครั้ง อาจเป็นเพราะว่า..เราเป็นเพื่อนกัน..

“พี่ออย!!!!” ร่างสูงตกใจที่จู่ๆก็มีชายร่างเล็กคนเดิมที่น่าจะกลับไปแล้วมานอนทับร่างตัวเองอย่างรวดเร็ว จนเขาตั้งตัวแทบไม่ทัน อิ๊กคิวอมยิ้มอยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทีน่ารัก

“ไม่กลับบ้านหรอ?”

“ไม่เอา หนีมา เบื่อ”

“แล้วถ้าเราติดไข้พี่ละ?”

“ก็ติดไปสิ พี่ออยจะได้หายไวๆ><”

“เดี๋ยวเราก็งอแงอีกตอนป่วยจริงๆ”

“ใครงอแง! ไม่มี๊!!!”

“แหม เสียงสูงเชียววววววว”

“ย..อย่าแซวสิฮะ-///- ไม่งั้นคิวกลับนะ” อิ๊กคิวพูดพลางทำท่าจะลงจากเตียง แต่ก็ถูกร่างบนเตียงกระชากแขนบางกลับมาให้มานอนทับตัวเองอยู่เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ระยะห่างระหว่างใบหน้าของสองคนมาแคบลงนะสิ!

“ค..คิวไม่ไปก็ได้ แต่ปล่อยคิวเถอะนะฮะ อึดอัดอ่ะ” อิ๊กคิวที่ถูกมือหนาจับเอวกอดไว้หลวมๆเริ่มขยับร่างกายตัวเอง เพราะรู้สึกร้อนตรงใบหน้า ถ้าเงยหน้ากลับไปหาดวงตาคมนั้นอีก มีหวังได้ปากชนกันแน่ๆ.. แต่ร่างสูงกลับยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ถ้าคิวยังขยับอีก..พี่ว่าแผ่นหลังเราได้ติดกับเตียงแน่..หึหึ”

“ม..หมายความว่าไงฮะ?”

“แบบนี้ไง..” ร่างสูงไม่ได้อธิบาย แต่เริ่มการกระทำทันทีที่คนตัวเล็กเผลอ ร่างสูงสลับที่ขึ้นไปคร่อมแล้วกดไหล่อิ๊กคิวลงติดกับเตียงจนเกิดเสียงดัง ‘ตึง!’

อิ๊กคิวเบิกตากว้างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วเริ่มหน้าแดงมากขึ้นเรื่อยๆ ขนาดมะเขือเทศยังเทียบไม่ติด

“หึหึ หน้าแดงมากเลยนะเราอ่ะ”

“..ปล่อยคิวไปเหอะนะ..”

“....”

“พี่ออยยังป่วยอยู่เลย..แล้วก็..

.

.

.

คิวกลัวน่ะ”

“กลัว? เราเคยมีอะไรกันมาก่อนบ่อยแล้วนะ”

“.....ไม่มีอะไรหรอกฮะ”

“อ่าๆ ไม่ทำก็ได้” ร่างสูงว่าพลางพลิกตัวลงไปนอนข้างคนตัวเล็กแทน มือหนารีบสวมกอดคนข้างตัวอย่างรวดเร็ว

“ขอนอนกอดแบบนี้นะ...” อิ๊กคิวไม่ตอบ แต่ก็พยักหน้าเป็นการตกลง แม้ว่าเปลือกตาของออยจะปิดลงแล้วก็ตาม

ทำไมอิ๊กคิวจะไม่รู้ละ...ว่าออยแปลกไป เพราะอะไร..

//ตอนนี้ไม่ค่อยมีโมเม้น ขอโทษนะค้า คิดโมเม้นไม่ค่อยออกกกก แหะๆ หวังว่าจะชอบกันนะคะ><