เขาคือใคร

ปิดเทอมนี้พริกกับเพื่อนรวมกันเป็นหกคนไปช่าหอแห่งหนึ่งอยู่ ที่เราต้องเช่าหออยู่นั่นเป็นเพราะว่าเรามีเรียนพิเศษกัน มันเป็นคอสที่เช้ามาก ไม่ก็เลิกเย็นมาก เป็นผลทำให้ถ้าเรานั่งรถเมล์ไปเองฉันบอกได้ตามตรงว่าไม่ว่าจะตื่นเช้าอย่างไรก็สายชัวว์ เพราะเที่ยวรถที่มีมีนไม่มีที่ไปทันสักคัน

ในตอนนั้นเราเช่าห้องพักกันสองห้อง นอนกันห้องละสามคน ฉันบอกได้ตามตรงว่าฉันโคตรอิจฉาห้องเพื่อนฉันเลย นั่นเป็นเพราะว่าห้องฉันปัญหาเยอะมาก แอร์ก็ตัน ท่ออ่างล้างหน้าก็ตัน น้ำฝักบัวก็ไม่ดี มันเป็นอะไรที่ชวนหงุดหงิดที่สุด แต่แล้วความคิดของฉันก็ต้องแปรเปลี่ยนไป

เมื่อในคืนวันที่สาม อยู่ๆเพื่อนห้องข้างๆก็นึกครึ้มอกครึ้มใจมานั่งดื่มสปายที่ห้องฉันกัน เวลาผ่านไปเกือบตีหนึ่งแล้ว ฉันอดทนไม่ไหวถามมันออกไปว่า

"เห้ย!!ดึกแล้วพวกแกไม่กลับห้องไปนอนกันรึไงวะ"

ส่วนมันพอได้ยินคำถามก็ได้แต่ทำหน้ากระอักกระอวนใจ แล้วเพื่อนเราในกลุ่มนั้นก็พูดขึ้นว่า "เห้ย ขี้เกียจกลับห้องว่ะ คืนนี้นอนนี่แม่-งหมดเลยแล้วกัน"

โอ้พระเจ้าให้ตายเหอะฉันแทบพ่นไฟออกไปใส่หน้ามัน มันก็รู้ดีว่าห้องฉันแอร์มันเน่าปรับต่ำสุดแล้วมันก็ยังไม่เย็น แล้วจะมานอนเบียดกันตั้งหกคนเนี่ยนะ!!!

ฉันที่อดทนไม่ไหวก็เลยถามมันไปตรงๆซะเลย เหตุผลไม่งามพอไล่กลับห้องแน่ "พวกแกมีปัญหาอะไรวะ"

แล้วเรื่องเล่ามันก็เริ่มต้นขึ้น...................

ห้องนั้นมีนอนกันสามคนคือมาย เอ๊ะ และเตย่า

ในกลางดึคืนที่สองเอ๊ะตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเปิดไฟ แต่ไฟมันไม่ได้ติด เอ๊ะก็เลยตัดสินใจว่าตัวเองหูแว่วแล้วนอนต่อไป

แต่พอนอนได้ไม่นานมายก็ตื่นขึ้นมาอีกคน มายเห็นเงาของคนเดินผ่านปลายเท้าของมายไป แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ มีเสียงเปิดไฟ แต่มายไม่ได้หันไปมองว่าไฟติดไหม เงาที่มายเห็นเป็นคนร่างสูงเลยทำให้มายคิดว่าคงเป็นเตย่าที่เป็นคนสูงเพียวที่ลุกไปเปิดไฟ

แต่เปล่าเลย เมื่อตอนเช้าพวกเขาตื่นขึ้นมาแล้วเริ่มสนทนากัน ถามไปถามมาก็ได้ความว่าไม่มีใครสักคนที่ลุกไปเข้าห้องน้ำ เมื่อคืนเตย่านอนหลับสนิท เธอสาบานได้ว่าเธอไม่ได้ลุกไปไหนจริงๆ

แล้วเสียงเปิดไฟ เงาคนเดินเล่าจะเป็นของใคร ในเมื่อในห้องนั้นมีอยู่กันแค่สามคน และทั้งสามคนเมื่อคืนนี้ก็ไม่มีใครสักคนที่ลุกออกจากเตียงไป

ความกลัวจับกุมที่หัวใจขงพวกเราทันทีหลังจากเรื่องเล่าจบลง ฉันตัดสินใจให้พวกนั้นนอนที่ห้องฉันคืนนี้ แต่เวลาผ่านไปได้ไม่นาน อากาศก็ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเส้นด้ายเเห่งความอดทนของฉันก็ขาดลง ทนไม่ไหวแล้ว!! ฉันหอบผ้าห่ม หมอน และตุ๊กตาหมาตัวโปรดขึ้นมาในอ้อมกอด หันไปขอกุญแจห้องข้างๆจากเพื่อน แล้วถ่อไปนอนที่นั่นกับเอ๊ะ เอ๊ะเป็นคนที่ขี้ร้อนมากพอๆกับฉัน

เราสองคนตัดสินใจสู้กับความกลัวเพื่อแรกกับความสบายมากกว่า ฉันง่วงมากจนจะทนไม่ไหวแล้ว แต่อากาศร้อนทำให้ฉันไม่สามารถหลับได้ลง ฉันล้มตัวลงนอนในห้องเอ๊ะที่แอร์เย็นช่ำ ปากก็พึมพำออกมาว่า

"ใครก็ตามที่อยู่ในห้องนี้ถ้าจะทำอะไรก็ช่วยทำเสียงเบาๆหน่อย เพราะคนจ่ายเงินค่าห้องง่วงนอนจะตายอยู่แล้วอย่ารบกวน"

คืนนั้นฉันไม่เจออะไรนะ หรืออาจจะมีใครเดินวนเวียนอยู่ก็ได้แต่เป้นเพราะความง่วงทำให้ฉันหลับจนถึงเช้า

นอกจากเรื่องนี้แล้วประสบการณ์สยองขวัญที่เกิดขึ้นที่หอแห่งนี้ยังมีอีกสองเรื่อง แต่สองเรื่องนั้นฉันไม่ใช่คนพบหรอกนะ แต่ว่าก็มีเรื่องหนึ่งแหละที่ปากเสียๆของฉันอาจจะเป็นต้นเหตุ

.....ถ้าอยากรู้คอมเมนต์เลย เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟัง.....

เขาคือใคร

ความคิดเห็น